Kerkverlating om de sfeer
Kerkverlating om de sfeer
Uit een krantenbericht van vandaag blijkt dat mensen die de Vrijgemaakt Gereformeerde kerk verlaten, dat vaak doen om de sfeer. Is dat terecht? Nee, zullen we misschien zeer theoretisch zeggen, we mogen dat immers alleen doen als de ware leer of de sacramenten niet meer worden bediend op de juiste wijze.
Toch heb ik twee vragen:
1. Is het geen feit dat de beleving van het geloof zeer kan verschillen. Iemand in Nieuw-Guinea beleeft het geloof anders dan iemand uit Staphorst bij wijze van spreken. Aangezien het er in vele kerken (naar Bijbelse maatstaven) ordelijk aan toegaat is er logischerwijze ook geen plaats voor totaal verschillende geloofsbelevingen of uitingen van die beleving. Zou jij je thuis voelen in een kerk met een band als begeleiding en een dominee die in zijn spijkerbroek het podium op komt, waar er plaats is voor dans en dergelijke? We zouden er hoogstwaarschijnlijk niet heen gaan. Blijf je dan nog bij je standpunt dat je de kerk niet om de ‘sfeer’ mag verlaten?
2. We belijden een algemene christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen. Nu, wij geloven dat onze zaligheid niet afhangt van de visie op de uitverkiezing of de doop of het avondmaal. Ook dan is het mogelijk om met die verschillen een van hart en geest te zijn. Toch zouden predikanten als Bunyan en Philpot nooit op de kansel komen in onze kerken, vanwege hun visie op de doop. Moet er in de kerk dan geen plaats komen voor verschillende visies op de doop of uitverkiezing. Daarbij behoort dan wel de relativering van onze belijdenisgeschriften, wie heeft de moed om ze als enige ware interpretatie aan te voeren? Moet de kerk verschillen in de leer accepteren, zolang ze maar niet ketters zijn (ofwel: je zaligheid er niet vanaf hangt)?
Toch heb ik twee vragen:
1. Is het geen feit dat de beleving van het geloof zeer kan verschillen. Iemand in Nieuw-Guinea beleeft het geloof anders dan iemand uit Staphorst bij wijze van spreken. Aangezien het er in vele kerken (naar Bijbelse maatstaven) ordelijk aan toegaat is er logischerwijze ook geen plaats voor totaal verschillende geloofsbelevingen of uitingen van die beleving. Zou jij je thuis voelen in een kerk met een band als begeleiding en een dominee die in zijn spijkerbroek het podium op komt, waar er plaats is voor dans en dergelijke? We zouden er hoogstwaarschijnlijk niet heen gaan. Blijf je dan nog bij je standpunt dat je de kerk niet om de ‘sfeer’ mag verlaten?
2. We belijden een algemene christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen. Nu, wij geloven dat onze zaligheid niet afhangt van de visie op de uitverkiezing of de doop of het avondmaal. Ook dan is het mogelijk om met die verschillen een van hart en geest te zijn. Toch zouden predikanten als Bunyan en Philpot nooit op de kansel komen in onze kerken, vanwege hun visie op de doop. Moet er in de kerk dan geen plaats komen voor verschillende visies op de doop of uitverkiezing. Daarbij behoort dan wel de relativering van onze belijdenisgeschriften, wie heeft de moed om ze als enige ware interpretatie aan te voeren? Moet de kerk verschillen in de leer accepteren, zolang ze maar niet ketters zijn (ofwel: je zaligheid er niet vanaf hangt)?
Uit een krantenbericht van vandaag blijkt dat mensen die de Vrijgemaakt Gereformeerde kerk verlaten, dat vaak doen om de sfeer. Is dat terecht? Nee, zullen we misschien zeer theoretisch zeggen, we mogen dat immers alleen doen als de ware leer of de sacramenten niet meer worden bediend op de juiste wijze.
Toch heb ik twee vragen:
1. Is het geen feit dat de beleving van het geloof zeer kan verschillen. Iemand in Nieuw-Guinea beleeft het geloof anders dan iemand uit Staphorst bij wijze van spreken. Aangezien het er in vele kerken (naar Bijbelse maatstaven) ordelijk aan toegaat is er logischerwijze ook geen plaats voor totaal verschillende geloofsbelevingen of uitingen van die beleving. Zou jij je thuis voelen in een kerk met een band als begeleiding en een dominee die in zijn spijkerbroek het podium op komt, waar er plaats is voor dans en dergelijke? We zouden er hoogstwaarschijnlijk niet heen gaan. Blijf je dan nog bij je standpunt dat je de kerk niet om de ‘sfeer’ mag verlaten?
