Pieter Rouwendal houdt pleidooi voor revisie van de Statenvertaling.

[Geytenbeekje]

Er zijn veel mensen die dat doen. Ik denk dat dat een goede manier is, maar het blijft altijd een punt van discussie, vooral in gemeenten waar in het jeugdwerk ook alleen de SV gebruikt wordt.

En de kinderachtigheid gaat ver. Ik weet een dominee die niet uit de bijbel las omdat er in het ziekenhuis alleen een HSV was. Bij ons nemen de ouderlingen hun eigen bijbel mee op huisbezoek. Dat scheelt weer gedoe;-)

Bij ons in de gemeente wordt er ook bij het jeugdwerk geen HSV gebruikt. Dat wil de kerkenraad niet hebben.

Wat betreft die predikant: ik kan me het goed voorstellen. Ik zou het ook niet gedaan hebben.

Dus als je een keuze kunt maken tot een gesprek of een stukje uit de Bijbel dan kies je voor het gesprek ?

[refo]

Dat verbaast mij dan wel weer. Maar goed. Gematigde gemeenten liggen natuurlijk onder een vergrootglas.

En wat dat lezen betreft: dat vind ik dan ook onvolwassen.

Eens. Ik zou het ipv kinderachtig zelfs goddeloos willen noemen.

En ik zou deze reactie zelfs lasterlijk willen noemen. Ik zal hem ook melden.

Alleen goddelozen willen niet uit de bijbel lezen, janneman.

[Erskinees]

Jammer dit dat topic over van alles en nog wat gaat (kibbelen, allerlei zaken rondom HSV, beroepen van bepaalde dominees incl. noemen van voorkeurspredikanten, frustraties benoemen met bepaalde flanken etc.) maar niet over een revisie van de SV.

[DDD]

@Refo:
Dat gaat misschien wat ver. Iemand kan in zijn kinderachtigheid ook doorschieten. Je kunt daaruit niet afleiden dat iemand geen kind van God is, mijns inziens. Maar het lijkt mij ook geen vrucht van de heilige Geest, maar meer een onheilige eigenwijsheid.

Los daarvan: neem dan je eigen bijbelversie mee. Zo moeilijk is dat toch niet.

@Erskinees:
Dat komt misschien omdat het discussiepunt als zodanig ook een symptoom is van iets anders.

[eilander]

Svp maar weer terug naar de bedoeling van dit topic. En doen jullie ook nog een beetje vriendelijk tegen elkaar?

[Amstelodamense]

Dat verbaast mij dan wel weer. Maar goed. Gematigde gemeenten liggen natuurlijk onder een vergrootglas.

En wat dat lezen betreft: dat vind ik dan ook onvolwassen.

Eens. Ik zou het ipv kinderachtig zelfs goddeloos willen noemen.

En ik zou deze reactie zelfs lasterlijk willen noemen. Ik zal hem ook melden.

Ga je gang. Ik blijf bij m'n woorden. Als je uit de Bijbel kunt lezen maar deze aan de kant schuift omdat het niet de vertaling is die in jouw optiek de enige ware vertaling is, dan ben je goddeloos bezig.

Draai het eens om: een HSV fanaticus komt bij jou op ziekenbezoek, bijv. in het pastoraat. Jij hebt je SV op je kastje liggen, maar hij weigert daaruit te lezen. Het is immers de SV....

Hoe zou je dat typeren?

[Jantje]

Dat is een hele andere situatie, omdat de SV betrouwbaarder is dan de HSV. Dus dat is geen goede vergelijking. En als je de kanttekeningen erbij leest valt de SV vaak ook gewoon goed te begrijpen. Daarnaast is er in mijn omgeving geen HSV-fanaticus. En in het pastoraat is het niet toegestaan om uit de HSV te lezen. Want dat valt binnen de kerkelijke werkzaamheden.

