Bussemaker: vrouw te veel afhankelijk van man

[sirdanilot]

Ik zie niet in wat er mis is met de kinderen bijvoorbeeld een dag of wat per week toe te vertrouwen aan oma of een andere bekende (bijvoorbeeld mensen uit de kerk, er zijn vast genoeg tienermeisjes die wel even willen oppassen, eventueel voor een klein vergoedinkje). Met de kinderopvang heb ik echter ook minder op; daar heb je toch minder controle over wat er met je kind gebeurt. Denk ook aan de vreselijke misbruikschandalen die bij kinderopvangen zijn gebeurd. Een andere oplossing is bijvoorbeeld thuis werken of studeren (Open Universiteit). Ik zie niet in waarom moeder zich niet zou mogen ontplooiien; het grootbrengen van de kinderen is een nobele taak waar ze zich volledig op mag storten (en zeker in de jonge jaren van de kinderen ook op móet storten) maar ze heeft ook andere talenten gekregen.

Mijn eigen moeder werkte thuis en - later - studeerde ook thuis d.m.v. de Open Universiteit. Ondanks het thuiswerken moest ze wel eens weg, maar in die gevallen werd er een oppas geregeld d.m.v. mensen uit de kerk, of soms bij de buurvrouw.

[Mara]

Ik zie niet in wat er mis is met de kinderen bijvoorbeeld een dag of wat per week toe te vertrouwen aan oma of een andere bekende (bijvoorbeeld mensen uit de kerk, er zijn vast genoeg tienermeisjes die wel even willen oppassen, eventueel voor een klein vergoedinkje). Met de kinderopvang heb ik echter ook minder op; daar heb je toch minder controle over wat er met je kind gebeurt. Denk ook aan de vreselijke misbruikschandalen die bij kinderopvangen zijn gebeurd. Een andere oplossing is bijvoorbeeld thuis werken of studeren (Open Universiteit). Ik zie niet in waarom moeder zich niet zou mogen ontplooiien; het grootbrengen van de kinderen is een nobele taak waar ze zich volledig op mag storten (en zeker in de jonge jaren van de kinderen ook op móet storten) maar ze heeft ook andere talenten gekregen.

Mijn eigen moeder werkte thuis en - later - studeerde ook thuis d.m.v. de Open Universiteit. Ondanks het thuiswerken moest ze wel eens weg, maar in die gevallen werd er een oppas geregeld d.m.v. mensen uit de kerk, of soms bij de buurvrouw.

Tienermeisje?
Ik denk het even niet, in sommige gevallen.
Het gaat hier niet over een uurtje weg of een boterhammetje smeren he!

[vlinder]

Maar mevrouw Bussemaker kan over 'ons' tevreden zijn. Inmiddels doen de meeste jongedochters met een opleiding er ook iets mee. En dankzij diakonie en oppas komen ze niet aan de bedelstaf wanneer vader vertrekt.

Inderdaad, er is geen enkele jonge vrouw in onze familie die niet (parttime) werkt.
Eentje heeft zelfs 6 kinderen en werkt in de ochtenduren. Met veel hulp van haar moeder en zussen weliswaar, maar ze gebruikt haar opleiding dus.

Punt is dat je in sommige beroepen moet zorgen dat je 'bijblijft'. Werk je dan als vrouw helemaal niet meer en kom je er ineens voor te staan dat je toch moet werken - bijv. doordat je man overlijdt of werkeloos wordt - dan kun je niet meer in je oude beroep aan de slag. Dan is het toch wel handig als je parttime blijft werken.

Is waar.
Maar waar je voorheen zag dat iemand 30/40 jaar of zijn hele arbeidsleven bij één en dezelfde baas bleef, nu zijn het vaak kortdurende contracten. Ook zie je geregeld dat mensen een switch maken.
Waarom zou je dat als vrouw, moeder, dan niet kunnen?
Kinderen opvoeden, een gezin managen, daar leer je ook van!~
Stel dat je in de zorg of onderwijs bent opgeleid, en het is zover, je moet gaan werken, dan kun je toch een opfriscursus gaan volgen?

