Hallo, ik dacht, ik open maar eventjes een nieuw topic, want ik heb een vraag.

Gisteren avond las ik uit de Bijbel Psalm 139. Erg mooi Psalm.
Maar, iets zette me aan het denken, en dat kwam door deze teksten.

Ps: 139:

21. Zou ik niet haten, HEERE, die U haten? En verdriet hebben in degenen die tegen U opstaan?
22. Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn ze mij.

Waarom zou David dat zo gezegd hebben?
Mensen die de HEERE haten, haten wij (gelovige) die mensen ook?
Er staat toch, dat we onze naasten moeten lief hebben als ons zelf...

Of maakt dat verschil, vijanden van God of onze naasten?

Of denk ik dat nu een beetje verkeert?

Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden....

Groetjes,

Juud

Natuurlijk moeten wij onze vijanden liefhebben. Overigens was dit in de tijd van Jezus een heel andere boodschap.... die tegen een oude boodschap in lijkt te gaan:

27 Gij hebt gehoord, dat van de ouden gezegd is: Gij zult geen overspel doen.
(...)
43 Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben, en uw vijand zult gij haten.
44 Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel dengenen, die u haten; en bidt voor degenen, die u geweld doen, en die u vervolgen;

Overigens is het goed om te context van de Psalm in de gaten te houden. David bezingt Gods liefde en nabijheid en betrokkenheid. God is altijd bij hem, voor hem, achter hem, om hem heen. Probeert hij er voor te vluchten, dan gaat Hij nog altijd mee. God heeft hem gemaakt, complex schitterend. David verwondert zich, hij ontdekt steeds meer en het duizelt hem. En dan denkt hij aan hen die die grote God, zijn God, haten, die zijn grote naam misbruiken, die bloed vergieten, die Hem verachten, kwaad over Hem spreken en hij haat ze om wat ze doen. En vervolgens vraagt hij God hm te doorgronden en te kijken of zijn wegen heilig zijn en of God hem van het verkeerde pad te behoeden.

judith schreef:Hallo, ik dacht, ik open maar eventjes een nieuw topic, want ik heb een vraag.

Gisteren avond las ik uit de Bijbel Psalm 139. Erg mooi Psalm.
Maar, iets zette me aan het denken, en dat kwam door deze teksten.

Ps: 139:

21. Zou ik niet haten, HEERE, die U haten? En verdriet hebben in degenen die tegen U opstaan?
22. Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn ze mij.

Waarom zou David dat zo gezegd hebben?
Mensen die de HEERE haten, haten wij (gelovige) die mensen ook?
Er staat toch, dat we onze naasten moeten lief hebben als ons zelf...

Of maakt dat verschil, vijanden van God of onze naasten?

Of denk ik dat nu een beetje verkeert?

Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden....

Groetjes,

Juud

Dit kun je alleen maar zeggen als je de Heere met heel je hart liefhebt.
Anders kon David dat ook niet zeggen.
De eer van God was hem opgebonden, dat gaat oneindig veel hoger als
alle andere eer. Daarom zag hij de oneer die God werd aangedaan door
Zijn vijanden, die ook zijn vijanden waren.
Zou ik niet haten HEERE, dat is een door God Zelf gewerkte stand
in het leven van Zijn volk.
En als de Heere iets van Zijn eer, Zijn Hoogheid, Zijn Aanbiddenswaardigeid
Zijn Majesteit, in je hart geeft, dat je hart daaronder vertederd, dat
het de op je hart gebonden wordt...
Dan ga je er iets van verstaan...

judith schreef:Hallo, ik dacht, ik open maar eventjes een nieuw topic, want ik heb een vraag.

Gisteren avond las ik uit de Bijbel Psalm 139. Erg mooi Psalm.
Maar, iets zette me aan het denken, en dat kwam door deze teksten.

Ps: 139:

21. Zou ik niet haten, HEERE, die U haten? En verdriet hebben in degenen die tegen U opstaan?
22. Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn ze mij.