In de HSV staan onoverkomelijke fouten. En daarom begrijp ik dat er mensen zijn die niet uit deze vertaling lezen. Ik doe dat ook niet.

Een dominee goddeloos noemen, vind ik in ieder geval heel erg.

[Amstelodamense]

Dat is een hele andere situatie, omdat de SV betrouwbaarder is dan de HSV. Dus dat is geen goede vergelijking. En als je de kanttekeningen erbij leest valt de SV vaak ook gewoon goed te begrijpen.

In de HSV staan onoverkomelijke fouten. En daarom begrijp ik dat er mensen zijn die niet uit deze vertaling lezen. Ik doe dat ook niet.

Een dominee goddeloos noemen, vind ik in ieder geval heel erg.

Jij vindt de SV betrouwbaarder Jantje, dat is wat anders dan te stellen dat de SV betrouwbaarder IS.

Dan nog steeds kun je niet stellen dat het een heel andere situatie is. Er wordt in beide gevallen geweigerd om te lezen uit Gods Woord. Ik kan dat niet anders dan typeren als goddeloos gedrag. Daarmee zet ik een predikant helemaal niet weg als een goddeloos mens, maar ik vind dat op dat moment wel goddeloos gedrag. Zoals ik helaas bij mezelf ook regelmatig goddeloos gedrag opmerk.....

[Stof]

Zie bericht hieronder voor het gehele stuk.

[Jantje]

Dat is een hele andere situatie, omdat de SV betrouwbaarder is dan de HSV. Dus dat is geen goede vergelijking. En als je de kanttekeningen erbij leest valt de SV vaak ook gewoon goed te begrijpen.

In de HSV staan onoverkomelijke fouten. En daarom begrijp ik dat er mensen zijn die niet uit deze vertaling lezen. Ik doe dat ook niet.

Een dominee goddeloos noemen, vind ik in ieder geval heel erg.

Jij vindt de SV betrouwbaarder Jantje, dat is wat anders dan te stellen dat de SV betrouwbaarder IS.

Dan nog steeds kun je niet stellen dat het een heel andere situatie is. Er wordt in beide gevallen geweigerd om te lezen uit Gods Woord. Ik kan dat niet anders dan typeren als goddeloos gedrag. Daarmee zet ik een predikant helemaal niet weg als een goddeloos mens, maar ik vind dat op dat moment wel goddeloos gedrag. Zoals ik helaas bij mezelf ook regelmatig goddeloos gedrag opmerk.....

Tsja, zo ben je snel uitgepraat.

Ik heb het al vaker gezegd, en ik zeg het nu weer. Maar wij zitten op zulke verschillende golflengtes, dat we elkaar, als het over zulk soort zaken gaat, waarschijnlijk toch nooit zullen begrijpen.

Dus ik beëindig hiermee de discussie.

[DDD]

Dankjewel voor het inscannen of zelfs overtypen. Weet je trouwens dat er ook apps zijn met OCR (tekstherkenning)?

Ik vind het wel heel naar geformuleerd om te zeggen dat 'het kerkvolk' -op zich al een denigrerende uitdrukking iets 'niet begreep'. Ik weet niet waarop dat is gebaseerd, maar ik vind het erg onaardig klinken.

Verder is het ongeveer geformuleerd zoals ik het ook weet, zij het dat ik vooral geïnteresseerd zou zijn in de manier waarop de betreffende predikanten tot hun conclusie kwamen om hun opdracht aan de GBS op te geven. Was er sprake van dwang of dreigementen, bijvoorbeeld? Dat vind je niet terug in de openbare bronnen, maar is wel van belang in zo'n publicatie.

[Amstelodamense]

Dat is een hele andere situatie, omdat de SV betrouwbaarder is dan de HSV. Dus dat is geen goede vergelijking. En als je de kanttekeningen erbij leest valt de SV vaak ook gewoon goed te begrijpen.

In de HSV staan onoverkomelijke fouten. En daarom begrijp ik dat er mensen zijn die niet uit deze vertaling lezen. Ik doe dat ook niet.

