De nieuwe mens. Romeinen 5:1

[RJVerhoeks]

De nieuwe mens. Romeinen 5:1: "Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus?"

Ik vond het een gepaste opmerking, dat er veelal de nadruk wordt gelegd op de oude mens. In het wezen van de zaak gaat om de nieuwe mens. "Het oude is voorbij gegaan, het is alles nieuw geworden."

Wat zegt de Schrift van de nieuwe mens, en wat zeggen onze belijdenissen?

Ik wil beginnen met de H.C. zondag 33 vr. en antw. 88, en daaropvolgend vr. en antw. 90.

Zondag 33
Vraag 88: "Uit hoeveel stukken bestaat de waarachtige bekering des mensen?"
In twee stukken: in de afsterving des ouden, en in de opstanding des nieuwen mensen.

Vraag 90: "Wat is de opstanding des nieuwen mensen?"
Het is een hartelijke vreugde in God door Christus, en lust en liefde om naar den wil Gods in alle goede werken te leven.

Het nieuwe leven bepaalt ons hierbij een hartelijke vreugde in God door Christus, en dan geen gemaakte vreugde aan mensenzijde, maar een geschonken vreugde vanwege de verzoening met God in Christus Jezus - Rom. 5:1. Het is een hemelse blijdschap, die zicht uitstrekt in de vrede Gods die alle verstand te boven gaat, gelijk Christus heeft gesproken: "Mijn vrede geef Ik u, niet gelijkerwijs de wereld hem geeft..."

R.J. Verhoeks

[aritha]

Vraag 90: "Wat is de opstanding des nieuwen mensen?"
Het is een hartelijke vreugde in God door Christus, en lust en liefde om naar den wil Gods in alle goede werken te leven.

Het nieuwe leven bepaalt ons hierbij een hartelijke vreugde in God door Christus, en dan geen gemaakte vreugde aan mensenzijde, maar een geschonken vreugde vanwege de verzoening met God in Christus Jezus - Rom. 5:1. Het is een hemelse blijdschap, die zicht uitstrekt in de vrede Gods die alle verstand te boven gaat, gelijk Christus heeft gesproken: "Mijn vrede geef Ik u, niet gelijkerwijs de wereld hem geeft..."

En deze blijdschap is er in het bijzonder al ze zich heel duidelijk openbaart na een donkere nacht van verlating ( Jes 54: 7 en 8), als men verdrukkingen lijdt om Christus wil, Hand 16: 25, als God Zich op een bijzondere manier aan Zijn kerk openbaart, Ex 15:1 en ook in en tijdens het sterven. (psalm 23: 4)
(Kleine catechismus)

[RJVerhoeks]

Vraag 90: "Wat is de opstanding des nieuwen mensen?"
Het is een hartelijke vreugde in God door Christus, en lust en liefde om naar den wil Gods in alle goede werken te leven.

Het nieuwe leven bepaalt ons hierbij een hartelijke vreugde in God door Christus, en dan geen gemaakte vreugde aan mensenzijde, maar een geschonken vreugde vanwege de verzoening met God in Christus Jezus - Rom. 5:1. Het is een hemelse blijdschap, die zicht uitstrekt in de vrede Gods die alle verstand te boven gaat, gelijk Christus heeft gesproken: "Mijn vrede geef Ik u, niet gelijkerwijs de wereld hem geeft..."

En deze blijdschap is er in het bijzonder al ze zich heel duidelijk openbaart na een donkere nacht van verlating ( Jes 54: 7 en 8), als men verdrukkingen lijdt om Christus wil, Hand 16: 25, als God Zich op een bijzondere manier aan Zijn kerk openbaart, Ex 15:1 en ook in en tijdens het sterven. (psalm 23: 4)
(Kleine catechismus)

Mooie bijdrage.

R.J. Verhoeks

[aritha]

Vraag 90: "Wat is de opstanding des nieuwen mensen?"
Het is een hartelijke vreugde in God door Christus, en lust en liefde om naar den wil Gods in alle goede werken te leven.

Het nieuwe leven bepaalt ons hierbij een hartelijke vreugde in God door Christus, en dan geen gemaakte vreugde aan mensenzijde, maar een geschonken vreugde vanwege de verzoening met God in Christus Jezus - Rom. 5:1. Het is een hemelse blijdschap, die zicht uitstrekt in de vrede Gods die alle verstand te boven gaat, gelijk Christus heeft gesproken: "Mijn vrede geef Ik u, niet gelijkerwijs de wereld hem geeft..."

