De reformatie en alle kerkelijke denominaties die daarruit volgden bedreven theologie vanuit de verbondsleer.
Tegenover de verbondsleer staat de leer van de bedelingen. Dit zijn 2 vertrekpunten vanwaar je verder denkt en theologiseert.
Ik zoek inhoudelijke kritiek op het dispensationalisme.
Ik heb boeken over de kerk en Israël gelezen, over het verbond, en ik heb ondertussen heel wat boeken en lezingen gelezen/beluisterd over het (pre)chiliasme.
Chiliasme en verbondstheologie gaan volstrekt niet samen. Toch vind ik het een hele stap om mijn denken zo radicaal om te gooien.
In de leer van de bedelingen vind ik antwoord op vragen waar ik jaren mee geworsteld heb.
Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Je vraagt nogal wat. Terecht spreek je over je denken 'omgooien'. Van verbondstheologie naar dispensationalistische theologie is een grotere denkstap, dan bv. van verbondstheologie naar RK theologie. Het doortrekt echt haast elke hoek van het theologisch denken. Kortom: weet waar je aan begint!
Het ontbreekt me aan tijd om hier nu een antwoord neer te zetten. Temeer omdat het een antwoord zal moeten worden wat onderzoek vraagt, en waarschijnlijk erg lang wordt. Misschien later een keer, als ik wat meer tijd heb...
Het ontbreekt me aan tijd om hier nu een antwoord neer te zetten. Temeer omdat het een antwoord zal moeten worden wat onderzoek vraagt, en waarschijnlijk erg lang wordt. Misschien later een keer, als ik wat meer tijd heb...
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Misschien moet je helemaal niet vanuit zo'n vastomlijnd schema denken...
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Gian. Koop morgenavond het boekje: gevaren van het ultra-dispensationalisme van Ironside. Uitgegevn door het Zoeklicht. Persoonlijk spreekt mij deze gematigde lijn erg aan die Ironside voorstaat....Erg verhelderend.
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Inderdaad. Als je alles door de bril Israel versus gemeente gaat zien, krijg je een schemadenken dat overtuigend lijkt, maar waarbij de hoofdzaak over het hoofd wordt gezien.freek schreef:Misschien moet je helemaal niet vanuit zo'n vastomlijnd schema denken...
Dan krijg je uitdrukkingen als "gemeentelijke waarheid", "bedeling van de onschuld", "bedeling van de wet" en weet ik hoeveel bedelingen er wel niet worden bedacht, met een eindeloze hoeveelheid onderscheidingen. De bijbel leert echter geen leer van de bedelingen, wel een voortgaande openbaring.
Daarbij wordt nogal eens beweerd dat Christus bij Zijn komst op aarde het volk Israel een aards koninkrijk beloofde en dat toen ze dat niet aannamen, er maar overgestapt is op plan B, een geestelijk koninkrijk. Zo staat het er niet, integendeel.
Bovendien is de bedelingenwereld minstens zo verdeeld als de verbondstheologische wereld, met z'n Hand. 2 dispensationalisme, Hand. 9 en Hand. 13 dispensationalisme, Hand. 28 dispensationalisme (ja, er wordt wat afgestreden over het boek Handelingen) en het progressieve dispensationalisme.
Wil je een aantal kritische artikelen over de bedelingenleer lezen, dan kun je hier wel iets vinden.
Dit artikel is ook leerzaam.
Met als quote om op ons in te laten werken:
En dat wordt dan het Woord recht snijden genoemd. Ik ben bang dat "opdelen" een beter woord is, waarbij 2 Tim. 2.:15 dat niet bedoelt te zeggen.Hence, dispensationalists teach that there are two Kingdoms, two (or more) Judgments, two (or more) resurrections, two "comings" of Christ (one a 'secret rapture' & the other a visible 'revelation'), and three (or more) Gospels!
Laatst gewijzigd door elbert op 12 sep 2008, 09:08, 1 keer totaal gewijzigd.