Dat laatste is dus niet altijd het geval. Wanneer je verpleegpleegkundige bent moet je minimaal zoveel uren per jaar werken om je BIG-registratie te behouden (geldt ook voor artsen). Wanneer je 'eruit' bent geweest, zal je weer opnieuw scholing moeten volgen, maar ook ALLE voorbehouden handelingen opnieuw moeten aftoetsen. In de praktijk betekent dit bijna een jaar opnieuw de schoolbanken in en trainingen op het werk volgen. Daarna opnieuw BIG-registreren. Geen werkgever neemt een verpleegkundige aan zonder BIG-registratie. Je zou het bij kunnen houden d.m.v. (zeer dure) e-learning programma's waardoor je accrediatiepunten behaald en zo je BIG-registratie bij houdt. Wanneer je een specialistische opleiding hebt gevolgd (IC-verpleegkundige, CCU-verpleegkundige, SEH-verpleegkundige, Recovery-verpleegkundige, Oncologieverpleegkundige) kun je het helemaal vergeten wanneer je jaren niet meer hebt gewerkt. Je komt nooit meer in je ouder vakgebied terug, je kunt maximaal aan de slag (na heel veel scholing, herregistratie wet-BIG) als verpleegkundige. Op het gebied van deze afdelingen ontwikkelt er teveel en je komt gewoon niet meer aan de slag. Daarnaast zijn banen op gespecialiseerde afdelingen zeer dun bezaaid.
Wat ik wel lastig vind ik dat je in de zorg bijna overal minimaal 3 dagen moet werken, omdat je voor minder geen vast contract krijgt. Vanuit de werkgever (en patiënten) begrijp ik dat wel, vanuit een thuissituatie is dit een pittig offer.

[caprice]

Jet Potsenmaker kan me nog meer vertellen. Moeders die thuis hun werk doen verrichten onbetaalbaar werk. Dat levert natuurlijk geen euro's op voor de schatkist.
Voordat zij deze vrouwen de arbeidsmarkt opjaagt, zorgt ze er eerst maar voor dat die andere 650.000 mensen een andere baan hebben.

[Luther]

Dat laatste is dus niet altijd het geval. Wanneer je verpleegpleegkundige bent moet je minimaal zoveel uren per jaar werken om je BIG-registratie te behouden (geldt ook voor artsen). Wanneer je 'eruit' bent geweest, zal je weer opnieuw scholing moeten volgen, maar ook ALLE voorbehouden handelingen opnieuw moeten aftoetsen. In de praktijk betekent dit bijna een jaar opnieuw de schoolbanken in en trainingen op het werk volgen. Daarna opnieuw BIG-registreren. Geen werkgever neemt een verpleegkundige aan zonder BIG-registratie. Je zou het bij kunnen houden d.m.v. (zeer dure) e-learning programma's waardoor je accrediatiepunten behaald en zo je BIG-registratie bij houdt. Wanneer je een specialistische opleiding hebt gevolgd (IC-verpleegkundige, CCU-verpleegkundige, SEH-verpleegkundige, Recovery-verpleegkundige, Oncologieverpleegkundige) kun je het helemaal vergeten wanneer je jaren niet meer hebt gewerkt. Je komt nooit meer in je ouder vakgebied terug, je kunt maximaal aan de slag (na heel veel scholing, herregistratie wet-BIG) als verpleegkundige. Op het gebied van deze afdelingen ontwikkelt er teveel en je komt gewoon niet meer aan de slag. Daarnaast zijn banen op gespecialiseerde afdelingen zeer dun bezaaid.
Wat ik wel lastig vind ik dat je in de zorg bijna overal minimaal 3 dagen moet werken, omdat je voor minder geen vast contract krijgt. Vanuit de werkgever (en patiënten) begrijp ik dat wel, vanuit een thuissituatie is dit een pittig offer.

Dan zou je natuurlijk ook cassiëre bij de HEMA kunnen worden.

[Tiberius]

Wanneer je verpleegpleegkundige bent moet je minimaal zoveel uren per jaar werken om je BIG-registratie te behouden (geldt ook voor artsen). Wanneer je 'eruit' bent geweest, zal je weer opnieuw scholing moeten volgen, maar ook ALLE voorbehouden handelingen opnieuw moeten aftoetsen. In de praktijk betekent dit bijna een jaar opnieuw de schoolbanken in en trainingen op het werk volgen. Daarna opnieuw BIG-registreren. Geen werkgever neemt een verpleegkundige aan zonder BIG-registratie.

En terecht. Ik moet er niet aan denken, dat iemand aan mijn bed zou komen, die er tientallen jaren uit is geweest en nu weer eens een centje bij wil verdienen.