Een dominee goddeloos noemen, vind ik in ieder geval heel erg.

Jij vindt de SV betrouwbaarder Jantje, dat is wat anders dan te stellen dat de SV betrouwbaarder IS.

Dan nog steeds kun je niet stellen dat het een heel andere situatie is. Er wordt in beide gevallen geweigerd om te lezen uit Gods Woord. Ik kan dat niet anders dan typeren als goddeloos gedrag. Daarmee zet ik een predikant helemaal niet weg als een goddeloos mens, maar ik vind dat op dat moment wel goddeloos gedrag. Zoals ik helaas bij mezelf ook regelmatig goddeloos gedrag opmerk.....

Tsja, zo ben je snel uitgepraat.

Ik heb het al vaker gezegd, en ik zeg het nu weer. Maar wij zitten op zulke verschillende golflengtes, dat we elkaar, als het over zulk soort zaken gaat, waarschijnlijk toch nooit zullen begrijpen.

Dus ik beëindig hiermee de discussie.

Klopt Desalniettemin het beste gewenst en een fijne avond!

[Stof]

Zoals beloofd een citaat uit het boek "Binden, leiden en samenbinden, leven en werk van ds. A. Vergunst" door W.B. Kranendonk. Dit is tevens het laatste wat ik letterlijk vanuit het boek op het forum plaats, anders krijg ik de uitgever achter me aan. Ik hoop dat ze het vooralsnog als reclame voor het boek zullen zien. Het zij nogmaals gezegd: is het de moeite zeer waard om het boek zelf aan te schaffen.
Het betreft de pagina's 226 t/m 231.

Nieuwere theologie

Blijven bij Schrift en belijdenis, dat was wat ds. Vergunst de jongeren toewenste. Dat klemde temeer omdat in de jaren zestig allerlei nieuwe opvattingen op het terrein van theologie het kerkvolk bereikten. Ze hadden met name effect op de studerende jeugd. Een van de voertuigen waarlangs nieuwe theologische gedachten binnendrongen was de Nieuwe Vertaling (NV), die in 1951 door het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG) op de markt was gebracht. Van meet af aan waren binnen de Gereformeerde Gemeenten - en niet alleen daar - bezwaren tegen deze vertaling, omdat deze bij belangrijke vertaalkeuzes lang niet altijd de voorkeur gaf aan een gereformeerde vertaalkeuze. Ds. Vergunst schreef in 1972: 'De bezwaren die tegen de geest van de Nieuwe Vertaling zijn ingebracht, zijn van diverse aard. Daar zijn gevoelsmatige bezwaren. De ons zo vertrouwd geworden, gedragen taal welke de Statenvertaling kenmerkt, wil men niet inruilen voor die van de Nieuwe Vertaling, die door een andere stijl en een ander woordgebruik zoveel van het verhevene van de oude Bijbeltaal mist.' Dat was niet het enige bezwaar tegen de Nieuwe Vertaling. Belangrijker was de geest die deze vertaling ademde. 'Op verschillende plaatsen is de invloed van opvattingen merkbaar die met de gereformeerde belijdenis in strijd zijn. Het gezelschap vertalers was van een dergelijke heterogene samenstelling , dat de uiteindelijke tekst vrucht van een compromis moet zijn geweest. Deze nieuwe vertaling heeft dan ook niet het vertrouwen van het gereformeerde volksdeel verkregen. De vervlakking die er in merkbaar is, wijst men nadrukkelijk en m.i. terecht af.

