Allen die Uw Naam ootmoedig vrezen…

[-DIA-]

Soms denk ik wel eens… soms zeg ik ook wel eens wat, en veelal wordt ik niet meer verstaan, zo lijkt het…

Soms kan je mismoedig worden van veel dingen. Maar laten we daar niet aan toegeven. Ik zat de laatste dagen bij mijn moeder te waken in de avonduren, en dan lees ik zo eens wat…
Wat me wel trof was het onderstaande van ds. E. Venema.

Wie deze predikant gekend en gehoord heeft weet dat zijn preken altijd wat nalieten. Je ging altijd de kerk uit met een boodschap, en altijd werd je aangesproken. Soms zo heel persoonlijk…

Ik zal het stukje hier overnemen wat ik net las. Het lijkt me nuttig om zo elkaar wat op te scherpen. En weer zeg ik, niet zozeer bedoeld als discussiestuk, maar meer als bezinnend...


WE HEBBEN HET TE GOED

De tijd waarin we leven is donker. De oordelen hangen laag, ja zeer laag, en er is schier niemand die daar op let…
We zijn geworden als de wijze en dwaze maagden. De lampen zijn uitgegaan. Met het feestkleed aan zijn we in slaap gevallen…
Ja, het is nog erger: de dwaze maagden zijn wijzer dan de wijze maagden…
De grote heren, in vergadering bijeen, hebben opgemerkt dat de leefbaarheid op aarde er niet beter op wordt. Van alles wordt uitgedacht om hierin verbetering te brengen. Helpen doet het niet meer…

We lezen van Abraham dat hij stond voor het aangezicht des HEEREN. Hij heeft gepleit voor Sodom. Hij is tot het uiterste gegaan: Tien rechtvaardigen!
Maar dan houdt zijn gebed op. Dan gaat God naar Sodom, om het vonnis uit te voeren… Ik moest er almaar aan denken, terwijl ik onder de boom zat op het Kerkenpad.
God kan Zijn gang gaan. De gebeden hebben een einde genomen. Het gebed op de aarde, maar ook het gebed in de hemel. Dan ziet het er voor ons niet best uit. Wee dan ons en onze kinderen.

De weelde heeft ons niet veel goeds gebracht. We hebben alles, en onze kinderen hebben nergens gebrek aan. Alles wordt ze zomaar in de schoot geworpen. Dat is vroeger wel anders geweest…
Mijn oude vriend was naast me komen zitten. Hij was moe. Nee, niet alleen van zijn arbeid, hij is soms moe van alles. Hoe blij kan hij dan zijn dat hij nog een plaatsje heeft op het Kerkenpad. Hij kan er soms heimwee naar hebben…

Ik vertelde hem van een wonderlijke ontmoeting. Het was in de jaren dertig. Voorwaar, het was een arme tijd. Het gebeurde in een vissersdorp. De boot was uitgevaren. Nee, niet een vloot zoals vandaag de dag. Men was afhankelijk van weer en wind.

Twee jongens liepen verveeld langs de haven. Ze hadden nog niets gegeten. Het was er eenvoudig niet. Plotseling bleven ze staan. Daar lag nog een kotter. Hoe was dat mogelijk? Iedere visser was toch op zee?
Ze hadden beiden dezelfde gedachte: zou er aan boord wat te eten zijn? Ze sprongen op het dek. Alles zat dicht, maar naar een paar harde rukken ging een deurtje open…
Binnen zat ook alles achter slot en grendel. Ze probeerden het op dezelfde wijze, en toen zagen ze een roggebrood liggen, met een mes ernaast. Ze keken elkaar aan, en eer ze het wisten hadden ze elk een snee roggebrood voor zich. Het smaakte. Daarover hoeven we niet te twisten…

Toen hoorden ze klompen op het dek. En daar stond de eigenaar in de deuropening. Hij keek verbaasd. Maar toen…
Nee, het klonk niet boos, eerder bedroefd: Ik zie waarom je hier bent gekomen. De honger drijft je…
Hij liep naar de kast, en sneed opnieuw twee dikke plakken van het kostelijke brood. Hij smeerde er boter op en zette het de verbaasde jongens voor. Ze aten met een brok in de keel. Alles konden ze begrijpen, maar dit niet… Ze kregen nog een snee, en nog een.

