Dit vind ik wel een interessant punt. Mogelijk kan dit gesplitst worden?Afgewezen schreef:Ten slotte: ik geloof dat BEVINDELIJK zijn niet vanzelf inhoudt dat in elke preek uiteengezet moet worden hoe een mens bekeerd wordt. Integendeel, daarmee wordt aan de Bijbelse boodschap tekortgedaan.
Inderdaad een interessant punt.Mister schreef:Dit vind ik wel een interessant punt. Mogelijk kan dit gesplitst worden?Afgewezen schreef:Ten slotte: ik geloof dat BEVINDELIJK zijn niet vanzelf inhoudt dat in elke preek uiteengezet moet worden hoe een mens bekeerd wordt. Integendeel, daarmee wordt aan de Bijbelse boodschap tekortgedaan.
Niet hoe een zondaar tot Christus komt. Dode zondaren hebben niet zoveel leven in hun benen. Wat dan wel? De gewilligheid van Christus en Zijn zondaarsliefde. Dat iedere zondaar welkom is bij deze Heiland. Als de ogen geopend worden voor en door een verkondigde Gekruisigde, ja dan zit er een zondaar aan Zijn voeten. Een zondaar die zich herkent in de bede van de tollenaar.Erasmiaan schreef:Inderdaad een interessant punt.Mister schreef:Dit vind ik wel een interessant punt. Mogelijk kan dit gesplitst worden?Afgewezen schreef:Ten slotte: ik geloof dat BEVINDELIJK zijn niet vanzelf inhoudt dat in elke preek uiteengezet moet worden hoe een mens bekeerd wordt. Integendeel, daarmee wordt aan de Bijbelse boodschap tekortgedaan.
De tekst moet gepredikt worden en aan de hand daarvan moeten lessen getrokken worden voor het geestelijke leven maar ook voor dode zondaars. En, niet in elke preek, maar als de tekst daartoe aanleiding geeft moet ook bepreekt worden hoe een zondaar tot Christus komt. Dat treft de toeëigening des Heils en ook op dit forum zie je dat de mensen dáár het meest mee bezig zijn.
Mister schreef:Dit vind ik wel een interessant punt. Mogelijk kan dit gesplitst worden?
Bij dezen.Ik heb hier al vaker gezegd: Bevindelijke prediking is mijns inziens geen gepreekte bevinding, d.w.z. dat in de 3e persoon meervoud (ze hebben, ze weten, ze voelen) wordt opgesomd wat de beleving van Gods kinderen is. Als dat al genoemd moet worden, heb ik er de voorkeur voor om dat te doen in de u-vorm: Als u, dan zult u... etc. Dat komt veel dichter bij. En dat is de bedoeling dat het Woord zo dichtbij komt, dat als dat Woord door Gods Geest opengaat, gaat bevinden. Het Woord gaat ondervinden. Dr. C.A. v/d Sluijs spreekt daarom i.p.v. schriftuurlijk-bevindelijke prediking over schrift-ondervindelijke prediking.Erasmiaan schreef:Inderdaad een interessant punt.Mister schreef:Dit vind ik wel een interessant punt. Mogelijk kan dit gesplitst worden?Afgewezen schreef:Ten slotte: ik geloof dat BEVINDELIJK zijn niet vanzelf inhoudt dat in elke preek uiteengezet moet worden hoe een mens bekeerd wordt. Integendeel, daarmee wordt aan de Bijbelse boodschap tekortgedaan.
De tekst moet gepredikt worden en aan de hand daarvan moeten lessen getrokken worden voor het geestelijke leven maar ook voor dode zondaars. En, niet in elke preek, maar als de tekst daartoe aanleiding geeft moet ook bepreekt worden hoe een zondaar tot Christus komt. Dat treft de toeëigening des Heils en ook op dit forum zie je dat de mensen dáár het meest mee bezig zijn.
