Theologie van de Heilige Geest

[Afgewezen]

Die vraag is terecht. Als we Hand 1 lezen, zie we dat Matthias op 2-tal gesteld werd. We lezen niet over een gesprek met hem, of een oordelen over zijn innerlijk. Hij werd op 2-tal gesteld, en men wierp het lot (sommige uitleggers menen dat het hier om stemmen gaat ipv loten werpen) en zo "werd hij met gemene toestemming tot de elf apostelen gekozen".

Maargoed, het gaat hier om de benoeming van een apostel (een bijzonder ambt, die hebben we nu niet meer), en we lezen niet over een oordelen over het innerlijk (bekering en roeping), het onderwerp van deze discussie...

Het gaat om de vraag hoe we de Geest 'erbij betrekken' als er degelijke keuzes gedaan worden. Dan mogen we ons zeker oriënteren op Bijbelse voorbeelden.
Opvallend is verder dat in het NT het 'beroep op de Geest' wel degelijk geldingskracht heeft. Paulus schrijft "Ik meen ook de Geest Gods te hebben" om zijn woorden kracht bij te zetten. En Johannes schrijft aan de gemeente: "Gij hebt de zalving van de Heilige en gij weet alle dingen."
Geen angstvallige scheiding tussen Woord en Geest dus.

[memento]

Die vraag is terecht. Als we Hand 1 lezen, zie we dat Matthias op 2-tal gesteld werd. We lezen niet over een gesprek met hem, of een oordelen over zijn innerlijk. Hij werd op 2-tal gesteld, en men wierp het lot (sommige uitleggers menen dat het hier om stemmen gaat ipv loten werpen) en zo "werd hij met gemene toestemming tot de elf apostelen gekozen".

Maargoed, het gaat hier om de benoeming van een apostel (een bijzonder ambt, die hebben we nu niet meer), en we lezen niet over een oordelen over het innerlijk (bekering en roeping), het onderwerp van deze discussie...

Het gaat om de vraag hoe we de Geest 'erbij betrekken' als er degelijke keuzes gedaan worden. Dan mogen we ons zeker oriënteren op Bijbelse voorbeelden.
Opvallend is verder dat in het NT het 'beroep op de Geest' wel degelijk geldingskracht heeft. Paulus schrijft "Ik meen ook de Geest Gods te hebben" om zijn woorden kracht bij te zetten. En Johannes schrijft aan de gemeente: "Gij hebt de zalving van de Heilige en gij weet alle dingen."
Geen angstvallige scheiding tussen Woord en Geest dus.

Dit is een apart onderwerp, dus daarom maar even afgesplitst van de curatorium-discussie.

Paulus was een apostel, een bijzonder ambt, met bijzondere gaven, zoals het spreken op het gezag van de Heilige Geest. Paulus sprak niet zomaar wat, maar hij sprak het Woord Gods, en hij had daartoe de Geest. Hij sprak geïnspireerd, terwijl wij nu spreken op basis van het geïnspireerde Woord.

Wat Johannes schrijft moet je in context lezen. Het "alle dingen" slaat namelijk "hetgeen gijlieden dan van den beginne gehoord hebt" (1 Joh 2:24), en op de waarheid aangaande het getuigenis van Jezus de Christus (1 Joh 2:22). Dit gaat dus niet over iets als: jullie weten alles door de Geest.

[Afgewezen]

Laat ik voorop stellen dat ik ook over dit onderwerp geen afgeronde mening heb. Wél heb ik het gevoel dat wij 'gereformeerden' te weinig de 'theologie van de Geest' beoefenen. Het blijkt ook wel uit het antwoord van memento. Alles wordt meteen afgekapt. Ik zou hier best weer andere teksten tegenin kunnen brengen, maar dat doe ik niet.
Laten we met elkaar maar eens nadenken over de vraag welke plaats de Heilige Geest 'mag' hebben in onze theologie (en in ons hart en leven). Daar ligt volgens mij nog wel wat huiswerk voor ons.