En deze blijdschap is er in het bijzonder al ze zich heel duidelijk openbaart na een donkere nacht van verlating ( Jes 54: 7 en 8), als men verdrukkingen lijdt om Christus wil, Hand 16: 25, als God Zich op een bijzondere manier aan Zijn kerk openbaart, Ex 15:1 en ook in en tijdens het sterven. (psalm 23: 4)
(Kleine catechismus)

Mooie bijdrage.

R.J. Verhoeks

Mooi onderwerp ook. Maar hebben we het nog niet gehad over de wasdom in de genade. Dat hoort ook bij de nieuwe mens toch?
Wat is bijvoorbeeld de bron van de groei bij de gelovige?
En hoe komt het dat de wasdom van de glovigen wel eens stil staat?

Hoe groeien de gelovigen inwendig?
Allemaal vragen die bij de topic van de oude mens niet aan de orde kwamen.

[RJVerhoeks]

Vraag 90: "Wat is de opstanding des nieuwen mensen?"
Het is een hartelijke vreugde in God door Christus, en lust en liefde om naar den wil Gods in alle goede werken te leven.

Het nieuwe leven bepaalt ons hierbij een hartelijke vreugde in God door Christus, en dan geen gemaakte vreugde aan mensenzijde, maar een geschonken vreugde vanwege de verzoening met God in Christus Jezus - Rom. 5:1. Het is een hemelse blijdschap, die zicht uitstrekt in de vrede Gods die alle verstand te boven gaat, gelijk Christus heeft gesproken: "Mijn vrede geef Ik u, niet gelijkerwijs de wereld hem geeft..."

En deze blijdschap is er in het bijzonder al ze zich heel duidelijk openbaart na een donkere nacht van verlating ( Jes 54: 7 en 8), als men verdrukkingen lijdt om Christus wil, Hand 16: 25, als God Zich op een bijzondere manier aan Zijn kerk openbaart, Ex 15:1 en ook in en tijdens het sterven. (psalm 23: 4)
(Kleine catechismus)

Mooie bijdrage.

R.J. Verhoeks

Mooi onderwerp ook. Maar hebben we het nog niet gehad over de wasdom in de genade. Dat hoort ook bij de nieuwe mens toch?
Wat is bijvoorbeeld de bron van de groei bij de gelovige?
En hoe komt het dat de wasdom van de glovigen wel eens stil staat?

Hoe groeien de gelovigen inwendig?
Allemaal vragen die bij de topic van de oude mens niet aan de orde kwamen.

Ja, de wasdom in de genade is de vrucht van het ware geloof, waar geen opwas is in de genade, daar is ook geen geloof. Dikwijls gaat het werk van Christus achteruit, opdat het des te beter vooruitgang kan vinden.

Een nieuweling in de genade meent dikwijls dat de heiligmaking zijn eigen werk is. Het voorwerp des Geloofs heeft hij in de rechtvaardigmaking leren kennen, namelijk Jezus Christus, en Dien gekruisigd. Maar in de heiligmaking krijgt zo'n ziel Christus nu ook zo nodig, want hij moet dagelijks zo zuchten, gelijk met Paulus onder het lichaam der zonde en des doods: "Het goede dat ik wil, dat doe ik niet, het kwade dat ik niet wil, dat doe ik." Zo leeft een nieuweling in de genade dikwijls de eerste tijd tussen hoop en vreze. Zijn gevoel laat hem zo dikwijls in de steek, en dan meent zo'n ziel geen waar geloof te hebben, niet wederomgeboren te zijn. Maar om dan te mogen leren dat Christus niet alleen het Voorwerp des Geloofs in de rechtvaardigmaking, maar dat Hij ook Voorwerp des Geloofs is in de heiligmaking doet hem dan uitroepen met Paulus: "Ik dank God door Christus Jezus." Maar dat gaat altijd gepaard met nieuwe ontmoetingen in de ziel, en deze bevinding werkt nu de hoop in de ziel, waar Petrus over spreekt in zijn brieven.

