• „Geld maakt toch gelukkig”

merel schreef:
Dodo schreef:Dit lijken me programma's om met jongere kinderen te kijken, vanaf acht of tien jaar. En er dan over door te praten. Zij kunnen zich ook goed verplaatsen in die kinderen die geen verjaardagspartijtje krijgen, denk ik zo maar...
Wij praten er ook over door. Hoe zouden wij leven als we ineens tien of twintig keer zoveel geld zouden binnenkrijgen? Waarschijnlijk niet eens zoveel anders. Misschien zouden we het huis hier en daar wat opknappen. Maar geen verjaardagspartijtje van 1700 euro...
Wij hebben het ook gekeken met onze oudste en inderdaad tenenkrommend. Een moeder die vindt dat haar dochter die elke maand € 1000,00 leent bij DUO rijker is dan zij zelf. De dochter die de illusie heeft dat zij na haar studie binnenloopt qua geld en zich niet realiseert dat zij €80.000 schuld heeft. De mensen in de schuldsanering die 35% van hun wekelijkse inkomen verroken en vooral slecht eten op tafel zetten en de groente bij de voedselbank afsloegen. En het gezin met 7 kinderen dat wekelijks voor €450! boodschappen laat bezorgen, dat kon echt niet goedkoper, maar geen geld had voor een kinderfeestje. Zelfs het geld dat kinderen van familie kregen moest in een pot voor een gezamenlijk uitje. Heel bizar!
Onze oudste was ook regelmatig verbijsterd over de keuzes die men maakten.

Ik heb soms echt het gevoel dat zaken in scene zijn gezet. Ik zag bv ooit bij 'dubbeltje op zijn kant' een kerel die op het bed van zijn dochtertje sliep want hij was, met zijn 180 kg, door zijn eigen bed heen gezakt. Kind kon wel op de grond. Kocht voor duizenden euro's aan dj-apparatuur, want 'hij ging het maken'. Andere keer een dametje van half de 20 hier uit Zeeland. Man vaart, verdient geld als water, is 1 middag per week thuis. Zij 'moet' haar huis 4 keer per jaar restylen. Werkt niet. 'Dan moet hij ook die ene middag maar extra gaan werken, want anders kan zij dat restylen niet betalen'.

Ik denk niet dat die programma's gescript zijn hoor. Er was een keer een aflevering van Dubbeltje op zijn kant, of was het Help mijn man is klusser? met een sneu verhaal van een slechthorend moedertje met een man en kinderen die al een jaar in de troep zaten.
De crew is toen bijgepraat door een buurvrouw dat het gezinnetje er nog maar een paar weken woonde. Het team heeft toen de opnamen gestopt, alleen een kinderkamertje hebben ze nog afgemaakt.
Het is vooral dat je niet kunt geloven dat mensen zulke rare en soms foute keuzes maken.
Ik denk dat dit soort programma's uitmuntend lesmateriaal opleveren voor jongeren, over het omgaan met geld en goed (zoals Merel met een kind er naar kijkt).

merel schreef:
Dodo schreef:Dit lijken me programma's om met jongere kinderen te kijken, vanaf acht of tien jaar. En er dan over door te praten. Zij kunnen zich ook goed verplaatsen in die kinderen die geen verjaardagspartijtje krijgen, denk ik zo maar...
Wij praten er ook over door. Hoe zouden wij leven als we ineens tien of twintig keer zoveel geld zouden binnenkrijgen? Waarschijnlijk niet eens zoveel anders. Misschien zouden we het huis hier en daar wat opknappen. Maar geen verjaardagspartijtje van 1700 euro...
Wij hebben het ook gekeken met onze oudste en inderdaad tenenkrommend. Een moeder die vindt dat haar dochter die elke maand € 1000,00 leent bij DUO rijker is dan zij zelf. De dochter die de illusie heeft dat zij na haar studie binnenloopt qua geld en zich niet realiseert dat zij €80.000 schuld heeft. De mensen in de schuldsanering die 35% van hun wekelijkse inkomen verroken en vooral slecht eten op tafel zetten en de groente bij de voedselbank afsloegen. En het gezin met 7 kinderen dat wekelijks voor €450! boodschappen laat bezorgen, dat kon echt niet goedkoper, maar geen geld had voor een kinderfeestje. Zelfs het geld dat kinderen van familie kregen moest in een pot voor een gezamenlijk uitje. Heel bizar!
Onze oudste was ook regelmatig verbijsterd over de keuzes die men maakten.

