In de laatste maanden is er veel gesproken, geschreven en ophef gemaakt over het sexueel misbruik binnen de RK met kinderen.
Op ons forum is er op geen enkele wijze ingegaan op dit gezwel wat ook in de reformatorische kringen rondwaardt, al was het alleen maar op basis van statistieken.
Eigenlijk zou ik dit onderwerp willen doodzwijgen, om de reformatorische hoek uit de wind te houden, maar de wetenschap dat ook die hoek rechtevenredig, of mss. nog meer zich daar schuldig aan is, wil ik toch dit afschuwelijke onderwerp ter sprake brengen.
Niet om de refo-gezindte daarmee kwalijk weg te zetten, maar wel om de daders te waarschuwen en de slachtoffers te helpen.

Het is een teer onderwerp met diepgaande gevolgen en uitwassen, maar juist daarom wil ik het ter discussie stellen ten behoeve van de slachtoffers en het ter verantwoording roepen van de daders.

Een goede eerste stap in dit geheel zou mijns inziens zijn om bij deze ontzettend pijnlijke aangelegenheden niet meer de intentie hebben dit intern op te lossen. Dit gaat niet zelden ten koste van of buiten het slachtoffer om. Het is goed en fijn dat kinderen in een beschermde omgeving op kunnen groeien, maar deze bescherming kan een kwalijke belemmering zijn. Zeker wanneer een slachtoffer uiteindelijk na een lange weg de openheid durft op te zoeken.

Ik zou er dan ook voor willen pleiten professionals (d.w.z. psychologen bijvoorbeeld) in te schakelen in zo'n geval en niet de kerk op te zoeken als leidende rol. Vandaar uit kan - als men dit zelf wil - gekeken worden naar een eventueel vervolg.

Dat mag een aantal wellicht onbijbels klinken, maar het welzijn van een slachtoffer staat te allen tijde voorop. De ervaring leert dat de kerkenraad dikwijls dit soort zaken zoveel mogelijk binnen probeert te houden. Het welzijn van een slachtoffer ten spijt.

Voor zover ik weet is het in alle grotere reformatorische kerken de aanbeveling dat ambtsdragers in gevallen waar het slachtoffer in gevaar is (denk bv aan een thuiswonend kind wat misbruikt is) aangifte doen bij politie. Zulke zaken intern houden: ik mag hopen dat dat in onze kringen niet (meer) gebeurt! Laten we asjeblieft de zonde van misbruik kei- en keihard veroordelen. En zeer open staan richting het slachtoffer, om deze zo goed mogelijk in deze moeilijke situatie op te vangen.

Slachtoffers zou ik aanraden om voor hun eerste contact met de buitenwereld contact op te nemen met een predikant, indien mogelijk. Deze is vaak beter bekwaam om zulke moeilijke pastorale gesprekken op de juiste manier te voeren, vaak beter dan ouderlingen. Ook al zou je eerste contact niet met iemand van de kerk zijn, dan raad ik toch aan pastorale hulp te zoeken. Zaken als misbruik raken je hele leven en zetten je hele wereld op zn kop. Pastorale hulp kan luisteren naar je gevoelens, mede lijden met je leed, en je vragen vanuit Gods Woord proberen te beantwoorden, of je een adres wijzen waar je met je vragen naartoe kan. En bovenal: samen bidden.

Tenslotte: Laten we - als we ze kennen - de slachtoffers gedenken in onze gebeden. Seksueel misbruik raakt het diepste van het menselijke bestaan, en laat hele diepe littekens na van vertrouwensschade. Maar laten we ook niet vergeten te bidden voor de daders. Om vergeving. Maar ook omdat zij (zonder hun gedrag goed te praten) heel zielige mensen zijn, die zelf vaak liefde en genegenheid hebben gemist in hun leven.

memento schreef:Voor zover ik weet is het in alle grotere reformatorische kerken de aanbeveling dat ambtsdragers in gevallen waar het slachtoffer in gevaar is (denk bv aan een thuiswonend kind wat misbruikt is) aangifte doen bij politie. Zulke zaken intern houden: ik mag hopen dat dat in onze kringen niet (meer) gebeurt! Laten we asjeblieft de zonde van misbruik kei- en keihard veroordelen. En zeer open staan richting het slachtoffer, om deze zo goed mogelijk in deze moeilijke situatie op te vangen.