Waarom zou David dat zo gezegd hebben?
Mensen die de HEERE haten, haten wij (gelovige) die mensen ook?
Er staat toch, dat we onze naasten moeten lief hebben als ons zelf...

Of maakt dat verschil, vijanden van God of onze naasten?

Of denk ik dat nu een beetje verkeert?

Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden....

Groetjes,

Juud

Tja...vergeldt niet kwaad voor kwaad, of schelden voor schelden, maar zegent daarentegen; wetende, dat gij daartoe geroepen zijt, opdat gij zegening zoudt beërven.

denk aan pichechas:

num 25:

6 En zie, een der Israëlieten kwam een Midjanitische bij zijn broeders brengen ten aanschouwen van Mozes en van de gehele vergadering der Israëlieten, terwijl dezen weenden aan de ingang van de tent der samenkomst. 7 Toen Pinechas, de zoon van Eleazar, de zoon van de priester Aäron, dat zag, stond hij midden uit de vergadering op en nam een speer in zijn hand; 8 toen hij de Israëlitische man tot in het vertrek achterhaald had, doorstak hij hen beiden, zowel de Israëlitische man, als de vrouw, in het onderlijf. Toen hield de plaag over de Israëlieten op. 9 Het getal van hen die aan de plaag gestorven waren, bedroeg vierentwintigduizend. 10 De HERE nu zeide tot Mozes: 11 Pinechas, de zoon van Eleazar, de zoon van de priester Aäron, heeft mijn toorn van de Israëlieten afgewend, doordat hij met een ijver voor Mij in hun midden heeft geijverd, zodat Ik de Israëlieten in mijn ijver niet heb verdelgd.

-DIA- schreef:

judith schreef:Hallo, ik dacht, ik open maar eventjes een nieuw topic, want ik heb een vraag.

Gisteren avond las ik uit de Bijbel Psalm 139. Erg mooi Psalm.
Maar, iets zette me aan het denken, en dat kwam door deze teksten.

Ps: 139:

21. Zou ik niet haten, HEERE, die U haten? En verdriet hebben in degenen die tegen U opstaan?
22. Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn ze mij.

Waarom zou David dat zo gezegd hebben?
Mensen die de HEERE haten, haten wij (gelovige) die mensen ook?
Er staat toch, dat we onze naasten moeten lief hebben als ons zelf...

Of maakt dat verschil, vijanden van God of onze naasten?

Of denk ik dat nu een beetje verkeert?

Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden....

Groetjes,

Juud

Dit kun je alleen maar zeggen als je de Heere met heel je hart liefhebt.
Anders kon David dat ook niet zeggen.
De eer van God was hem opgebonden, dat gaat oneindig veel hoger als
alle andere eer. Daarom zag hij de oneer die God werd aangedaan door
Zijn vijanden, die ook zijn vijanden waren.
Zou ik niet haten HEERE, dat is een door God Zelf gewerkte stand
in het leven van Zijn volk.
En als de Heere iets van Zijn eer, Zijn Hoogheid, Zijn Aanbiddenswaardigeid
Zijn Majesteit, in je hart geeft, dat je hart daaronder vertederd, dat
het de op je hart gebonden wordt...
Dan ga je er iets van verstaan...

Juist!
David had Gods eer op het oog.
Het is niet zo dat we de persoon dienen te haten, maar de zonde in de persoon is te haten.
Daarom is het geen tegenstrijdigheid om onze vijanden lief te hebben.
Dus: wel de vijand liefhebben, maar de zonden van de vijanden (en de zonden van onszelf!) haten.
Dat kan alleen door de inwoning van Gods Geest in onze ziel.

-DIA- schreef:

judith schreef:Hallo, ik dacht, ik open maar eventjes een nieuw topic, want ik heb een vraag.

Gisteren avond las ik uit de Bijbel Psalm 139. Erg mooi Psalm.
Maar, iets zette me aan het denken, en dat kwam door deze teksten.

Ps: 139:

21. Zou ik niet haten, HEERE, die U haten? En verdriet hebben in degenen die tegen U opstaan?
22. Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn ze mij.

