Als we die beloften serieus nemen, is dat leren pleiten daarop niet zo lastig. Lastig wordt dat als we gaan stellen: Het kind is bevoorrecht dat het mag opgroeien in een gelovig gezin, naar de kerk gaat, een christelijke school, maar verder niets. Voordat we weten of de beloften ook voor dat kind zijn moet het eerst wedergeboren worden en wie weet is dat kind helemaal niet uitverkoren.henriët schreef:Dank voor je antwoord, waar ik me in vinden kan. Wel vind ik het moeilijk om te zeggen dat het kind geheiligd is in Christus, ik weet t, dat staat in het doopsformulier, maar ik ben altijd bang dat er dan een automatisme optreedt oid. Zo van, ik ben in Christus, want ik ben gedoopt. Terwijl dat niet zo ligt.(misschien heeft mijn angst meer met mijn kerkelijke achtergrond te maken)huisman schreef:henriët schreefMijn mening (opvoeden is het moeilijkste werk) is dat je een kind moet behandelen als kind en dus serieus nemen in wat hij/zij zegt . Evenwichtig antwoorden is Bijbels antwoorden vanuit de positie van het gedoopte kind, Hij/zij is in Christus geheiligd. Leren wij onze kinderen te pleiten op Gods beloften? (Daarvoor heeft Hij ze toch gegeven). Leren wij dat de Borg kan zaligmaken maar ook wil zaligmaken?(Zijn gewilligheid).En laten wij veel met de HEERE spreken over onze kinderen.Ik heb t topic doorgelezen, heb ik nog een enkele vraag.
Je stelt dat in ons onderwijs aan onze kinderen een Bijbels evenwicht dient te zijn. Helder, ben ik mee eens.
Maar hoe werk je dat in praktische zin uit aan een kind dat naar je toe komt en zegt verdriet te hebben over de zonde, het erg vinden dat het fout is geweest tegen vader/moeder/ de Heere.
Als een kind zegt, ik hou heel veel van de Heere Jezus, wat zou dan een evenwichtig antwoord kunnen zijn?
Op welke manier geef je een kind een bijbels Godsbeeld mee.. aan de ene kant is het de Vader van het kind door de doop, maar het kind moet nog wel gaan geloven.Anderzijds de onwil en onbekeerdheid van de mens.
En echt opvoeden kan alleen in diepe afhankelijkheid van de HEERE, want de satan gaat rond zoekende om ook onze kinderen te verslinden. Maar de HEERE is almachtig !!!
Overigens zei mn dochtertje van de week, bij vriendinnetje x hebben ze een liedje en dat gaat over als je gedoopt bent dat je dan een kind van God bent, maar dat is niet zo he mam.. dus ja, je staat er ook wel weer van te kijken hoe een kind ermee omgaat.
Concrete vraag: Hoe leer je je kind pleiten op Gods beloften?
Ik sprak de dominee er eens over over het opvoeden en hij zei dat je zeker met jonge kinderen positief moet zijn over God/de Heere. Maar als je zegt dat God doet wat Hij beloofd, Hij belooft een Vader te zijn.. jouw God te zijn als je gelooft, maar dan moet dat kind toch ook geloven, hoe kan je dat met een klein kind zien.
De gereformeerde leer is echter nooit geweest dat je niet een eis hebt en daarin inbegrepen beloften die je krijgt als je je eerst aan de eis houdt... maar precies andersom. Je hebt de beloften en daarin inbegrepen de eis. De beloften zijn er al voor dat kind en bij het opgroeien moet hij zijn doop leren verstaan en komt er ook de eis, zoals in het doopformulier staat. Maar dat wil dus niet zeggen dat de beloften van de doop inhoudsloos zijn, integendeel... God heeft die beloften aan dat kind gegeven. God zegt: Ik wil je Vader zijn. Daar mogen we onze kinderen dan ook op leren bouwen, vanuit laten leven. Dat is nou juist "je doop leren verstaan", het uitvoeriger onderwijzen in de verbondsdoop.
