Onderstaande quote van Ndonselaar heb ik al 2 x gezien, maar er is nog geen discussie over gestart. Bij deze wil ik de discussie openen.
(zie bij Actuele zaken/opiniepeiling drie formulieren en bij Theologie/artikel 7)
Zeer recent werd door een predikant gesteld dat men zich moet toetsen aan de bevinding der heiligen. Dit is een regelrechte terugkeer naar de Roomse leer. (Bewust vermijdt ik 'de katholiek leer', omdat ik meen dat deze leer de leer is, die is naar Gods Woord). Opmerkelijk vond ik hierin ook het artikel van Ds. C. Harinck over het bezoeken van allerlei plaatsen, waaraan ik mezelf ook schuldig maak. (Israël-reizen, John Bunyan, Schotse covenanters etc.). Heeft dit niet iets in zich van de Roomse pelgrimstochten?
Ik ook Gerrie, dat is het hem niet. Toch zit er wel wat waars in de opmerking(en) van oa Ds. Harinck. Het is echter niet alleen deze reizen er zijn ook andere (rooms eigen) invloeden op te merken in de kerken. Let wel, dit kan negatief overkomen, er zijn gelukkig ook nog genoeg positieve dingen op te merken zoals de Woordverkondiging die nog in veel kerken centraal mag staan.
Toch noem ik wat, zoals:
Kerken worden steeds meer en meer staaltjes van architectuur. Het lijkt wel alsof de architect zich zelf vertaald wil zien in het gebouw. Moet hier echter ook niet gelden dat het primair gaat om het sola Scriptura?
Heeft alles echter geen diepere oorzaak? Is het niet zoals ik al ergens anders citeer dat we wel náár de belijdenis leven maar niet meer úit de belijdenis? Is voor ons de orthodoxie niet belangrijker dan de orthopraxie? Als dat zo is, dan gaan bovenstaande zaken steeds meer en meer een rol spelen.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Ik denk dat er wel een verschil zit (hoop ik) tussen vakantie reizen en pelgrims tochten. Kijk, het is best goed om van 'oudvaders' te leren. Als je kijkt naar het leven van de 'Puritans' dan kunnen wij daar wel een groot voorbeeld aan nemen! Maar een ieder, ook Calvijn etc moet getoetst worden aan Het Woord! Hier zegt men van dat soort mannen: he was just a man... Wat inhoudt dat ook hij fouten kon maken etc. Toch is het goed om naar hun te kijken, want immers, als je de geschiedenis niet kent maak je dezelfde fouten!
Gebouwen worden hier genoemd, maar hoe zit dat met het orgel spel? Als ik in Holland ben kan ik me suf ergeren. Het versje is aangekondigd, maar we kunnen nog niet zingen, eerst moet de organist uitgebreid tonen hoeveel hij uit dat orgel kan halen... Ik kom niet naar de kerk om een orgelconcert te horen, hoe mooi het ook kan zijn!
Probeer eens het woordje rooms van de pelgrimstochtjes af te halen, en dan nog eens naar het nut ervan te kijken. Anders krijgt het onderwerp bij voorbaat een negatieve lading.
Een pelgrimage kan verschillend zijn. Belangrijk is om vooraf te bedenken wat je zelf 'zoekt'. Op basis daarvan zoek je het doel, en het gezelschap.
Zo kan de één juist wel het christelijke reisgezelschap nodig hebben. Enerzijds binnen de 'veiligheid' van de groep, anderzijds juist vanwege de dagsluitingen. Maar je kunt ook alleen, of met een min of meer geselecteerd en/of klein gezelschap.
Het doel moet volgens mij zijn dat het je geestelijk verrijkt. En vergis je niet, het bezoeken van Nicea (bijvoorbeeld), met alleen een ruïne van de kerk waar het eerste concilie is gehouden (Pieter van Kampen en Pim van't Hoff zijn er geweest), zegt natuurlijk op zich niets. Echter wel de manier waarop je er komt, de 'moeite', ook geestelijk, doe je moet doen om er te komen, en de emotie die je ervaart als je er bent.
Zo is het bijwonen van de mis in Santiago de Compostella op zich geen pelgrimage, wel het feit dat je er misschien 2500 kilometer over hebt gefietst, of 500 km. over hebt gewandeld, jezelf voortdurend bent tegengekomen en je de route al biddend hebt afgelegd.
Loop het Pieterpad. Loop wat voor route dan ook. Doe je het biddend, dan is het al een pelgrimstocht. Het bezoeken van heilige plaatsen is alleen om je eigen geloof in historisch perspectief te plaatsen, niet om je geloofsleven te versterken, want daar zijn andere middelen voor.
Het bijvoegen van 'rooms' is gedaan om aan te geven dat deze tochten alleen een historische waarde kunnen hebben. Als we er roomse pelgrimstochten van maken komen we onherroepelijk uit bij het verschil met Rome die er juist wel een versterking van het geloof in zag.