2. We belijden een algemene christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen. Nu, wij geloven dat onze zaligheid niet afhangt van de visie op de uitverkiezing of de doop of het avondmaal. Ook dan is het mogelijk om met die verschillen een van hart en geest te zijn. Toch zouden predikanten als Bunyan en Philpot nooit op de kansel komen in onze kerken, vanwege hun visie op de doop. Moet er in de kerk dan geen plaats komen voor verschillende visies op de doop of uitverkiezing. Daarbij behoort dan wel de relativering van onze belijdenisgeschriften, wie heeft de moed om ze als enige ware interpretatie aan te voeren? Moet de kerk verschillen in de leer accepteren, zolang ze maar niet ketters zijn (ofwel: je zaligheid er niet vanaf hangt)?
Toch heb ik twee vragen:
1. Is het geen feit dat de beleving van het geloof zeer kan verschillen. Iemand in Nieuw-Guinea beleeft het geloof anders dan iemand uit Staphorst bij wijze van spreken. Aangezien het er in vele kerken (naar Bijbelse maatstaven) ordelijk aan toegaat is er logischerwijze ook geen plaats voor totaal verschillende geloofsbelevingen of uitingen van die beleving. Zou jij je thuis voelen in een kerk met een band als begeleiding en een dominee die in zijn spijkerbroek het podium op komt, waar er plaats is voor dans en dergelijke? We zouden er hoogstwaarschijnlijk niet heen gaan. Blijf je dan nog bij je standpunt dat je de kerk niet om de ‘sfeer’ mag verlaten?
2. We belijden een algemene christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen. Nu, wij geloven dat onze zaligheid niet afhangt van de visie op de uitverkiezing of de doop of het avondmaal. Ook dan is het mogelijk om met die verschillen een van hart en geest te zijn. Toch zouden predikanten als Bunyan en Philpot nooit op de kansel komen in onze kerken, vanwege hun visie op de doop. Moet er in de kerk dan geen plaats komen voor verschillende visies op de doop of uitverkiezing. Daarbij behoort dan wel de relativering van onze belijdenisgeschriften, wie heeft de moed om ze als enige ware interpretatie aan te voeren? Moet de kerk verschillen in de leer accepteren, zolang ze maar niet ketters zijn (ofwel: je zaligheid er niet vanaf hangt)?
Refojongere,
De sfeer kan heel verschillend geinterpreteerd worden. Is het ritmisch zingen reden om een kerk te verlaten? Is een dominee, die niet in toga loopt een reden daarvoor? Is de aanwezigheid van een kaars met een symbolische betekenis voor de preekstoel dat? Is de aanwezigheid van een band in plaats van een orgel dat? Is een eenzijdige prediking dat? Deze zaken staan niet op een lijn, maar ze worden vaak allemaal onder het kopje sfeer geplaatst. Ook de prediking want eenzijdige prediking kan nog steeds rechtzinnig zijn. (Niemand hier zal de zondigheid van de mens willen ontkennen denk ik. Het is volkomen rechtzinnig om hier over te spreken, maar als het alleen hier over gaat wordt het wel eenzijdig en worden andere dingen verwaarloosd, en aan de andere kant kan men ook eenzijdig over genade praten).
Wat betreft je vragen wil ik eerst weten wat je onder kerk verstaat. Zelf ben ik lid van de nederlands hervormde gemeente in mijn woonplaats. Ik zal er echter geen moeite mee hebben om als ik verhuis me aan te sluiten bij een Christelijk gereformeerde gemeente, of in sommige plaatsen bij een gereformeerde gemeente. Bij verhuizing van kerkgenootschap veranderen is voor mij dus geen kerk verlaten. Als het gaat om andere zaken, op het gebied van sfeer (zoals ik in de eerste alinea aangaf.), denk ik niet dat je zomaar je gemeente mag verlaten. De gelovigen uit Sardis werden ook niet opgeroepen om hun dode gemeente te verlaten. Het gaat daar om ernstiger gevallen dan de sfeer. Zelf heb ik op dit gebied misschien een fout gemaakt (hoewel bij mij het punt van de doop een belangrijke rol speelde, wat direct een belangrijk punt is in de praktijk van het geloven, waar je ook niet zomaar een stapje opzij kunt doen). Laat je hierbij vooral door God leiden.