Ze waren verzadigd. Toen ze heen wilden gaan zei de eigenaar: Ik zal eerst een stukje uit Gods Woord lezen en eindigen met dankzegging. Toen mochten ze gaan. Terwijl ze langs hem liepen sprak hij hen nog eenmaal toe: Je hebt begrepen dat ik het je heb vergeven. Vraag straks thuis of God het je ook wil vergeven…

Mijn oude vriend had met tranen in de ogen geluisterd en vroeg: Is dat echt gebeurd?
Ik knikte. Toen zei hij: Dan hebben onze kinderen het veel te goed, en ze zijn nog ondankbaar ook. We geven ze van alles en vergeten dat we ze wat meer moeten wijzen op het ene nodige…

Noot: De naam van de oude vriend heb ik niet genoemd... Dat heb ik dus veranderd in deze tekst. Dit even noemen lijkt me goed

[Luther]

Tja... ik heb een zwak voor ds. Venema, maar toch vond ik de toon van dit stuk erg somber. Het staat voor mij zo in contrast met de oproep in Gods Woord: Verblijd u te allen tijd.
M.n. onze jongeren hebben er helemaal niets aan als we gaan somberen. Ik besef heel wel dat de tijd niet makkelijk is, dat de duivel rondgaat als een briesende leeuw, dat onze jongeren misschien aan nog veel meer verleidingen bloot staan dan eerdere generaties, maar toch zou ik willen wijzen op de machtige kracht van het verbondsteken. Niet om op gemakkelijke wijze in verbondsautomatisme te vervallen, zeker niet! Maar wel om de waarde van het verbond weer voor het voetlicht te halen, in een tijd dat je je vaak afvraagt: Wat zal er van onze kinderen nog worden?

Zeker de macht van de antichrist is meer en meer aanwezig, het merkteken van het beest komt eraa, maar laten we toch daarin niet blijven steken. Er is ook nog het merkteken van het Lam. En de Heilige Geest gaat er ondanks ons mee door om dat teken in levens van jongeren (en ouderen) betekenis te geven. Ik heb het al meer gezegd: De zaak van het Koninkrijk van God staat er bijzonder goed voor: Elke dag komen er onderdanen bij en nooit gaat er één af! Want het Lam Gods, de Leeuw uit de stam van Juda heeft overwonnen en heeft ze in Zijn beide handpalmen gegraveerd.

[-DIA-]

Tja... ik heb een zwak voor ds. Venema, maar toch vond ik de toon van dit stuk erg somber. Het staat voor mij zo in contrast met de oproep in Gods Woord: Verblijd u te allen tijd.
M.n. onze jongeren hebben er helemaal niets aan als we gaan somberen. Ik besef heel wel dat de tijd niet makkelijk is, dat de duivel rondgaat als een briesende leeuw, dat onze jongeren misschien aan nog veel meer verleidingen bloot staan dan eerdere generaties, maar toch zou ik willen wijzen op de machtige kracht van het verbondsteken. Niet om op gemakkelijke wijze in verbondsautomatisme te vervallen, zeker niet! Maar wel om de waarde van het verbond weer voor het voetlicht te halen, in een tijd dat je je vaak afvraagt: Wat zal er van onze kinderen nog worden?

Zeker de macht van de antichrist is meer en meer aanwezig, het merkteken van het beest komt eraa, maar laten we toch daarin niet blijven steken. Er is ook nog het merkteken van het Lam. En de Heilige Geest gaat er ondanks ons mee door om dat teken in levens van jongeren (en ouderen) betekenis te geven. Ik heb het al meer gezegd: De zaak van het Koninkrijk van God staat er bijzonder goed voor: Elke dag komen er onderdanen bij en nooit gaat er één af! Want het Lam Gods, de Leeuw uit de stam van Juda heeft overwonnen en heeft ze in Zijn beide handpalmen gegraveerd.