Mijn vervolgvraag hieraan is, hoe komt het dat een kerk of kerken zich hieraan langzaam overgeven? Is dat omdat het Woord en de Sacramenten niet voldoende meer zijn voor ons geloof?
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Laten we inderdaad 'rooms' ervanaf halen en dan ook maar meteen 'pelgrims', zodat je 'tochten' overhoudt.
Het is niet meer dan een leuke historische tocht. Net zoals je de grafkelder van de koninklijke familie in Delft bezoekt, de Sint Pieter in Rome, de Klaagmuur van de Joden in Jeruzalem.
Zo mag je ook wel een reisje ondernemen naar de plaatsen waar Luther geweest is, mag je heus wel naar zijn graf gaan. Niet om te aanbidden, niet om je geloofsheld te verheerlijken, maar wel gewoon uit belangstelling voor de historie en om daar eens wat meer bij stil te staan.
Kijk, je kunt veel over de levensloop van Luther lezen en dat kan tot stichting zijn, de daden Gods worden je voor ogen gesteld, maar het maakt nog altijd meer indruk als je het met eigen ogen ziet.
Zie het als een 'nuttige' invulling van je vakantie!
Groeten,
Refojongere
P.S. Geef mij maar mooie natuur en leuke cultuur...ben ik ook mee tevreden
Jullie doen nu alsof het 'doen' van een bedevaart, of pelgrimstocht, of wat dan ook iets nieuw is.
Je moet een paar dingen onderscheiden:
Als je het als een tochtje beschouwd, ik vind dat op zich prima, dan geldt het woord pelgrimage of bedevaart natuurlijk niet. Dan bezoek je dus plaatsen die in de Bijbel voorkomen (die ik nu met opzet geen heilige plaatsen noem) en plaats je die plekken in het eerder genoemde historisch perspectief, verder niets.
Je kunt, en mag (jazeker!), die plaatsen bezoeken met een spirituele bedoeling, en dan kun (en mag) je ook kracht putten uit het feit dat op die plek een Apostel, een Kerkvader, ja zelfs onze Heer zelf, is geweest, heeft gepredikt, of is vermoord. Het feit dat je daar dan staan mag, kan op zich al heel bijzonder zijn. Op dat moment mag je je best een pelgrim noemen, en geloof me, dat stijgt boven de kerken uit, dat kan een hele persoonlijke en ingrijpende ervaring zijn.
Je mag en moet zeker niet naar een speciale plek om te 'aanbidden'. Anderzijds RJ, als je dan toch naar het graf gaat van Luther, en je staat bij dat graf, dan denk je toch na over de daden die Luther heeft gedaan, en welk gevolg dat heeft voor jouw eigen geloofsleven (anders was jij misschien nog wel rooms geweest, wie weet!). Dan doe je dat volgens mij, bewust of onbewust, met een zeker respect voor Luther.
Niek, ik denk dat mensen behoefte hebben aan meer spiritualiteit in hun (geloofs)leven. Als je alleen en uitsluitend via het Woord viert, en dat zie je met name in de wat meer orthodox-reformatorische hoek, dan wordt de spiritualiteit vaak onderbelicht. Vergeet niet dat een ander woord voor sacrament 'mysterie' is. En dat is ook waar het om draait bij geloof. Over Geloof hoef je niet na te denken, je hoeft het niet te beredeneren, geloven doe je!. En dat alleen al is een Mysterie, een Sacrament, misschien wel het machtigste! Spiritualiteit vind/ervaar je ook tijdens een pelgrimstocht. Kan. Hoeft niet! Ieders geloofsleven is een persoonlijke pelgrimage!
En dan: Wat is er tegen pelgrimages? Niets dus. Maar nogmaals, een pelgrimage (anders dan een bedevaart, het is niet helemaal hetzelfde, Voorbijganger) hoeft niet naar een bepaalde plaats te voeren. Het kan een wandeling zijn van jouw huis naar de kerk, een moment waarin je al stil kunt zijn (als je niet een schare kinderen en/of ouders achter je aan hebt), en waarin je je kunt voorbereiden op je ontmoeting met God. Wat is heerlijker dan een kwartier (of langer) eerder in de kerk te zijn en dat kwartier benut om je gedachten los te maken van de dagelijkse beslommeringen. En ook dat is al een pelgrimstocht.
Als je een keer in de buurt van een 'De Slegte' bent, loop dan eens naar de afdeling met religieuze boeken en kijk of er nog een exemplaar ligt van:
De ware verhalen van een Russische Pelgrim
- 1977/1997
- ISBN 90 230 0925 8/NUGI 626, 631
- Uitg. Becht, Bloemendaal
Ik ga graag naar een klooster.
a. Ik heb een grote fascinatie voor het monastieke leven in het algemeen;
b. De stilte die je daar ervaart, heeft zo'n grote mate van spiritualiteit in zich, dat het gebed bijna automatisch tot je komt.
Monasitiek leven zou niet beperkt moeten zijn tot de RK of OK. Neem Taizé.