[sirdanilot]

Ik zie niet in wat er mis is met de kinderen bijvoorbeeld een dag of wat per week toe te vertrouwen aan oma of een andere bekende (bijvoorbeeld mensen uit de kerk, er zijn vast genoeg tienermeisjes die wel even willen oppassen, eventueel voor een klein vergoedinkje). Met de kinderopvang heb ik echter ook minder op; daar heb je toch minder controle over wat er met je kind gebeurt. Denk ook aan de vreselijke misbruikschandalen die bij kinderopvangen zijn gebeurd. Een andere oplossing is bijvoorbeeld thuis werken of studeren (Open Universiteit). Ik zie niet in waarom moeder zich niet zou mogen ontplooiien; het grootbrengen van de kinderen is een nobele taak waar ze zich volledig op mag storten (en zeker in de jonge jaren van de kinderen ook op móet storten) maar ze heeft ook andere talenten gekregen.

Mijn eigen moeder werkte thuis en - later - studeerde ook thuis d.m.v. de Open Universiteit. Ondanks het thuiswerken moest ze wel eens weg, maar in die gevallen werd er een oppas geregeld d.m.v. mensen uit de kerk, of soms bij de buurvrouw.

Tienermeisje?
Ik denk het even niet, in sommige gevallen.
Het gaat hier niet over een uurtje weg of een boterhammetje smeren he!

Het hangt er natuurlijk helemaal vanaf hoe oud je kinderen zijn. Bij een kleuter gaat dat natuurlijk niet, mijn moeder ging toen dus ook nooit weg voor haar werk en werkte derhalve veel minder. Als je kinderen echter wat ouder zijn (al een tijdje schoolgaand) kan het echt prima, hoor. Meestal betrof het enkele uurtjes of een avondje, ze was nooit echt hele dagen weg.


Verder heb ik het idee dat er in Nederland zeer negatief wordt aangekeken tegen hulp in het huishouden van buitenaf, bijvoorbeeld iemand die schoonmaakt. Dat wordt vaak als een 'slaafje' gezien of zo. In werkelijkheid is het echter niet meer dan logisch; als moeder door haar opleiding meer kan verdienen in een uurtje werken dan dat een schoonmaakster voor een uurtje kost, dan kan het lonend zijn als iemand af en toe tegen betaling dergelijke klusjes doet. Bijvoorbeeld ramen lappen, afstoffen... Dat kunnen wederom dus ook bekenden zijn die wat bij willen verdienen. Wij zijn wel in Brazilië geweest, en daar heeft iedereen in de middenstand en hogere klasse gewoon een schoonmaakster die een paar uurtjes per week helpt; meestal schoonmaaktaken, soms ook met koken, en soms ook andere zaken. Op die manier kunnen ook oudere mensen zelfstandig blijven wonen, en komen gezinnen met werkende ouders niet om in het werk; ook gaat het de werkloosheid in de lagere klasse tegen. Die schoonmaakster zou anders namelijk werkeloos in haar krottenwijk zitten... Op de schoonmaakster wordt niet neergekeken, maar er wordt gewoon mee gepraat over koetjes en kalfjes en dat soort zaken.

[Afgewezen]

Dat laatste is dus niet altijd het geval. Wanneer je verpleegpleegkundige bent moet je minimaal zoveel uren per jaar werken om je BIG-registratie te behouden (geldt ook voor artsen). Wanneer je 'eruit' bent geweest, zal je weer opnieuw scholing moeten volgen, maar ook ALLE voorbehouden handelingen opnieuw moeten aftoetsen. In de praktijk betekent dit bijna een jaar opnieuw de schoolbanken in en trainingen op het werk volgen. Daarna opnieuw BIG-registreren. Geen werkgever neemt een verpleegkundige aan zonder BIG-registratie. Je zou het bij kunnen houden d.m.v. (zeer dure) e-learning programma's waardoor je accrediatiepunten behaald en zo je BIG-registratie bij houdt. Wanneer je een specialistische opleiding hebt gevolgd (IC-verpleegkundige, CCU-verpleegkundige, SEH-verpleegkundige, Recovery-verpleegkundige, Oncologieverpleegkundige) kun je het helemaal vergeten wanneer je jaren niet meer hebt gewerkt. Je komt nooit meer in je ouder vakgebied terug, je kunt maximaal aan de slag (na heel veel scholing, herregistratie wet-BIG) als verpleegkundige. Op het gebied van deze afdelingen ontwikkelt er teveel en je komt gewoon niet meer aan de slag. Daarnaast zijn banen op gespecialiseerde afdelingen zeer dun bezaaid.
Wat ik wel lastig vind ik dat je in de zorg bijna overal minimaal 3 dagen moet werken, omdat je voor minder geen vast contract krijgt. Vanuit de werkgever (en patiënten) begrijp ik dat wel, vanuit een thuissituatie is dit een pittig offer.

