Beste forum-leden,

Als je met zondag 1 van de H.C. getroost kunt sterven, wat is dan de juiste gestalte?
Dat je mag uitzien om God groot te maken? Of dat je mag uitzien dat je voorgoed verlost bent van je zondige lichaam en ziel? Ik heb vaak zo'n last vanwege mijn overtredingen en zonden, maar als de Heere overkomt dan mag dat vervagen door Zijn genade. Wel kijk ik uit naar het moment dat ik van dit lichaam af ben.

Nogmaals, wat is de juiste gestalte?

Waarom zou je van dit lichaam af willen zijn?

Omdat ik dan verlost ben van mijn zonden, zo bedoel ik dit eigenlijk.
helder?

jok schreef:Omdat ik dan verlost ben van mijn zonden, zo bedoel ik dit eigenlijk.
helder?

Niet zo, nog.

Misschien kan je het wat uitleggen; het wat concreter maken.
Bijvoorbeeld waaróm ben je op zoek naar de juiste gestalte?
Hoe zie je dat voor je, verlost van je zondige lichaam en ziel?
Wat vervaagt er dan precies door Zijn genade als de Heere overkomt?

Zomaar wat vragen die bij me opkomen.

Ik bedoel het volgende:

Ieder mens waarin God werkt, die gaat zijn zonden inzien. Als ik bijvoorbeeld naar mezelf kijk, dan is dit ook vol zonden, dag in dag uit.
Als er over de heerlijkheid gepreekt wordt dan zucht ik weleens van verlangen. waarom? Wel omdat ik dan in die heerlijkheid bij Christus mag zijn. Maar ook omdat ik dan verlost ben van mijn zonden, omdat de zonden mij daar niet meer kunnen vangen (gelukkig).

Maar nu dus de vraag: Welke gedachte is de juiste? Blij zijn dat ik van de zonden af ben, of blij zijn dat ik bij de Heere ben?

Ik moet dit namelijk behandelen op een studentenkring, vandaar deze vraag..

Groet

Waarom kan je het niet allebei denken?

ps, ik verlang met je mee

jok schreef:Maar nu dus de vraag: Welke gedachte is de juiste? Blij zijn dat ik van de zonden af ben, of blij zijn dat ik bij de Heere ben?

Als het werkelijk om Hem te doen is lijkt het me duidelijk.

Ja inderdaad, misschien kun je dit wel allebei denken, meestal denk je dit ook allebei. want het het is natuurlijk onlosmakelijk aan elkaar verbonden.

p.s. Blij dat jij dit ook verlangt!

artistiek schreef:

jok schreef:Maar nu dus de vraag: Welke gedachte is de juiste? Blij zijn dat ik van de zonden af ben, of blij zijn dat ik bij de Heere ben?

Als het werkelijk om Hem te doen is lijkt het me duidelijk.

Dat is wel zo, maar toch denk ik dat je dit allebei ervaart...

Gian schreef:Waarom kan je het niet allebei denken?

ps, ik verlang met je mee

Dat denk ik ook.

En dat is ook mijn verlangen.

Inderdaad. Het is geen tegenstelling, het zijn geen twee mogelijkheden. Beide dingen, van je zonden, gebrokenheid etc. af zijn en bij Hem zijn, zijn daar onlosmakelijk verbonden. Je kan daar niet met zonde bij Hem zijn, of zonder zonde maar niet bij Hem. Het is dus beiden het geval en naar beiden mag je verlangen! Hm..... wat zal dat mooi zijn!

Fijn dat er inderdaad zo met elkaar over gesproken kan worden.
Je hoort tegenwoordig zo weinig van ervaringen etc.
Misschien kunnen we dit voortzetten i.p.v. een discussie over dogmatische dingen ( wat ook erg nuttig kan zijn), waar wij als mensen nu nog niet uit kunnen komen.

Het is niet goed onderscheid te maken tussen 'goede ziel' en 'slecht lichaam'. Dat doet zondag 1 vraag 1 ook niet. Het is ook een heidense gedachte dat er een scheiding is tussen die twee. Een christen is met én ziel én lichaam eigendom van Christus. Daarom is Hij mens geworden.

refo schreef:Het is niet goed onderscheid te maken tussen 'goede ziel' en 'slecht lichaam'.

En wat doet Paulus hier? wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods (...) ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde.

In ieder geval niet de ziel of wat ook superieur stellen aan het lichaam.

Dat lichaam gaat een eeuwigheid mee. Dus dat kan hij niet bedoeld hebben. Hij zou willen een lichaam zonder zonde te hebben. Maar dat is wat anders dan te zeggen: ik zal blij zijn als ik van dit lichaam af ben.