Niet Refo maar Grefo... Kan dat?
Geplaatst: 01 jun 2004, 19:47
Dag broeders en zusters,
Ik ben lid van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt). Ik sta volledig achter hun leer, maar lijd aan onderbuikgevoelens. Onderbuikgevoels mbt de toekomst van onze kerken. Ik zie heel veel geloof, heel veel vertrouwen op de Heere God, maar tegelijkertijd een groot verlies aan kennis, waardoor men vaak een heleboel rommel de kerk (-dienst) binnenhaalt. Vanwege de invloed van de evangelische beweging met al haar boekjes, die in onze van origine rationeel ingestelde kerkgenootschap als warme broodjes over de toonbank gaan, wordt vaak met onbegrip gereageerd op diegenen, die vanuit gevoel of verstand meer hechten aan de oude vormen.
Ik ben er zo eentje, volgens mij.
Ik voel me erg verwant met mijn Refo broeders en zusters. Verwant als het gaat om ernst, als het gaat om serieus omgaan met zaken, als het gaat om niet alleen vrijheid-blijheid.
Zaken waar ik echter tegenaanloop zijn bijvoorbeeld de kledingstijl van de zusters, de paginagrote advertenties in Terdege. Ook kan ik me weer niet vinden in het ultra-bevindelijke van de (Oud) Ger. Gem. (in Ned.). De SGP spreekt mij erg aan vanwege hun compromisloze radicaliteit (heb een keer v/d Vlies op tv gezien, na overlijden Pr. Juliana, en heeft veel indruk gemaakt). Hun vrouwenstandpunt daarentegen heb ik weer iets minder mee. Maar dat terzijde.
(om even mijn 'ligging' aan te duiden).
Ik voel me qua leer ook wel thuis bij de (nu) hersteld-Hervormden (nu ze uit de onchristelijke Herv. kerk/PKN weg zijn). Hoewel we over het stuk van de toe-eigening des heils nog wel even kunnen doorpraten (kruisbestuiving, wat mij betreft).
Wat moet ik hier nu mee? Voel me minder thuis in de Ger. Kerken (vrijg.). Wel thuis wat betreft 'nestgeur', wel thuis wat betreft veel predikanten, maar steeds minder thuis als het gaat om het echte 'Gereformeerde' leven. Steeds meer gaat het om gevoel, om Hallelujah-geroep, om vrolijk zijn met elkaar, en te laten zien dat we als Christenen toch vooral blij moeten zijn, en niet saai moeten overkomen naar de wereld toe.
Wat moet ik hier nu mee?
[Aangepast op 1/6/04 door Henk-Jan]
Ik ben lid van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt). Ik sta volledig achter hun leer, maar lijd aan onderbuikgevoelens. Onderbuikgevoels mbt de toekomst van onze kerken. Ik zie heel veel geloof, heel veel vertrouwen op de Heere God, maar tegelijkertijd een groot verlies aan kennis, waardoor men vaak een heleboel rommel de kerk (-dienst) binnenhaalt. Vanwege de invloed van de evangelische beweging met al haar boekjes, die in onze van origine rationeel ingestelde kerkgenootschap als warme broodjes over de toonbank gaan, wordt vaak met onbegrip gereageerd op diegenen, die vanuit gevoel of verstand meer hechten aan de oude vormen.
Ik ben er zo eentje, volgens mij.
Ik voel me erg verwant met mijn Refo broeders en zusters. Verwant als het gaat om ernst, als het gaat om serieus omgaan met zaken, als het gaat om niet alleen vrijheid-blijheid.
Zaken waar ik echter tegenaanloop zijn bijvoorbeeld de kledingstijl van de zusters, de paginagrote advertenties in Terdege. Ook kan ik me weer niet vinden in het ultra-bevindelijke van de (Oud) Ger. Gem. (in Ned.). De SGP spreekt mij erg aan vanwege hun compromisloze radicaliteit (heb een keer v/d Vlies op tv gezien, na overlijden Pr. Juliana, en heeft veel indruk gemaakt). Hun vrouwenstandpunt daarentegen heb ik weer iets minder mee. Maar dat terzijde.
(om even mijn 'ligging' aan te duiden).
Ik voel me qua leer ook wel thuis bij de (nu) hersteld-Hervormden (nu ze uit de onchristelijke Herv. kerk/PKN weg zijn). Hoewel we over het stuk van de toe-eigening des heils nog wel even kunnen doorpraten (kruisbestuiving, wat mij betreft).
Wat moet ik hier nu mee? Voel me minder thuis in de Ger. Kerken (vrijg.). Wel thuis wat betreft 'nestgeur', wel thuis wat betreft veel predikanten, maar steeds minder thuis als het gaat om het echte 'Gereformeerde' leven. Steeds meer gaat het om gevoel, om Hallelujah-geroep, om vrolijk zijn met elkaar, en te laten zien dat we als Christenen toch vooral blij moeten zijn, en niet saai moeten overkomen naar de wereld toe.
Wat moet ik hier nu mee?
[Aangepast op 1/6/04 door Henk-Jan]