Ja echt hè, wij hebben een periode met krap tachtig euro moeten doen, we hadden toen nog vijf kinderen thuis én medicijnen die niet vergoed werden. Het is een korte periode van een half jaar, door fouten van het UWV, wij hadden wel 'voorraad' qua kleding ed maar toch...

merel schreef:
Wij hebben het ook gekeken met onze oudste en inderdaad tenenkrommend. Een moeder die vindt dat haar dochter die elke maand € 1000,00 leent bij DUO rijker is dan zij zelf. De dochter die de illusie heeft dat zij na haar studie binnenloopt qua geld en zich niet realiseert dat zij €80.000 schuld heeft. De mensen in de schuldsanering die 35% van hun wekelijkse inkomen verroken en vooral slecht eten op tafel zetten en de groente bij de voedselbank afsloegen. En het gezin met 7 kinderen dat wekelijks voor €450! boodschappen laat bezorgen, dat kon echt niet goedkoper, maar geen geld had voor een kinderfeestje. Zelfs het geld dat kinderen van familie kregen moest in een pot voor een gezamenlijk uitje. Heel bizar!
Onze oudste was ook regelmatig verbijsterd over de keuzes die men maakten.

Opmerkelijk dat het meest verdienende stel (180.000 per maand) hun kinderen 1 kado gaf, want zo zei de moeder "ze kunnen maar met 1 ding tegelijk spelen". Terwijl de minst verdienende heel veel kadootjes kocht, daarmee in juli alvast begon en oma deed ook nog een paar duiten in het zakje. En ja, die kerstboom moest er komen, net zoals de kitsche kerstkleding.
Zo zie je dat het bij hun kinderen waarschijnlijk al fout gaat later.

Mara schreef:
merel schreef:
Wij hebben het ook gekeken met onze oudste en inderdaad tenenkrommend. Een moeder die vindt dat haar dochter die elke maand € 1000,00 leent bij DUO rijker is dan zij zelf. De dochter die de illusie heeft dat zij na haar studie binnenloopt qua geld en zich niet realiseert dat zij €80.000 schuld heeft. De mensen in de schuldsanering die 35% van hun wekelijkse inkomen verroken en vooral slecht eten op tafel zetten en de groente bij de voedselbank afsloegen. En het gezin met 7 kinderen dat wekelijks voor €450! boodschappen laat bezorgen, dat kon echt niet goedkoper, maar geen geld had voor een kinderfeestje. Zelfs het geld dat kinderen van familie kregen moest in een pot voor een gezamenlijk uitje. Heel bizar!
Onze oudste was ook regelmatig verbijsterd over de keuzes die men maakten.
Opmerkelijk dat het meest verdienende stel (180.000 per maand) hun kinderen 1 kado gaf, want zo zei de moeder "ze kunnen maar met 1 ding tegelijk spelen". Terwijl de minst verdienende heel veel kadootjes kocht, daarmee in juli alvast begon en oma deed ook nog een paar duiten in het zakje. En ja, die kerstboom moest er komen, net zoals de kitsche kerstkleding.
Zo zie je dat het bij hun kinderen waarschijnlijk al fout gaat later.

Ja dat was echt heel opvallend. Die kinderen hadden zoveel speelgoed dat ze er ws niet mee spelen omdat het te veel is.

Toch wel opvallend dat er veel mensen in Nederland zijn die moeite hebben met rondkomen. En dat ze moeite hebben om met instanties te communiceren, of dat nu de Belastingdienst is of financiële instellingen of incassobureaus. Wat ze wat mij betreft zou de overheid best eens kunnen kijken naar afschaffing van flitskredieten, kopen op afbetaling (en lenen) bij postorderbedrijven, afsluiten van abonnementen, etc. De neoliberale wind en daarmee de grotere rol van de markt heeft de problematiek niet verminderd, om het maar eens eufemistisch uit te drukken.

Ambtenaar schreef:Toch wel opvallend dat er veel mensen in Nederland zijn die moeite hebben met rondkomen. En dat ze moeite hebben om met instanties te communiceren, of dat nu de Belastingdienst is of financiële instellingen of incassobureaus. Wat ze wat mij betreft zou de overheid best eens kunnen kijken naar afschaffing van flitskredieten, kopen op afbetaling (en lenen) bij postorderbedrijven, afsluiten van abonnementen, etc. De neoliberale wind en daarmee de grotere rol van de markt heeft de problematiek niet verminderd, om het maar eens eufemistisch uit te drukken.

Ik zou eerder een verplichte rekentoets instellen, waarbij iemand kredietwaardigheid kan verkrijgen. Voor een auto hebben we een rijbewijs. Wil je deelnemen aan de maatschappij, dan moet je leren rekenen.

Herman schreef:
Ambtenaar schreef:Toch wel opvallend dat er veel mensen in Nederland zijn die moeite hebben met rondkomen. En dat ze moeite hebben om met instanties te communiceren, of dat nu de Belastingdienst is of financiële instellingen of incassobureaus. Wat ze wat mij betreft zou de overheid best eens kunnen kijken naar afschaffing van flitskredieten, kopen op afbetaling (en lenen) bij postorderbedrijven, afsluiten van abonnementen, etc. De neoliberale wind en daarmee de grotere rol van de markt heeft de problematiek niet verminderd, om het maar eens eufemistisch uit te drukken.
Ik zou eerder een verplichte rekentoets instellen, waarbij iemand kredietwaardigheid kan verkrijgen. Voor een auto hebben we een rijbewijs. Wil je deelnemen aan de maatschappij, dan moet je leren rekenen.