Om het belang van de Statenvertaling

Vanuit de verontrusting dat de NV binnen de gereformeerde gezindte steeds meer veld won ten koste van de Statenvertaling, werd in 1963 het 'Landelijk comité tot behoud van de Statenvertaling en veroordeling van de Nieuwe Vertaling' opgericht. Aanvankelijk was dit een initiatief van enkele SGP'ers uit Friesland, maar na verbreding van de bestuurssamenstelling kwam hier in 1966 de Stichting tot handhaving van de Statenvertaling uit voort, die later bekend werd als de Gereformeerde Bijbelstichting (GBS).
De stichting richtte zich aanvankelijk vooral op voorlichting over de gevaren van de NV, maar al spoedig ging ze zich inzetten voor een bijbeluitgave in de Statenvertaling waarin zo min mogelijk fouten waren te vinden. Contacten daarover met het Nederlands Bijbelgenootschap liepen op niets uit, maar Bijbeluitgever Jongbloed leek bereid tot samenwerking. Het plan werd opgepakt om de bestaande uitgave van de Statenvertaling nauwkeurig te controleren aan de hand van een uitgave uit 1957. Voorjaar 1968 werd een commissie ingesteld die dit werk zou uitvoeren. Daaraan werkten vanuit de Gereformeerde Gemeenten mee de predikanten J. van Haaren (voorzitter GBS), P. Blok, C. Harinck, P. Honkoop, G.J. van den Noort en A.W. Verhoef.
Bijna een jaar later nam het NBG zelf het initiatief een commissie in te stellen die advies zou moeten uitbrengen welke uitgave van de Statenvertaling het meest gewenst is. Daartoe nam het Bijbelgenootschap contact op met predikanten van de Nederlands Hervormde Kerk, de Christelijke Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Gemeenten. Tot deze adviescommissie traden vanuit het laatste kerkverband toe de predikanten K. de Gier, D. Hakkenberg, L. Huisman, H. Rijksen, A. Vergunst en J.C. Weststrate. Voorzitter werd de hervormd-gereformeerde ds. W.L. Tukker met wie ds. Vergunst twee jaar lang gelijktijdig in Rotterdam diende; ds. D. Hakkenberg was secretaris van deze commissie.
Nadrukkelijk stelden deze commissieleden dat ze met hun medewerking niet wilden zeggen dat ze het in alles eens waren met de koers van het NBG. Desondanks vatte die gedachte al snel post bij het kerkvolk. Om die reden schreef ds. Vergunst het in 1972 nog maar eens op 'dat de leden van de deze adviescommissie dezelfde bezwaren tegen de koers van het Bijbelgenootschap koesteren als onder ons volksdeel algemeen bestaan. De commissie heeft dit ook duidelijk bij de aanvang van haar werk gesteld. Zij wenst geen enkele verantwoordelijkheid voor allerlei werk van de NBG te dragen; men protesteert daar zelfs tegen.(...) Het gaat deze commissie om niets anders dan een advies bij de heruitgave van de Statenvertaling".

