Wie weet, God mocht Zich nog wenden...
Ontbinding
We hebben er een puinhoop van gemaakt. Dat moet de conclusie zijn wanneer we onze gezindte rondzien. Het recente onderzoek van het RD naar mediagebruik onder jongeren maakt duidelijk dat de gereformeerde gezindte in staat van ontbinding verkeert. Terwijl de pleistering van het graf er nog goed uitziet, wordt de stank doordringender. Wat is er toch gebeurd in onze gezindte? We hadden het toch goed voor elkaar?
Waardering
We stichtten scholen, bejaardenoorden en zorginstellingen. De instellingen groeiden, en zelfs voor het oog van de wereld deden ze het goed. We waren er druk mee en we hadden het goed met elkaar. We studeerden en maakten carrière. We konden aardig meekomen en kregen waardering van de wereld. Onze politieke inbreng werd niet langer verguisd, want we kenden onze zaakjes.
Echter, terwijl we zo nijver bezig waren, vergaten we dat de wereld voorbijgaat. Ook onze, knusse refobuitenbeurswereld. We vergaten dat onze eerste roeping niet is onze groep te organiseren, maar ons voor God te verootmoedigen voor onze zonden, ons te bekeren en ons tot Christus te wenden. We vergaten dat de Waarheid niet een leerstellig systeem is, maar een Persoon, Die we zullen moeten leren kennen. Wij trachtten de waarheid te bewaren, maar dachten er niet aan dat de Waarheid Zichzelf aan ons bekend moet maken.
Buurman
We stelden ons niet onder het Woord, maar boven het Woord: we analyseerden de preken. We waren tevreden wanneer de dominee lieflijk preekte, zoals het hoorde, pastoraal en vertroostend. Dan gingen we met een opgeruimd gemoed de kerk uit. Of we waren tevreden wanneer de dominee het oordeel krachtig aanzegde. En in stilte hoopten we dat onze buurman goed geluisterd had, want dit was juist de prediking die hij nodig had. We klaagden over het feit dat de ‘oudjes’ wegvielen, zonder ons te realiseren dat we de God van de oudjes nodig hebben, en niet in de eerste plaats de oudjes. We lazen de fraai geïllustreerde publicaties over Gods kinderen, maar we kwamen niet meer toe aan het lezen van Zijn Woord.
Terwijl we het moderne anarchisme hekelden, ondermijnden ook wij het gezag. We wisten het beter dan onze eenvoudige dominees. Wij waren beter onderlegd dan het voorgeslacht, en dat wilden we weten ook. We citeerden veel uit oudvaders, we verknipten ze tot legpuzzels waarmee we onze eigen figuren konden maken. We lazen ze niet met een hongerige ziel, maar met een redenerend verstand. We zochten geen bevestiging door de Waarheid, maar bevestiging van onze waarheid.
Dvd
Veel klaagden we over de wereld. Over land en volk die het zo zwaar verzondigden. Zo zwaar dat we er haast niet meer voor durfden bidden. Dat we zelf deel uitmaakten van dat volk zagen we over het hoofd. We klaagden, maar niet over onze eigen zonden. Terwijl we ons van de buitenwereld afzonderden, omhelsden we de wereld in het binnenste van ons. Terwijl we de zedeloosheid van de wereld aan de kaak stelden, verknoeiden we onze huwelijken, door overspel en misbruikten we onze kinderen.
We weerden tv maar omarmen de dvd. We maakten onszelf wijs dat internet een eerste levensbehoefte zou worden. We haalden het in huis, gretiger dan we zelf wilden toegeven.
Houtworm
We werden zelf de houtworm in de schuttingen die we bouwden ter bescherming. Ons bouwsel staat op instorten. Is hiermee aangetoond dat een beleid van isolement niet werkt? Neen. Het bewust mijden van de verleidingen kan wel degelijk bewaren voor veel kwaad. Maar het is tegelijkertijd volstrekt onvoldoende. Allereerst is nodig dat we naar binnen kijken voordat we het kwaad buiten ons bestrijden. Onze eigen zonden zijn de oorzaak van het kwaad om ons heen, niet omgekeerd. We moeten ons bekeren tot de levende God. Wanneer ieder van ons zich oprecht bekommerde om zijn eigen staat, zouden we ons minder hoeven te bekommeren over het in stand houden van onze gezindte.
Drs. O.M. van der Tang