R.J. Verhoeks

[DWW]

R.J. Verhoeks schreef : Ja, de wasdom in de genade is de vrucht van het ware geloof, waar geen opwas is in de genade, daar is ook geen geloof. Dikwijls gaat het werk van Christus achteruit, opdat het des te beter vooruitgang kan vinden.


DWW : Een mooi voorbeeld hiervan is deze onderstaande gelijkenis.


“Want het (Koninkrijk der hemelen) is gelijk een mens, die buiten ’s lands reizende, zijn dienstknechten riep, en gaf hun zijn goederen over. En den ene gaf hij vijf talenten, en den anderen twee, en den derden een, een iegelijk naar zijn vermogen, en verreisde terstond. Die nu de vijf talenten ontvangen had, ging heen, en handelde daarmede, en won andere vijf talenten. Desgelijks ook die de twee ontvangen had, die won ook andere twee. Maar die het ene ontvangen had, ging heen en groef in de aarde, en verborg het geld zijns heren. En na een langen tijd kwam de heer van dezelve dienstknechten, en hield rekening met hen. En die de vijf talenten ontvangen had, kwam, en bracht tot hem andere vijf talenten, zeggende: Heer, vijf talenten hebt gij mij gegeven; zie, andere vijf talenten heb ik boven dezelve gewonnen. En zijn heer zeide tot hem: Wel, gij goede en getrouwe dienstknecht! over weinig zijt gij getrouw geweest; over veel zal ik u zetten; ga in, in de vreugde uws heeren. En die de twee talenten ontvangen had, kwam ook tot hem, en zeide: Heer, twee talenten hebt gij mij gegeven; zie, twee andere talenten heb ik boven dezelve gewonnen. Zijn heer zeide tot hem: Wel, gij goede en getrouwe dienstknecht, over weinig zijt gij getrouw geweest; over veel zal ik u zetten; ga in, in de vreugde uws heeren. Maar die het ene talent ontvangen had, kwam ook en zeide: Heer, ik kende u, dat gij een hard mens zijt, maaiende, waar gij niet gezaaid hebt, en vergaderende van daar, waar gij niet gestrooid hebt; En bevreesd zijnde, ben ik heengegaan, en heb uw talent verborgen in de aarde; zie, gij hebt het uwe. Maar zijn heer, antwoordende, zeide tot hem: Gij boze en luie dienstknecht! gij wist, dat ik maai, waar ik niet gezaaid heb, en van daar vergader, waar ik niet gestrooid heb. Zo moest gij dan mijn geld den wisselaren gedaan hebben, en ik, komende, zou het mijne wedergenomen hebben met woeker. Neemt dan van hem het talent weg, en geeft het dengene, die de tien talenten heeft. Want een iegelijk, die heeft, dien zal gegeven worden, en hij zal overvloedig hebben; maar van dengene, die niet heeft, van dien zal genomen worden, ook dat hij heeft. En werpt den onnutten dienstknecht uit in de buitenste duisternis; daar zal wening zijn en knersing der tanden, Mattheus 25: 14-30 ”


Wat moesten wij ons dan gedurig onderzoeken of wij wel in dat ware zaligmakende geloof zijn, biddende tot God : 'Heere, vermeerder mij het geloof, de kennis, en de genade, uit genade om niet, om Jezus' wil...?'

[Avi]

Ja, de wasdom in de genade is de vrucht van het ware geloof, waar geen opwas is in de genade, daar is ook geen geloof. Dikwijls gaat het werk van Christus achteruit, opdat het des te beter vooruitgang kan vinden.

Hierbij wil ik me aan sluiten door het zo te zeggen:

Gelovigen groeien inwendige en uitwendig. Naar boven en naar beneden.
Inwendig groeien ze door steeds meer met Christus één te zijn en Hem als hun Hoofd vaster aan te hangen. Hij is de bron van hun groei. Ef 4:15 Uitwendig groeien ze door vruchtbaar te zijn in goede werken in hun levenspraktijk. Ze groeien naar boven in hemelsgezindheid en afzien van zondige, wereldse dingen. (Filp 3:20) Ze groeien naar de diepte door ootmoed en zelfvernedering. De grootste groei in Christus maakt hen in hun eigen oog de allerminste van al de heiligen.

