Kind van niet-hetero ouders dopen?

[Terri]

Aan de andere kant kan ik wel begrijpen wat onze homofiele medemens - gezien hun geaardheid -beweegt.

Ik ook. Maar ons begrip moet ons niet van de rechte weg afbrengen, niet voor onszelf, maar ook niet voor een ander.

Maar de vraag is, wat is de 'rechte weg'? Hoe ziet die weg er nu praktisch uit? Als je zegt dat we niet van de rechte weg mogen worden afgebracht dan kan ik het daar alleen maar mee eens zijn. Maar tegelijkertijd heb ik geen idee hoe dit er dan in de weerbarstige praktijk van alle dag uit zou moeten zien. Persoonlijk ben ik in mijn eigen leven al druk doende om te proberen steeds meer te worden zoals de Heere Jezus en de vruchten van de Heilige Geest in mij te laten groeien, dat ik weinig energie overhoud om te zoeken naar de splinter in de ogen van anderen. En nee, dat bedoel ik niet persoonlijk. Dit is alleen hoe ik hierzelf in sta.

Ik denk dat je het eigenlijk wel weet: We worstelen allemaal met onze verborgen zonden. Daarvoor hoeft de gemeente ons niet te censureren, dat is een zaak tussen God en ons hart. Maar gaat het om een openbare zonde, dan heeft de gemeente de taak op te treden. Als ik in mijn hart overspel pleeg, dan doe ik zonde tegenover God. Maar ga ik een avondje uit met de man van een ander, dan wordt het tijd dat de gemeente optreedt.

helder!

[Tiberius]

Aan de andere kant kan ik wel begrijpen wat onze homofiele medemens - gezien hun geaardheid -beweegt.

Ik ook. Maar ons begrip moet ons niet van de rechte weg afbrengen, niet voor onszelf, maar ook niet voor een ander.

Maar de vraag is, wat is de 'rechte weg'? Hoe ziet die weg er nu praktisch uit? Als je zegt dat we niet van de rechte weg mogen worden afgebracht dan kan ik het daar alleen maar mee eens zijn. Maar tegelijkertijd heb ik geen idee hoe dit er dan in de weerbarstige praktijk van alle dag uit zou moeten zien. Persoonlijk ben ik in mijn eigen leven al druk doende om te proberen steeds meer te worden zoals de Heere Jezus en de vruchten van de Heilige Geest in mij te laten groeien, dat ik weinig energie overhoud om te zoeken naar de splinter in de ogen van anderen. En nee, dat bedoel ik niet persoonlijk. Dit is alleen hoe ik hierzelf in sta.

Ik denk dat je het eigenlijk wel weet: We worstelen allemaal met onze verborgen zonden. Daarvoor hoeft de gemeente ons niet te censureren, dat is een zaak tussen God en ons hart. Maar gaat het om een openbare zonde, dan heeft de gemeente de taak op te treden. Als ik in mijn hart overspel pleeg, dan doe ik zonde tegenover God. Maar ga ik een avondje uit met de man van een ander, dan wordt het tijd dat de gemeente optreedt.

Precies.
En het optreden van de gemeente is nooit een definitieve beslissing. Er is altijd nog een weg terug. Dat leert ons Gods Woord en vat de Catechismus in het door mij aangehaalde gedeelte samen.

Overigens denk ik dat het beter is om hier terughoudend te zijn om te spreken over "binnen of buiten het verbond" zijn. Misschien kunnen we beter de uitdrukking gebruiken "binnen of buiten de gemeente". Dan gaan niet ook nog eens allerlei verschillen in verbondsvisie een rol spelen in deze discussie.

[Afgewezen]

Overigens denk ik dat het beter is om hier terughoudend te zijn om te spreken over "binnen of buiten het verbond" zijn. Misschien kunnen we beter de uitdrukking gebruiken "binnen of buiten de gemeente". Dan gaan niet ook nog eens allerlei verschillen in verbondsvisie een rol spelen in deze discussie.

Goed idee.