"We moeten geen aanstoot geven", wordt door veel mensen "gepredikt".
M.a.w. zij proberen het anderen zoveel mogelijk "naar de zin" te maken.
Mijn stelling:
Moeten wij er dan te allen tijde rekening mee houden wat die ander voor ZIJN geweten kan verantwoorden?
The Critical Brother's standpunt: NEE!
Als, hij vindt dat hij, op grond van de bijbel, iets al dan niet kan doen, volgt hij in deze zijn eigen weg. Als je je altijd aan anderen gelegen moet laten liggen, hoef je 's morgens je bed niet meer uit te komen!
The Critical Brother (altijd al eigenwijs geweest......... :, )
[Veranderd op 22/5/02 door The Critical Brother]
"Aanstoot geven" versus "Aanstoot nemen"
-
Lecram
Als je je nu zodanig gaat gedragen dat je binnen je gemeenschap volledig uit de toom valt en mensen hiermee kwetst, dan ben je onchristelijk bezig. Er zijn vele mogelijkheden om je zelf te blijven en toch je aan te passen aan de omgeving, zonder mensen te kwetsen. ok, dat gaat tot een bepaalde hoogte op. Wanneer je volledig uit de toom valt en je niet wilt veranderen, dan kan je beter een andere gemeenschap opzoeken.
-
P.Paape
-
The Critical Brother
Bedlegerigheid kan al een steen des aanstoots op zich zijn!:% [/quote]
Precies!
En als die "steen des aanstoots" met zijn "scherpe kantjes" je waterbedje lek prikt, drijf je zo in een "stroom van ongerechtigheden" de trap af...........:%
The Critical Brother (vaak van aanstoot nemen, niet van waterbedden hoor!)
Goed!
Weer terug naar het onderwerp........
Precies!
En als die "steen des aanstoots" met zijn "scherpe kantjes" je waterbedje lek prikt, drijf je zo in een "stroom van ongerechtigheden" de trap af...........:%
The Critical Brother (vaak van aanstoot nemen, niet van waterbedden hoor!)
Goed!
Weer terug naar het onderwerp........
-
sochrio
Ik denk dat er best wat in zit. Eigenlijk is de achterliggende keuze of je nu voor jezelf moet kiezen of voor je naaste.
Ik ben er ook voor om wat vaker voor jezelf te kiezen. Ik denk namelijk dat we te vaak om de ander willen denken. Dat wordt dan naastenliefde genoemd. Het is maar de vraag of dat (nml. altijd om de ander denken) wel naastenliefde is. Volgens mij is naastenliefde dat je netzoveel van jezelf als van de ander houdt. God gaat er dus vanuit dat we onszelf liefhebben. Daar kunnen we uit afleiden dat we onze eigen belangen niet opzij hoeven te zetten voor de ander.
Als de ander zich ergert aan gedrag van jou, dan is dat zijn probleem makkelijk zat! Voorwaarde is natuurlijk wel dat jij je gedrag voor God kunt verantwoorden. Dat lijkt me het criterium, en niet hoe de ander dat gedrag ervaart.
Nu kan je je natuurlijk afvragen of het voor God te verantwoorden is dat je de ander ergert. Ik denk dat je dan dit onderscheid in 'ergeren aan' moet aanbrengen. Wanneer je iemand door je gedrag aanstoot geeft en het gevolg daarvan is dat die persoon verder bij God vandaan komt, dan ben je verkeerd bezig. Gaat het ergeren echter alleen om een persoonlijke zaak, dus dat die ander er cacharijnig van wordt, wel dan is dat zijn probleem.
Ik ben er ook voor om wat vaker voor jezelf te kiezen. Ik denk namelijk dat we te vaak om de ander willen denken. Dat wordt dan naastenliefde genoemd. Het is maar de vraag of dat (nml. altijd om de ander denken) wel naastenliefde is. Volgens mij is naastenliefde dat je netzoveel van jezelf als van de ander houdt. God gaat er dus vanuit dat we onszelf liefhebben. Daar kunnen we uit afleiden dat we onze eigen belangen niet opzij hoeven te zetten voor de ander.
Als de ander zich ergert aan gedrag van jou, dan is dat zijn probleem makkelijk zat! Voorwaarde is natuurlijk wel dat jij je gedrag voor God kunt verantwoorden. Dat lijkt me het criterium, en niet hoe de ander dat gedrag ervaart.
