Ik ben het met freek eens. Denk ook dat we hier totaal de verkeerde richting in zoeken. Het verwijt dat de traditie zouteloos en smakeloos is geworden is deels terecht, maar is niet inhoudelijk voldoende. De vraag is waar de oplossing gezocht moet worden, en dat is absoluut
niet in onze pogingen om zoveel mogelijk mensen te trekken. De mensen op de Pinksterdag hoorden een eenvoudige, woordelijke boodschap van zonde en genade en 3000 riepen er: wat moeten wij doen? Dat had niets te maken met de verpakking van de boodschap, maar alles met wat er even daarvoor was gebeurt: de Heilige Geest is uitgestort. Ik kan in de vele pogingen om van de kerk een marketingbedrijf te maken slechts gebrek aan kennis over het werk van de Heilige Geest zien. Neem dat artikel uit Trouw. Het gaat hier om 'sterke en aannemelijke kerken', om 'zoveel mogelijk mensen te trekken'. Er wordt
geen één keer verwezen naar het werk van de Heilige Geest hierin.
Ik geloof dat het belangrijk is om de taal van vandaag te spreken. Niet voor niets hoorden de groepen mensen met Pinksteren ieder in zijn eigen taal spreken. In die zin moeten we scherp kijken naar de redenen waarom we dingen doen zoals we ze doen in de eredienst. Orthodoxie kàn een teken worden van geesteloosheid: omdat we de ware kern van het christendom in grote mate missen klemmen we ons vast aan de vaste structuren van een gemeenschap en de duidelijke regels van de kerk. Zodat we hangen aan onze eigen gebouwde zekerheden, i.p.v. aan Christus. Maar evenzo kan vernieuwing een teken zijn van geesteloosheid: omdat we niet meer weten wat het werk van Gods Geest is, dat Die werkt door een boodschap van zonde en genade (hoe word ik rechtvaardig voor God?), klemmen we ons vast een de eigen gebouwde zekerheden van vernieuwing en moderniteiten. In plaats van aan Christus en het soevereine werk van God.
Ten slotte:
- een kerk die zich meer bezig houdt met de studie naar de laatste marketingtechnieken en de ontwikkelingen in de psychologie dan met de grondige bestudering van Gods woord en wat dat woord zegt over geloof en prediking is niet op de goede weg. Natuurlijk, de meeste kerken
noemen wel de begrippen en namen die verbonden zijn met het christelijk geloof. Maar als uit dat spreken blijkt dat men er de kracht niet van kent en naast hun belijdenis over Gods werk blijkt puur op eigen benen een kerk te willen bouwen, dan wordt duidelijk dat die begrippen weinig waard zijn. Zegt het woord opwekking nog iets? Dat is ook een periode waarin de kerken soms ongelofelijke groei doormaken. Maar als je die periodes gaat bestuderen zie je dat het
niets te maken heeft met aanpassingen in de 'strategie' van de kerk.
- Bekijk deze video eens:
http://www.youtube.com/watch?v=X7wzfvYkCW0&feature=fvst De Amerikaanse prediker Paul Washer heeft hier 'Ten Indictments' voor de kerk, tien aanklachten. Wellicht spreekt dat aan, want aanklachten kunnen we ons vaak snel in vinden. Maar let wel op de aard/inhoud van die aanklachten. Dàt is wat ik bedoel als ik zeg dat een alleen grondige bestudering van God en Zijn woord ons verder zal helpen. En zeg nou niet te snel dat dat tòch wel gebeurt, ik geloof dat dit maar in weinig kerken op de juiste manier gebeurt.
- Groei moet niet ons belangrijke doel zijn. De gedachte dat een kerk wel eens klein zou
moeten kunnen zijn lijkt helemaal verdwenen. De kerk bloeit als Christus in het middelpunt staat en de leden een geheiligd leven in Hem leven. Uit dat artikel in Trouw:
Boer schreef:(...)Boer verwacht bijvoorbeeld wel van zijn gemeenteleden dat ze nieuwe mensen in de kerk introduceren. Een actieve betrokkenheid die Willow Creek aanbeveelt. Als Boer ziet dat leden niemand hebben meegenomen in de dienst, spreekt hij ze daar geregeld op aan.