[Erasmiaan]

Die vraag is terecht. Als we Hand 1 lezen, zie we dat Matthias op 2-tal gesteld werd. We lezen niet over een gesprek met hem, of een oordelen over zijn innerlijk. Hij werd op 2-tal gesteld, en men wierp het lot (sommige uitleggers menen dat het hier om stemmen gaat ipv loten werpen) en zo "werd hij met gemene toestemming tot de elf apostelen gekozen".

Maargoed, het gaat hier om de benoeming van een apostel (een bijzonder ambt, die hebben we nu niet meer), en we lezen niet over een oordelen over het innerlijk (bekering en roeping), het onderwerp van deze discussie...

Het gaat om de vraag hoe we de Geest 'erbij betrekken' als er degelijke keuzes gedaan worden. Dan mogen we ons zeker oriënteren op Bijbelse voorbeelden.
Opvallend is verder dat in het NT het 'beroep op de Geest' wel degelijk geldingskracht heeft. Paulus schrijft "Ik meen ook de Geest Gods te hebben" om zijn woorden kracht bij te zetten. En Johannes schrijft aan de gemeente: "Gij hebt de zalving van de Heilige en gij weet alle dingen."
Geen angstvallige scheiding tussen Woord en Geest dus.

Dit is een apart onderwerp, dus daarom maar even afgesplitst van de curatorium-discussie.

Paulus was een apostel, een bijzonder ambt, met bijzondere gaven, zoals het spreken op het gezag van de Heilige Geest. Paulus sprak niet zomaar wat, maar hij sprak het Woord Gods, en hij had daartoe de Geest. Hij sprak geïnspireerd, terwijl wij nu spreken op basis van het geïnspireerde Woord.

Ik geloof dat je hier mis zit, memento. Het Woord Gods is geïnspireerd, Paulus sprak niet geïnspireerd. Hij was een nietig mens, van gelijke beweging als ieder ander. Als hij preekte was dat niet een 'geïnspireerde preek', geïnspireerd zoals Gods Woord, woord voor woord, geïnspireerd is.

[memento]

Die vraag is terecht. Als we Hand 1 lezen, zie we dat Matthias op 2-tal gesteld werd. We lezen niet over een gesprek met hem, of een oordelen over zijn innerlijk. Hij werd op 2-tal gesteld, en men wierp het lot (sommige uitleggers menen dat het hier om stemmen gaat ipv loten werpen) en zo "werd hij met gemene toestemming tot de elf apostelen gekozen".

Maargoed, het gaat hier om de benoeming van een apostel (een bijzonder ambt, die hebben we nu niet meer), en we lezen niet over een oordelen over het innerlijk (bekering en roeping), het onderwerp van deze discussie...

Het gaat om de vraag hoe we de Geest 'erbij betrekken' als er degelijke keuzes gedaan worden. Dan mogen we ons zeker oriënteren op Bijbelse voorbeelden.
Opvallend is verder dat in het NT het 'beroep op de Geest' wel degelijk geldingskracht heeft. Paulus schrijft "Ik meen ook de Geest Gods te hebben" om zijn woorden kracht bij te zetten. En Johannes schrijft aan de gemeente: "Gij hebt de zalving van de Heilige en gij weet alle dingen."
Geen angstvallige scheiding tussen Woord en Geest dus.

Dit is een apart onderwerp, dus daarom maar even afgesplitst van de curatorium-discussie.

Paulus was een apostel, een bijzonder ambt, met bijzondere gaven, zoals het spreken op het gezag van de Heilige Geest. Paulus sprak niet zomaar wat, maar hij sprak het Woord Gods, en hij had daartoe de Geest. Hij sprak geïnspireerd, terwijl wij nu spreken op basis van het geïnspireerde Woord.

Ik geloof dat je hier mis zit, memento. Het Woord Gods is geïnspireerd, Paulus sprak niet geïnspireerd. Hij was een nietig mens, van gelijke beweging als ieder ander.

Dat is een woordspelletje, waarbij je uiteindelijk hetzelfde bedoelt, namelijk dat Gods Geest ervoor zorgde dat Paulus Gods Woord opschreef.

