Het slot van de Confessio Belgica gaat over de wederkomst van de Heere Jezus Christus.
Er staat:
daarom verwachten wij die grote dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods in Jezus Christus onze HEERE.
Vraag:wordt er ( veel ) over gepreekt of weinig? Kan het ooit genoeg zijn, bij dit vooruitzicht om eeuwig bij de Here te mogen zijn? Wij zijn naar het Woord in de brief aan de Hebreeen hier slechts gasten en vreemdelingen, op weg - in Gods gunst en genade - naar een beter dat is hemels vaderland.
Thomas

Jacobse schreef:Het slot van de Confessio Belgica gaat over de wederkomst van de Heere Jezus Christus.
Er staat:
daarom verwachten wij die grote dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods in Jezus Christus onze HEERE.
Vraag:wordt er ( veel ) over gepreekt of weinig? Kan het ooit genoeg zijn, bij dit vooruitzicht om eeuwig bij de Here te mogen zijn? Wij zijn naar het Woord in de brief aan de Hebreeen hier slechts gasten en vreemdelingen, op weg - in Gods gunst en genade - naar een beter dat is hemels vaderland.
Thomas

De oudere garde hier kan weten hoe die oude predikanten soms hijgend naar huis op de kansels stonden.
Dan lag het beslag op de gemeente. Die dominee heeft een toekomst... Dan werd de onbekeerde jaloers op het geluk van Gods volk.

En dat wordt meer en meer gemist... al is het toch nog niet helemaal weg...

En dit is ook waar: God houdt Zijn Kerk in stand tot de laatste is toegbracht.
Wel kunnen wij bemerken uit de tekenen der tijden dat dit niet zo ver meer weg zal zijn...

wij hadden vorige week een preek over 1 Petr.1; 3 Geloofd zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren, tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden.
4 Tot een onverderfelijke, en onbevlekkelijke, en onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen bewaard is voor u.

's middags een preek over Psalm 119 : 54; de daar mooi op aansloot: 54 Uw inzettingen zijn mij gezangen geweest, ter plaatse mijner vreemdelingschappen.

Heel sterk was het uitzien van deze predikant en hij wist het de hoop/verlangen ook aan te wakkeren.

er ging de volgende dag een mail rond in de gemeente:
Die hoop moet al ons leed verzachten,
Komt, reisgenoten, 't hoofd omhoog!
Voor hen die 't heil des Heren wachten,
zijn bergen vlak en zeeën droog.
O zaligheid, niet af te meten,
o vreugd, die alle smart verbant!
Daar is de vreemdlingschap vergeten
en wij, wij zijn in 't vaderland!

-DIA- schreef:

Jacobse schreef:Het slot van de Confessio Belgica gaat over de wederkomst van de Heere Jezus Christus.
Er staat:
daarom verwachten wij die grote dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods in Jezus Christus onze HEERE.
Vraag:wordt er ( veel ) over gepreekt of weinig? Kan het ooit genoeg zijn, bij dit vooruitzicht om eeuwig bij de Here te mogen zijn? Wij zijn naar het Woord in de brief aan de Hebreeen hier slechts gasten en vreemdelingen, op weg - in Gods gunst en genade - naar een beter dat is hemels vaderland.
Thomas

De oudere garde hier kan weten hoe die oude predikanten soms hijgend naar huis op de kansels stonden.
Dan lag het beslag op de gemeente. Die dominee heeft een toekomst... Dan werd de onbekeerde jaloers op het geluk van Gods volk.

En dat wordt meer en meer gemist... al is het toch nog niet helemaal weg...

En dit is ook waar: God houdt Zijn Kerk in stand tot de laatste is toegbracht.
Wel kunnen wij bemerken uit de tekenen der tijden dat dit niet zo ver meer weg zal zijn...

Ik begrijp niet veel van je post; wat wordt er nu precies meer en meer gemist?

Als je prof WH Velema hoort, merk je iets van dat uitzien. Alleen al zoals hij de 12 artikelen voorleest. Aan het eind: ...en een ééuwig leven. Dat jubelt hij gewoon uit en staat erbij te stralen!

Tom A Hawk schreef:Als je prof WH Velema hoort, merk je iets van dat uitzien. Alleen al zoals hij de 12 artikelen voorleest. Aan het eind: ...en een ééuwig leven. Dat jubelt hij gewoon uit en staat erbij te stralen!

Om vervolgens staande een lofpsalm met de gemeente te zingen, ook al is de gemeente dat niet gewend.
Wat is die man rijk. En wat gunt hij het aan een ander.

Jaren geleden preekte hij eens bij ons in Zuid. Er was toen net een zwager (meen ik) van hem overleden. Hij gaf toen na de geloofsbelijdenis als slotlied "Eens als de bazuinen klinken" op. Dat was ook op de begrafenis gezongen. Ik heb de gemeente nog nooit zo horen zingen. Alsof we al even in de hemel waren!

Eens als de bazuinen klinken
uit de hoogte, links en rechts,
duizend stemmen ons omringen,
Ja en Amen wordt gezegd,
rest er niets meer dan te zingen,
Heer, dan is uw pleit beslecht.

Scheurt het voorhang van de wolken,
wordt uw aangezicht onthuld,
vaart de tijding door de volken
dat Gij alles richten zult:
Heer, dan is de dood verzwolgen,
want de Schriften zijn vervuld.