Inderdaad, dat laatste is bevindelijke prediking. En het Woord moet ook in zijn veelkleurigheid gepreekt worden.Luther schreef:Ik heb hier al vaker gezegd: Bevindelijke prediking is mijns inziens geen gepreekte bevinding, d.w.z. dat in de 3e persoon meervoud (ze hebben, ze weten, ze voelen) wordt opgesomd wat de beleving van Gods kinderen is. Als dat al genoemd moet worden, heb ik er de voorkeur voor om dat te doen in de u-vorm: Als u, dan zult u... etc. Dat komt veel dichter bij. En dat is de bedoeling dat het Woord zo dichtbij komt, dat als dat Woord door Gods Geest opengaat, gaat bevinden. Het Woord gaat ondervinden. Dr. C.A. v/d Sluijs spreekt daarom i.p.v. schriftuurlijk-bevindelijke prediking over schrift-ondervindelijke prediking.
Mister schreef:Dit vind ik wel een interessant punt. Mogelijk kan dit gesplitst worden?Afgewezen schreef:Ten slotte: ik geloof dat BEVINDELIJK zijn niet vanzelf inhoudt dat in elke preek uiteengezet moet worden hoe een mens bekeerd wordt. Integendeel, daarmee wordt aan de Bijbelse boodschap tekortgedaan.
Dat is te breed uitgedrukt, tenzij je de HHK niet ziet als een reformatorische kerk. Afgelopen zondag heb ik in twee verschillende preken van twee verschillende personen alles wat je noemt mogen horen. Iedere knecht van God heeft zo zijn 'specialiteiten' en als de opleiding die ruimte ziet als iets positiefs en de kerkenraad zoekt de dominees niet naar smaak uit, dan mag je in de HHK een breed geluid horen en zorgen ze er samen voor dat de Schrift met een zekere evenwicht en in de volle breedte gepreekt wordt.Afgewezen schreef:De reformatorische kerken láten inderdaad zaken liggen.
De mens wordt niet bekeerd door te horen "hoe het gaat", maar door de kracht van Gods woord. Trek maar na welke teksten God heeft willen gebruiken om zijn kinderen in heden en verleden te bekeren. Dat zijn altijd teksten die een appel doen tot bekering, geloof, tot het komen tot Christus, etc, zoals bv Jes 55. Niet door menselijke beschouwingen over hoe een bekering zou moeten verlopen.Of toch praktikaal, oftewel schiftuurlijk-bevindelijk
de weg laten voorstellen, waarlangs en en waardoor
God Zijn volk leidt...?
Het is net een beetje anders: een christen zonder bevinding is dood. Een preek waarin het gaat over bevinding (zeg maar: hoe je van A. naar B. moet) ook.Een preek zonder bevinding is dood.
Hier ben ik het helemaal mee eens. En volgens mij leidt dit tot bevinding, zodat je daarvan achteraf kunt zeggen: dat was voor mij een bevindelijke prediking.memento schreef:De mens wordt niet bekeerd door te horen "hoe het gaat", maar door de kracht van Gods woord. Trek maar na welke teksten God heeft willen gebruiken om zijn kinderen in heden en verleden te bekeren. Dat zijn altijd teksten die een appel doen tot bekering, geloof, tot het komen tot Christus, etc, zoals bv Jes 55. Niet door menselijke beschouwingen over hoe een bekering zou moeten verlopen.Of toch praktikaal, oftewel schiftuurlijk-bevindelijk
de weg laten voorstellen, waarlangs en en waardoor
God Zijn volk leidt...?
Ik wil daarmee niet zeggen dat de manier waarop mensen bekeerd kunnen worden, niet omschreven mag worden in de prediking. Maar we moeten de tekst laten spreken, Gods heilige woord, en dan moet je wel zo nuchter zijn om te zeggen dat een groot gedeelte van de Schrift hier gewoon niet over gaat.
PS> Beschrijven is nog geen prediken. Zo hoorde ik eens een predikant vele malen in een preek zeggen: "het is nodig dat Gods wet scherpelijk gepredikt wordt" en "het is nodig om de zonden aangewezen te krijgen". Wel, dan ben ik het hartelijk mee eens. Het probleem was, dat deze bevindelijke predikant alleen maar zij dat het moest gebeuren, maar hij deed het niet! De wet scherp prediken, is niet het beschrijven hoe het gaat in het leven van Gods volk, maar is de aanklacht tot elke hoorder apart: Jij bent die man!
