De laatste tijd komen er met enige regelmaat 'uitnodigingen' binnen van familieleden en vrienden. De vraag die wat komt bovendrijven is wat we eigenlijk moeten met dergelijke uitnodigingen. In hoeverre is een doopdienst een feestelijke dienst waarbij familie en vrienden (van heinde en ver) aanwezig behoren te zijn? Is het in de eerste plaats niet een dienst die de plaatselijke gemeente aangaat? Hoe komt het dat deze 'praktijk' is ontstaan?

Mister schreef:De laatste tijd komen er met enige regelmaat 'uitnodigingen' binnen van familieleden en vrienden. De vraag die wat komt bovendrijven is wat we eigenlijk moeten met dergelijke uitnodigingen. In hoeverre is een doopdienst een feestelijke dienst waarbij familie en vrienden (van heinde en ver) aanwezig behoren te zijn? Is het in de eerste plaats niet een dienst die de plaatselijke gemeente aangaat? Hoe komt het dat deze 'praktijk' is ontstaan?

Eerlijk gezegd begrijp ik het 'probleem' niet. Belangrijke momenten in je leven wil je toch delen met familie, naast de gemeente?

Mister schreef: Is het in de eerste plaats niet een dienst die de plaatselijke gemeente aangaat? Hoe komt het dat deze 'praktijk' is ontstaan?

Nee, naar mijn mening niet.
Het is een zaak tussen de doopouders en de Heere (en de dopeling natuurlijk).
De belofte van de Heere wordt bezegelt en de ouders geven hun belofte.
En daar doen ze in het openbaar, waar de gemeente getuige van is maar ook naar hun familie en vrienden toe. Zij mogen die ouders ook aanspreken op hun belofte of bemoedigen en vertroosten met de beloften van de Heere.

Als het alleen die gemeente aan zou gaan dan zouden ze ook niet kunnen verhuizen.

fluitje schreef:

Mister schreef: Is het in de eerste plaats niet een dienst die de plaatselijke gemeente aangaat? Hoe komt het dat deze 'praktijk' is ontstaan?

Nee, naar mijn mening niet.
Het is een zaak tussen de doopouders en de Heere (en de dopeling natuurlijk).
De belofte van de Heere wordt bezegelt en de ouders geven hun belofte.
En daar doen ze in het openbaar, waar de gemeente getuige van is maar ook naar hun familie en vrienden toe. Zij mogen die ouders ook aanspreken op hun belofte of bemoedigen en vertroosten met de beloften van de Heere.

Als het alleen die gemeente aan zou gaan dan zouden ze ook niet kunnen verhuizen.

Dank voor je aanvulling, Fluitje.

Mister schreef:De laatste tijd komen er met enige regelmaat 'uitnodigingen' binnen van familieleden en vrienden. De vraag die wat komt bovendrijven is wat we eigenlijk moeten met dergelijke uitnodigingen. In hoeverre is een doopdienst een feestelijke dienst waarbij familie en vrienden (van heinde en ver) aanwezig behoren te zijn? Is het in de eerste plaats niet een dienst die de plaatselijke gemeente aangaat? Hoe komt het dat deze 'praktijk' is ontstaan?

Ik denk vanwege het feit dat kinderen bij hun huwelijk steeds minder in dezelfde burgerlijke gemeente als hun ouders blijven wonen. 50 jaar geleden zag je dat nog wel.

Mister schreef:(van heinde en ver)

Dat vind ik ook altijd lastig. Toen mijn zus haar zoon liet dopen, zijn wij o.a. om die reden niet gegaan. Het is een uur en een kwartier rijden voor alleen de heenweg. Ik vind dat het doel voorbij streven....

vlinder schreef:

Mister schreef:(van heinde en ver)

Dat vind ik ook altijd lastig. Toen mijn zus haar zoon liet dopen, zijn wij o.a. om die reden niet gegaan. Het is een uur en een kwartier rijden voor alleen de heenweg. Ik vind dat het doel voorbij streven....

Wij hadden hetzelfde probleem en zijn toen za-av al gegaan (mn ouders wonen in de buurt). Voor de rest was het een feestelijke zondag - een nieuw kind in het Verbond! - met de familie.

rekcor schreef:

vlinder schreef:

Mister schreef:(van heinde en ver)

Dat vind ik ook altijd lastig. Toen mijn zus haar zoon liet dopen, zijn wij o.a. om die reden niet gegaan. Het is een uur en een kwartier rijden voor alleen de heenweg. Ik vind dat het doel voorbij streven....

Wij hadden hetzelfde probleem en zijn toen za-av al gegaan (mn ouders wonen in de buurt). Voor de rest was het een feestelijke zondag - een nieuw kind in het Verbond! - met de familie.

Aangezien in dit geval de ouders bij voorbaat al wisten dat ze slechts bij hoge uitzondering de kerk van binnen gingen bezien (één keer per jaar is al erg veel), vond ik deze doop meer heiligheidsschennis dan een troostvolle gebeurtenis.

rekcor schreef:

vlinder schreef:

Mister schreef:(van heinde en ver)

Dat vind ik ook altijd lastig. Toen mijn zus haar zoon liet dopen, zijn wij o.a. om die reden niet gegaan. Het is een uur en een kwartier rijden voor alleen de heenweg. Ik vind dat het doel voorbij streven....

Wij hadden hetzelfde probleem en zijn toen za-av al gegaan (mn ouders wonen in de buurt). Voor de rest was het een feestelijke zondag - een nieuw kind in het Verbond! - met de familie.

Een kind wordt gedoopt ómdat het een verbondskind is. Door de doop wordt het geen verbondskind.

Ik zat enkele jaren geleden met hetzelfde toen ik gedoopt ben. Mijn familie kwam (en komt) nooit in de kerk, maar is toen wel geweest. Men heeft toen echter wel een aardig stukje moeten reizen, maar ik ben toch blij dat ze er waren.

Zeg heren, volgens mij is dit ontzettend

Wij gingen vroeger ook niet naar doop diensten waarvoor we moesten gaan reizen op zondag.
En als dat nu zou voor komen zou ik dat ook niet doen.
Als ik soms zie en hoor wat voor een poespas er allemaal bij komt kijken in die doopdiensten.

Kan dit topic niet even gesplitst worden ?

Zeg jij als administrator moet toch weten dat jullie hier totaal of topic bezig zijn?
Open daarvoor dan een ander topic.

Als hier mensen incl. het moderaille mijn topic kapen:

joepie schreef:Zeg jij als administrator moet toch weten dat jullie hier totaal of topic bezig zijn?

Nee, het is helemaal niet off-topic. Want daar hangt nl. het antwoord vanaf of je zo lang moet rijden voor een doopdienst.