Waarom zou David dat zo gezegd hebben?
Mensen die de HEERE haten, haten wij (gelovige) die mensen ook?
Er staat toch, dat we onze naasten moeten lief hebben als ons zelf...

Of maakt dat verschil, vijanden van God of onze naasten?

Of denk ik dat nu een beetje verkeert?

Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden....

Groetjes,

Juud

Dit kun je alleen maar zeggen als je de Heere met heel je hart liefhebt.
Anders kon David dat ook niet zeggen.
De eer van God was hem opgebonden, dat gaat oneindig veel hoger als
alle andere eer. Daarom zag hij de oneer die God werd aangedaan door
Zijn vijanden, die ook zijn vijanden waren.
Zou ik niet haten HEERE, dat is een door God Zelf gewerkte stand
in het leven van Zijn volk.
En als de Heere iets van Zijn eer, Zijn Hoogheid, Zijn Aanbiddenswaardigeid
Zijn Majesteit, in je hart geeft, dat je hart daaronder vertederd, dat
het de op je hart gebonden wordt...
Dan ga je er iets van verstaan...

Mooi gezegd. Onze wil gaat dan door genade op de wil van God lijken. En we haten dan niet alleen de zonde in anderen, maar zeker ook die blijvende zonde in onszelf.

SecorDabar schreef:

-DIA- schreef:

judith schreef:Hallo, ik dacht, ik open maar eventjes een nieuw topic, want ik heb een vraag.

Gisteren avond las ik uit de Bijbel Psalm 139. Erg mooi Psalm.
Maar, iets zette me aan het denken, en dat kwam door deze teksten.

Ps: 139:

21. Zou ik niet haten, HEERE, die U haten? En verdriet hebben in degenen die tegen U opstaan?
22. Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn ze mij.

Waarom zou David dat zo gezegd hebben?
Mensen die de HEERE haten, haten wij (gelovige) die mensen ook?
Er staat toch, dat we onze naasten moeten lief hebben als ons zelf...

Of maakt dat verschil, vijanden van God of onze naasten?

Of denk ik dat nu een beetje verkeert?

Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden....

Groetjes,

Juud

Dit kun je alleen maar zeggen als je de Heere met heel je hart liefhebt.
Anders kon David dat ook niet zeggen.
De eer van God was hem opgebonden, dat gaat oneindig veel hoger als
alle andere eer. Daarom zag hij de oneer die God werd aangedaan door
Zijn vijanden, die ook zijn vijanden waren.
Zou ik niet haten HEERE, dat is een door God Zelf gewerkte stand
in het leven van Zijn volk.
En als de Heere iets van Zijn eer, Zijn Hoogheid, Zijn Aanbiddenswaardigeid
Zijn Majesteit, in je hart geeft, dat je hart daaronder vertederd, dat
het de op je hart gebonden wordt...
Dan ga je er iets van verstaan...

Juist!
David had Gods eer op het oog.
Het is niet zo dat we de persoon dienen te haten, maar de zonde in de persoon is te haten.
Daarom is het geen tegenstrijdigheid om onze vijanden lief te hebben.
Dus: wel de vijand liefhebben, maar de zonden van de vijanden (en de zonden van onszelf!) haten.
Dat kan alleen door de inwoning van Gods Geest in onze ziel.

Onze Heidelberger gaat nog een stapje verder en heeft het over troost als al Zijn en mijn vijanden in de eeuwige verdoemenis geworpen worden. Door de werking van Gods Geest worden Gods vijanden mijn vijanden ook al zijn ze misschien geliefden naar het vlees

Vr.52. Wat troost u de wederkomst van Christus om te oordelen de levenden en de doden?
Antw. Dat ik in alle droefenis en vervolging met opgerichten hoofde even Denzelfde, Die Zich tevoren om mijnentwil voor Gods gericht gesteld en al den vloek van mij weggenomen heeft, tot een Rechter uit den hemel verwacht a, Die al Zijn en mijn vijanden in de eeuwige verdoemenis werpen b, maar mij met alle uitverkorenen tot Zich in de hemelse blijdschap en heerlijkheid nemen zal c.