Ik weet niet of je beide laatste boekjes van ds. E. Venema hebt gelezen?
Op het aloude kerkepad, deel 1 en 2...
Over het algmeen is de toonzetting in beide boekjes somber met het oog op de toekomst.
De toekomst van de wereld zonder God dan...
Maar zo was zijn prediking ook, ernstvol, waarschuwend, maar ook indringend, appellerend,
dat ook, het is wel helemaal de stijl van ds. Venema.

[SecorDabar]

Echt een mooi stukje van praktisch christen zijn
Toen ze heen wilden gaan zei de eigenaar: Ik zal eerst een stukje uit Gods Woord lezen en eindigen met dankzegging. Toen mochten ze gaan. Terwijl ze langs hem liepen sprak hij hen nog eenmaal toe: Je hebt begrepen dat ik het je heb vergeven. Vraag straks thuis of God het je ook wil vergeven…

[helma]

Het doet me denken aan een oom van ons. Er liep een inbreker(?)over 't erf/in de schuren te scheumen (midden op de dag)
Oom ging naar buiten: zoek je wat?
Eh...nee, ja....ik heb honger.
Oom nodigde hem bij de maaltijd; de tafel stond al gedekt.
De man heeft meegegeten; heeft het Evangelie gehoord tijdens het Bijbellezen/gebed
Oom had opgemerkt dat de man ondanks de kou geen jas droeg. Wacht, zei hij bij het afscheid nemen: ik zal je mijn jas geven.

idd, praktisch christenzijn.

[Jongere]

Volgens mij het hart van het evangelie!
Kwaad wordt met goed vergolden.

[-DIA-]

In het andere bezinnende topic is intussen helaas weer zoveel gezegd dat het me weer de moed
bemeemt om verder te gaan. Ik meen dat dat dan het derde topic is dat ik om die reden moest
stoppen.

Lieve meneen, denk alsjeblieft toch eens even na! Het leven is toch geen spelletje of het
godsdienstige praten is toch geen hobby? Lees de Bijbel eens, en de formulieren van enigheid,
waarop dit forum zegt zich te gronden. Waar komen dan de gedachten vandaan die ik overal lees?
Is het echtt onkunde? of ongeinteresseerdheid? Of... is het het oude?
Of zou het daar niet op vast zitten?

Ondekking is toch noodzakelijk voor jong en oud. Of het dan in een modern Nederlands wordt verwoord
of in wat bedaagd, dat maakt geen verschil. Het stukje over ouderling Haase was trouwens pas
geschreven, het boek is eind vorig jaar uitgekomen, dus het zou toch begrijpelijke taal moeten zijn?
Maar dat is het niet. Het is de ontdekking dat de moderne godsdienst zoveel mist, en daar wil de
godsdienst van nu niet aan. Dat bedroeft me zeer, maar meest is het wel een oordeel over de hele Kerk
in dit land. Laten we maar zwijgen. Ik heb hier, zolang ik hier post, juist op dit vlak heel veel geleerd
van wat er werkelijk in de godsdienst gaande is.
Ik ben hier alleen thuis, heb bijna geen familie, en dan had ik wel eens de behoefte om via het forum
iets te kunnen zeggen. Maar hetgeen van belang is wordt me afgesnden, en de topics over het weer en
het leven van alledag zou ik zeker geen last hebben, maar daar ligt mijn hart niet...

Ik weet dat het weer een klacht lijkt. Het is ook een klacht, een bittere klacht. Maar Jeremia heeft een
heel boek vol klaagliederen moeten schrijven. Het is niet alleen een klacht, die zeer pijnlijk is,
maar moet het dan ook geen áánklacht zijn? Ik ga hier niet op reageren, want ik weet dat er op gereageerd
gaat worden, en naar ik stellig verwacht ook niet zo positief. Vanuit het moderne geloof beschouwd kan
ik dat ook goed begrijpen.

