In de preek van gisteren maakte een predikant gewag van het bijhouden (advies van de puriteinen) van een dagboek, waarin de daden des Heeren aan onze ziel worden opgeschreven.
Juist om in geestelijk donkere dagen na te lezen wat de Heere heeft geschonken, zulks ter vertroosting in die donkerheid.
Ik kon me daarin niet geheel vinden, omdat ik in zo'n dagboek veel met mezelf bezig zou zijn, en daarin meer donkerheid dan licht naar voren komt.
Jarenlang heb ik zo'n dagboek bijgehouden, het gaf "lucht", maar ik het nooit meer nagelezen.

Bovendien acht ik het beter om in Gods Woord na te speuren hoe Zijn gangen zijn, en hoe Hij daaruit, door de Heilige Geest, kan troosten, hen, die die in het duister dwalen.

Hoe denken jullie daarover?

Ik houd al jaren een journaal of dagboek bij. Ik noteer wat ik lees en wat waarvoor en voor wie en waarom ik bid , het houd me bij de les.Waarom ik iets doe en wat de uitkomst is. Het heeft mij geleerd dat God echt luistert! Het helpt me ook om door te gaan. Elke dag bijbellezen,daarop mediteren en een gebed, structuur noemen we dat. En het resulteerd in een dagelijks bidden voor alle moeders en kinderen in oorlogsgebieden1 Dat helpt mij me minder schuldig te voelen..

M.i. hoeft, naast de Bijbel, het bijhouden van zo'n dagboek niet verkeerd te zijn. Als het een dagboek is waar je op voorhand al weet dat het één wordt waar je veel met jezelf bezig zou zijn, dan zou dat al een aansporing kunnen zijn om eens na te gaan denken. Ons bestaan is immers enkel duisternis! Het is meer bedoeld om de daden des Heeren te doen gedenken aan de ziel gedaan. Dat het nog steeds zo is, dat God altijd de Eerste is, voor het eerst of bij vernieuwing...

Inderdaad. Het is niet "met jezelf bezig zijn". Het is beseffen dat Hij bezig is en je focussen op zijn werk, ook in je eigen leven. Dat is niet verkeerd aangezien geloof ook iets persoonlijks is. Natuurlijk, JVDG, mag het niet ten koste gaan van Gods Woord. Maar dat hoeft volgens mij ook niet, het kan heel goed samen gaan... Gods Woord waarin je over Hem leest en leert... en dat je daar ook iets van mag terugvinden in je eigen leven. Gods grote daden aan zijn volk, zijn kinderen.... en ook aan jou.

Het is nuttig wat aantekeningen te maken bij de preek. Vanaf eind jaren 70/begin jaren 80 maak ik van elke preek enkele aantekeningen.
Als je dan soms later de aantekeningen nakijkt zijn er dingen die je onthoudt doordat je ze hebt opgeschreven.
Niet dat een 'blote kennis' voldoende is, maar het is zeker nuttig, en gewenst. Ik heb wel eens gedacht: Weten we nog de preken
die we 10 jaar geleden hebben gehoord? Natuurlijk niet allemaal, maar toch, als je aantekeningen maakt valt het wel snel op
als je een preek van 10 jaar terug eens weer opnieuw hoort.
Een voorbeeld: Vorige week werd een preek gelezen van Ds. A. Hoogerland die ik jaren geleden al eens eerder had gehoord: de Koning gebonden
op de gallerijen. Ik herkende die preek snel, en dat was mede ook door de aantekeningen die ik daarvan had gemaakt.

Maar nogmaals, laten we niet vergeten dat wat we zo onthouden wel nuttig is, maar dat het wel ten enemale tekort zal zijn als we niet worden
onderwezen door de Heilige Geest.

Een beetje offtopic misschien, maar waar ging deze preek over: 'De Koning gebonden op de gallerijen'?

Verder eens met jouw posting. Mijn vrouw schrijft mee tijdens de preken, als zij thuiskomt levert dat mooiere gesprekken op dan wanneer ik thuiskom, omdat ik niet meeschrijf en bepaalde (mooie) uitspraken of lijnen dan toch sneller vergeet.

Germanicus schreef:Een beetje offtopic misschien, maar waar ging deze preek over: 'De Koning gebonden op de gallerijen'?

Verder eens met jouw posting. Mijn vrouw schrijft mee tijdens de preken, als zij thuiskomt levert dat mooiere gesprekken op dan wanneer ik thuiskom, omdat ik niet meeschrijf en bepaalde (mooie) uitspraken of lijnen dan toch sneller vergeet.

Volgens mij heb ik er hier vorige week iets meer van genoemd (tekst, thema, punten, evt. gezongen psalmen) in "waar ging de preek zondag over"

-DIA- schreef:

Germanicus schreef:Een beetje offtopic misschien, maar waar ging deze preek over: 'De Koning gebonden op de gallerijen'?

Verder eens met jouw posting. Mijn vrouw schrijft mee tijdens de preken, als zij thuiskomt levert dat mooiere gesprekken op dan wanneer ik thuiskom, omdat ik niet meeschrijf en bepaalde (mooie) uitspraken of lijnen dan toch sneller vergeet.

Volgens mij heb ik er hier vorige week iets meer van genoemd (tekst, thema, punten, evt. gezongen psalmen) in "waar ging de preek zondag over"

Excuses. Ik lees hier niet alles.

