Deze zin uit de lofzang van Zacharias is zo mooi in dit kader: 78 Door de innerlijke bewegingen der barmhartigheid onzes Gods, met welke ons bezocht heeft de Opgang uit de hoogte;helma schreef:Ik denk dat het allebei een rol speelt, omgeving (kerk en school) en thuis/familie.
Thuis werd ik opgevoed met een pleiten op de doop; de Heere heeft het beloofd! Leg je vinger er maar bij, zij mijn vader dan. TVan mijn 5 e tot mijn 18e heb ik catechisatie van mijn vader gehad, daar hoorde ik hetzelfde: de Heere had geen lust in je dood maar daarin dat je je bekeerde en leefde. Toch ben ik heel lang bang geweest voor de uitverkiezing, terwijl dat thuis niet als blokkade werd opgeworpen. Dat hoorde ik wel bij vriendinnetjes thuis. En van sommige leerkrachten op de basisschool. Ik heb daar alsmpuber zo ontztettend mee geworsteld tot vijandschap toe.
Wat een wonder dat de Heere me toen liet zien dat vijanden met Hem verzoend konden worden. Want al die jaren dacht ik dat ik wel wilde maar God niet. Ik (h)erkende in mijn hart geen vijandschap.
Hoe het bij Franca is geweest thuis weet ik niet. Misschien waren er in haar omgeving toch wel van die tante Ma's die een stempel drukten op haar gedachten.
Ik moet nog denken aan die ontroerende passage in Dorsvloer over Johannes 3:16.
Dan is er toch wel veel in haar omgegaan.
Dat kun je nooit meer de uitverkiezing verdacht maken...