-
J.C. Philpot
- Berichten: 8977
- Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
http://www.amazon.com/Wrongly-Dividing- ... 1573580686
http://www.amazon.com/Dispensationalism ... 1877818011
http://www.amazon.com/Dispensationalism ... 1877818011
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.
George Whitefield
George Whitefield
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Inderdaad. De Bijbel leert geen 100% verbondsdenken, geen 100% bedelingenleer, geen 100% vervangingstheologie...freek schreef:Misschien moet je helemaal niet vanuit zo'n vastomlijnd schema denken...
Ik ben deel Elberts bezwaar, dat de bedelingenleer eindeloos blijft onderscheiden. Dat denken tref ik bij jou inmiddels ook al aan (die topic waar ik zei een punthoofd van je te krijgen
).Als je eenmaal op die toer gaat, krijg je een gefragmenteerde Bijbel en zie je op het laatst van de bomen het bos niet meer.
-
Toeschouwer
- Berichten: 951
- Lid geworden op: 19 jul 2004, 22:47
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Ongeveer een jaar geleden heeft dr. P. de Vries een boek besproken van dr. E.W. Bullinger in het RD. Wil je wat meer weten over dispensationalisme lees deze recensie en een commentaar er op.
Dit commentaar is niet van mij, maar ik kan me daar wel in vinden, ik wil niet zonder toestemming iemands naam openbaar maken, daarom geen naamsvermelding.
Het is een behoorlijk lang stuk, daarom nu een gedeelte, heeft iemand interesse wil ik het tweede gedeelte plaatsen.
Het cursieve is het commentaar, romein van dr. De Vries.
De anglicaanse predikant E. W. Bullinger (1837-1913) hing een vorm van dispensationalisme aan. In zijn theologie gaat hij weliswaar uit van de Bijbel als het Woord van God, maar hij legt vervolgens een schema aan de tekst op dat op diverse punten wringt met de Bijbelse voorstelling van zaken.
Dat doet de verbondstheoloog ook, hij brengt de hele Schrift onder de noemer van, één kerk en één verbond terwijl de Schrift leert dat het ene genadeverbond uitgewerkt en gerealiseerd wordt in verschillende fasen en gestalten van het universele Koninkrijk dat hemel en aarde omvat en waarin Israël en de Kerk elk hun eigen identiteit, roeping en positie hebben totdat de Zoon het koninkrijk aan de Vader zal overgegeven hebben en God weer alles in allen zal zijn 1 Kor. 15.
Bullinger stamde rechtstreeks af van de Zwitserse reformator Heinrich Bullinger. Op grond van zijn studies op het terrein van de Bijbelwetenschap verleende de aartsbisschop van Canterbury hem in 1881 de graad van doctor in de theologie. Van 1867 tot aan zijn dood was hij secretaris van de Trinitarian Bible Society. Tal van artikelen van zijn hand verschenen in het van 1894 tot 1915 maandelijks verschijnende blad ”Things to Come”.
Bullinger hing een vorm van dispensationalisme aan. Dat houdt in dat hij ervan uitgaat dat God in een aantal op elkaar volgende bedelingen volgens verschillende principes handelt en de leerstellingen van de ene bedeling zorgvuldig van de andere bedeling moeten worden gescheiden. Fundamenteel is het onderscheid tussen Israël en de kerk.
Dat is dan ook volgens de Schrift, maar de grenzen zijn wel vloeiend, er zijn beloften en morele waarden en principes die in alle bedelingen van toepassing zijn omdat ze gebaseerd zijn op de eeuwige Tora van de liefde, maar de overeenkomsten heffen de verschillen niet op.
De overgang van de bedeling van Israël die door de wet gekenmerkt wordt naar de bedeling van de kerk die een bedeling van genade is, ziet Bullinger zich in het boek Handelingen voltrekken. Handelingen is volgens hem niet het begin van de geschiedenis van de nieuwtestamentische christelijke gemeente, maar het slot van Israëls volksgeschiedenis. Het boek Handelingen laat zien dat Israël als volk nog steeds de mogelijkheid werd geboden zich te bekeren. Als Israël dit deed, zou de wederkomst niet lang meer op zich laten wachten.