Roep de doden tot getuigen,
dat Gij van oudsher regeert;
roep hen die men dwong te zwijgen,
die de wereld heeft geweerd.
Richt omhoog wat wist te buigen;
kroon wat aanzien heeft ontbeerd.

Als de graven openbreken
en de mensenstroom vangt aan
om de loftrompet te steken
en uw hofstad in te gaan:
Heer, laat ons dan niet ontbreken,
want de traagheid grijpt ons aan.

Mensen, komt uw lot te boven,
wacht na dit een ander uur;
gij moet op het wonder hopen
dat gij oplaait als een vuur,
want de Geest zal ons bestoken:
nieuw wordt alle creatuur.

Van die dag kan niemand weten,
maar het Woord drijft aan tot spoed.
Zouden wij niet haastig eten,
gaandeweg Hem tegemoet?
Jezus Christus, gist’ren, heden,
komt voor eens en komt voor goed!

Tom A Hawk schreef:Jaren geleden preekte hij eens bij ons in Zuid. Er was toen net een zwager (meen ik) van hem overleden. Hij gaf toen na de geloofsbelijdenis als slotlied "Eens als de bazuinen klinken" op. Dat was ook op de begrafenis gezongen. Ik heb de gemeente nog nooit zo horen zingen. Alsof we al even in de hemel waren!

Eens als de bazuinen klinken
uit de hoogte, links en rechts,
duizend stemmen ons omringen,
Ja en Amen wordt gezegd,
rest er niets meer dan te zingen,
Heer, dan is uw pleit beslecht.

Scheurt het voorhang van de wolken,
wordt uw aangezicht onthuld,
vaart de tijding door de volken
dat Gij alles richten zult:
Heer, dan is de dood verzwolgen,
want de Schriften zijn vervuld.

Roep de doden tot getuigen,
dat Gij van oudsher regeert;
roep hen die men dwong te zwijgen,
die de wereld heeft geweerd.
Richt omhoog wat wist te buigen;
kroon wat aanzien heeft ontbeerd.

Als de graven openbreken
en de mensenstroom vangt aan
om de loftrompet te steken
en uw hofstad in te gaan:
Heer, laat ons dan niet ontbreken,
want de traagheid grijpt ons aan.

Mensen, komt uw lot te boven,
wacht na dit een ander uur;
gij moet op het wonder hopen
dat gij oplaait als een vuur,
want de Geest zal ons bestoken:
nieuw wordt alle creatuur.

Van die dag kan niemand weten,
maar het Woord drijft aan tot spoed.
Zouden wij niet haastig eten,
gaandeweg Hem tegemoet?
Jezus Christus, gist’ren, heden,
komt voor eens en komt voor goed!

P.M.
Dit is gezang 300 uit het Liedboek voor de kerken.
Thomas

Upquark schreef:

-DIA- schreef:

Jacobse schreef:Het slot van de Confessio Belgica gaat over de wederkomst van de Heere Jezus Christus.
Er staat:
daarom verwachten wij die grote dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods in Jezus Christus onze HEERE.
Vraag:wordt er ( veel ) over gepreekt of weinig? Kan het ooit genoeg zijn, bij dit vooruitzicht om eeuwig bij de Here te mogen zijn? Wij zijn naar het Woord in de brief aan de Hebreeen hier slechts gasten en vreemdelingen, op weg - in Gods gunst en genade - naar een beter dat is hemels vaderland.
Thomas

De oudere garde hier kan weten hoe die oude predikanten soms hijgend naar huis op de kansels stonden.
Dan lag het beslag op de gemeente. Die dominee heeft een toekomst... Dan werd de onbekeerde jaloers op het geluk van Gods volk.

En dat wordt meer en meer gemist... al is het toch nog niet helemaal weg...

En dit is ook waar: God houdt Zijn Kerk in stand tot de laatste is toegbracht.
Wel kunnen wij bemerken uit de tekenen der tijden dat dit niet zo ver meer weg zal zijn...

Ik begrijp niet veel van je post; wat wordt er nu precies meer en meer gemist?

Het in beoefening zijn van het vreemdelingschap...
Veel (ook kinderen Gods) zijn zo 'thuis' op deze wereld...

Die hoop moet al ons leed verzachten,
Komt, reisgenoten, 't hoofd omhoog!
Voor hen, die 't Heil des Heeren wachten
Zijn bergen vlak en zeeën droog.
O, zaligheid! niet af te meten,
o, vreugd'! die alle smart verbant!
Daar is de vreemd'lingschap vergeten,
en wij, wij zijn in 't Vaderland!

Dat pelgrimsleven, dat "Ik ben o HEERE een vreemdeling hier beneden.
Wat hoor je dat weinig meer...

-DIA- schreef:Dat pelgrimsleven, dat "Ik ben o HEERE een vreemdeling hier beneden.
Wat hoor je dat weinig meer...

Als je deze pagina doorleest dan kan je er iets van opmerken hoor.

Ik begrijp je nu...

Soms, als ik me in een menigte bevind, of bij mijn familie ben (die geen van allen geloven), gaat het wel eens door me heen: Heere, gedenk toch al deze mensen, die verloren dreigen te gaan!

En dan tegelijk ook het gevoel: dit alles gaat voorbij, het zal eens alles nieuw worden... ja, en om daar dan bij te mogen zijn!

DIA, niet zo somber broeder! Vertrouw op de Heere!