Zelf geloof ik in een wat dynamische inspiratie, dus dat God aan Paulus de waarheid openbaarde, en Paulus dit (onder de sturing en leiding van de Geest Gods) later in eigen woorden op papier zette, in zijn brieven.

[Afgewezen]

Ik geloof dat je hier mis zit, memento. Het Woord Gods is geïnspireerd, Paulus sprak niet geïnspireerd. Hij was een nietig mens, van gelijke beweging als ieder ander. Als hij preekte was dat niet een 'geïnspireerde preek', geïnspireerd zoals Gods Woord, woord voor woord, geïnspireerd is.

Bovendien sprak Paulus deze woorden juist bij een Bijbelgedeelte, waarvoor hij geen bevel des Heeren had (1 Kor. 7, het laatste gedeelte).
Ook is het opvallend dat Paulus zich elders juist weer beroept op het Woord, namelijk dat hij niets sprak "buiten hetgeen geschreven is".
Dus hij beroept zich zowel op het Woord, als op de Geest Die hem gegeven is.

[memento]

Ik geloof dat je hier mis zit, memento. Het Woord Gods is geïnspireerd, Paulus sprak niet geïnspireerd. Hij was een nietig mens, van gelijke beweging als ieder ander. Als hij preekte was dat niet een 'geïnspireerde preek', geïnspireerd zoals Gods Woord, woord voor woord, geïnspireerd is.

Bovendien sprak Paulus deze woorden juist bij een Bijbelgedeelte, waarbij geen bevel des Heeren had (1 Kor. 7, het laatste gedeelte).
Ook is het opvallend dat Paulus zich elders juist weer beroept op het Woord, namelijk dat hij niets sprak "buiten hetgeen geschreven is".
Dus hij beroept zich zowel op het Woord, als op de Geest Die hem gegeven is.

Dat is een oneigenlijke tegenstelling. Paulus was bezig het Woord Gods op papier aan het zetten, dus een beroep op de Geest betekende voor hem een beroep doen op wat na het schrijven het Woord Gods genoemd zou worden...

Dat toont ook meteen aan, waarom Paulus geen goed voorbeeld is. Zijn schrijven van brieven was het schrijven van het Woord van God, het schrijven van openbaring. Dat kunnen we over ons spreken niet meer (in dezelfde betekenis) zeggen.

[Afgewezen]

Ik geloof dat je hier mis zit, memento. Het Woord Gods is geïnspireerd, Paulus sprak niet geïnspireerd. Hij was een nietig mens, van gelijke beweging als ieder ander. Als hij preekte was dat niet een 'geïnspireerde preek', geïnspireerd zoals Gods Woord, woord voor woord, geïnspireerd is.

Bovendien sprak Paulus deze woorden juist bij een Bijbelgedeelte, waarbij geen bevel des Heeren had (1 Kor. 7, het laatste gedeelte).
Ook is het opvallend dat Paulus zich elders juist weer beroept op het Woord, namelijk dat hij niets sprak "buiten hetgeen geschreven is".
Dus hij beroept zich zowel op het Woord, als op de Geest Die hem gegeven is.

Dat is een oneigenlijke tegenstelling. Paulus was bezig het Woord Gods op papier aan het zetten, dus een beroep op de Geest betekende voor hem een beroep doen op wat na het schrijven het Woord Gods genoemd zou worden...

Dat toont ook meteen aan, waarom Paulus geen goed voorbeeld is. Zijn schrijven van brieven was het schrijven van het Woord van God, het schrijven van openbaring. Dat kunnen we over ons spreken niet meer (in dezelfde betekenis) zeggen.

Lees nu even de context. Dan snap je het.

[memento]

Ik geloof dat je hier mis zit, memento. Het Woord Gods is geïnspireerd, Paulus sprak niet geïnspireerd. Hij was een nietig mens, van gelijke beweging als ieder ander. Als hij preekte was dat niet een 'geïnspireerde preek', geïnspireerd zoals Gods Woord, woord voor woord, geïnspireerd is.