Over je tweede vraag, het is denk ik belangrijk om voor alles de gemeenschap der heiligen te zien. De ene Christelijke Kerk. Dit gaat aan de rest vooraf, men mag elkaar als broeders en zusters aanspreken, als men het op de belangrijke punten eens is met elkaar. Zo kunnen Wesley en Whitefield door een deur, Luther en Calvijn, Bunyan en Ds. de Vries maar ik denk bijvoorbeeld ook professor Velema en Henk Binnendijk. Ze zijn het op punten niet eens, ook redelijk belangrijke punten, maar ze geven allemaal wel aan Christen te zijn, ook in hun leven. Als gemeente zelf, en ook voor een gelovige individueel moet je vaak wel een keus maken op punten als doop en uitverkiezing. Doe dat met een zuiver geweten, met de Bijbel als onwankelbaar uitgangspunt. Maar neem daarbij niet te veel afstand van gemeenten of mensen die een andere keus hebben gemaakt. Blijf de eenheid zien. Om practische redenen is het vaak onmogelijk om binnen een gemeente verschilpunten te laten ontstaan. Als je zowel het Calvinistische als het Baptistische doopstandpunt beiden laat bestaan in een gemeente, krijg je de situatie dat de doop genegeerd gaat worden. Er zou nooit echt uitgelegd worden waarom de kinderen gedoopt worden, of waarom het belangrijk is dat er eerst een duidelijke werking van God's genade in je moet zijn, voor je gedoopt mag worden. Houdt het daarom maar apart. Maar nogmaals wel als broeders. Erken elkaar, zie ook in wat anderen goed doen. Een zendingsijver als die van Zinzendorf hebben wij te waarderen. Zo ook de prediking van Wesley, of om naar nu te kijken, de bewogenheid van Binnendijk.
Zo hoeven wij ook niet perse de belijdenisgeschriften te relativeren. Dat doen ze zelf al genoeg. Houdt wel de mogelijkheid tot kritiek open. En accepteer wel verschillen die de eenheid binnen een gemeente niet aantasten. (Bijvoorbeeld het wel of niet aanvaarden van artikel 36 van de NGB is van minder belang dan het standpunt over de doop, als het gaat om de eenheid in de gemeente). Het mag denk ik nooit gebeuren dat antwoorden op serieuze vragen zijn: "Het staat in de Catechismus".
Vaya con Dios,
parsifal
De sfeer kan heel verschillend geinterpreteerd worden. Is het ritmisch zingen reden om een kerk te verlaten? Is een dominee, die niet in toga loopt een reden daarvoor? Is de aanwezigheid van een kaars met een symbolische betekenis voor de preekstoel dat? Is de aanwezigheid van een band in plaats van een orgel dat? Is een eenzijdige prediking dat? Deze zaken staan niet op een lijn, maar ze worden vaak allemaal onder het kopje sfeer geplaatst. Ook de prediking want eenzijdige prediking kan nog steeds rechtzinnig zijn. (Niemand hier zal de zondigheid van de mens willen ontkennen denk ik. Het is volkomen rechtzinnig om hier over te spreken, maar als het alleen hier over gaat wordt het wel eenzijdig en worden andere dingen verwaarloosd, en aan de andere kant kan men ook eenzijdig over genade praten).
Wat betreft je vragen wil ik eerst weten wat je onder kerk verstaat. Zelf ben ik lid van de nederlands hervormde gemeente in mijn woonplaats. Ik zal er echter geen moeite mee hebben om als ik verhuis me aan te sluiten bij een Christelijk gereformeerde gemeente, of in sommige plaatsen bij een gereformeerde gemeente. Bij verhuizing van kerkgenootschap veranderen is voor mij dus geen kerk verlaten. Als het gaat om andere zaken, op het gebied van sfeer (zoals ik in de eerste alinea aangaf.), denk ik niet dat je zomaar je gemeente mag verlaten. De gelovigen uit Sardis werden ook niet opgeroepen om hun dode gemeente te verlaten. Het gaat daar om ernstiger gevallen dan de sfeer. Zelf heb ik op dit gebied misschien een fout gemaakt (hoewel bij mij het punt van de doop een belangrijke rol speelde, wat direct een belangrijk punt is in de praktijk van het geloven, waar je ook niet zomaar een stapje opzij kunt doen). Laat je hierbij vooral door God leiden.