Twistpunt en splijtzwam

Er bestonden medio 1969 dus twee commissies die de Statenvertaling graag in de meest zuivere - indien mogelijk foutloze - uitgave zouden willen laten verschijnen. Beide commissies zagen de waarde en betekenis van deze vertaling; de leden van beide commissies voelden zich zeer verbonden aan deze vertaling.
Over de betekenis van de Statenvertaling bestond geen verschil tussen beide groepen.Het twistpunt was dat die ene groep (de GBS) pertinent niet en de andere groep wel met het NBG wilde samenwerken. Ds. J. van Haaren, voorzitter van de GBS, schreef in De Saambinder dat het op zichzelf een verblijdende zaak is dat een commissie van het NBG werkt aan de uitgave van de Statenvertaling die zo zuiver mogelijk in overeenstemming is met de oorspronkelijke Ravesteyn-editie. 'Maar waar onze bezwaren wel tegen gaan, is dit, en dat moet ons bedroeven, dat het Bijbelgenootschap tegenwoordig van koers veranderd is en veel kwaad werk doet. Er bestaan tegenover het Bijbelgenootschap ernstige bezwaren. Om er slechts enkele te noemen, haar samengaan met Rome in het vertalen van de Bijbel, vervolgens het feit dat men niet meer gelooft in de woordelijke inspiratie van het Woord van God, en om te besluiten, het verspreiden van lectuur, waardoor het eenvoudige Schriftgeloof wordt ondermijnd. Allereerst het samengaan met Rome. Ds. Schaaf van het NBG schrijft hierover: "Nu in ons land Rome en Reformatie steeds dichter naar elkaar toegroeien, zou het christelijk onverantwoord zijn om de vertaling niet samen ter hand te nemen".' Het belangrijkste bezwaar van de GBS bleek dus dat het NBG koos voor brede, interconfessionele samenwerking.
De mensen die in de NBG-commissie zaten, deelden die bezwaren. Ze hadden deze aan de orde gestemd bij het overleg met het bestuur van het NBG. Desondanks was er volgens deze groep samen te werken met het genootschap. En ze hadden alle vrijheid gekregen om het werk aan de Statenvertaling te doen.
Vooral binnen de Gereformeerde Gemeenten ontstond onduidelijkheid die zich ontwikkelde tot verwarring en uiteindelijke spanning. Het kerkvolk begreep het niet dat er twee commissies waren die parallel aan elkaar bezig waren met het voorbereiden van een zuivere editie van de Statenvertaling. Pogingen om tot samenwerking te komen, liepen stuk. In de moeizame verhoudingen werden door enkele vertegenwoordigers uit beide groepen over en weer en publiek soms onheuse opmerkingen gemaakt die de sfeer nog verder verslechterden.
In verschillende kerkelijke organen werd geschreven over 'onrust in de Gereformeerde Gemeenten'. In een reactie ontkende ds. Vergunst dat hiervan sprake zou zijn. Het gebruik van het woord 'onrust' wilde hij beperken tot die situaties waarin mensen zich zorgen maken over allerlei vernieuwingen waardoor fundamentele waarheden worden aangetast. Dat nam niet weg dat hij het wenselijk vond 'dat met terzijde-stelling van allerlei prestige-overwegingen, eerlijk zou gezocht worden naar een weg om voor een nieuwe uitgave van onze Statenvertaling de krachten te bundelen. Is hier een gescheiden optrekken nu echt wel verantwoord en te rechtvaardigen?'
Op de Generale Synode van 1971 kwam een instructie van de Particuliere Synode Oost aan de orde. Daarin werd gewaarschuwd dat de verwarring zou toenemen als er twee edities van de zuivere Statenvertaling zouden verschijnen en dat hierdoor 'de Naam en de zaak des Heeren meer kwaad dan goed gedaan wordt.'Na een langdurige en pittige discussie werd besloten tot het instellen van een deputaatschap dat 'er ernstig naar streven moet, dat er slechts één zuivere Statenvertaling zal worden uitgegeven.'
Op de synode van 1968 was daar een voorstel voor gedaan, met die nuance dat de deputaten dan zitting zouden nemen in het bestuur van de Stichting tot handhaving van de Statenvertaling. Dat voorstel werd afgewezen. 'Het doel van de Stichting vindt waardering, doch tegen de werkwijze bestaan bezwaren, daar door het optreden van verschillende commissie's discussies worden opgeroepen,'schreef ds. De Gier. Daarbij stelde hij 'dat sommige sprekers de Stichting gebruiken om hun eigen kerkelijke opvattingen te propageren en dat soms meer gewerkt wordt met losse kreten dan met fundamentele kritiek'. Als leden van dit deputaatschap benoemde de synode van 1971 de GBS-bestuursleden uit de Gereformeerde Gemeenten en werden enkele leden van de NBG-commissie benoemd, onder wie ds. Vergunst. Het doel om de GBS en de NBG-commissie bij elkaar te brengen, lukte niet. Het rapport dat het deputaatschap voor Bijbelverspreiding op de volgende synode uitbracht, vermeldde: 'Deze overeenstemming is echter niet bereikt. Wel heeft de adviescommissie van het Ned. Bijbelgenootschap het door haar verrichte werk teruggegeven aan het hoofdbestuur van het NBG. Tevens hebben de predikanten, die uit onze gemeenten in de genoemde commissie zitting hadden, zich daaruit teruggetrokken.'

