GGiN terugkeer van buitenverband

[alblasser]

De Wachter Sions18-06-2010 18:44 | gewijzigd 18-06-2010 18:44 Ds. J. Roos spreekt in het orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, De Wachter Sions, zijn vreugde uit over de terugkeer van een aantal gemeenten uit de Gereformeerde Gemeenten in Nederland (buiten verband) naar het kerkverband, maar waarschuwt ook voor een verkeerde houding.
„Aan boord van een schip had een passagier per ongeluk zijn jas aan een spijker gescheurd. Hij bekeek de spijker en sprak er boos over met enkele reisgenoten. Ook dezen bekeken de spijker en gaven de man gelijk. Na een en ander gesproken te hebben over mensen die zomaar spijkers ergens inslaan waardoor narigheid ontstaat, liep ieder weer verder. Spoedig was de spijker vergeten. Doch er was één man die stil tegen de verschansing geleund had meegeluisterd. Toen de anderen doorgelopen waren, pakte hij een hamer, gaf een paar flinke slagen, en de lastige spijker was voorgoed onschadelijk gemaakt.

Er zijn wat ‘spijkers’ in de wereld en in de kerk, die nog veel gevaarlijker zijn dan genoemde spijker. De vraag is wat wij er eigenlijk mee doen. De wond die de ‘spijker van verdeeldheid in 1980’ heeft veroorzaakt is diep geslagen in gemeenten, gezinnen en families. Nu kunnen wij net als de passagier en medereizigers bij die spijker blijven stilstaan en er onze afkeuring over uitspreken. Het zou te wensen zijn dat er ook wijze mensen zijn die evenals de man met de hamer deze spijker voorgoed onschadelijk maken. De binnen- en buitenverbandse gemeenten kunnen bij ‘de spijker van 1980’ blijven stilstaan, en bedenken hoe het mogelijk was dat die er is ingeslagen.

Echter, het is wijsheid als alle pogingen worden ondernomen om de schadeveroorzakende spijker weg te werken. Als we zelf de spijker hebben ingeslagen, dan is het zaak om met de hulp van de Heere alle pogingen te ondernemen om deze te verwijderen. We denken dat niemand wat betreft deze droevige scheuring vrijuit gaat. Dit is bij verschillende gelegenheden erkend, ook door de binnenverbandse gemeenten. (...)

Zullen de overige leden bij ‘de spijker van 1980’ hoofdschuddend blijven staan, of mogen zij hetzelfde doen als de leden van de gemeenten IJsselmuiden, Veenendaal en Rijssen die ‘de spijker proberen weg te slaan’? We hopen dat de Heere er Zelf in meekomt, want dan wordt deze spijker vanzelf weggeslagen en de wond geheeld.”

[Luther]

De Wachter Sions18-06-2010 18:44 | gewijzigd 18-06-2010 18:44 Ds. J. Roos spreekt in het orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, De Wachter Sions, zijn vreugde uit over de terugkeer van een aantal gemeenten uit de Gereformeerde Gemeenten in Nederland (buiten verband) naar het kerkverband, maar waarschuwt ook voor een verkeerde houding.
„Aan boord van een schip had een passagier per ongeluk zijn jas aan een spijker gescheurd. Hij bekeek de spijker en sprak er boos over met enkele reisgenoten. Ook dezen bekeken de spijker en gaven de man gelijk. Na een en ander gesproken te hebben over mensen die zomaar spijkers ergens inslaan waardoor narigheid ontstaat, liep ieder weer verder. Spoedig was de spijker vergeten. Doch er was één man die stil tegen de verschansing geleund had meegeluisterd. Toen de anderen doorgelopen waren, pakte hij een hamer, gaf een paar flinke slagen, en de lastige spijker was voorgoed onschadelijk gemaakt.

Er zijn wat ‘spijkers’ in de wereld en in de kerk, die nog veel gevaarlijker zijn dan genoemde spijker. De vraag is wat wij er eigenlijk mee doen. De wond die de ‘spijker van verdeeldheid in 1980’ heeft veroorzaakt is diep geslagen in gemeenten, gezinnen en families. Nu kunnen wij net als de passagier en medereizigers bij die spijker blijven stilstaan en er onze afkeuring over uitspreken. Het zou te wensen zijn dat er ook wijze mensen zijn die evenals de man met de hamer deze spijker voorgoed onschadelijk maken. De binnen- en buitenverbandse gemeenten kunnen bij ‘de spijker van 1980’ blijven stilstaan, en bedenken hoe het mogelijk was dat die er is ingeslagen.

Echter, het is wijsheid als alle pogingen worden ondernomen om de schadeveroorzakende spijker weg te werken. Als we zelf de spijker hebben ingeslagen, dan is het zaak om met de hulp van de Heere alle pogingen te ondernemen om deze te verwijderen. We denken dat niemand wat betreft deze droevige scheuring vrijuit gaat. Dit is bij verschillende gelegenheden erkend, ook door de binnenverbandse gemeenten. (...)