Als christenen alleen oog hebben voor hun groei opwaarts, naar boven en er niet op letten dat geestelijke groei naar beneden nodig is groeien zij scheef.

[aritha]

Vroeger, in de Gergem, heb ik ooit een dominee horen zeggen dat het leven van een kind van God lijkt op statenmakerswerk.
Vooruit-achteruit. Ds C Wisse was dat.
Ik kan me, ondanks dat we nu asfalt hebben, er iets bij voorstellen. Maar wat hij er preies mee bedoelde snapt ik als kind niet.

[Luther]

Vroeger, in de Gergem, heb ik ooit een dominee horen zeggen dat het leven van een kind van God lijkt op statenmakerswerk.
Vooruit-achteruit. Ds C Wisse was dat.
Ik kan me, ondanks dat we nu asfalt hebben, er iets bij voorstellen. Maar wat hij er preies mee bedoelde snapt ik als kind niet.

Is dat niet hetzelfde als de uitdrukking: Minder zonde doen en groter zondaar worden
Of is het: Hij moet wassen en ik minder worden!

[ZWP]

Vroeger, in de Gergem, heb ik ooit een dominee horen zeggen dat het leven van een kind van God lijkt op statenmakerswerk.
Vooruit-achteruit. Ds C Wisse was dat.
Ik kan me, ondanks dat we nu asfalt hebben, er iets bij voorstellen. Maar wat hij er preies mee bedoelde snapt ik als kind niet.

Is dat niet hetzelfde als de uitdrukking: Minder zonde doen en groter zondaar worden
Of is het: Hij moet wassen en ik minder worden!

De uitdrukking is volgens mij: op je knieën, achteruit. Zo werkte stratenmakers vroeger namelijk...

[RJVerhoeks]

Ja, de wasdom in de genade is de vrucht van het ware geloof, waar geen opwas is in de genade, daar is ook geen geloof. Dikwijls gaat het werk van Christus achteruit, opdat het des te beter vooruitgang kan vinden.

Hierbij wil ik me aan sluiten door het zo te zeggen:

Gelovigen groeien inwendige en uitwendig. Naar boven en naar beneden.
Inwendig groeien ze door steeds meer met Christus één te zijn en Hem als hun Hoofd vaster aan te hangen. Hij is de bron van hun groei. Ef 4:15 Uitwendig groeien ze door vruchtbaar te zijn in goede werken in hun levenspraktijk. Ze groeien naar boven in hemelsgezindheid en afzien van zondige, wereldse dingen. (Filp 3:20) Ze groeien naar de diepte door ootmoed en zelfvernedering. De grootste groei in Christus maakt hen in hun eigen oog de allerminste van al de heiligen.

Als christenen alleen oog hebben voor hun groei opwaarts, naar boven en er niet op letten dat geestelijke groei naar beneden nodig is groeien zij scheef.

Wanneer je een zaad van een bloem plant in de tuin, groeit het eerst naar beneden toe. Zo is het geestelijk ook. De wortels van het geloof groeien in de diepte, en vanuit de diepte wordt het een prachtige bloem. "Het is nog niet geopenbaard wat wij zijn zullen."
Voordat wij een zaad van een bloem willen planten in een tuin, moet de grond eerst goed bewerkt worden. Zo is het geestelijk ook. Gelijk de wijze bouwer, hij bleef doorgraven totdat hij het fundament, de steenrots had gevonden. Tegenwoordig grijpt men het geloof, neemt het terstond aan, maar het heeft geen wortel, en daarom valt het af.
Veel mensen uit de evangelische hoek keren vaak weer terug naar de wereld, omdat zij het geloof zelf hebben aangenomen, zonder dat zij diep ontdekt waren van hun zonden en ongerechtigheden. Praat met dezulken niet over strijd, want daar moeten ze in het algemeen niets van hebben. Ze zijn ten dieptse wel eerlijk, want zeggen ze, wij kunnen het aannemen, daarom kunnen wij het ook verliezen. Ja, maar het is niet naar de Schrift, gelukkig niet, want dan konden wij nooit meer zalig worden.
Het zijn op het algemeen zeer vriendelijke mensen, en ik kan best geloven dat er hier en daar echt een kind van God tussen zit. Ik heb eens met een jongeman gesproken uit de evangelische hoek, die ruim kon getuigen hoe Christus zijn ziel gered had. Maar, zei hij daarbij, ik heb het zelf aangenomen. Toen ik met hem daar verder op in ging, heb ik hem vanuit de Schrift laten zien dat niemand iets kan aannemen, zo het hem uit de hemel niet gegeven zij. Deze jongeman had ook een dageijkse strijd, en kon dikwijls alleen maar zonde, op zonde stapelen. Hij zei mij wel eens: "Ik doe geen zonde, maar ik ben zonde. Ik vrees dat ik nog wel eens verloren ga." Toen heb ik hem vanuit de Schrift laten zien dat God nooit laat varen het werk Zijner handen. Dat was een uitkomt voor hem!