Het is allebei waar, enerzijds vinden wij met de uitstorting van de Pinkstergeest de geboorte van de Gemeente, anderzijds is de prediking van het Evangelie vooral in de eerste hoofdstukken primair nog steeds op de bekering van Israël gericht zie Hand. 3:19,20. Eerst vanaf hst. 10 wendt het Evangelie zich steeds meer van Israël af en tot de heidenen.
Het slot van Handelingen markeert volgens hem de verwerping van Israël; een verwerping die overigens niet definitief is, want aan de vooravond van het duizendjarige rijk wordt Israël weer aangenomen - een aanneming die uitloopt op de opname van de dan levende heiligen tot Christus en de wederkomst van Christus. De wederkomst van Christus -uitgesteld vanwege Israëls onbekeerlijkheid- vindt dan plaats. Niet alleen de onvervulde oudtestamentische profetieën worden vanaf dat moment vervuld, maar ook tal van nieuwtestamentische voorzeggingen die spreken over dingen die dit geslacht meemaken zal of die haast zullen geschieden.
Schema
Al deze gedachten vinden we terug in ”God heeft gesproken. Basiswaarheden van Gods plan”, een bundeling van een aantal artikelen die Bullinger in de jaren 1911 en 1912 schreef in ”Things to Come”. Het feit dat het hier om gebundelde artikelen gaat, verklaart mede dat een verantwoording van het dispensationalistische lezen van de Schrift ontbreekt. Er wordt zonder meer van uitgegaan, zonder dat er argumenten voor worden gegeven, dat deze wijze van het lezen van de Schrift juist is.
Misschien wil dr. De Vries hier dan eens argumenten geven voor de massieve, ongenuanceerde wijze waarop een verbondstheoloog de Schrift leest?
Als wij het verschil in identiteit tussen Israël als Gods aardse volk en de Gemeente van Christus die met Hem verbonden is in Zijn hemelse heerlijkheid niet zien (Joh. 17:22,24; Ef. 2:6) dan komen wij bij de theologische uitwerking onherroepelijk in een spagaat terecht
Want de Schrift spreekt enerzijds duidelijk van een aardse heerlijkheid voor Israël in het Messiaanse rijk met Jeruzalem als hoofdstad en de tempel als het centrum van aanbidding voor alle volken (Jes. 2:1-6) en anderzijds van de hemelse bruid die in de gestalte van het heilige Jeruzalem uit de hemel van God nederdaalt (Openb. 21) en van de volken die in haar licht zullen wandelen. Als wij nu Israël en de Gemeente in elkaar gaan schuiven, of dat nu door vervangings- of de inlijvingstheorie geschiedt maakt geen verschil, dan schiet er niets anders over dan op basis van de grootste gemene deler de verschillen tegen de overeenkomsten weg te strepen. . . De gehele Schrift is in de geref. theologie onder de noemer van een Verbond en een Kerk i.p.v. onder het universele Koninkrijk Gods gebracht. Daardoor vielen de grenzen van Kerk en Koninkrijk natuurlijk ook samen, m.a.w. de Kerk is het Koninkrijk. En daarom is er geen zicht in de weg die God met Zijn volk Israël gaat. Had men het Koninkrijk centraal gesteld dan was er vanzelf ook ruimte gebleven voor de aparte positie van Israël in dat Koninkrijk
De geref. theoloog zit dus m.i. verstrikt in een cirkelredenering. Hij neemt zijn uitgangspunt in een vooronderstelling die weliswaar al eeuwenlang in de kerk als een axioma geldt, maar intussen alle bijbelse grond mist.