Bovendien sprak Paulus deze woorden juist bij een Bijbelgedeelte, waarbij geen bevel des Heeren had (1 Kor. 7, het laatste gedeelte).
Ook is het opvallend dat Paulus zich elders juist weer beroept op het Woord, namelijk dat hij niets sprak "buiten hetgeen geschreven is".
Dus hij beroept zich zowel op het Woord, als op de Geest Die hem gegeven is.

Dat is een oneigenlijke tegenstelling. Paulus was bezig het Woord Gods op papier aan het zetten, dus een beroep op de Geest betekende voor hem een beroep doen op wat na het schrijven het Woord Gods genoemd zou worden...

Dat toont ook meteen aan, waarom Paulus geen goed voorbeeld is. Zijn schrijven van brieven was het schrijven van het Woord van God, het schrijven van openbaring. Dat kunnen we over ons spreken niet meer (in dezelfde betekenis) zeggen.

Lees nu even de context. Dan snap je het.

Volgens mij zegt Paulus in [bijbel]1 Kor 7:40[/bijbel] niets meer dan (ik parafraseer):

Ik denk persoonlijk dat je beter ongehuwd kan blijven als je man/vrouw is overleden, en ik heb ook de Geest van God, net als jullie.

Het gaat dus om het woordje ook, alsof hij wil benadrukken: ik heb ook recht van spreken, mijn persoonlijke mening doet er ook toe, die is niet minder dan die van enig andere gelovige.

(Een andere interpretatie, mogelijk ook juist, is dat Paulus hier spot met zijn tegenstanders, de pseudo-apostelen, die roemden dat zij de Geest hadden, en dat je dit advies wel als bindend Woord Gods lezen moet)

[Afgewezen]

Volgens mij zegt Paulus in [bijbel]1 Kor 7:40[/bijbel] niets meer dan (ik parafraseer):

Ik denk persoonlijk dat je beter ongehuwd kan blijven als je man/vrouw is overleden, en ik heb ook de Geest van God, net als jullie.

Het gaat dus om het woordje ook, alsof hij wil benadrukken: ik heb ook recht van spreken, mijn mening doet er ook toe.

Geweldig! Dus Paulus is helemaal geen uitzondering als hij zich op de Geest kan beroepen!
Overigens lijkt het me niet zinvol om elkaar hier nu allerlei exegetische vliegen af te gaan vangen, maar het gaat erom dat we eens serieus kijken hoe onze 'theologie van de Geest' functioneert.
Het is mijn voornemen om vanaf nu, als ik het NT lees, eens extra te letten op wat er van de Heilige Geest gezegd wordt. Toevallig zijn we 's avonds aan tafel in Romeinen bezig, dus dat komt mooi uit.

[Mister]

Ik denk wel dat je voorzichtig moet zijn als je hier meer bezig gaat. Dat we niet het leerstuk van de Drie-eenheid uit het oog verliezen.

[Erasmiaan]

Ik geloof dat je hier mis zit, memento. Het Woord Gods is geïnspireerd, Paulus sprak niet geïnspireerd. Hij was een nietig mens, van gelijke beweging als ieder ander. Als hij preekte was dat niet een 'geïnspireerde preek', geïnspireerd zoals Gods Woord, woord voor woord, geïnspireerd is.

Bovendien sprak Paulus deze woorden juist bij een Bijbelgedeelte, waarbij geen bevel des Heeren had (1 Kor. 7, het laatste gedeelte).
Ook is het opvallend dat Paulus zich elders juist weer beroept op het Woord, namelijk dat hij niets sprak "buiten hetgeen geschreven is".
Dus hij beroept zich zowel op het Woord, als op de Geest Die hem gegeven is.

Dat is een oneigenlijke tegenstelling. Paulus was bezig het Woord Gods op papier aan het zetten, dus een beroep op de Geest betekende voor hem een beroep doen op wat na het schrijven het Woord Gods genoemd zou worden...

