Luther schreef:

freek schreef:

Gian schreef:

freek schreef: En die mensen van In het Spoor zijn niet conservatief, maar extremistisch.

Info?

Nooit van gehoord..

Kun je je onbegrip even verhelderen? Moet ik je soms een paar afleveringen van 'In het Spoor' toesturen. Da's andere kost dan de Bengelbij van Lucado hoor

Hoewel... het sticht beide niet echt...

Gian schreef:De boeken voor volwassenen van Max Lucado heb ik ook niet zoveel mee, al waardeer ik zijn orginaliteit.
Vooralsnog is het wel heel erg flauw om op een kinderboekje af te geven.
Ik zal mijn zoontje van vier zeggen dat het boekje door sommigen niet stichtelijk bevonden wordt.

Gian schreef:De boeken voor volwassenen van Max Lucado heb ik ook niet zoveel mee, al waardeer ik zijn orginaliteit.
Vooralsnog is het wel heel erg flauw om op een kinderboekje af te geven.
Ik zal mijn zoontje van vier zeggen dat het boekje door sommigen niet stichtelijk bevonden wordt.

Gian schreef:De boeken voor volwassenen van Max Lucado heb ik ook niet zoveel mee, al waardeer ik zijn orginaliteit.
Vooralsnog is het wel heel erg flauw om op een kinderboekje af te geven.
Ik zal mijn zoontje van vier zeggen dat het boekje door sommigen niet stichtelijk bevonden wordt.

raka schreef:BJS zou anders goed passen bij IHS, ook gezien zijn kerkelijke nestgeur.
IHS is niet extremistisch, hooguit ultra-conservatief, en soms hebben ze nog gelijk ook.

raka schreef:BJS zou anders goed passen bij IHS, ook gezien zijn kerkelijke nestgeur.
IHS is niet extremistisch, hooguit ultra-conservatief, en soms hebben ze nog gelijk ook.

freek schreef:

raka schreef:BJS zou anders goed passen bij IHS, ook gezien zijn kerkelijke nestgeur.
IHS is niet extremistisch, hooguit ultra-conservatief, en soms hebben ze nog gelijk ook.

BJS zou zeggen: wat een blaaskaak.

raka schreef:

freek schreef:

raka schreef:BJS zou anders goed passen bij IHS, ook gezien zijn kerkelijke nestgeur.
IHS is niet extremistisch, hooguit ultra-conservatief, en soms hebben ze nog gelijk ook.

BJS zou zeggen: wat een blaaskaak.

Misschien wordt het tijd dat je zelf een mening gaat vormen, in plaats te denken wat BJS zou zeggen.

RD commentaar schreef:Leiders en dienaars
01-04-2009 11:44 | Hoofdredactioneel commentaar

Het boegbeeld van de gereformeerde kerken vrijgemaakt, P. Jongeling, werd honderd jaar geleden geboren. Hoewel zijn biograaf Veenhof hem typeert als iemand die in eigen kring opmerkelijk snel vergeten is, krijgt hij vandaag toch aandacht met een congres en de presentatie van een lijvige biografie. Het is de vraag waardoor Jongeling zo snel vergeten is. Is het omdat de vrijgemaakte politicus en schrijver zich, zoals Veenhof het uitdrukt, nu ongetwijfeld meer thuis zou voelen bij de SGP en het Reformatorisch Dagblad dan bij de ChristenUnie en het Nederlands Dagblad? Of is het belang van deze leider altijd overschat?

Jongeling leefde in een tijd dat elke kerkelijke denominatie haar eigen leider kende. Wat hij betekende binnen de vrijgemaakte kerken, dat belang had ds. G. Boer binnen hervormd-gereformeerde kring, ds. G. H. Kersten voor de Gereformeerde Gemeenten en prof. G. Wisse voor de christelijke gereformeerden. Of, iets later, ds. Joh. van der Poel voor de Oud Gereformeerde Gemeenten. Het waren samenbindende figuren, die gezag hadden en met gezag spraken; een voorbeeldfunctie vervulden en daarmee van onschatbare waarde waren voor hun kring in die tijd.

Dergelijke identificatiefiguren ontbreken in deze tijd. Het is de vraag of de behoefte aan dergelijke leidende figuren nu even groot is als toen. De tijd is anders, de mensen zijn anders. De groep die zich nu als gereformeerde gezindte profileert, was vijftig jaar geleden over het algemeen sociaal­economisch –en dus maatschappelijk– van ‘lagere’ stand: arbeiders, kleine middenstanders, bewoners van volksbuurten in grote steden als Rotterdam en dorpsbewoners op de Veluwe, in Zeeland en de Alblasserwaard.

De tijden en de mensen veranderden. De organisatiegraad van de gereformeerde gezindte is inmiddels hoog, er zijn identiteitsgebonden instellingen, de kinderen krijgen een goede, vaak zelfs hoge opleiding. De arbeids­moraal ligt hoog en er zijn verhoudingsgewijs veel succesvolle zakenmensen onder traditionele christenen, zo constateerde vorige week de theo­loog Maarten Wisse op zijn ­weblog. Van brave, onderdanige, matig betaalde werknemers of kleine ondernemers zijn orthodoxe christenen niet zelden uitgegroeid tot zelfbewuste leiders van grote ondernemingen, of hoog opgeleide, zelfstandig denkende intellectuelen.