Onderlinge irritatie

Het terugtrekken van ds. Vergunst en anderen uit de commissie van het NBG riep vragen en irritatie op bij de overige, voornamelijk hervormd-gereformeerde leden van de commissie. Daar droeg ook aan bij dat ds. Vergunst een jaar na de synode had geschreven: 'Persoonlijk geef ik de voorkeur aan het door de GBS in dezen verrichte werk, omdat dit een zo dicht mogelijke aansluiting zoekt aan de beste edities van de Statenvertaling, waartoe vooral de Ravensteyn-editie van 1657 gerekend wordt. Alleen de totaal onbegrijpelijke woorden zullen in hedendaags Nederlands worden vermeld of door een noot aan de voet van de bladzijde van een verduidelijking worden voorzien.'
Met name commissievoorzitter ds. W.L. Tukker vond het bedanken van ds. Vergunst en anderen onverteerbaar. 'Een onverkwikkelijke correspondentie tussen hem de de Veense pastor [ds. Vergunst, Stof] was het gevolg. Tukker stuurde zelfs brieven van hem ongeopend retour.'

De verhoudingen bleven verstoord. Zowel ds. Tukker als ds. Vergunst vond dat heel moeilijk. Bij het verschijnen van de editie die door de NBG-commissie was verzorgd, zei ds. Tukker het vertrek van de predikanten van de Gereformeerde Gemeenten nog steeds 'erg te betreuren'. Kort voor zijn sterven verzocht ds. Vergunst aan ir. J. de Graaf of hij aan ds. Tukker het verzoek wilde doen om tot verzoening te komen. 'Straks zullen we elkaar voor de Troon ontmoeten en hier kunnen we niet meer met elkaar', was zijn argument. Aanvankelijk wilde ds. Tukker niet weten van het beslechten van de twist. Hij voelde zich gekwetst. Toen hij echter in 1981 hoorde dat ds. Vergunst in Amerika vanwege complicaties na een operatie in kritieke toestand verkeerde, verzocht hij aan ds. E.F. Vergunst, die met spoed naar zijn in coma liggende broer ging, om hem te vertellen dat hij het vlak wilde hebben. In het ziekenhuis in Kalamazoo heeft ds. E.F. Vergunst in het oor van zijn broer de vraag gesteld of hij ds. Tukker wilde vergeven. Die boodschap heeft Vergunst niet meer bewust gehoord.

[Stof]

Dankjewel voor het inscannen of zelfs overtypen. Weet je trouwens dat er ook apps zijn met OCR (tekstherkenning)?

Ik vind het wel heel naar geformuleerd om te zeggen dat 'het kerkvolk' -op zich al een denigrerende uitdrukking iets 'niet begreep'. Ik weet niet waarop dat is gebaseerd, maar ik vind het erg onaardig klinken.

Verder is het ongeveer geformuleerd zoals ik het ook weet, zij het dat ik vooral geïnteresseerd zou zijn in de manier waarop de betreffende predikanten tot hun conclusie kwamen om hun opdracht aan de GBS op te geven. Was er sprake van dwang of dreigementen, bijvoorbeeld? Dat vind je niet terug in de openbare bronnen, maar is wel van belang in zo'n publicatie.

Uiteraard bevat het citaat veel noten.
Noot 482 gaat over het terugtrekken van de GG-leden uit de commissie:
"Akta van de Generale Synode van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, gehouden te Utrecht op 18 en 19 juni 1974."

Bij het citaat over 'het niet-begrijpende kerkvolk' staat geen noot.

[Jantje]

Klopt Desalniettemin het beste gewenst en een fijne avond!

Van 't zelfde!