Dat toont ook meteen aan, waarom Paulus geen goed voorbeeld is. Zijn schrijven van brieven was het schrijven van het Woord van God, het schrijven van openbaring. Dat kunnen we over ons spreken niet meer (in dezelfde betekenis) zeggen.

Volgens mij was Paulus tijdens zijn schrijven zich er niet van bewust dat hij het Woord van God opschreef. De Heilige Geest heeft hem zo geleid dat het woord dat hij schreef goed was, zodat het later als Bijbel kon gaan fungeren, zoals de Geest dat leidde. Anders ga je een soort Paus van Paulus maken. Alsof hij dit zo geschreven heeft: 'mensen, ik ben bezig met de Bijbel te schrijven en wordt daarin door de Geest geleid. Alles wat ik opschrijf komt rechtstreeks van God, ex cathedra.' Later heeft de kerk, verlicht door Gods Geest wel mogen erkennen dat wat Paulus opschreef inderdaad het Woord van God was, maar niet toen hij het schreef. Hij was een gewoon mens.

[Afgewezen]

Volgens mij was Paulus tijdens zijn schrijven zich er niet van bewust dat hij het Woord van God opschreef. De Heilige Geest heeft hem zo geleid dat het woord dat hij schreef goed was, zodat het later als Bijbel kon gaan fungeren, zoals de Geest dat leidde. Anders ga je een soort Paus van Paulus maken. Alsof hij dit zo geschreven heeft: 'mensen, ik ben bezig met de Bijbel te schrijven en wordt daarin door de Geest geleid. Alles wat ik opschrijf komt rechtstreeks van God, ex cathedra.' Later heeft de kerk, verlicht door Gods Geest wel mogen erkennen dat wat Paulus opschreef inderdaad het Woord van God was, maar niet toen hij het schreef. Hij was een gewoon mens.

Dat ben ik niet met je eens. Lees 1 Kor. 7 maar. Paulus was zich ervan bewust wanneer hij in opdracht van Christus schreef en wanneer niet.

[Erasmiaan]

Volgens mij was Paulus tijdens zijn schrijven zich er niet van bewust dat hij het Woord van God opschreef. De Heilige Geest heeft hem zo geleid dat het woord dat hij schreef goed was, zodat het later als Bijbel kon gaan fungeren, zoals de Geest dat leidde. Anders ga je een soort Paus van Paulus maken. Alsof hij dit zo geschreven heeft: 'mensen, ik ben bezig met de Bijbel te schrijven en wordt daarin door de Geest geleid. Alles wat ik opschrijf komt rechtstreeks van God, ex cathedra.' Later heeft de kerk, verlicht door Gods Geest wel mogen erkennen dat wat Paulus opschreef inderdaad het Woord van God was, maar niet toen hij het schreef. Hij was een gewoon mens.

Dat ben ik niet met je eens. Lees 1 Kor. 7 maar. Paulus was zich ervan bewust wanneer hij in opdracht van Christus schreef en wanneer niet.

Dat zie ik anders. Om een vergelijkend voorbeeld te geven hoe Paulus het hier in 1 Korinthe 7 volgens mij bedoelt: wij kunnen wat dingen zeggen over het heilig avondmaal, dat een ieder zichzelf moet beproeven. Dan kunnen we zeggen: dit zeg ik in opdracht van Christus (het staat immers in de Gods Woord). Dan zouden we erachter aan kunnen zeggen: 'het beste is als je daar een week vantevoren mee begint. Dat zegt God zelf niet maar dat zeg ik.' Paulus zegt eigenlijk: hier spreek ik Christus na en hier niet.

Overigens is dit een duidelijk voorbeeld dat hij zich er niet van bewust is aan de Bijbel te schrijven: hij geeft zijn eigen mening. Dat zou je toch niet doen als je Gods Woord aan het schrijven was?!

[memento]

@Erasmiaan: Je doet nu wel heel rare uitspraken. Een apostel en profeet spraken op het gezag Gods, zij spraken het "alzo zegt de Heere". Daarom besteed Paulus er ook zoveel tijd aan, om te bewijzen dat hij een geroepen apostel is (want dat was nogal een claim om te doen).