Re: Afscheid en intrede [2]
Geplaatst: 12 sep 2018, 14:55
@ejvl: Mooi. Mee eens. Daar begint het, ja.
Dank voor het plaatsen @ejvl!ejvl schreef:Daar denk ik anders over. Ook voor zonde en ellendekennis moeten we komen.Huismoeder schreef:Zeker niet. Er zijn in de Bijbel veel voorbeelden van mensen die tot Jezus komen, maar het gaat om het ware komen. Dat is altijd als een schuldverslagen zondaar in verbrokenheid des harten. En voor wie zo komt, geldt: Ik zal hem geenszins uitwerpen.
Maar als je dat ook bedoelt, zijn we het zeker eens.
Maar ik heb niet zoveel berouw als ik zou moeten hebben.” Het is Chrístus' werk om u zo berouwvol te maken als u behoort te zijn, en naar Hem moet u toe gaan om berouw te krijgen. U zegt: “O, maar ik heb geen verbroken hart”. Het is Chrístus die uw hart moet verbreken. Het is niet zo dat u zelf uw hart moet verbreken, om vervolgens naar Christus te kunnen gaan met een voldoende verbroken hart. Kom tot Jezus precies zoals u bent, met uw harde, stenen, ongevoelige hart, en vertrouw dat hart, en al het andere, toe aan Zijn reddende kracht. “Ik schijn zelfs geen sterk verlangen te hebben”, zegt iemand. Christus zélf schenkt elk geestelijk verlangen, door Zijn Heilige Geest. Hij is een Zaligmaker die het alfabet van de genade bij de letter A begint. Hij vraagt niet van u dat u zelf eerst tot de letter B, C of D komt, en dat Hij u dan pas wil ontmoeten. Nee, Hij begint bij het begin."
@Spurgeon.
Dus eigenlijk zijn wij het eens dat er geen enkele voorwaarde is om tot Christus te vluchten?Huismoeder schreef:@ejvl: Mooi. Mee eens. Daar begint het, ja.
Er ontstpruit hier een boeiende, steeds terugkerende discussie. Ik vind Spurgeon bijzonder waardevol schrijven, maar hierboven vind ik wat oneigenlijk. Dat is het gevaar van citeren.ejvl schreef:Daar denk ik anders over. Ook voor zonde en ellendekennis moeten we komen.Huismoeder schreef:Zeker niet. Er zijn in de Bijbel veel voorbeelden van mensen die tot Jezus komen, maar het gaat om het ware komen. Dat is altijd als een schuldverslagen zondaar in verbrokenheid des harten. En voor wie zo komt, geldt: Ik zal hem geenszins uitwerpen.
Maar als je dat ook bedoelt, zijn we het zeker eens.
Maar ik heb niet zoveel berouw als ik zou moeten hebben.” Het is Chrístus' werk om u zo berouwvol te maken als u behoort te zijn, en naar Hem moet u toe gaan om berouw te krijgen. U zegt: “O, maar ik heb geen verbroken hart”. Het is Chrístus die uw hart moet verbreken. Het is niet zo dat u zelf uw hart moet verbreken, om vervolgens naar Christus te kunnen gaan met een voldoende verbroken hart. Kom tot Jezus precies zoals u bent, met uw harde, stenen, ongevoelige hart, en vertrouw dat hart, en al het andere, toe aan Zijn reddende kracht. “Ik schijn zelfs geen sterk verlangen te hebben”, zegt iemand. Christus zélf schenkt elk geestelijk verlangen, door Zijn Heilige Geest. Hij is een Zaligmaker die het alfabet van de genade bij de letter A begint. Hij vraagt niet van u dat u zelf eerst tot de letter B, C of D komt, en dat Hij u dan pas wil ontmoeten. Nee, Hij begint bij het begin."
@Spurgeon.
Noem het dan geen voorwaarde, maar wel een weg waarlangs de Heere werkt. Dat is hier ook al genoemd. En in het tweede stukje komt duidelijk naar voren dat het een eenzijdig Godswerk is, in harten van zondaren. Naar mijn idee een zuivere leer.Spurgeon in een preek over de verloren zoon:
We lezen in de gelijkenis van de verloren zoon, dat hij opstond en naar zijn vader ging. Hij was niet iemand die zich volstrekt niets aan God gelegen liet liggen. Hij was tot zichzelf gekomen en was op weg naar het huis van zijn vader. Hoewel het waar is dat alle zondaren ver van God zijn, was de verloren zoon tot de overtuiging van zonde gekomen. Hij had een afkeer gekregen van zijn vorige leven en had een oprechte begeerte om tot God terug te keren. De tekst: 'En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen', is dus bestemd voor iemand die afstand heeft genomen van zijn zonden en vastberaden naar Christus zoekt om het eeuwige leven te verkrijgen.