Dan zou je natuurlijk ook cassiëre bij de HEMA kunnen worden.

Natuurlijk, want komt het er voor een vrouw op aan wat ze doet?

[Mara]

Inderdaad, er is geen enkele jonge vrouw in onze familie die niet (parttime) werkt.
Eentje heeft zelfs 6 kinderen en werkt in de ochtenduren. Met veel hulp van haar moeder en zussen weliswaar, maar ze gebruikt haar opleiding dus.

Punt is dat je in sommige beroepen moet zorgen dat je 'bijblijft'. Werk je dan als vrouw helemaal niet meer en kom je er ineens voor te staan dat je toch moet werken - bijv. doordat je man overlijdt of werkeloos wordt - dan kun je niet meer in je oude beroep aan de slag. Dan is het toch wel handig als je parttime blijft werken.

Is waar.
Maar waar je voorheen zag dat iemand 30/40 jaar of zijn hele arbeidsleven bij één en dezelfde baas bleef, nu zijn het vaak kortdurende contracten. Ook zie je geregeld dat mensen een switch maken.
Waarom zou je dat als vrouw, moeder, dan niet kunnen?
Kinderen opvoeden, een gezin managen, daar leer je ook van!~
Stel dat je in de zorg of onderwijs bent opgeleid, en het is zover, je moet gaan werken, dan kun je toch een opfriscursus gaan volgen?

Dat laatste is dus niet altijd het geval. Wanneer je verpleegpleegkundige bent moet je minimaal zoveel uren per jaar werken om je BIG-registratie te behouden (geldt ook voor artsen). Wanneer je 'eruit' bent geweest, zal je weer opnieuw scholing moeten volgen, maar ook ALLE voorbehouden handelingen opnieuw moeten aftoetsen. In de praktijk betekent dit bijna een jaar opnieuw de schoolbanken in en trainingen op het werk volgen. Daarna opnieuw BIG-registreren. Geen werkgever neemt een verpleegkundige aan zonder BIG-registratie. Je zou het bij kunnen houden d.m.v. (zeer dure) e-learning programma's waardoor je accrediatiepunten behaald en zo je BIG-registratie bij houdt. Wanneer je een specialistische opleiding hebt gevolgd (IC-verpleegkundige, CCU-verpleegkundige, SEH-verpleegkundige, Recovery-verpleegkundige, Oncologieverpleegkundige) kun je het helemaal vergeten wanneer je jaren niet meer hebt gewerkt. Je komt nooit meer in je ouder vakgebied terug, je kunt maximaal aan de slag (na heel veel scholing, herregistratie wet-BIG) als verpleegkundige. Op het gebied van deze afdelingen ontwikkelt er teveel en je komt gewoon niet meer aan de slag. Daarnaast zijn banen op gespecialiseerde afdelingen zeer dun bezaaid.
Wat ik wel lastig vind ik dat je in de zorg bijna overal minimaal 3 dagen moet werken, omdat je voor minder geen vast contract krijgt. Vanuit de werkgever (en patiënten) begrijp ik dat wel, vanuit een thuissituatie is dit een pittig offer.

Dat weet ik, mijn schoonzus en schoondochter zijn verpleegkundige.
Was het vroeger: eens een zuster, altoos een zuster, ze moeten om de zoveel tijd de boeken weer in. Er veranderen nog wel eens inzichten.

Anderzijds, is de zorg wel een soort ideaal om als moeder parttime te werken. Je kunt de avond, nacht of weekenden draaien. Man kan dan thuis zijn.
Als dit niet avond aan avond gebeurt en man is de overige avonden ook niet weg, vanwege allerlei verplichtingen, zou dit nog een mogelijkheid zijn.

Jongere mannen die 3/4 avonden per week uit hun gezin zijn, bijv. vanwege kerkenraad, is ook niet echt bevorderlijk voor een goed gezinsleven lijkt mij.
Juf ook, maar je moet toch eerder naar school dan de kinderen en je komt er ook later uit. Maar is op zich een goede mogelijkheid.
Tot welke leeftijd is het wenselijk dat moeder i.i.g. thuis is, als de school uitgaat?
Pubers kunnen zich in principe redden, maar is dat toch niet "tricky", als ze in een leeg huis komen en dan maar op de straat gaan slieren zonder toezicht?