Nu kan je je natuurlijk afvragen of het voor God te verantwoorden is dat je de ander ergert. Ik denk dat je dan dit onderscheid in 'ergeren aan' moet aanbrengen. Wanneer je iemand door je gedrag aanstoot geeft en het gevolg daarvan is dat die persoon verder bij God vandaan komt, dan ben je verkeerd bezig. Gaat het ergeren echter alleen om een persoonlijke zaak, dus dat die ander er cacharijnig van wordt, wel dan is dat zijn probleem.
-
Jelle
Het hang er van af in hoeverre dat je zelf aanstoot geeft aan anderen.
Vaak kunnen we veel voor God verantwoorden en ik denk dat men in deze tijd steeds meer voor God kan verantwoorden. Dat is nu het probleem dat wat de een nog verantwoord vindt is voor de ander al lang niet verantwoord meer.
Bij de reformatorische groep zal iets eerder niet voor God verantwoord zijn dan bij de evangelische richting om maar wat te noemen.
Ik kan me ergeren aan het vreselijke kabaal van de EO jongerendag in de Arena, voor mij zeker niet voor God te verantwoorden. Maar voor de Eo achterban die kunnen er goed mee uit de voeten.
En zeker als ik denk dat ik iemand met mijn gedrag zou ergeren wil ik toch wel op de een of andere manier rekening met hem houden, mits dat mijn eigen overtuiging niet in de klem komt.
Vroeger hadden wij buren die Rooms Katholiek waren en die op zondag de was deden en buiten aan de lijn hingen. Het was hun eigen zaak maar toch zat het me niet lekker entoen we eens een gesprek hadden en ik daarover een opmerking maakte werd er met ons rekening gehouden en werd de was op zondag niet meer buitengehangen. Kijk dat zijn kleine dingen waarin men dan rekening met elkaar kan houden. En is dat erg? volgens mij niet. En dan behoeven we elkaar niet te ergeren.
Vaak kunnen we veel voor God verantwoorden en ik denk dat men in deze tijd steeds meer voor God kan verantwoorden. Dat is nu het probleem dat wat de een nog verantwoord vindt is voor de ander al lang niet verantwoord meer.
Bij de reformatorische groep zal iets eerder niet voor God verantwoord zijn dan bij de evangelische richting om maar wat te noemen.
Ik kan me ergeren aan het vreselijke kabaal van de EO jongerendag in de Arena, voor mij zeker niet voor God te verantwoorden. Maar voor de Eo achterban die kunnen er goed mee uit de voeten.
En zeker als ik denk dat ik iemand met mijn gedrag zou ergeren wil ik toch wel op de een of andere manier rekening met hem houden, mits dat mijn eigen overtuiging niet in de klem komt.
Vroeger hadden wij buren die Rooms Katholiek waren en die op zondag de was deden en buiten aan de lijn hingen. Het was hun eigen zaak maar toch zat het me niet lekker entoen we eens een gesprek hadden en ik daarover een opmerking maakte werd er met ons rekening gehouden en werd de was op zondag niet meer buitengehangen. Kijk dat zijn kleine dingen waarin men dan rekening met elkaar kan houden. En is dat erg? volgens mij niet. En dan behoeven we elkaar niet te ergeren.
-
The Critical Brother
Als de buren op zondag de was buiten hangen, neem ik daar geen aanstoot aan.
Het is hun zaak en ik kan het ze toch niet verbieden!
Als zij de auto wassen op zondag evenzo.
Toen zij echter het gras gingen maaien, met een elektrische maaier, heb ik er wel wat van gezegd. Of je nu religieus bent of niet, dat was gewoon geluidshinder voor de hele buurt! Ze hebben het nooit meer gedaan.
Ik denk dat het "in de grote boze stad" weer heel anders is, maar daar heb ik geen ervaring mee.
Nog even een stelling:
The Critical Brother's Husband draagt nagenoeg altijd een broek. Voor haar is dat gewoon en absoluut "nicht in frage".
Haar schoonvader heeft daar naar eigen zeggen "verdriet van" en zou graag zien dat ze een rok draagt.
Zij is er op bijbelse grond van overtuigd dat het dragen van een broek verantwoord is. Stel: Ze gaat nu naar een feest / verjaardag waar veel refo's komen. Past zij zich aan, gaat in rok en geeft dus zogezegd "geen aanstoot", of ze gaat zoals ze is, in broek dus?
Reacties achteraf zouden kunnen zijn:
- Zie je nu wel, ze weet dat het niet hoort en doet nu wel een rok aan!
- Tsjonge jonge, die had ook wel eens een rok aan kunnen doe zeg, terwijl ze wist dat wij er waren!
Assimileren of persisteren?
The Critical Brother (niet van schone was, wel van de vuile was buiten hangen!)
Het is hun zaak en ik kan het ze toch niet verbieden!
