Hier hervatten we op verzoek van Billy de discussie van "RD en Mediadebat" omdat ik denk dat dit in het verlengde ervan zit.
Beste Dathenum,
Genieten wij van een bepaald aspect van God's algemene genade om zelf lol te hebben, en zonder rekening te houden met God?
Ik zag een keer een documentaire over Opheusden "Waar de worm niet sterft", daar hoorde ik een man in vertellen dat de christelijke godsdienst een godsdienst is die "genietingen zoveel mogelijk aan banden wil leggen". Dat idee krijg ik ook bij jou.
Je mag als christen niet onbedaard grappen maken, lol met elkaar hebben, elkaar eens een keertje goed voor gek houden, lachen wanneer je strips leest, gewoon pretentieloos leuke liedjes zingen (wie is er niet opgevoed met kinderliedjes die niets met God en Zijn dienst te maken hebben - 1,2,3,4 hoedje van etc.), leuke liedjes luisteren, een grappige sketch opvoeren en bekijken, een leerzame film kijken, Mozart luisteren om even te relaxen, spannende verhalen vertellen aan kinderen op de zondagsschoolafsluiting op 2e kerstdag met een goed, leerzaam, maar, verzonnen kerstverhaal, een fantasierijk sprookje te vertellen.
Nee, jij haalt er bij alles meteen Gods gericht bij. Natuurlijk moeten we alles niet zomaar doen en behoren we er altijd rekening mee te houden dat we niet zondigen tegen God, oppassen zegt Gods Woord ons.
Maar 'zomaar genieten' wordt hier verdacht gemaakt en zo verwordt een christenleven inderdaad tot een sombere godsdienst waarin men zichzelf afbeult, doet alsof men een willoze prooi is die niet kan onderscheiden tussen goed en kwaad, laat staan een keuze kan maken en daarom maar alles wat maar niet-christelijk is buiten de deur houdt, want men wil liever naief blijven, dan zich verdiepen in de niet-christelijke naaste en genieten van de gaven van God die God ook in onze niet-christelijke naaste gelegd heeft. Ik noemde Van Gogh en Mozart reeds als begin van een zeer onuitputtelijke lijst.
Mogen romans van niet christelijke schrijvers? Wanneer doe je zo'n boek weg? Bij één vloek? Als de hoofdpersoon één keer vreemd gaat?
Net als bij het omgaan met televisie en radio en bepaalde gelegenheden waar je komt, heb je weldegelijk van tevoren te bedenken wat je gaat doen. "Bezint eer ge begint" geldt dus ook voor het lezen. Maar ik neem aan dat bekend is dat Jan Wolkers en Ronald Giphart waardeloos en goddeloos schrijven. Maar moet men dan meteen ook Hella S. Haasse, Thea Beckman (basisschool weliswaar), Simon Vestdijk en Willem Frederik Herman wegdoen????
We worden toch opgeroepen om alles te toetsen aan Gods Woord? Of kunnen we dat niet?
Onze geest word beinvloed. Op zich hoeft een niet-christelijk boek niet verkeerd te zijn, maar weten wij grenzen te stellen?
Het is bekend dat ds. I. Kievit zich verdiepte in vrijzinnige, midden-orthodoxe en rechtzinnige theologie van Barth tot Calvijn. Maar ook op het terrein van de filosofie en psychologie hield hij zich niet afzijdig. Was hij hierdoor beinvloed? Is het DUS slecht dat hij zich daarin verdiept heeft? Nee, hij weet nu eindelijk waarmee hij te maken heeft. En ook niet-christenen kunnen ons het een en ander te zeggen hebben. Mensen die bij het Rode Kruis en geen christen zijn kunnen vaak meer liefde tot de naaste vertonen dan wij. Zo ook kunnen schrijvers van boeken ons wijzen op bepaalde misstanden in de maatschappij of in denkbeelden van personen etc. Literatuur is toch niet voor niets een verplicht vak op school???
Weten wij grenzen te stellen?
Gelukkig hebben wij Gods Woord om literatuur aan te toetsen en zijn wij niet willoos overgeleverd aan allerlei vreemde denkbeelden waarvan wij niet weten welke de goede zou zijn. Ja, zonder een goed kompas is het inderdaad onmogelijk om grenzen te stellen.