[Desiree]

vrouw te veel afhankelijk van man...



eerste reactie, je begrijpt, ik moet alles nog lezen...

[Democritus]

Dan zou je natuurlijk ook cassiëre bij de HEMA kunnen worden.

Wat wil je hiermee zeggen?

[vlinder]

Dat laatste is dus niet altijd het geval. Wanneer je verpleegpleegkundige bent moet je minimaal zoveel uren per jaar werken om je BIG-registratie te behouden (geldt ook voor artsen). Wanneer je 'eruit' bent geweest, zal je weer opnieuw scholing moeten volgen, maar ook ALLE voorbehouden handelingen opnieuw moeten aftoetsen. In de praktijk betekent dit bijna een jaar opnieuw de schoolbanken in en trainingen op het werk volgen. Daarna opnieuw BIG-registreren. Geen werkgever neemt een verpleegkundige aan zonder BIG-registratie. Je zou het bij kunnen houden d.m.v. (zeer dure) e-learning programma's waardoor je accrediatiepunten behaald en zo je BIG-registratie bij houdt. Wanneer je een specialistische opleiding hebt gevolgd (IC-verpleegkundige, CCU-verpleegkundige, SEH-verpleegkundige, Recovery-verpleegkundige, Oncologieverpleegkundige) kun je het helemaal vergeten wanneer je jaren niet meer hebt gewerkt. Je komt nooit meer in je ouder vakgebied terug, je kunt maximaal aan de slag (na heel veel scholing, herregistratie wet-BIG) als verpleegkundige. Op het gebied van deze afdelingen ontwikkelt er teveel en je komt gewoon niet meer aan de slag. Daarnaast zijn banen op gespecialiseerde afdelingen zeer dun bezaaid.
Wat ik wel lastig vind ik dat je in de zorg bijna overal minimaal 3 dagen moet werken, omdat je voor minder geen vast contract krijgt. Vanuit de werkgever (en patiënten) begrijp ik dat wel, vanuit een thuissituatie is dit een pittig offer.

Dan zou je natuurlijk ook cassiëre bij de HEMA kunnen worden.

Het spijt me, maar dit vind ik een minderwaardige opmerking. Waarom zou je je talenten niet mogen gebruiken wanneer je die hebt ontwikkeld? Natuurlijk kan de genoemde optie en er zijn nog veel meer opties. Het gaat erom dat je als vrouw offers moet brengen die niet altijd makkelijk zijn: je baan opgeven (wat betekent dat je nooit meer dat kan doen wat je leuk vind, ook niet wanneer je kinderen uit huis zijn) of blijven werken naast je gezin. Ik zou de mannen weleens willen horen wanneer die voor het gezin zouden moeten zorgen en na 30 jaar i.p.v. docent of ICT'er afwashulp bij een restaurant moeten worden of achter de kassa bij de Karwei zouden moeten.
Ik ben het zeer eens met de Bijbelse verhoudingen, maar met zo'n opmerking krijg je me wel op de kast. Het zijn altijd de mannen die met zulke voorstellen komen...
Ik zou nog liever vrijwilligerswerk dan gaan doen om mijn naasten ten dienste te kunnen zijn.....maar soms heb je het niet voor het kiezen en zul je voor inkomsten in het gezin moeten zorgen.

[Desiree]

Ik denk dat je zelf moet blijven nadenken. Iedereen weet hoe groot zijn eigen portomonnee is en hoeveel talenten hij heeft gekregen, want een hogere baan levert meer uurloon op en zo hoef jij of je man weer minder te werken.

Je leeft in een maatschappij waarin een minister niet gelijk aan de Heere vraagt hoe de wetten en regels gemaakt mogen worden. Maar zo veel te mooier is het als jij dat wel mag doen. Je mag je persoonlijke situatie aan Hem voorleggen en vragen om Zijn leiding in je leven. Dat je dan als modern of ouderwets wordt gezien, door wie dan ook, is niet belangrijk, het gaat altijd om je relatie met de Heere. Moet je je kinderen toch om financiele redenen wegbrengen, ook daar kan de Heere voor jouw kindje zorgen. Een moederhart wil een kind zo weinig mogelijk wegbrengen, althans zo denk ik, maar bedenk dan dit bovenstaande als dit toch gebeurt.

Conclusie: mevrouw Bussemaker heeft haar motivatie, jij de jouwe. Je relatie met de Heere is belangrijker en maakt je afhankelijk van Hem, daar leef je van.