Als zij de auto wassen op zondag evenzo.
Toen zij echter het gras gingen maaien, met een elektrische maaier, heb ik er wel wat van gezegd. Of je nu religieus bent of niet, dat was gewoon geluidshinder voor de hele buurt! Ze hebben het nooit meer gedaan.
Ik denk dat het "in de grote boze stad" weer heel anders is, maar daar heb ik geen ervaring mee.
Nog even een stelling:
The Critical Brother's Husband draagt nagenoeg altijd een broek. Voor haar is dat gewoon en absoluut "nicht in frage".
Haar schoonvader heeft daar naar eigen zeggen "verdriet van" en zou graag zien dat ze een rok draagt.
Zij is er op bijbelse grond van overtuigd dat het dragen van een broek verantwoord is. Stel: Ze gaat nu naar een feest / verjaardag waar veel refo's komen. Past zij zich aan, gaat in rok en geeft dus zogezegd "geen aanstoot", of ze gaat zoals ze is, in broek dus?
Reacties achteraf zouden kunnen zijn:
- Zie je nu wel, ze weet dat het niet hoort en doet nu wel een rok aan!
- Tsjonge jonge, die had ook wel eens een rok aan kunnen doe zeg, terwijl ze wist dat wij er waren!
Assimileren of persisteren?
The Critical Brother (niet van schone was, wel van de vuile was buiten hangen!)
-
Refojongere
Dat is een moeilijke zaak Critical Brother. Omdat je het hier over refo's hebt die over anderen roddelen. Er spreekt in ieder geval geen houding van liefde uit en ik denk dan ook dat het ze niet diep in hun hart ergert. Tegelijkertijd zorgt het wel voor praatjes. Ik zou het niet weten eigenlijk, maar zoals gezegd, je moet er in ieder geval vanuit gaan dat die refo's oprecht zijn en in dat geval zou ik dan toch maar een rok aantrekken.....als ik een vrouw was.
-
The Critical Brother
........je moet er in ieder geval vanuit gaan dat die refo's oprecht zijn en in dat geval zou ik dan toch maar een rok aantrekken.....als ik een vrouw was. [/quote]
The Critical Brother's Wife moet in dat geval dus assimileren? Zij moet zich dus aanpassen aan (het minder ruime?) geweten van die ander? M.a.w. het geweten van een ander gaat in dit geval voor het geweten haarzelf? Moeilijk hè!?
Of toch niet? Nee, voor The Critical Brother's Wife niet. Zij persisteert in haar overtuiging. "Ennuh......",zegt The Critical Brother's Wife, "Als ik een rok aan doe is mijn haar wel weer te kort of zijn mijn oorringen te groot of ben ik teveel opgemaakt......." Begrijp je wel?
The Critical Brother (met de "christelijke vrijheid" hoog in het vaandel!)
The Critical Brother's Wife moet in dat geval dus assimileren? Zij moet zich dus aanpassen aan (het minder ruime?) geweten van die ander? M.a.w. het geweten van een ander gaat in dit geval voor het geweten haarzelf? Moeilijk hè!?
Of toch niet? Nee, voor The Critical Brother's Wife niet. Zij persisteert in haar overtuiging. "Ennuh......",zegt The Critical Brother's Wife, "Als ik een rok aan doe is mijn haar wel weer te kort of zijn mijn oorringen te groot of ben ik teveel opgemaakt......." Begrijp je wel?
The Critical Brother (met de "christelijke vrijheid" hoog in het vaandel!)
-
Refojongere
Ja. Markus 9:42: "En zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem beter, dat een molensteen om zijn hals gedaan ware, en dat hij in de zee geworpen ware."Zij moet zich dus aanpassen aan (het minder ruime?) geweten van die ander?
Maar vooral ook 1 Korinthe 10:28 en 29: Maar zo iemand tot ulieden zegt: Dat is afgodenoffer; eet het niet, om desgenen wil, die u dat te kennen gegeven heeft, en om des gewetens wil. Want de aarde is des Heeren, en de volheid derzelve.
29 Doch ik zeg: om het geweten, niet van uzelven, maar des anderen; want waarom wordt mijn vrijheid geoordeeld van een ander geweten?
Kanttekening: Dat is, waarom zal ik met het ergerlijk gebruik van vrijheid oorzaak geven, dat het geweten van een ander mijn doen veroordele of het lastere. Of, daar ik weet uit Gods Woord, dat mij dit nu vrijstaat, waarom zal ik het oordeel van mijn geweten het oordeel van het geweten van een ander, die nog zwak is, onderwerpen, of mij daardoor laten lasteren; het is mij genoeg, dat ik het eten van zulke spijs voor die tijd om hunnentwil nalaat, en evenwel in mijn gemoed de vrijheid behoud om op een andere tijd zonder aanstoot zulks te doen en God daarvoor te danken.