(...)
'Ik wenst wel dat ik echt, wezenlijk berouw had. Ik snak ernaar om te voelen dat ik verloren ben. Ik snak naar het vurige verlangen naar Christus dat zich niet laat afwijzen. Maar mijn hart is zo hard en zo koud! Ik kan maar smeken: Heere, verbreek het!' U bent inderdaad nog zeer 'verre'. Maar als God vandaag of morgen tot u zou zeggen: 'Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde', dan zou uw hart in één ogenblik verbroken zijn. En als de Heere u vergeving aanbiedt, wilt u dan niet neervallen aan Zijn voeten, en u aanbevelen aan Zijn grote liefde waarmee Hij heeft liefgehad, ook toen u nog dood was in de zonden en de misdaden?
Ja hoor, hier ben ik het mee eens. Het is van Spurgeon, is 't niet?ejvl schreef: Wil je onderstaand eens doorlezen, en zeggen of je het er mee eens bent?
Misschien @Jantje ook?
(...)
Vraag 84Huismoeder schreef:Liz Boer schreef:Maar voor zulke mensen zijn er tegenwoordig weer andere kerken geopend. Waar je te horen krijgt, dat het helemaal niet over zondekennis hoeft te gaan. Dat er maar één zonde is, en dat is je ongeloof. Maar dat is gelukkig ook niet helemaal je eigen schuld, maar van die zware kerken waar je altijd onder de knoet werd gehouden. In die kerken kun je zo tot Christus komen. Voor welke zonde? Die van het ongeloof. En daar tegenover zegt de Heidelberger: Waaruit kent gij uw ellende? Uit de wet Gods.En ik denk dat er kerken vol zitten te wachten op genoeg zondenkennis en nooit tot Christus durven gaan.
Dat klopt ja, vaak is het zo dat deelnemers het niet met elkaar eens zijn, maar door zo'n stukje van een preek, toch hetzelfde bedoelen.Jantje schreef:Ja hoor, hier ben ik het mee eens. Het is van Spurgeon, is 't niet?ejvl schreef: Wil je onderstaand eens doorlezen, en zeggen of je het er mee eens bent?
Misschien @Jantje ook?
(...)
Ja helemaal eens.@Ad Anker Noem het dan geen voorwaarde, maar wel een weg waarlangs de Heere werkt. Dat is hier ook al genoemd. En in het tweede stukje komt duidelijk naar voren dat het een eenzijdig Godswerk is, in harten van zondaren. Naar mijn idee een zuivere leer.
Je geeft een kernpunt aan, precies de reden waarom ik over de Doop begon.Huismoeder schreef:Wandelende schreef:Je weet denk ik wel dat de beloften van de Doop in zowel de GG als de GGiN onder beheersing van de verkiezing staan. Met andere woorden: de beloften gelden niet iedere dopeling, maar alleen de uitverkorenen. Een andere opvatting wordt geleerd bij de Christelijk Gereformeerden. Zij leren, als ik me niet vergis, dat God ernstig en welmenend met de beloften komt tot elke gedoopte. Daar is het (genade)verbond dus breder dan de verkiezing.En hoe zit dat dan met mijn voorgaande vraag? De beloften die in de Doop zijn inbegrepen worden aan allen gedaan. In de bediening en het doen van de beloften zit geen enkel onderscheid in tussen dopelingen. Hoe zie je dan het voorstellen en welmenend aanbieden?
Zowel de zonde van het ongeloof als de zonden die aan worden gewezen vanuit Gods wet, kunnen bevindelijk geen zonde genoemd worden als er niet eerst genade van God aan te pas komt. Daarom is het allereerste zicht op de zondekennis reeds genade!Huismoeder schreef:Liz Boer schreef:Maar voor zulke mensen zijn er tegenwoordig weer andere kerken geopend. Waar je te horen krijgt, dat het helemaal niet over zondekennis hoeft te gaan. Dat er maar één zonde is, en dat is je ongeloof. Maar dat is gelukkig ook niet helemaal je eigen schuld, maar van die zware kerken waar je altijd onder de knoet werd gehouden. In die kerken kun je zo tot Christus komen. Voor welke zonde? Die van het ongeloof. En daar tegenover zegt de Heidelberger: Waaruit kent gij uw ellende? Uit de wet Gods.En ik denk dat er kerken vol zitten te wachten op genoeg zondenkennis en nooit tot Christus durven gaan.