[VDB-23]

Ja, de wasdom in de genade is de vrucht van het ware geloof, waar geen opwas is in de genade, daar is ook geen geloof. Dikwijls gaat het werk van Christus achteruit, opdat het des te beter vooruitgang kan vinden.

Hierbij wil ik me aan sluiten door het zo te zeggen:

Gelovigen groeien inwendige en uitwendig. Naar boven en naar beneden.
Inwendig groeien ze door steeds meer met Christus één te zijn en Hem als hun Hoofd vaster aan te hangen. Hij is de bron van hun groei. Ef 4:15 Uitwendig groeien ze door vruchtbaar te zijn in goede werken in hun levenspraktijk. Ze groeien naar boven in hemelsgezindheid en afzien van zondige, wereldse dingen. (Filp 3:20) Ze groeien naar de diepte door ootmoed en zelfvernedering. De grootste groei in Christus maakt hen in hun eigen oog de allerminste van al de heiligen.

Als christenen alleen oog hebben voor hun groei opwaarts, naar boven en er niet op letten dat geestelijke groei naar beneden nodig is groeien zij scheef.

Wanneer je een zaad van een bloem plant in de tuin, groeit het eerst naar beneden toe. Zo is het geestelijk ook. De wortels van het geloof groeien in de diepte, en vanuit de diepte wordt het een prachtige bloem. "Het is nog niet geopenbaard wat wij zijn zullen."
Voordat wij een zaad van een bloem willen planten in een tuin, moet de grond eerst goed bewerkt worden. Zo is het geestelijk ook. Gelijk de wijze bouwer, hij bleef doorgraven totdat hij het fundament, de steenrots had gevonden. Tegenwoordig grijpt men het geloof, neemt het terstond aan, maar het heeft geen wortel, en daarom valt het af.
Veel mensen uit de evangelische hoek keren vaak weer terug naar de wereld, omdat zij het geloof zelf hebben aangenomen, zonder dat zij diep ontdekt waren van hun zonden en ongerechtigheden. Praat met dezulken niet over strijd, want daar moeten ze in het algemeen niets van hebben. Ze zijn ten dieptse wel eerlijk, want zeggen ze, wij kunnen het aannemen, daarom kunnen wij het ook verliezen. Ja, maar het is niet naar de Schrift, gelukkig niet, want dan konden wij nooit meer zalig worden.
Het zijn op het algemeen zeer vriendelijke mensen, en ik kan best geloven dat er hier en daar echt een kind van God tussen zit. Ik heb eens met een jongeman gesproken uit de evangelische hoek, die ruim kon getuigen hoe Christus zijn ziel gered had. Maar, zei hij daarbij, ik heb het zelf aangenomen. Toen ik met hem daar verder op in ging, heb ik hem vanuit de Schrift laten zien dat niemand iets kan aannemen, zo het hem uit de hemel niet gegeven zij. Deze jongeman had ook een dageijkse strijd, en kon dikwijls alleen maar zonde, op zonde stapelen. Hij zei mij wel eens: "Ik doe geen zonde, maar ik ben zonde. Ik vrees dat ik nog wel eens verloren ga." Toen heb ik hem vanuit de Schrift laten zien dat God nooit laat varen het werk Zijner handen. Dat was een uitkomt voor hem!

Beste Jan,

Pas er wel voor op dat je geen geestelijk leven gaat leggen in de overtuigingen en de ontdekkingen? Het is waar dat de grond eerst bewerkt moet worden, maar de wedergeboorte mogen we niet vergelijken met het ontkiemen van een zaad, dan krijgen wij weer een heilsweg, en i.p.v. een heilsorde.