Slachtoffers zou ik aanraden om voor hun eerste contact met de buitenwereld contact op te nemen met een predikant, indien mogelijk. Deze is vaak beter bekwaam om zulke moeilijke pastorale gesprekken op de juiste manier te voeren, vaak beter dan ouderlingen. Ook al zou je eerste contact niet met iemand van de kerk zijn, dan raad ik toch aan pastorale hulp te zoeken. Zaken als misbruik raken je hele leven en zetten je hele wereld op zn kop. Pastorale hulp kan luisteren naar je gevoelens, mede lijden met je leed, en je vragen vanuit Gods Woord proberen te beantwoorden, of je een adres wijzen waar je met je vragen naartoe kan. En bovenal: samen bidden.

Tenslotte: Laten we - als we ze kennen - de slachtoffers gedenken in onze gebeden. Seksueel misbruik raakt het diepste van het menselijke bestaan, en laat hele diepe littekens na van vertrouwensschade. Maar laten we ook niet vergeten te bidden voor de daders. Om vergeving. Maar ook omdat zij (zonder hun gedrag goed te praten) heel zielige mensen zijn, die zelf vaak liefde en genegenheid hebben gemist in hun leven.

Memento, ik ben het van harte met je eens, zowel t.a.v. het slachtoffer als de dader.
Maar ik vrees dat je de levenslange gevolgen vor het slachtoffer (en haar latere zuivere relatie) onderschat.
Het slachtoffer blijft veelal belast met die vreselijke daden en is vaak niet meer in staat om een zuivere (sexuele) relatie te onderhouden met een partner die werkelijk om haar geeft, en bereid is om hierin heel ver te gaan.

Dit maakt de dader dubbel schuldig, hij verwoest niet alleen zijn slachtoffer, maar raakt ook aan de partner van het slachtoffer.

Dat is ook een reden om deze problematiek op dit reformatorische forum ter discussie te stellen.
En ik hoop daarbij dat in alle liefde hierover wordt gesproken.

jvdg schreef:

memento schreef:Voor zover ik weet is het in alle grotere reformatorische kerken de aanbeveling dat ambtsdragers in gevallen waar het slachtoffer in gevaar is (denk bv aan een thuiswonend kind wat misbruikt is) aangifte doen bij politie. Zulke zaken intern houden: ik mag hopen dat dat in onze kringen niet (meer) gebeurt! Laten we asjeblieft de zonde van misbruik kei- en keihard veroordelen. En zeer open staan richting het slachtoffer, om deze zo goed mogelijk in deze moeilijke situatie op te vangen.

Slachtoffers zou ik aanraden om voor hun eerste contact met de buitenwereld contact op te nemen met een predikant, indien mogelijk. Deze is vaak beter bekwaam om zulke moeilijke pastorale gesprekken op de juiste manier te voeren, vaak beter dan ouderlingen. Ook al zou je eerste contact niet met iemand van de kerk zijn, dan raad ik toch aan pastorale hulp te zoeken. Zaken als misbruik raken je hele leven en zetten je hele wereld op zn kop. Pastorale hulp kan luisteren naar je gevoelens, mede lijden met je leed, en je vragen vanuit Gods Woord proberen te beantwoorden, of je een adres wijzen waar je met je vragen naartoe kan. En bovenal: samen bidden.

Tenslotte: Laten we - als we ze kennen - de slachtoffers gedenken in onze gebeden. Seksueel misbruik raakt het diepste van het menselijke bestaan, en laat hele diepe littekens na van vertrouwensschade. Maar laten we ook niet vergeten te bidden voor de daders. Om vergeving. Maar ook omdat zij (zonder hun gedrag goed te praten) heel zielige mensen zijn, die zelf vaak liefde en genegenheid hebben gemist in hun leven.