Zullen de overige leden bij ‘de spijker van 1980’ hoofdschuddend blijven staan, of mogen zij hetzelfde doen als de leden van de gemeenten IJsselmuiden, Veenendaal en Rijssen die ‘de spijker proberen weg te slaan’? We hopen dat de Heere er Zelf in meekomt, want dan wordt deze spijker vanzelf weggeslagen en de wond geheeld.”

Mooi stukje! Inderdaad te hopen dat de vreemde breuk uit 1980 snel tot het verleden gaat behoren.

[Erasmiaan]

En wat te denken van de spijker van 1953?

[Auto]

En wat te denken van de spijker van 1953?

En wat te denken van de spijker van 1950?

[Tiberius]

En die van 1834? Of van 1517?

[Auto]

En die van 1834? Of van 1517?

Inderdaad! Weten we nog wel waar het over ging

[huisman]

En die van 1834? Of van 1517?

Die spijker van 1517 (Luther) zit toch in de deur van de slotkerk te Wittenberg (laat maar zitten zou ik zegeen)

[Joannah]

En die van 1834? Of van 1517?

Die spijker van 1517 (Luther) zit toch in de deur van de slotkerk te Wittenberg (laat maar zitten zou ik zegeen)

Ging het toch maar eens wat meer om de spijkers van Golgotha...

[-DIA-]

En die van 1834? Of van 1517?

Ds Lamain werd eens gevraag door een koster of hij van 1834 of 1886 was...
De koster was nogal ingenomen met het feit dat hij van 1834 was...
Maar hij kreeg een ander antwoord als hij had verwacht: "Ik ben van Christus"

[-DIA-]

En wat ik meer opgemerkt heb: Gods kerk ligt verstrooid als beenderen aan de mond van het graf.
En er zijn er maar weinig die over de "breuke Sions" treuren.

Het was te wensen dat bijéén mocht komen wat bijéén hoort.
Dat zál ook eens waar worden, maar soms lijkt het om met een bekende
prediker te spreken: het lijkt dat Gods kerk nog bijéén geslágen moet worden...
Dat zal zeker pijnlijk zijn.

Maar het feit dat buitenverbanders terugkeren is op zich een feit dat ik verheugend vind.

[Reformer]

En wat ik meer opgemerkt heb: Gods kerk ligt verstrooid als beenderen aan de mond van het graf.
En er zijn er maar weinig die over de "breuke Sions" treuren.

Het was te wensen dat bijéén mocht komen wat bijéén hoort.
Dat zál ook eens waar worden, maar soms lijkt het om met een bekende
prediker te spreken: het lijkt dat Gods kerk nog bijéén geslágen moet worden...
Dat zal zeker pijnlijk zijn.

Maar het feit dat buitenverbanders terugkeren is op zich een feit dat ik verheugend vind.

Zolang het bij wensen blijft en mensen niet verder komen dan uitwendige godsdienst en zogenaamd vroom geleuter komt er niets bij elkaar. Dabar --> woord én daad!

[-DIA-]

En wat ik meer opgemerkt heb: Gods kerk ligt verstrooid als beenderen aan de mond van het graf.
En er zijn er maar weinig die over de "breuke Sions" treuren.

Het was te wensen dat bijéén mocht komen wat bijéén hoort.
Dat zál ook eens waar worden, maar soms lijkt het om met een bekende
prediker te spreken: het lijkt dat Gods kerk nog bijéén geslágen moet worden...
Dat zal zeker pijnlijk zijn.

Maar het feit dat buitenverbanders terugkeren is op zich een feit dat ik verheugend vind.

Zolang het bij wensen blijft en mensen niet verder komen dan uitwendige godsdienst en zogenaamd vroom geleuter komt er niets bij elkaar. Dabar --> woord én daad!

Menselijk activteit helpt niet altijd, soms van de wal in de sloot.
Toen in 1907 de twee groepen elkaar vonden was en meer dan menselijke actie.
Er was een geestelijke herkenning.

[Upquark]

Hoewel toen helaas niet iedereen meeging, om nogal jammerlijke redenen als je het mij vraagt. Helaas een soort herhaling van zetten van 1892. Het vermindert de blijdschap over beide verenigingen trouwens niet. En het bericht hierboven is eveneens verheugend.

[Auto]

Hoewel toen helaas niet iedereen meeging, om nogal jammerlijke redenen als je het mij vraagt. Helaas een soort herhaling van zetten van 1892. Het vermindert de blijdschap over beide verenigingen trouwens niet. En het bericht hierboven is eveneens verheugend.

Mag ik u er op wijzen dat ook 1892 zeer verdrietig was en dat geconstateerd moet worden dat de Christelijke Gereformeerde Kerk voortging ........ en volledig negeerd werd door de Gereformeerden Synodaal.

[Reformer]

Menselijk activteit helpt niet altijd, soms van de wal in de sloot.
Toen in 1907 de twee groepen elkaar vonden was en meer dan menselijke actie.
Er was een geestelijke herkenning.

Zolang uiterlijke zaken als kleding en dergelijke de toon bepalen is geestelijke herkenning bijzonder lastig m.i.
Dat er nu aan de rechterflank een breuk geheeld wordt is desalniettemin positief nieuws!