[RJVerhoeks]

Ja, de wasdom in de genade is de vrucht van het ware geloof, waar geen opwas is in de genade, daar is ook geen geloof. Dikwijls gaat het werk van Christus achteruit, opdat het des te beter vooruitgang kan vinden.

Hierbij wil ik me aan sluiten door het zo te zeggen:

Gelovigen groeien inwendige en uitwendig. Naar boven en naar beneden.
Inwendig groeien ze door steeds meer met Christus één te zijn en Hem als hun Hoofd vaster aan te hangen. Hij is de bron van hun groei. Ef 4:15 Uitwendig groeien ze door vruchtbaar te zijn in goede werken in hun levenspraktijk. Ze groeien naar boven in hemelsgezindheid en afzien van zondige, wereldse dingen. (Filp 3:20) Ze groeien naar de diepte door ootmoed en zelfvernedering. De grootste groei in Christus maakt hen in hun eigen oog de allerminste van al de heiligen.

Als christenen alleen oog hebben voor hun groei opwaarts, naar boven en er niet op letten dat geestelijke groei naar beneden nodig is groeien zij scheef.

Wanneer je een zaad van een bloem plant in de tuin, groeit het eerst naar beneden toe. Zo is het geestelijk ook. De wortels van het geloof groeien in de diepte, en vanuit de diepte wordt het een prachtige bloem. "Het is nog niet geopenbaard wat wij zijn zullen."
Voordat wij een zaad van een bloem willen planten in een tuin, moet de grond eerst goed bewerkt worden. Zo is het geestelijk ook. Gelijk de wijze bouwer, hij bleef doorgraven totdat hij het fundament, de steenrots had gevonden. Tegenwoordig grijpt men het geloof, neemt het terstond aan, maar het heeft geen wortel, en daarom valt het af.
Veel mensen uit de evangelische hoek keren vaak weer terug naar de wereld, omdat zij het geloof zelf hebben aangenomen, zonder dat zij diep ontdekt waren van hun zonden en ongerechtigheden. Praat met dezulken niet over strijd, want daar moeten ze in het algemeen niets van hebben. Ze zijn ten dieptse wel eerlijk, want zeggen ze, wij kunnen het aannemen, daarom kunnen wij het ook verliezen. Ja, maar het is niet naar de Schrift, gelukkig niet, want dan konden wij nooit meer zalig worden.
Het zijn op het algemeen zeer vriendelijke mensen, en ik kan best geloven dat er hier en daar echt een kind van God tussen zit. Ik heb eens met een jongeman gesproken uit de evangelische hoek, die ruim kon getuigen hoe Christus zijn ziel gered had. Maar, zei hij daarbij, ik heb het zelf aangenomen. Toen ik met hem daar verder op in ging, heb ik hem vanuit de Schrift laten zien dat niemand iets kan aannemen, zo het hem uit de hemel niet gegeven zij. Deze jongeman had ook een dageijkse strijd, en kon dikwijls alleen maar zonde, op zonde stapelen. Hij zei mij wel eens: "Ik doe geen zonde, maar ik ben zonde. Ik vrees dat ik nog wel eens verloren ga." Toen heb ik hem vanuit de Schrift laten zien dat God nooit laat varen het werk Zijner handen. Dat was een uitkomt voor hem!

Beste Jan,

Pas er wel voor op dat je geen geestelijk leven gaat leggen in de overtuigingen en de ontdekkingen? Het is waar dat de grond eerst bewerkt moet worden, maar de wedergeboorte mogen we niet vergelijken met het ontkiemen van een zaad, dan krijgen wij weer een heilsweg, en i.p.v. een heilsorde.

Ik leg ook geen leven in overtuigingen en ontdekkingen. Maar wat ik ook tegen je vriend DWW heb gezegd is dat de nieuwelingen in de genade nog maar een weinig onderscheidend vermogen hebben ten aanzien van het gestorven zijn aan de wet. Een zakelijke uiteenzetting van het sterven aan de wet, en het verloren gaan onder het recht moet verklaard worden vanuit de Schrift, en niet vanuit een bekeringsgeschiedenis. Dat velen hiervan vijanden zijn, namelijk verloren gaan door recht, is een gegeven feit. Maar dat neemt niet weg om rekening te houden met de nieuwelingen in de genade, die wel gestorven zijn aan de wet, maar dit nog niet zakelijk kunnen verstaan, omdat zij nog opmoeten wassen in de kennis en de genade van onze Heere Jezus.

