GJdeBruijn schreef:Inderdaad, zoals vraag 64 van de HC het ook behandelt in het stuk der verlossing als het over de rechtvaardiging gaat. Het één kan niet zonder het ander. Juist omdat de wet (in het stuk der ellende) doodt moet het leven in Christus gevonden worden en wie dat vindt kan niet anders dan de wet vervuld zien in Christus (in het stuk der verlossing) en uit liefde tot God de wet geestelijk leren verstaan "om die te doen uit dankbaarheid".liz boer schreef:@ GJdeBruin nav van de dikgedrukte tekst
Romeinen 6
1 Wat zullen wij dan zeggen? Zullen wij in de zonde blijven, opdat de genade te meerder worde? 15 Wat dan? Zullen wij zondigen, omdat wij niet zijn onder de wet, maar onder de genade? Dat zij verre.
In "Het Merg" van Fisher zo mooi uitgelegd, aanrader in dit verband.
De Wet door Christus vervuld. Hij heeft ook voorgedaan hoe een christen leeft. De dankbaarheid bestaat hierin dat we niet leven naar de OT Wet die doodt. Maar leven vanuit Zijn genade. En leven zoals Hij voorgeleefd heeft. Leven uit Hem Die de Wet volkomen vervuld heeft, maar ook nog breder trekt in het NT. Niet leven naar de OT Wet die doodt. En nog uitzag naar de vervulling van deWet. Dan is het leven naar de Wet ook geen bewijs van leven. Hoe zou iets dat doodt, leven kunnen geven. Het leven uit dankbaarheid is naar de Wet zoals Christus ons voorstelt in het NT,. Niet als een wet waar we zelf aan de slag gaan weer. (Werkheiligheid) maar het leven der dankbaarheid is een leven uit Hem, van Hem. Uit Zijn genade alleen. Mijn genade is u genoeg. Dan is er de gezindtheid te leven als Hem. Het gaat als het ware vanzelf. (Beetje krom gezegd misschien) . Op jezelf ziende is het altijd te kort. We blijven zondaren. De zonde blijft even erg. Maar alles wordt voor de wedergeboren ( die inderdaad gedood is aanzichzelf) christen bedekt met Zijn bloed. En dat doet een christen snakken steeds weer opnieuw naar het leven vanuit de Verlossing dat geheel Zijn werk is. Want die christen heeft "ontdekt" zichzelf niet te kunnen verlossen. Op wat voor manier ook.
Een leven uit dankbaarheid is waar níets voor en na ontvangen genade van ons bij is. En de reuk die je dan geroken wordt door de wereld is niet de reuk van de christen die zelf aan het werk gaat. Maar de reuk van Christus. Die Hij gewerkt heeft. Bedoel je het zo?