Ja helemaal waarWandelende schreef:Zowel de zonde van het ongeloof als de zonden die aan worden gewezen vanuit Gods wet, kunnen bevindelijk een zonde genoemd worden als er geen genade van God aan te pas komt. Daarom is het allereerste zicht op de zondekennis reeds genade!Huismoeder schreef:Liz Boer schreef:Maar voor zulke mensen zijn er tegenwoordig weer andere kerken geopend. Waar je te horen krijgt, dat het helemaal niet over zondekennis hoeft te gaan. Dat er maar één zonde is, en dat is je ongeloof. Maar dat is gelukkig ook niet helemaal je eigen schuld, maar van die zware kerken waar je altijd onder de knoet werd gehouden. In die kerken kun je zo tot Christus komen. Voor welke zonde? Die van het ongeloof. En daar tegenover zegt de Heidelberger: Waaruit kent gij uw ellende? Uit de wet Gods.En ik denk dat er kerken vol zitten te wachten op genoeg zondenkennis en nooit tot Christus durven gaan.
Daarom is het ook zo kwalijk als die genade die onvoorwaardelijk tot een ieder wordt gepreekt. Welmenend, nodigend, hartelijk, met gunning, etc. De eis van bekering en geloof voor een ieder (!) en de nodigende armen van Jezus voor een ieder (!), beide in het evenwicht laten staan. Wanneer aan één van beide kanten geweld wordt gedaan, dan loopt men mank.
Dankjewel Liz voor deze uiteenzetting!liz boer schreef:Vraag 84Huismoeder schreef:Liz Boer schreef:Maar voor zulke mensen zijn er tegenwoordig weer andere kerken geopend. Waar je te horen krijgt, dat het helemaal niet over zondekennis hoeft te gaan. Dat er maar één zonde is, en dat is je ongeloof. Maar dat is gelukkig ook niet helemaal je eigen schuld, maar van die zware kerken waar je altijd onder de knoet werd gehouden. In die kerken kun je zo tot Christus komen. Voor welke zonde? Die van het ongeloof. En daar tegenover zegt de Heidelberger: Waaruit kent gij uw ellende? Uit de wet Gods.En ik denk dat er kerken vol zitten te wachten op genoeg zondenkennis en nooit tot Christus durven gaan.
Hoe wordt het hemelrijk door de prediking des Heiligen Evangelies ontsloten en toegesloten?
Antwoord 84
Alzo, als, volgens het bevel van Christus, aan de gelovigen, allen en een iegelijk, verkondigd en openlijk betuigd wordt, dat hun, zo dikwijls als zij de beloftenis des Evangelies met een waar geloof aannemen, waarachtiglijk al hun zonden van God, om der verdiensten van Christus' wil, vergeven zijn; daarentegen allen ongelovigen, en die zich niet van harte bekeren, verkondigd en betuigd wordt, dat de toorn Gods en de eeuwige verdoemenis op hen ligt, zolang als zij zich niet bekeren ; naar welk getuigenis des Evangelies God zal oordelen, beide in dit en in het toekomende leven.
dl 2 par 5 Voorts is de belofte des Evangelies, dat een iegelijk, die in den gekruisigden Christus gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe; welke belofte aan alle volken en mensen, tot welke God naar Zijn welbehagen Zijn Evangelie zendt, zonder onderscheid moet verkondigd en voorgesteld worden, met bevel van bekering en geloof.
DL 3 par 8
Doch zovelen als er door het Evangelie geroepen worden, die worden ernstiglijk geroepen. Want God betoont ernstiglijk en waarachtiglijk in Zijn Woord wat Hem aangenaam is, namelijk dat de geroepenen tot Hem komen. Hij belooft ook met ernst allen, die tot Hem komen, en geloven, de rust der zielen en het eeuwige leven.
17
Want door de vermaningen wordt de genade medegedeeld; en hoe vaardiger wij ons ambt doen, des te heerlijker vertoont zich ook de weldaad Gods, Die in ons werkt, en Zijn werk gaat dan allerbest voort. Welken God alleen toekomt, zo vanwege de middelen, als vanwege de zaligmakende vrucht en kracht daarvan, alle heerlijkheid in der eeuwigheid. Amen.
Zouden zij de schrijvers van HC of DL vemogens in de mens leggen?
Zouden zij de zonden van het ongeloof voorbij gaan?
Zouden zij alleen zondekennis gepreekt hebben?
Nee!
Als je De Heere Jezus leert kennen, wat Hij gedaan heeft, hoe hij als een worm en geen Man over de grond geworstelt heeft, zou je dan over je duurbetaalde zonden heen stappen?
Ik vind het heel erg wat je hier stelt!