[Avi]

Ja, de wasdom in de genade is de vrucht van het ware geloof, waar geen opwas is in de genade, daar is ook geen geloof. Dikwijls gaat het werk van Christus achteruit, opdat het des te beter vooruitgang kan vinden.

Hierbij wil ik me aan sluiten door het zo te zeggen:

Gelovigen groeien inwendige en uitwendig. Naar boven en naar beneden.
Inwendig groeien ze door steeds meer met Christus één te zijn en Hem als hun Hoofd vaster aan te hangen. Hij is de bron van hun groei. Ef 4:15 Uitwendig groeien ze door vruchtbaar te zijn in goede werken in hun levenspraktijk. Ze groeien naar boven in hemelsgezindheid en afzien van zondige, wereldse dingen. (Filp 3:20) Ze groeien naar de diepte door ootmoed en zelfvernedering. De grootste groei in Christus maakt hen in hun eigen oog de allerminste van al de heiligen.

Als christenen alleen oog hebben voor hun groei opwaarts, naar boven en er niet op letten dat geestelijke groei naar beneden nodig is groeien zij scheef.

Wanneer je een zaad van een bloem plant in de tuin, groeit het eerst naar beneden toe. Zo is het geestelijk ook. De wortels van het geloof groeien in de diepte, en vanuit de diepte wordt het een prachtige bloem. "Het is nog niet geopenbaard wat wij zijn zullen."
Voordat wij een zaad van een bloem willen planten in een tuin, moet de grond eerst goed bewerkt worden. Zo is het geestelijk ook. Gelijk de wijze bouwer, hij bleef doorgraven totdat hij het fundament, de steenrots had gevonden. Tegenwoordig grijpt men het geloof, neemt het terstond aan, maar het heeft geen wortel, en daarom valt het af.
Veel mensen uit de evangelische hoek keren vaak weer terug naar de wereld, omdat zij het geloof zelf hebben aangenomen, zonder dat zij diep ontdekt waren van hun zonden en ongerechtigheden. Praat met dezulken niet over strijd, want daar moeten ze in het algemeen niets van hebben. Ze zijn ten dieptse wel eerlijk, want zeggen ze, wij kunnen het aannemen, daarom kunnen wij het ook verliezen. Ja, maar het is niet naar de Schrift, gelukkig niet, want dan konden wij nooit meer zalig worden.
Het zijn op het algemeen zeer vriendelijke mensen, en ik kan best geloven dat er hier en daar echt een kind van God tussen zit. Ik heb eens met een jongeman gesproken uit de evangelische hoek, die ruim kon getuigen hoe Christus zijn ziel gered had. Maar, zei hij daarbij, ik heb het zelf aangenomen. Toen ik met hem daar verder op in ging, heb ik hem vanuit de Schrift laten zien dat niemand iets kan aannemen, zo het hem uit de hemel niet gegeven zij. Deze jongeman had ook een dageijkse strijd, en kon dikwijls alleen maar zonde, op zonde stapelen. Hij zei mij wel eens: "Ik doe geen zonde, maar ik ben zonde. Ik vrees dat ik nog wel eens verloren ga." Toen heb ik hem vanuit de Schrift laten zien dat God nooit laat varen het werk Zijner handen. Dat was een uitkomt voor hem!

Ik bedoel met inwendige groei, niet het 'bewerken van de grond' voordat het zaad erin gaat. Maar een steeds meer één zijn met Christus, als de bron van hun groei. Daaraan verbonden de zelfvernedering en ootmoed.

In Christus is de gelovige heilig. Vanuit die nieuwe gezindheid en door hun nieuwe krachten beoefenen zij: Het berouw over hun zonden, Het geloof in de vergeving der zonden, De gehoorzaamheid aan Gods geboden. Na iedere struikeling hervatten ze het gebruik van deze drie "Evangelische betrachtingen".

In de gelovigen nestelt de zonde tegen wil en dank, als een onwelkome gast. Het besef hiervan houdt de liefde tot Christus levend en ook het besef van de noodzakelijkheid van Zijn verdiensten en voorspraak.