[Mara]

Ik heb ook verschillende boekjes van ds. Venema, ik lees hem graag. Ik heb het gevoel dat we er ver van af zijn geraakt. Of dat het niet verstaan wordt. Wat is de CGK dan in sommige plaatsen ver afgegleden. Want ik vraag me af op hoeveel kansels hij nog welkom zou zijn.
DIA, ik begrijp je wel hoor. Er is veel geestelijke eenzaamheid, omdat men elkaar niet meer verstaat soms. Of niet de moeite wil doen.
Het is een Zegen als we nog de nagelaten geschriften mogen hebben.

[Simon]

Ik heb ook verschillende boekjes van ds. Venema, ik lees hem graag. Ik heb het gevoel dat we er ver van af zijn geraakt. Of dat het niet verstaan wordt. Wat is de CGK dan in sommige plaatsen ver afgegleden. Want ik vraag me af op hoeveel kansels hij nog welkom zou zijn.
DIA, ik begrijp je wel hoor. Er is veel geestelijke eenzaamheid, omdat men elkaar niet meer verstaat soms. Of niet de moeite wil doen.
Het is een Zegen als we nog de nagelaten geschriften mogen hebben.

Het zijn nu juist al die verschillende geschriften die zoveel tweedracht gezaaid hebben, waardoor zich een geestelijke babylonische spraakverwarring heeft voltrokken.
Paulus was al blij dat hij niet gedoopt had, omdat mensen ander zouden gaan zeggen: ik ben van Paulus en ik ben van Petrus enz.
Wij zijn allen van en in Christus, hoor ik liever.
Dat we de Bijbel (nog)hebben, dát is een ZEGEN.

[-DIA-]

Ik heb ook verschillende boekjes van ds. Venema, ik lees hem graag. Ik heb het gevoel dat we er ver van af zijn geraakt. Of dat het niet verstaan wordt. Wat is de CGK dan in sommige plaatsen ver afgegleden. Want ik vraag me af op hoeveel kansels hij nog welkom zou zijn.
DIA, ik begrijp je wel hoor. Er is veel geestelijke eenzaamheid, omdat men elkaar niet meer verstaat soms. Of niet de moeite wil doen.
Het is een Zegen als we nog de nagelaten geschriften mogen hebben.

Het zijn nu juist al die verschillende geschriften die zoveel tweedracht gezaaid hebben, waardoor zich een geestelijke babylonische spraakverwarring heeft voltrokken.
Paulus was al blij dat hij niet gedoopt had, omdat mensen ander zouden gaan zeggen: ik ben van Paulus en ik ben van Petrus enz.
Wij zijn allen van en in Christus, hoor ik liever.
Dat we de Bijbel (nog)hebben, dát is een ZEGEN.

De belijdenisgeschriften zeggen niets anders als de Bijbel. Ze vertolken de Gereformeerde leer, en dit forum zegt ook deze formulieren te ondertekenen. Ik begrijp heel goed dat het tegenwoordig mode wordt om heel rechtzinnig te zeggen: Alleen de Bijbel. Maar daar zit meer achter. Het is een bewijs dat men niet meer uit de voeten kan met de leer der reformatie. Want de Belijdenis is glashelder, en spreekt het Woord na, en er zijn in al die eeuwen geen zaken gevonden die strijden met de bevinding van de Kerk.

[J.C. Philpot]

Ik sluit me bij mijn voorgangers aan die het een mooi stukje vonden. Inderdaad een prachtig voorbeeld van christen zijn in de praktijk des levens!

[Mara]

Ik heb ook verschillende boekjes van ds. Venema, ik lees hem graag. Ik heb het gevoel dat we er ver van af zijn geraakt. Of dat het niet verstaan wordt. Wat is de CGK dan in sommige plaatsen ver afgegleden. Want ik vraag me af op hoeveel kansels hij nog welkom zou zijn.
DIA, ik begrijp je wel hoor. Er is veel geestelijke eenzaamheid, omdat men elkaar niet meer verstaat soms. Of niet de moeite wil doen.
Het is een Zegen als we nog de nagelaten geschriften mogen hebben.