In hun dagelijkse omgeving typeren de werkverhoudingen zich door de stijl van ”coachend leiderschap”; leiding geef je door te stimuleren en te faciliteren en is gericht op het ontwikkelen van medewerkers naar grotere zelfstandigheid. Een leider staat niet meer boven de mensen, maar is een van hen, heeft een voornaam.

Tegelijk is de kerkelijke omgeving nog steeds die van vijftig jaar geleden, gebaseerd op een traditionele gezagsstructuur waarin de stem van de predikant domineert. Er is een kloof aan het groeien tussen die twee denkwerelden. Het negeren van dit probleem zal de kerkverlating verder stimuleren. Zeker is dat de kerk in de eerste plaats behoefte heeft aan dienaars, zowel binnen als buiten de ambten. Bij die gestalte lost het leidersprobleem zich vanzelf op.

Hendrikus schreef:Met het commentaar in het RD van gisteren ben ik het van harte eens.

RD commentaar schreef:Leiders en dienaars
01-04-2009 11:44 | Hoofdredactioneel commentaar

Het boegbeeld van de gereformeerde kerken vrijgemaakt, P. Jongeling, werd honderd jaar geleden geboren. Hoewel zijn biograaf Veenhof hem typeert als iemand die in eigen kring opmerkelijk snel vergeten is, krijgt hij vandaag toch aandacht met een congres en de presentatie van een lijvige biografie. Het is de vraag waardoor Jongeling zo snel vergeten is. Is het omdat de vrijgemaakte politicus en schrijver zich, zoals Veenhof het uitdrukt, nu ongetwijfeld meer thuis zou voelen bij de SGP en het Reformatorisch Dagblad dan bij de ChristenUnie en het Nederlands Dagblad? Of is het belang van deze leider altijd overschat?

Jongeling leefde in een tijd dat elke kerkelijke denominatie haar eigen leider kende. Wat hij betekende binnen de vrijgemaakte kerken, dat belang had ds. G. Boer binnen hervormd-gereformeerde kring, ds. G. H. Kersten voor de Gereformeerde Gemeenten en prof. G. Wisse voor de christelijke gereformeerden. Of, iets later, ds. Joh. van der Poel voor de Oud Gereformeerde Gemeenten. Het waren samenbindende figuren, die gezag hadden en met gezag spraken; een voorbeeldfunctie vervulden en daarmee van onschatbare waarde waren voor hun kring in die tijd.

Dergelijke identificatiefiguren ontbreken in deze tijd. Het is de vraag of de behoefte aan dergelijke leidende figuren nu even groot is als toen. De tijd is anders, de mensen zijn anders. De groep die zich nu als gereformeerde gezindte profileert, was vijftig jaar geleden over het algemeen sociaal­economisch –en dus maatschappelijk– van ‘lagere’ stand: arbeiders, kleine middenstanders, bewoners van volksbuurten in grote steden als Rotterdam en dorpsbewoners op de Veluwe, in Zeeland en de Alblasserwaard.

De tijden en de mensen veranderden. De organisatiegraad van de gereformeerde gezindte is inmiddels hoog, er zijn identiteitsgebonden instellingen, de kinderen krijgen een goede, vaak zelfs hoge opleiding. De arbeids­moraal ligt hoog en er zijn verhoudingsgewijs veel succesvolle zakenmensen onder traditionele christenen, zo constateerde vorige week de theo­loog Maarten Wisse op zijn ­weblog. Van brave, onderdanige, matig betaalde werknemers of kleine ondernemers zijn orthodoxe christenen niet zelden uitgegroeid tot zelfbewuste leiders van grote ondernemingen, of hoog opgeleide, zelfstandig denkende intellectuelen.

In hun dagelijkse omgeving typeren de werkverhoudingen zich door de stijl van ”coachend leiderschap”; leiding geef je door te stimuleren en te faciliteren en is gericht op het ontwikkelen van medewerkers naar grotere zelfstandigheid. Een leider staat niet meer boven de mensen, maar is een van hen, heeft een voornaam.

Tegelijk is de kerkelijke omgeving nog steeds die van vijftig jaar geleden, gebaseerd op een traditionele gezagsstructuur waarin de stem van de predikant domineert. Er is een kloof aan het groeien tussen die twee denkwerelden. Het negeren van dit probleem zal de kerkverlating verder stimuleren. Zeker is dat de kerk in de eerste plaats behoefte heeft aan dienaars, zowel binnen als buiten de ambten. Bij die gestalte lost het leidersprobleem zich vanzelf op.

Jongere schreef:Zeg niet: Wat is er, dat de vorige dagen beter geweest zijn, dan deze? Want gij zoudt naar zulks niet uit wijsheid vragen.