Onze ds. vroeg ook van mij of ik het niet wilde doen, dat voor troost en dergelijke.. Ik was bang dat ik de onbekeerde jongenman zou worden... Maar als je het leest in moedeloze tijden, is het wel heel mooi..

Het zou voor mij juist heel nuttig zijn als ik een dagboek bij zou gaan houden en juist op geestelijk gebied.
Ik ben te weinig met die dingen bezig en voel me een beetje vlak door de medicijnen.
Dat vind ik heel erg, maar ik merk dat ik er niet echt vat op heb.

Het is zeker niet zo dat het me allemaal koud laat en misschien moet ik me er gewoon toe zetten.
Wat een verschil dan in de post van Jvdg en die van mij

Lizzy, het is goed als je bepaalde dingen opschrijft. Ook als je juist vlak bent. Of als er iets ergs gebeurt in je leven. Ik doe dat al vanaf mn kindertijd. Het is heel goed om het af en toe terug te lezen. Je ziet hoe je ontwikkeling gaat, ook in geestelijk opzicht ! En veel gebeurtenissen waren soms zo intens verdrietig, dat ik dacht er onder te bezwijken. Maar de Heere hielp door en uit ! Dan heb je je persoonlijke levensgeschiedenis, uniek.
En elke gemoedsstemming is goed om te beschrijven, dat leert je heel veel over jezelf

Ooit hoorde ik eens het volgende verhaal:

Er was eens iemand die zijn bekering ook had op geschreven, misschien ook wel in een dagboekje.
Hij wilde het eens weer voor de dag halen om het te lezen, maar wat bleek nu?
De muizen vonden het papier waar zijn bekering opstond zo lekker, dat ze het opgevreten hebben.
Voor deze man een signaal niet achterom maar vooruit kijken. Hij heeft z'n bekering niet meer herschreven.

aboricultura schreef:Ooit hoorde ik eens het volgende verhaal:

Er was eens iemand die zijn bekering ook had op geschreven, misschien ook wel in een dagboekje.
Hij wilde het eens weer voor de dag halen om het te lezen, maar wat bleek nu?
De muizen vonden het papier waar zijn bekering opstond zo lekker, dat ze het opgevreten hebben.
Voor deze man een signaal niet achterom maar vooruit kijken. Hij heeft z'n bekering niet meer herschreven.

Dat bedoelde ik met mijn openingsposting.

Doet me denken aan Johannes die van zijn bekering schreef: En het was de tiende ure.
Ik heb wel eens van mensen gehoord en zelf ook beleefd dat , als de Heere heel dichtbij mag zijn, je dat niet snel vergeet. En als de Heere Zich verborgen houdt, is het een wonder dat de Heere je terug laat zien, hoe Hij met je gehandeld heeft. Ik ben zo bang dat je jezelf gaat verheerlijken als je alles in een dagboek gaat schrijven.

Ik zeg niet dat je het niet moet doen maar ik kan het niet, ik heb wel eens in een preek van ds.Cabaret gehoord: Heb je je brood wel eens nat gemaakt met je tranen door de goedheid van de Heere? Of van smart over de zonden die je hebt begaan?
Dat vergeet ik nooit meer en elke keer als ik de Heere dichtbij mag ervaren moet ik aan die zin denken.

Is de Heere niet groot genoeg om je de weg terug te laten zien die Hij met je gegaan is?Waar ik ontrouw was en wegdwaalde, trok Hij me terug en bleef trouw, Zelf kijk ik liever vooruit met het verlangen om meer en meer in het geloof te mogen groeien en als de Heere het geeft, om de weg te mogen zien die Hij met je houdt,en heeft gehouden, hoe trouw Hij is , waar ik ontrouw was, maar dat is mijn mening. Een ieder is daar vrij in, maar zo ervaar ik het.
Sluit dat een beetje aan bij wat jij zegt jvdg?

Mariavt schreef:Doet me denken aan Johannes die van zijn bekering schreef: En het was de tiende ure.
Ik heb wel eens van mensen gehoord en zelf ook beleefd dat , als de Heere heel dichtbij mag zijn, je dat niet snel vergeet. En als de Heere Zich verborgen houdt, is het een wonder dat de Heere je terug laat zien, hoe Hij met je gehandeld heeft. Ik ben zo bang dat je jezelf gaat verheerlijken als je alles in een dagboek gaat schrijven.

Ik zeg niet dat je het niet moet doen maar ik kan het niet, ik heb wel eens in een preek van ds.Cabaret gehoord: Heb je je brood wel eens nat gemaakt met je tranen door de goedheid van de Heere? Of van smart over de zonden die je hebt begaan?
Dat vergeet ik nooit meer en elke keer als ik de Heere dichtbij mag ervaren moet ik aan die zin denken.

Is de Heere niet groot genoeg om je de weg terug te laten zien die Hij met je gegaan is?Waar ik ontrouw was en wegdwaalde, trok Hij me terug en bleef trouw, Zelf kijk ik liever vooruit met het verlangen om meer en meer in het geloof te mogen groeien en als de Heere het geeft, om de weg te mogen zien die Hij met je houdt,en heeft gehouden, hoe trouw Hij is , waar ik ontrouw was, maar dat is mijn mening. Een ieder is daar vrij in, maar zo ervaar ik het.
Sluit dat een beetje aan bij wat jij zegt jvdg?

Dat sluit volledig aan bij wat ik probeerde te zeggen.
Als de het de Heere behaagt om "over te komen", zal niemand en niets het uit je geheugen wissen.