Memento, ik ben het van harte met je eens, zowel t.a.v. het slachtoffer als de dader.
Maar ik vrees dat je de levenslange gevolgen vor het slachtoffer (en haar latere zuivere relatie) onderschat.
Het slachtoffer blijft veelal belast met die vreselijke daden en is vaak niet meer in staat om een zuivere (sexuele) relatie te onderhouden met een partner die werkelijk om haar geeft, en bereid is om hierin heel ver te gaan.

Dit maakt de dader dubbel schuldig, hij verwoest niet alleen zijn slachtoffer, maar raakt ook aan de partner van het slachtoffer.

Dat is ook een reden om deze problematiek op dit reformatorische forum ter discussie te stellen.
En ik hoop daarbij dat in alle liefde hierover wordt gesproken.

Je gaat uit van haar, maar ik denk ook dat je kan spreken over 'hem' wat betreft sexueel misbruik.

Het is een teer onderwerp met diepgaande gevolgen en uitwassen, maar juist daarom wil ik het ter discussie stellen ten behoeve van de slachtoffers en het ter verantwoording roepen van de daders.

Is dat onze taak, daders ter verantwoording roepen?

coupe soleil schreef:

Het is een teer onderwerp met diepgaande gevolgen en uitwassen, maar juist daarom wil ik het ter discussie stellen ten behoeve van de slachtoffers en het ter verantwoording roepen van de daders.

Is dat onze taak, daders ter verantwoording roepen?

wel van de kerk in elk geval: kerkelijke tucht?

@ memento: ik denk dat slachtoffers vaak liever een vrouw in vertrouwen nemen als eerste dan een man, ook al is deze ds.
(pleit dit voor een vrouwelijke kerkelijk werker in de gemeente?)

memento schreef:Voor zover ik weet is het in alle grotere reformatorische kerken de aanbeveling dat ambtsdragers in gevallen waar het slachtoffer in gevaar is (denk bv aan een thuiswonend kind wat misbruikt is) aangifte doen bij politie. Zulke zaken intern houden: ik mag hopen dat dat in onze kringen niet (meer) gebeurt! Laten we asjeblieft de zonde van misbruik kei- en keihard veroordelen. En zeer open staan richting het slachtoffer, om deze zo goed mogelijk in deze moeilijke situatie op te vangen.

Slachtoffers zou ik aanraden om voor hun eerste contact met de buitenwereld contact op te nemen met een predikant, indien mogelijk. Deze is vaak beter bekwaam om zulke moeilijke pastorale gesprekken op de juiste manier te voeren, vaak beter dan ouderlingen. Ook al zou je eerste contact niet met iemand van de kerk zijn, dan raad ik toch aan pastorale hulp te zoeken. Zaken als misbruik raken je hele leven en zetten je hele wereld op zn kop. Pastorale hulp kan luisteren naar je gevoelens, mede lijden met je leed, en je vragen vanuit Gods Woord proberen te beantwoorden, of je een adres wijzen waar je met je vragen naartoe kan. En bovenal: samen bidden.

Tenslotte: Laten we - als we ze kennen - de slachtoffers gedenken in onze gebeden. Seksueel misbruik raakt het diepste van het menselijke bestaan, en laat hele diepe littekens na van vertrouwensschade. Maar laten we ook niet vergeten te bidden voor de daders. Om vergeving. Maar ook omdat zij (zonder hun gedrag goed te praten) heel zielige mensen zijn, die zelf vaak liefde en genegenheid hebben gemist in hun leven.

Ik ben het grotendeels met jouw posting eens; al zie ik voor een eerste contact meer een rol weg gelegd voor de predikantsvrouw, omdat het vertrouwen in mannen algemeen vaak flink beschadigd kan zijn.

MarthaMartha schreef:

coupe soleil schreef:

Het is een teer onderwerp met diepgaande gevolgen en uitwassen, maar juist daarom wil ik het ter discussie stellen ten behoeve van de slachtoffers en het ter verantwoording roepen van de daders.