Opvallend is dat in deze discussie de Bijbel niet wordt aangehaald en we belijden toch dat we alles moeten toetsen aan Zijn onfeilbare Woord?
""M.a.w. het geweten van een ander gaat in dit geval voor het geweten haarzelf? Moeilijk hè!?""
In dit geval lijkt het me heel stug aangezien de vrouw het vast geen zonde acht om een rok aan te trekken.
"Ennuh......",zegt The Critical Brother's Wife, "Als ik een rok aan doe is mijn haar wel weer te kort of zijn mijn oorringen te groot of ben ik teveel opgemaakt......." Begrijp je wel?
Nee, dat kan ik niet begrijpen. Je doet gewoon wat je denkt dat moet, en zorgt ervoor dat de ander geen aanstoot kan geven. Als die ander wel een aanstoot mocht nemen, dan kun je er altijd nog over praten. Nu zit je in de trant van: Ze zullen anders wel dit of dat denken. Nou, praat er dan over!
-
madelief
Ik vind dat je geen aanstoot moet geven, maar ook niet schijnheilig moet zijn. Als ik naar Refo vrienden ga trek ik echt niet altijd een rok aan. ( Ik heb trouwens weinig echte refo vrienden dat moet gezegd worden!) Kijk ik doe soms een rok aan maar dan een die ik leuk vind............zij meestal niet maar je hebt tenslotte een eigen smaak.
Of ik trek een broek aan maar dan let ik op of het een nette broek is en shirtje. Zodat ze er dan weining van kunnen zeggen dat ik er niet netjes bij loop. Het punt is gewoon dat ik me niet prettig voel als ik in een rok loop. Daarom zeg ik het is schijnheilig als je dan een rok aan doet terwijl iedereen weet dat ik altijd in een broek loop.
Als ik me aan alle uiterlijke regeltjes zou houden die ''gelden" in de refo wereld dan voel ik me ongelukkig. Dus waarom zou ik me helemaal aanpassen..................?:D
Of ik trek een broek aan maar dan let ik op of het een nette broek is en shirtje. Zodat ze er dan weining van kunnen zeggen dat ik er niet netjes bij loop. Het punt is gewoon dat ik me niet prettig voel als ik in een rok loop. Daarom zeg ik het is schijnheilig als je dan een rok aan doet terwijl iedereen weet dat ik altijd in een broek loop.
Als ik me aan alle uiterlijke regeltjes zou houden die ''gelden" in de refo wereld dan voel ik me ongelukkig. Dus waarom zou ik me helemaal aanpassen..................?:D
Ds. Golverdingen van Boskoop schrijft in zijn kerkbode dat hij door het warme weer een stijlverlies in kleding heeft geconstateerd. Hij vindt dat niet in de haak. Hij schrijft dat hij ooit bij de Koningin mocht komen en dat bij de uitnodiging vermeld stond wat onder \'stiijlvolle kleding\' werd verstaan. Hij stelt dat wat voor een bezoek aan de koningin geldt, minstens moet gelden voor de kerkgang: stijlvol gekleed gaan.
Probleem is een beetje dat hij niet ingaat op wat dat verlies aan stijl inhoudt.
Thuislaten van het jasje en het vest van het driedelig pak? Weglaten van de stropdas? Panty uitlaten? Kleiner hoedje?
Ik begrijp Ds G. wel een beetje. Maar als je je in een ruimte bevindt waar 1000 mensen in zitten, zonder airco dan lopen temperatuur en luchtvochtigheid na anderhalf uur lekker op. Ik denk dat zelfs de koningin in zo\'n geval zou zeggen dat de jas uit mag. (Heeft Prins Claus niet de gepoogd de strop af te schaffen?)
Probleem is een beetje dat hij niet ingaat op wat dat verlies aan stijl inhoudt.
Thuislaten van het jasje en het vest van het driedelig pak? Weglaten van de stropdas? Panty uitlaten? Kleiner hoedje?
Ik begrijp Ds G. wel een beetje. Maar als je je in een ruimte bevindt waar 1000 mensen in zitten, zonder airco dan lopen temperatuur en luchtvochtigheid na anderhalf uur lekker op. Ik denk dat zelfs de koningin in zo\'n geval zou zeggen dat de jas uit mag. (Heeft Prins Claus niet de gepoogd de strop af te schaffen?)
-
de orthodoxer