Over je tweede vraag, het is denk ik belangrijk om voor alles de gemeenschap der heiligen te zien. De ene Christelijke Kerk. Dit gaat aan de rest vooraf, men mag elkaar als broeders en zusters aanspreken, als men het op de belangrijke punten eens is met elkaar. Zo kunnen Wesley en Whitefield door een deur, Luther en Calvijn, Bunyan en Ds. de Vries maar ik denk bijvoorbeeld ook professor Velema en Henk Binnendijk. Ze zijn het op punten niet eens, ook redelijk belangrijke punten, maar ze geven allemaal wel aan Christen te zijn, ook in hun leven. Als gemeente zelf, en ook voor een gelovige individueel moet je vaak wel een keus maken op punten als doop en uitverkiezing. Doe dat met een zuiver geweten, met de Bijbel als onwankelbaar uitgangspunt. Maar neem daarbij niet te veel afstand van gemeenten of mensen die een andere keus hebben gemaakt. Blijf de eenheid zien. Om practische redenen is het vaak onmogelijk om binnen een gemeente verschilpunten te laten ontstaan. Als je zowel het Calvinistische als het Baptistische doopstandpunt beiden laat bestaan in een gemeente, krijg je de situatie dat de doop genegeerd gaat worden. Er zou nooit echt uitgelegd worden waarom de kinderen gedoopt worden, of waarom het belangrijk is dat er eerst een duidelijke werking van God's genade in je moet zijn, voor je gedoopt mag worden. Houdt het daarom maar apart. Maar nogmaals wel als broeders. Erken elkaar, zie ook in wat anderen goed doen. Een zendingsijver als die van Zinzendorf hebben wij te waarderen. Zo ook de prediking van Wesley, of om naar nu te kijken, de bewogenheid van Binnendijk.
Zo hoeven wij ook niet perse de belijdenisgeschriften te relativeren. Dat doen ze zelf al genoeg. Houdt wel de mogelijkheid tot kritiek open. En accepteer wel verschillen die de eenheid binnen een gemeente niet aantasten. (Bijvoorbeeld het wel of niet aanvaarden van artikel 36 van de NGB is van minder belang dan het standpunt over de doop, als het gaat om de eenheid in de gemeente). Het mag denk ik nooit gebeuren dat antwoorden op serieuze vragen zijn: "Het staat in de Catechismus".
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
In elke nieuwe woonplaats moet je dan de sfeer gaan proeven in alle bestaande gemeenten en je daar voegen waar je jezelf het meest thuis voelt?Zelf ben ik lid van de nederlands hervormde gemeente in mijn woonplaats. Ik zal er echter geen moeite mee hebben om als ik verhuis me aan te sluiten bij een Christelijk gereformeerde gemeente, of in sommige plaatsen bij een gereformeerde gemeente. Bij verhuizing van kerkgenootschap veranderen is voor mij dus geen kerk verlaten.
Je hoeft niet alle gemeenten in een nieuwe woonplaats af te gaan. Als je eenmaal een gemeente gevonden heb, hoef je niet perse verder te kijken. Het gaat dan niet in de eerste plaats om de sfeer (al speelt dat wel mee), maar ook om de leer en Heer.
Vaya con Dios,
parsifal
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Refojongere,
Ik ben het wel met je eens denk ik. Maar een woonplaats is al snel goed als er een Bijbelgetrouwe kerk is. Of die nu hervormd heet, of Christelijk gereformeerd, of dat het een vergadering van gelovigen is.
Wel heb ik ook naar mezelf toe twijfels over dit standpunt. Christus is Koning van de hele wereld, ook van de plaatsen waar de Bijbelgetrouwe kerken er niet zijn. Mogen wij uit deze omgeving wegvluchten? Mensen geen kans geven Christelijke buren te hebben? Moeilijk is dit, ook de mensen in Maastricht hebben een Koning en Die zal ze eens veroordelen, als ze Hem niet geloven.
Vaya con Dios,
parsifal
Ik ben het wel met je eens denk ik. Maar een woonplaats is al snel goed als er een Bijbelgetrouwe kerk is. Of die nu hervormd heet, of Christelijk gereformeerd, of dat het een vergadering van gelovigen is.
Wel heb ik ook naar mezelf toe twijfels over dit standpunt. Christus is Koning van de hele wereld, ook van de plaatsen waar de Bijbelgetrouwe kerken er niet zijn. Mogen wij uit deze omgeving wegvluchten? Mensen geen kans geven Christelijke buren te hebben? Moeilijk is dit, ook de mensen in Maastricht hebben een Koning en Die zal ze eens veroordelen, als ze Hem niet geloven.
