Ik zou weleens willen horen welke 'vader' dit geleerd heeft (namelijk dat een mens reeds wedergeboren is wanneer hij begint te zien dat hij tegen God gezondigd heeft en daarover rekenschap moet geven). Graag met de citaten erbij. Ook ben ik dan benieuwd of je dan meer namen kunt noemen dan Comrie a...

AnJa schreef:

Posthoorn schreef: Ik weet het niet. Ik zou wensen dat het waar was.

Dat wat waar is?
Dat je met schrik in de hemel kunt vallen, bedoel je?

Ja. Ik zeg dit overigens niet met het oog op mezelf.

Is de vergelijk van Gods stem met onweer wel een juist vergelijk? In de Bijbel lees ik dat de Heere was in het suizen van een zachte stilte. Ik bedoel dit niet spottend, maar onze heidense voorouders geloofden wel in een god die sprak door met zijn hamer op de wolken te slaan. Psalm 29:3 De stem de...

Citaat uit een boek over het gezelschapsleven: B. bereikte de hoge leeftijd van achtentachtig jaar. Op eerste kerstdag 1950 is hij overleden. Hij is gestorven zoals hij geleefd had: uitziend naar Gods heil met sterk verlangen. Ds. J. van der Poel zei op de hem kernachtige wijze: "Oude B. behoo...

Bij hen was een ware verslagenheid die niet alleen gewerkt was door de wet, maar ook door het Evangelie. En de Heilige Geest werkte in hen bij dezelfde gebeurtenis door tot het ware geloof. Dan is het onderscheid tussen voorbereidend en zaligmakend werk door ons niet te bepalen (meen ik). Wat de pu...

Johann Gottfried Walther schreef:Ook MacCheyne zegt dat de meeste in hun jeugd worden bekeerd:

Dat is nog wat anders dan zeggen dat God vrijwel geen mensen na hun jeugd bekeert. Laten we niet afgaan op allerlei losse uitspraken van oudvaders en puriteinen, maar ons eenvoudig houden aan het Woord.

Ik had met mijn voorbeeld meer het oog op het overtuigend werk door de wet en kennis van ellende zonder deze evangelische verslagenheid uit jouw voorbeeld. Het gaat mij meer om wat er gebeurt vóór iemand daadwerkelijk Christus aanneemt door het geloof. Als ik het vervolg lees, lijkt het me dat deze...

Jeremiah schreef:Opmerkelijk, daar de puriteinen er redelijk vast van waren overtuigd dat God vrijwel geen mensen meer bekeerd na hun 25e levensjaar.

Dit slaat natuurlijk nergens op.

Zoals gezegd, in de kantt. SV kom je niet snel het voorbereidende werk tegen. Ik vraag me af of dat terecht is. M.i. wordt in Romeinen 7:7-13 van het voorbereidend werk gesproken (kennis van ellende die aan het geloof voorafgaat). En ook de kanttekeningen gaan daarover, bijzonder kanttekening 34, 3...

Ook dit hoorden we altijd en elke keer. Het was onmogelijk om dat te vergeten. Dus ik begrijp niet dat je dit er nu bij zet. Daar gaat het juist om, de nadruk werd continu gelegd op het verloren liggen en verloren gaan. Maar er is ook een Evangelie. Voor kinderen! Ik zet dit erbij omdat je schrijft...

Zo kreeg je als kind een zware druk en werd je er altijd bij bepaald dat God op ieder moment heftig ingreep. Maar dat 4 of 7 jarig meisje vroeg zich dan af wat ze verkeerd deed. Ook dat 4- of 7-jarig meisje is een zondaar en kan niet voor God verschijnen tenzij het wederom geboren wordt. Vergeet da...

Ik denk dat ik het er weer even bij laat. Mijn standpunt is hopelijk wel duidelijk en ik heb geen zin om weer over allerlei uitwassen te gaan schrijven. Ik neem aan dat je gelezen hebt dat ik de beschreven situatie in elk geval niet gezond vind, en dus als zodanig ook niet verdedig. Dus ik zeg niet...

Zoals gezegd, in de kantt. SV kom je niet snel het voorbereidende werk tegen. Ik vraag me af of dat terecht is. M.i. wordt in Romeinen 7:7-13 van het voorbereidend werk gesproken (kennis van ellende die aan het geloof voorafgaat). En ook de kanttekeningen gaan daarover, bijzonder kanttekening 34, 3...

Het moeilijke in deze discussie is dat er wel gesteld wordt dat in de wedergeboorte men Christus ingelijfd wordt. Door de wedergeboorte is men in Christus en heeft men al Zijn weldaden. Alleen maakt men onderscheid tussen de inlijving in Christus en de aanneming van Christus. Het laatste geschiedt ...

Mara schreef:En dan thuis gaan ze (weer) wroeten in zichzelf, om te ontdekken dat zij nog lang zo ver niet zijn en waarschijnlijk ook niet zullen komen.

Je moet niet in jezelf gaan wroeten, de nood moet je uitdrijven naar God. Nu krijgt de prediking de schuld. Is dat terecht?