Is dat onze taak, daders ter verantwoording roepen?

wel van de kerk in elk geval: kerkelijke tucht?

@ memento: ik denk dat slachtoffers vaak liever een vrouw in vertrouwen nemen als eerste dan een man, ook al is deze ds.
(pleit dit voor een vrouwelijke kerkelijk werker in de gemeente?)

Precies, ja.
Al zie ik de rol van een vrouwelijk kerkelijk werker niet zitten, omdat die geen ambtsgeheim heeft.
Dan zou ik liever de voorkeur geven aan een vrouwelijke professional, die wel lid is en contact heeft met de kerkenraad.

In de NRC van Norwich is een groepje vertrouwensmensen aangesteld
w.o. mijn zus
er zitten mannen en vrouwen in dacht ik
Ze doen er ook een training voor. Soort van counseling
Ik vind dat echt een bijzonder goed initiatief

helma schreef:In de NRC van Norwich is een groepje vertrouwensmensen aangesteld
w.o. mijn zus
er zitten mannen en vrouwen in dacht ik
Ze doen er ook een training voor. Soort van counseling
Ik vind dat echt een bijzonder goed initiatief

Ik neem aan dat bij deze groep ook ambtsdragers zitten?

coupe soleil schreef:

Het is een teer onderwerp met diepgaande gevolgen en uitwassen, maar juist daarom wil ik het ter discussie stellen ten behoeve van de slachtoffers en het ter verantwoording roepen van de daders.

Is dat onze taak, daders ter verantwoording roepen?

Zijn wij niet leden van 1 Lichaam, waaruit het zuurdesem uitgezuiverd moet worden, opdat het niet het hele deeg besmette?
Lees 1 Cor 5:6-8 nog maar eens.
Een ware gemeente tolereert geen 'zuurdesem', nee.
De dader heeft niet alleen zichzelf bezondigd, maar ook de verkrachtte zwaar 'verwond', en als je ziet dat volwassen mannen in Ierland o.a.NOG huilen om het onvergetelijke leed en het geruineerde emotionele leven tgv deze zonde, moet de pijn wel heel groot zijn.
Als de 'dader' ook nog eens onvoldoende wordt vermaand en getuchtigd, zal het slachtoffer het gevoel krijgen dat haar/zijn leven minder belangrijk is dan dat van degene die de misdaad heeft begaan,
behalve tuchtiging door de gemeente moeten we deze persoon dan ook zeker aangeven bij de politie, anders zijn we medeplichtig.
Ik moet wel zeggen dat het plegen van dit soort misdaden door priesters/ambtsdragers nog veel erger is dan door 'leken', om het maar in RK termen te zeggen.
Het lijkt me goed een pastorale hulp te bieden die bestaat uit andere slachtoffers, die hebben beslist goede aanbevelingen omtrent het verwerken, en de drempel is lager om met zulke mensen erover te praten.

Een ieder die weet dat hij hormonaal niet sterk staat en zulke dingen zou kunnen doen, moet zo snel mogelijk pastorale hulp zoeken, en cyproterone gaan slikken.
(verlaagt testosteron-nivo)

Moeilijk.. om als kerk "daders" ter verantwoording roepen. Ik denk dat er uiterst voorzichtig mee om gegaan moet worden. Niet doen zonder dat er gedegen onderzoek naar gedaan is. Een substantieel deel van de verhalen van slachtoffers over sexueel misbruik is vals. En wat kan je de 'dader' dan beschadigen.

BJD schreef:Moeilijk.. om als kerk "daders" ter verantwoording roepen. Ik denk dat er uiterst voorzichtig mee om gegaan moet worden. Niet doen zonder dat er gedegen onderzoek naar gedaan is. Een substantieel deel van de verhalen van slachtoffers over sexueel misbruik is vals. En wat kan je de 'dader' dan beschadigen.

---knip--- Zie mod opmerking.