- Als we het dan toch over groei hebben, dan is het absoluut niet juist om dit te verbinden aan de tactieken die bijv. Willow Creek erop na houdt. Dat vanwege de redenen hierboven genoemd. Er zijn andere en veel belangrijkere aspecten te noemen waar een kerk zich mee bezig zou moeten houden. Een voorbeeld van een gemeente die ook een enorme groei heeft gekend is de Redeemer Presbyterian Church in New York van Tim Keller. Ook uit Trouw:
Trouw schreef:Als tweede inspiratieplek koos van Rijn een kerk van ’robuust-orthodoxe’ signatuur: de Redeemer Presbyterian Church van de populaire theoloog Tim Keller. De kerk is afgesplitst van de Presbyterian Church of America. Toen Keller de kerk stichtte, leek ’dat gekkenwerk in dit stadsdeel vol cynisme en ongeloof’, vertelt Van Rijn. Twintig jaar later heeft Keller vier kerken in New York met elke zondag 5000 tot 6000 bezoekers.
In de preken van drie kwartier tot een uur geldt het uitgangspunt dat redding alleen mogelijk is door geloof in Jezus’ opstanding; de Bijbel is het woord van God. Van kerkleden wordt een gedisciplineerd geloofsleven verwacht.
Deze man stapt niet over wetenschappelijke vragen heen (lees alleen zijn boek 'In alle redelijkheid' eens), gaat zich niet op een Willow Creek-manier aan mensen aanpassen, zeker niet in de boodschap. Eén van de eerste dingen die je tegenkomt op zijn website is dit artikel over de hel:
http://www.redeemer.com/news_and_events ... _hell.html Een onderwerp wat hij niet schuwt in zijn preken. Is dat marketing onder jonge hoogopgeleide inwoners van Manhattan? Nee. Maar het is wel de onverbloemde Bijbelse boodschap. Hij zegt onverbloemd dat mensen zich niet kunnen bekeren. Is dat "niet motiverend voor de toehoorders"? Ik heb geen idee. Het is wel de Bijbelse boodschap in welk spanningsveld de Heilige Geest Zijn werk wil doen. En ook nu nog duizenden tot de gemeente wil toebrengen.
Ik citeer uit Keller's
In alle redelijkheid:
Tim Keller schreef:Een paar jaar geleden bezocht een man uit een zuidelijke staat van de Verenigde Staten Redeemer [de kerk van Tim Keller, J]. Hij had vernomen dat we, hoewel we vasthielden aan de orthodoxe christelijke leer, enorm waren gegroeid te midden van een sceptische, seculiere samenleving. Hij dacht dat we mensen aantrokken met vooruitstrevende muziek, videoschermen, clips, dramatische sketches, een hippe setting en ander oogstrelend spektakel. Tot zijn verrassing bevond hij zich in een eenvoudige, traditionele dienst die aan de oppervlakte identiek was aan de kerkdiensten in zijn behoudender deel van de wereld. Maar hij zag ook dat zich onder het gehoor veel mensen bevonden die de kerken die hij kende nooit zouden bezoeken. Na de dienst kwam hij naar me toe en zei: "Ik vind dit volstrekt mysterieus. Waar zijn de dansende beren? Waar de trucs? Waarom zijn deze mensen hier?"
Ik bracht hem naar een groepje "elitaire kunstenaars" dat Redeemer al een poos bezocht. Zij moedigden de zuiderbuur aan om onder de oppervlakte te kijken. Een van de kunstenaars zei dat het grote verschil tussen Redeemer en andere kerken lag in "ironie, liefde en nederigheid". Verder zeiden ze dat men in Redeemer niet de pompeuze en sentimentele taal sprak die ze in andere kerken hadden gehoord en die ze ontzettend emotioneel manipulatief hadden gevonden.