[Luther]

Dat laatste is dus niet altijd het geval. Wanneer je verpleegpleegkundige bent moet je minimaal zoveel uren per jaar werken om je BIG-registratie te behouden (geldt ook voor artsen). Wanneer je 'eruit' bent geweest, zal je weer opnieuw scholing moeten volgen, maar ook ALLE voorbehouden handelingen opnieuw moeten aftoetsen. In de praktijk betekent dit bijna een jaar opnieuw de schoolbanken in en trainingen op het werk volgen. Daarna opnieuw BIG-registreren. Geen werkgever neemt een verpleegkundige aan zonder BIG-registratie. Je zou het bij kunnen houden d.m.v. (zeer dure) e-learning programma's waardoor je accrediatiepunten behaald en zo je BIG-registratie bij houdt. Wanneer je een specialistische opleiding hebt gevolgd (IC-verpleegkundige, CCU-verpleegkundige, SEH-verpleegkundige, Recovery-verpleegkundige, Oncologieverpleegkundige) kun je het helemaal vergeten wanneer je jaren niet meer hebt gewerkt. Je komt nooit meer in je ouder vakgebied terug, je kunt maximaal aan de slag (na heel veel scholing, herregistratie wet-BIG) als verpleegkundige. Op het gebied van deze afdelingen ontwikkelt er teveel en je komt gewoon niet meer aan de slag. Daarnaast zijn banen op gespecialiseerde afdelingen zeer dun bezaaid.
Wat ik wel lastig vind ik dat je in de zorg bijna overal minimaal 3 dagen moet werken, omdat je voor minder geen vast contract krijgt. Vanuit de werkgever (en patiënten) begrijp ik dat wel, vanuit een thuissituatie is dit een pittig offer.

Dan zou je natuurlijk ook cassiëre bij de HEMA kunnen worden.

Het spijt me, maar dit vind ik een minderwaardige opmerking. Waarom zou je je talenten niet mogen gebruiken wanneer je die hebt ontwikkeld? Natuurlijk kan de genoemde optie en er zijn nog veel meer opties. Het gaat erom dat je als vrouw offers moet brengen die niet altijd makkelijk zijn: je baan opgeven (wat betekent dat je nooit meer dat kan doen wat je leuk vind, ook niet wanneer je kinderen uit huis zijn) of blijven werken naast je gezin. Ik zou de mannen weleens willen horen wanneer die voor het gezin zouden moeten zorgen en na 30 jaar i.p.v. docent of ICT'er afwashulp bij een restaurant moeten worden of achter de kassa bij de Karwei zouden moeten.
Ik ben het zeer eens met de Bijbelse verhoudingen, maar met zo'n opmerking krijg je me wel op de kast. Het zijn altijd de mannen die met zulke voorstellen komen...
Ik zou nog liever vrijwilligerswerk dan gaan doen om mijn naasten ten dienste te kunnen zijn.....maar soms heb je het niet voor het kiezen en zul je voor inkomsten in het gezin moeten zorgen.

Ik word altijd een beetje melig van een dergelijke discussie. En dan bedoel ik de opmerkingen die vrouwen maken dat ze het helemaal eens zijn met het feit dat hun eerste taak in het gezin ligt, en vervolgens wel graag alle carrièrekansen open willen laten - ten koste van het gezin - en die carrière dan willen hervatten met het oog op de inkomsten.
In dat laatste geval zeg ik: Wordt dan gewoon cassière bij de HEMA!
Het kan best zijn dat je een carrière uitsluit, wanneer je je gezin op nummer 1 zet. Ik vind het minderwaardig als dan gezegd wordt dat je in dat geval je talenten niet ontwikkelt.

[Bert Mulder]

Ik word altijd een beetje melig van een dergelijke discussie. En dan bedoel ik de opmerkingen die vrouwen maken dat ze het helemaal eens zijn met het feit dat hun eerste taak in het gezin ligt, en vervolgens wel graag alle carrièrekansen open willen laten - ten koste van het gezin - en die carrière dan willen hervatten met het oog op de inkomsten.
In dat laatste geval zeg ik: Wordt dan gewoon cassière bij de HEMA!
Het kan best zijn dat je een carrière uitsluit, wanneer je je gezin op nummer 1 zet. Ik vind het minderwaardig als dan gezegd wordt dat je in dat geval je talenten niet ontwikkelt.

Precies.

De taak van de vrouw ligt thuis. Maar het is helaas de almachtige euro die baas is, in plaats van de wetten van de Almachtige.