Vaya con Dios,
parsifal
Gerrie,
Misschien heb je gelijk. Toch staat het me tegen om hele gebieden op te geven en af te doen als gebied van de duivel. Er zijn toch in iedere stad wel mensen, met wie je samen God kunt dienen. Je hoeft dan niet mee te gaan met de massa. Al is het wel moeilijk.
Vaya con Dios,
parsifal
Misschien heb je gelijk. Toch staat het me tegen om hele gebieden op te geven en af te doen als gebied van de duivel. Er zijn toch in iedere stad wel mensen, met wie je samen God kunt dienen. Je hoeft dan niet mee te gaan met de massa. Al is het wel moeilijk.
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Parsifal,
Kunnen we het zo stellen:
de Heere is degene die bepaalt waar we gaan wonen. Wij kunnen door te bidden om licht en te letten op de omstandigheden weten wat de wil van God is. En als dan de weg wijst naar b.v. Maastricht kunnen we vragen om andere mensen te ontmoeten.
Toch zijn er ook mensen die het alleen moeten zien te rooien (denk aan het zendingsveld).
Kunnen we het zo stellen:
de Heere is degene die bepaalt waar we gaan wonen. Wij kunnen door te bidden om licht en te letten op de omstandigheden weten wat de wil van God is. En als dan de weg wijst naar b.v. Maastricht kunnen we vragen om andere mensen te ontmoeten.
Toch zijn er ook mensen die het alleen moeten zien te rooien (denk aan het zendingsveld).
Ik kan me wel voorstellen dat je overgaat naar een andere kerk "om de sfeer".
Als je door voortschrijdend inzicht tot bepaalde andere conclusies bent gekomen qua subjectieve zaken, denk aan uiterlijke dingen of liturgie, en je voelt je niet meer thuis in die gemeente, mag je gerust overgaan naar een gemeente die jou ligt.
Een 'breekje' van Breekijzertje
Als je door voortschrijdend inzicht tot bepaalde andere conclusies bent gekomen qua subjectieve zaken, denk aan uiterlijke dingen of liturgie, en je voelt je niet meer thuis in die gemeente, mag je gerust overgaan naar een gemeente die jou ligt.
Een 'breekje' van Breekijzertje
Het is wel een typische trend van deze tijd, niet? Als iets voor jou niet lekker in het gevoel ligt, zou je mogen vertrekken. Dat proef ik althans enigszins uit de reactie van Breekijzertje.
Jammer, dat dit gebeurt. Ik denk dat ook de kerk waarnaar je 'overstapt' niet gediend is van switchende leden.
Groetjes van Loïs.
Jammer, dat dit gebeurt. Ik denk dat ook de kerk waarnaar je 'overstapt' niet gediend is van switchende leden.
Groetjes van Loïs.
Dat zijn jouw woorden Ger.Oorspronkelijk gepost door GerrieJa?? mag dat echt?? Van de Heere??Oorspronkelijk gepost door Breekijzertje
mag je gerust overgaan naar een gemeente die jou ligt.
Zomaar?? zonder vragen?????
Altijd met de leiding van de HG natuurlijk!
Denk je dat er straks gevraagd wordt of je bij de GG of bij de GKV of een evangelische gemeente 'gekerkt' hebt?
Een 'breekje' van Breekijzertje
"Denk je dat er straks gevraagd wordt of je bij de GG of bij de GKV of een evangelische gemeente 'gekerkt' hebt?"
JA! Dat denk ik wel, aangezien wij voor het aangezicht van God leven en verantwoording van ieder ijdel woord moeten geven op de dag des oordeels, en dan zeker als het gaat om het zomaar verlaten van je gemeente. Stel dat God vraagt: Waarom heb je de gemeente verlaten waar ik je geplaatst heb? Dan zeg jij: Omdat ik me niet echt helemaal thuisvoelde...Is dat een afdoende reden?
Waaraan kunnen we de leiding van de Heilige Geest herkennen in dat geval?
JA! Dat denk ik wel, aangezien wij voor het aangezicht van God leven en verantwoording van ieder ijdel woord moeten geven op de dag des oordeels, en dan zeker als het gaat om het zomaar verlaten van je gemeente. Stel dat God vraagt: Waarom heb je de gemeente verlaten waar ik je geplaatst heb? Dan zeg jij: Omdat ik me niet echt helemaal thuisvoelde...Is dat een afdoende reden?
Waaraan kunnen we de leiding van de Heilige Geest herkennen in dat geval?