En als dat niet lukt? Dan sta je bij voorbaat onder budgetbeheer?

Herman schreef:
Ambtenaar schreef:Toch wel opvallend dat er veel mensen in Nederland zijn die moeite hebben met rondkomen. En dat ze moeite hebben om met instanties te communiceren, of dat nu de Belastingdienst is of financiële instellingen of incassobureaus. Wat ze wat mij betreft zou de overheid best eens kunnen kijken naar afschaffing van flitskredieten, kopen op afbetaling (en lenen) bij postorderbedrijven, afsluiten van abonnementen, etc. De neoliberale wind en daarmee de grotere rol van de markt heeft de problematiek niet verminderd, om het maar eens eufemistisch uit te drukken.
Ik zou eerder een verplichte rekentoets instellen, waarbij iemand kredietwaardigheid kan verkrijgen. Voor een auto hebben we een rijbewijs. Wil je deelnemen aan de maatschappij, dan moet je leren rekenen.

Er zijn verschillende oorzaken, maar volgens NPO focus ligt het voor een heel groot deel aan de opvoeding.

Zita schreef:
Herman schreef:
Ambtenaar schreef:Toch wel opvallend dat er veel mensen in Nederland zijn die moeite hebben met rondkomen. En dat ze moeite hebben om met instanties te communiceren, of dat nu de Belastingdienst is of financiële instellingen of incassobureaus. Wat ze wat mij betreft zou de overheid best eens kunnen kijken naar afschaffing van flitskredieten, kopen op afbetaling (en lenen) bij postorderbedrijven, afsluiten van abonnementen, etc. De neoliberale wind en daarmee de grotere rol van de markt heeft de problematiek niet verminderd, om het maar eens eufemistisch uit te drukken.
Ik zou eerder een verplichte rekentoets instellen, waarbij iemand kredietwaardigheid kan verkrijgen. Voor een auto hebben we een rijbewijs. Wil je deelnemen aan de maatschappij, dan moet je leren rekenen.
En als dat niet lukt? Dan sta je bij voorbaat onder budgetbeheer?

en
Het zijn vaak impulsaankopen, post niet openmaken, slordige administratie, de meeste kunnen echt wel rekenen, ook zie je dat mensen, na het verlies van werk, in de problemen komen, je levensstandaard aanpassen is niet makkelijk.

Herman schreef: Ik zou eerder een verplichte rekentoets instellen, waarbij iemand kredietwaardigheid kan verkrijgen. Voor een auto hebben we een rijbewijs. Wil je deelnemen aan de maatschappij, dan moet je leren rekenen.

De mate waarin je kunt rekenen zegt natuurlijk niets over je bestedingspatroon en daarmee je kredietwaardigheid.

Het beste wat je kunt doen is kinderen jong om te leren gaan met zakgeld, en later met kleedgeld. De fouten die ze in het klein maken, maken ze later niet meer in het groot.

Dodo schreef:Het beste wat je kunt doen is kinderen jong om te leren gaan met zakgeld, en later met kleedgeld. De fouten die ze in het klein maken, maken ze later niet meer in het groot.

Ja en toch heeft één van mijn kinderen in de schuldsanering gezeten, scheiding en impulsieve aankopen.

Dodo schreef:Het beste wat je kunt doen is kinderen jong om te leren gaan met zakgeld, en later met kleedgeld. De fouten die ze in het klein maken, maken ze later niet meer in het groot.

Ik heb nooit kleedgeld gegeven. Toch zat het spaarzame er wel in bij allemaal. In de puberteit deden ze weleens een impulsaankoop, zoals een nieuwe voetbal omdat de oude geklapt was, of een straathockeystick, omdat alle kinderen er eentje hadden.
We hadden wel een spaarrekening voor alle kinderen, waar ze niets van afwisten, die kregen ze toen ze 21 werden.

Ambtenaar schreef:
Herman schreef: Ik zou eerder een verplichte rekentoets instellen, waarbij iemand kredietwaardigheid kan verkrijgen. Voor een auto hebben we een rijbewijs. Wil je deelnemen aan de maatschappij, dan moet je leren rekenen.
De mate waarin je kunt rekenen zegt natuurlijk niets over je bestedingspatroon en daarmee je kredietwaardigheid.

Daarmee beperk je mijn opmerking tot de kennis van de wiskundige methode van het optellen en aftrekken. Uiteraard bedoel ik dan dat die rekenvaardigheden moeten leiden tot duidelijk budgetbeheer. In mijn werk als boekhouder kom ik voortdurend tegen dat men dat stukje van het dagelijks leven niet beheerst.

„Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”

Re: „Geld maakt toch gelukkig”