Het zijn nu juist al die verschillende geschriften die zoveel tweedracht gezaaid hebben, waardoor zich een geestelijke babylonische spraakverwarring heeft voltrokken.
Paulus was al blij dat hij niet gedoopt had, omdat mensen ander zouden gaan zeggen: ik ben van Paulus en ik ben van Petrus enz.
Wij zijn allen van en in Christus, hoor ik liever.
Dat we de Bijbel (nog)hebben, dát is een ZEGEN.

Je verstaat er kennelijk niets van. En doop is zo jouw stokpaardje kennelijk, dat je het niet kan nalaten om veel topics ermee te "vervuilen".
En als dat "alles" is wat je te zeggen hebt, want waar bestaat dat uit: van en in Christus zijn?

[-DIA-]

Ik heb ook verschillende boekjes van ds. Venema, ik lees hem graag. Ik heb het gevoel dat we er ver van af zijn geraakt. Of dat het niet verstaan wordt. Wat is de CGK dan in sommige plaatsen ver afgegleden. Want ik vraag me af op hoeveel kansels hij nog welkom zou zijn.
DIA, ik begrijp je wel hoor. Er is veel geestelijke eenzaamheid, omdat men elkaar niet meer verstaat soms. Of niet de moeite wil doen.
Het is een Zegen als we nog de nagelaten geschriften mogen hebben.

Het zijn nu juist al die verschillende geschriften die zoveel tweedracht gezaaid hebben, waardoor zich een geestelijke babylonische spraakverwarring heeft voltrokken.
Paulus was al blij dat hij niet gedoopt had, omdat mensen ander zouden gaan zeggen: ik ben van Paulus en ik ben van Petrus enz.
Wij zijn allen van en in Christus, hoor ik liever.
Dat we de Bijbel (nog)hebben, dát is een ZEGEN.

Je verstaat er kennelijk niets van. En doop is zo jouw stokpaardje kennelijk, dat je het niet kan nalaten om veel topics ermee te "vervuilen".
En als dat "alles" is wat je te zeggen hebt, want waar bestaat dat uit: van en in Christus zijn?

ALLES NIEUW! Met deze uitroep begon eens een ontslapen leraar zijn preek over het in-zijn in Christus.
Preken die nooit te vergeten zijn. Preken die je jaloers maakten. Een dominee die je niets kon geven. maar waar de gunning zo van uitging. Alles nieuw. Hij was oud, en zijn leven op deze aarde liep naar het einde, maar hij had een goed vooruitzicht. Alles nieuw! En nee, dat waren geen loze kreten. Het was in zijn leven zo vele malen gezien dat hij een God had, Die Hem doorhielp, die Hem nooit los zou laten, ook niet in de dood. Hij mocht het op grond van recht weten: Dan ga ik op tot Gods altaren, tot God, mijn God, de Bron van vreugde. Dan zal ik juichend mijn stem en snaren ten roem van Zijn goedheid paren! Hem, Die na kortstodig ongeneugd mij eindeloos verheugd.


Paulus mocht het zo zeggen:
Want de liefde van Christus dringt ons; als die dit oordelen, dat, indien Een voor allen gestorven is, zij dan allen gestorven zijn. En Hij is voor allen gestorven, opdat degenen, die leven, niet meer zichzelven zouden leven, maar Dien, Die voor hen gestorven en opgewekt is.
Zo dan, wij kennen van nu aan niemand naar het vlees; en indien wij ook Christus naar het vlees gekend hebben, nochtans kennen wij Hem nu niet meer naar het vlees.
Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.
En al deze dingen zijn uit God, Die ons met Zichzelven verzoend heeft door Jezus Christus, en ons de bediening der verzoening gegeven heeft.
Want God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende, hun zonden hun niet toerekenende; en heeft het woord der verzoening in ons gelegd.
Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christus wege: laat u met God verzoenen.
Want Dien, Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem.