Het is natuurlijk ook een probleem van onze gezindte als zodanig. Als gevolg van een onbijbelse gemeentevisie zijn er inderdaad vele mensen nog onbekeerd. Zo worden ze gewoon opgevoed. Het is in preken daarom heel hard nodig dat er voortdurend en uitvoerig op de toe-eigening van het heil wordt ingegaan. Kerkdiensten zijn evangelisatiediensten geworden. In de HHK en sommige GerGem's doen predikanten dat doorgaans goed: appelerend, evenwichtig en zeer nodigend en ik denk ook dat daar gemiddeld genomen meer vrucht op de prediking is. Maar tegelijkertijd moeten gelovigen keer op keer aanhoren hoe allerlei tegenwerpingen en vragen zoals: is het wel voor mij, ben ik wel uitverkoren, hoe word ik bekeerd, wat is bekering, mag ik tot Christus gaan enzovoorts enzovoorts behandeld worden terwijl er zoveel blijft liggen. Want de belangrijkste vraag die in de bijbel zelf speelt is uiteindelijk niet: hoe kom ik tot Christus, maar hoe leef ik met/in/voor Christus. Dat dit niet losstaat van die eerste vraag is evident, maar maakt wel dat een heel ander accent en perspectief nodig is.Kaw schreef:Dat is te breed uitgedrukt, tenzij je de HHK niet ziet als een reformatorische kerk. Afgelopen zondag heb ik in twee verschillende preken van twee verschillende personen alles wat je noemt mogen horen. Iedere knecht van God heeft zo zijn 'specialiteiten' en als de opleiding die ruimte ziet als iets positiefs en de kerkenraad zoekt de dominees niet naar smaak uit, dan mag je in de HHK een breed geluid horen en zorgen ze er samen voor dat de Schrift met een zekere evenwicht en in de volle breedte gepreekt wordt.Afgewezen schreef:De reformatorische kerken láten inderdaad zaken liggen.
Je hebt gelijk...memento schreef:De mens wordt niet bekeerd door te horen "hoe het gaat", maar door de kracht van Gods woord. Trek maar na welke teksten God heeft willen gebruiken om zijn kinderen in heden en verleden te bekeren. Dat zijn altijd teksten die een appel doen tot bekering, geloof, tot het komen tot Christus, etc, zoals bv Jes 55. Niet door menselijke beschouwingen over hoe een bekering zou moeten verlopen.Of toch praktikaal, oftewel schiftuurlijk-bevindelijk
de weg laten voorstellen, waarlangs en en waardoor
God Zijn volk leidt...?
Ik wil daarmee niet zeggen dat de manier waarop mensen bekeerd kunnen worden, niet omschreven mag worden in de prediking. Maar we moeten de tekst laten spreken, Gods heilige woord, en dan moet je wel zo nuchter zijn om te zeggen dat een groot gedeelte van de Schrift hier gewoon niet over gaat.
PS> Beschrijven is nog geen prediken. Zo hoorde ik eens een predikant vele malen in een preek zeggen: "het is nodig dat Gods wet scherpelijk gepredikt wordt" en "het is nodig om de zonden aangewezen te krijgen". Wel, dan ben ik het hartelijk mee eens. Het probleem was, dat deze bevindelijke predikant alleen maar zij dat het moest gebeuren, maar hij deed het niet! De wet scherp prediken, is niet het beschrijven hoe het gaat in het leven van Gods volk, maar is de aanklacht tot elke hoorder apart: Jij bent die man!
Ben ik niet met je eens. De belangrijkste vraag die elke dienst weer aan ons gesteld moet worden, is: Heb gij Mij lief?freek schreef:Want de belangrijkste vraag die in de bijbel zelf speelt is uiteindelijk niet: hoe kom ik tot Christus, maar hoe leef ik met/in/voor Christus. Dat dit niet losstaat van die eerste vraag is evident, maar maakt wel dat een heel ander accent en perspectief nodig is.