Je noemt het nummer Beautiful Day van U2. Volgens jou geen rok die met het vlees besmet is? Een nummertje U2 is volgens jou niet erg. En wat vind je er dan van om bij een U2-concert tussen de zuipende fan's te staan hossen?
In veel hervormd-gereformeerde soosen wordt dat soort muziek gedraaid met toestemming van de kerkenraad. Dus, dan weet je ongeveer uit welk kerkelijk milieu ik kom, niet als argument bedoeld dus.
U2-zanger Bono staat regelmatig in de Spits of Metro als hij een goede actie heeft gedaan voor de armen in Afrika. Hij steunt het Aids-fonds. Verder is hij niet iemand die goddeloze teksten zingt, maar juist vrede boven alles stelt. U2 wordt verder niet geassocieerd met groffe teksten of uitlatingen en zuipende, blowende fans ofzo. Het enige wat je als bezwaar zou kunnen noemen is dat ze beroemd zijn en wat in de schijnwerpers van de wereldse pers staan. Maar U2 associeer ik niet met typisch zondig ofzo. Het is net zo zondig als Vincent van Gogh waarvan we weten dat hij deed aan overmatig drankgebruik, roken en dat hij stierf aan zelfmoord, reden om alle schilderijen van hem weg te gooien?
Sprookjes voorlezen aan kinderen. Je leest na het eten uit de kinderbijbel, voor het slapen gaan een sprookje (waar heksen, magiers e.d. in voor komen, zoek eens in de bijbel het onderwerp tovernarij op). Als een kind erachter komt dat al die sprookjes onzin zijn, zal het dan de verhalen uit de kinderbijbel nog geloven?
Ik had het niet over Harry Potter of Lord of the Rings, maar "Doornroosje", de "Zeemeermin" of "Roodkapje". Ik ben ook opgevoed met Sinterklaas, net als trouwens de hele protestants-christelijke basisschool waar ik op gezeten heb. En ondanks alles niet van mijn geloof afgevallen. En ik ken er ook geen die daardoor afgeweken zijn.
Wat vind je van Asterix en Obelix?
Ik verbaas me soms (ik bedoel hier niemand persoonlijk mee, ik geef enkel aan wat voor gevoel weleens krijg bij bepaalde postings) aan het verschil in leer en leven bij sommige personen. Een pop-cd of een voetbalwedstijd moet kunnen, maar o wee als een dominee te weinig ellendekennis preekt.
Fijn dat je vroom zegt dat je hier niemand persoonlijk mee bedoelt, dan zeg ik ook vroom dat ik me niet persoonlijk aangevallen voel.
Er zijn relaties tussen het preken van de weinig ellendekennis en de losse levensstijl die velen leiden. Maar blijkbaar is het nu ook het geval bij dominees die veel ellendekennis preken, dat daar de levensstijl ten diepste exact hetzelfde is, alleen het wordt 'nog?' niet helemaal uitgeleefd, hetzij vanwege sociale controle, geweten of fatsoen.
Dus zowel bij mensen die minder ellendekennis willen horen in de preek, als bij mensen die juist meer nadruk op de zonden willen leggen in de prediking kom je ALLERLEI levensstijlen tegen 'van precies tot rekkelijk'.
En onder een en dezelfde prediking kom je ook allerlei soorten geloofsbeleving en levensstijlen tegen.
Alsof het normaal is dat mensen die meer nadruk op de verlossing willen leggen, losser willen leven. En dat mensen die meer nadruk op de ellende willen zien, graag strakker willen leven.
Dat ik meer nadruk (in mijn gemeente!!!) op de ellende wil leggen, betekent nog niet dat ik de levensstijl van iemand van de Gereformeerde Gemeente in Nederland buiten verband wil aannemen met een rok tot de toppen van de schoenen, in 't zwart gestoken, zonder romans, zonder Mozart, zonder schilderijen van onchristelijke schilders, zonder radio, tv en internet!
Als David voor Saul op de harp speelt, is dat dan gericht op het Koninkrijk der hemelen, of is dat enkel ter ontspanning?
refojongere