En nu de vraag, voor mij en iedereen. Mag in in Christus begrepen zijn? Of leef ik voor eigen rekening?
Van degenenn die in Christus zijn gaat een reuke uit. Oudwets gezegd, maat toch wel te verstaan, dat daar de reuke Christi vanuit ging. Wat gaat er van ons uit? Wat gaat er van mij uit? Dan zouden we toch beschaamd de ogen moeten neerslaan.

Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel.

[JolandaOudshoorn]

Dia, ik vind het een mooie post!

[Simon]

Ik heb ook verschillende boekjes van ds. Venema, ik lees hem graag. Ik heb het gevoel dat we er ver van af zijn geraakt. Of dat het niet verstaan wordt. Wat is de CGK dan in sommige plaatsen ver afgegleden. Want ik vraag me af op hoeveel kansels hij nog welkom zou zijn.
DIA, ik begrijp je wel hoor. Er is veel geestelijke eenzaamheid, omdat men elkaar niet meer verstaat soms. Of niet de moeite wil doen.
Het is een Zegen als we nog de nagelaten geschriften mogen hebben.

Het zijn nu juist al die verschillende geschriften die zoveel tweedracht gezaaid hebben, waardoor zich een geestelijke babylonische spraakverwarring heeft voltrokken.
Paulus was al blij dat hij niet gedoopt had, omdat mensen ander zouden gaan zeggen: ik ben van Paulus en ik ben van Petrus enz.
Wij zijn allen van en in Christus, hoor ik liever.
Dat we de Bijbel (nog)hebben, dát is een ZEGEN.

Je verstaat er kennelijk niets van. En doop is zo jouw stokpaardje kennelijk, dat je het niet kan nalaten om veel topics ermee te "vervuilen".
En als dat "alles" is wat je te zeggen hebt, want waar bestaat dat uit: van en in Christus zijn?

ALLES NIEUW! Met deze uitroep begon eens een ontslapen leraar zijn preek over het in-zijn in Christus.
Preken die nooit te vergeten zijn. Preken die je jaloers maakten. Een dominee die je niets kon geven. maar waar de gunning zo van uitging. Alles nieuw. Hij was oud, en zijn leven op deze aarde liep naar het einde, maar hij had een goed vooruitzicht. Alles nieuw! En nee, dat waren geen loze kreten. Het was in zijn leven zo vele malen gezien dat hij een God had, Die Hem doorhielp, die Hem nooit los zou laten, ook niet in de dood. Hij mocht het op grond van recht weten: Dan ga ik op tot Gods altaren, tot God, mijn God, de Bron van vreugde. Dan zal ik juichend mijn stem en snaren ten roem van Zijn goedheid paren! Hem, Die na kortstodig ongeneugd mij eindeloos verheugd.


Paulus mocht het zo zeggen:
Want de liefde van Christus dringt ons; als die dit oordelen, dat, indien Een voor allen gestorven is, zij dan allen gestorven zijn. En Hij is voor allen gestorven, opdat degenen, die leven, niet meer zichzelven zouden leven, maar Dien, Die voor hen gestorven en opgewekt is.
Zo dan, wij kennen van nu aan niemand naar het vlees; en indien wij ook Christus naar het vlees gekend hebben, nochtans kennen wij Hem nu niet meer naar het vlees.
Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.
En al deze dingen zijn uit God, Die ons met Zichzelven verzoend heeft door Jezus Christus, en ons de bediening der verzoening gegeven heeft.
Want God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende, hun zonden hun niet toerekenende; en heeft het woord der verzoening in ons gelegd.
Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christus wege: laat u met God verzoenen.
Want Dien, Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem.

En nu de vraag, voor mij en iedereen. Mag in in Christus begrepen zijn? Of leef ik voor eigen rekening?
Van degenenn die in Christus zijn gaat een reuke uit. Oudwets gezegd, maat toch wel te verstaan, dat daar de reuke Christi vanuit ging. Wat gaat er van ons uit? Wat gaat er van mij uit? Dan zouden we toch beschaamd de ogen moeten neerslaan.

Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel.

Dat heb je mooi uitgelegd voor Mara, ik hoop dat ze het nu een beetje begrijpt.