Terwijl in de hoofdstroom van het dispensationalisme de bedeling van de kerk aanvangt met Pinksteren en men meent dat vanaf de dood van Christus aan het kruis tot aan de opname van de gemeente geen profetieën tot vervulling komen, ziet Bullinger, zoals we al constateerden, de bedeling van de kerk pas aan het einde van het boek Handelingen aanbreken. De opname tot Christus laat hij ook niet aan de wederkomst voorafgaan maar ermee samenvallen. Volgens Bullinger hebben slechts de laatste door Paulus geschreven brieven rechtstreeks betrekking op de huidige bedeling van de kerk. Dan gaat het om de zogenaamde gevangenisbrieven (Efeze, Kolossensen, Filippensen) en de pastorale brieven.
Bullinger en andere dispensationalisten met hem gaan uit van de Bijbel als het Woord van God. Dat wensen zij recht te doen. Die intentie is volledig juist. Het grote manco is echter dat zij een schema dat aan de Bijbel vreemd is, opdringen aan de teksten.
De wijze waarop de bedelingen worden aangebracht, is niet gebaseerd op expliciete Bijbelse gegevens maar op een vernuftige combinatie ervan waaruit vervolgens vérreikende conclusies worden getrokken. De notie van voortgang in de openbaring wordt niet verdisconteerd. Het Oude Testament wordt gelezen als was er geen Nieuw Testament en in ieder geval delen van het Nieuwe Testament worden losgemaakt van het Oude Testament. Exegetisch en theologisch doet Bullinger geen recht aan de verbondenheid van de nieuwtestamentische gemeente met het oudtestamentische Israël.
Naar het vlees is Christus uit Israel geboren, Jes 9:5; Rom 9:5 in die zin is er wel sprake van continuïteit, maar het is een puur anachronisme en een omkering van de Bijbelse heilsorde om overal waar de Schrift van Israël spreekt de kerk `in` te lezen. Het gaat in het Oude en Nieuwe Testament om hetzelfde geloof, dezelfde strijd, dezelfde Zaligmaker etc. Maar de kerk als geloofsgemeenschap kon er niet zijn voordat Christus uit de doden was opgewekt en als Hoofd van Zijn gemeente de Heilige Geest had uitgestort, Die niet gekomen is om heidenen in Israël in te lijven, maar om de gelovigen uit Israel en uit de de heidenen tot één lichaam te dopen, zie Efeze 1:20-23, 1 Cor 12:12,13. God zijn al zijn werken van eeuwigheid bekend en Christus Jezus is gisteren en heden dezelfde en tot in alle eeuwigheid, maar er is in de Schrift een heilsorde die niet omkeerbaar is. Adam is eerst gemaakt en daarna Eva 2 Tim. 2:13. En zo is het ook met Christus en zijn Gemeente.
Dit commentaar is niet van mij, maar ik kan me daar wel in vinden, ik wil niet zonder toestemming iemands naam openbaar maken, daarom geen naamsvermelding.
Het is een behoorlijk lang stuk, daarom nu een gedeelte, heeft iemand interesse wil ik het tweede gedeelte plaatsen.
Het cursieve is het commentaar, romein van dr. De Vries.
De anglicaanse predikant E. W. Bullinger (1837-1913) hing een vorm van dispensationalisme aan. In zijn theologie gaat hij weliswaar uit van de Bijbel als het Woord van God, maar hij legt vervolgens een schema aan de tekst op dat op diverse punten wringt met de Bijbelse voorstelling van zaken.
Dat doet de verbondstheoloog ook, hij brengt de hele Schrift onder de noemer van, één kerk en één verbond terwijl de Schrift leert dat het ene genadeverbond uitgewerkt en gerealiseerd wordt in verschillende fasen en gestalten van het universele Koninkrijk dat hemel en aarde omvat en waarin Israël en de Kerk elk hun eigen identiteit, roeping en positie hebben totdat de Zoon het koninkrijk aan de Vader zal overgegeven hebben en God weer alles in allen zal zijn 1 Kor. 15.
Bullinger stamde rechtstreeks af van de Zwitserse reformator Heinrich Bullinger. Op grond van zijn studies op het terrein van de Bijbelwetenschap verleende de aartsbisschop van Canterbury hem in 1881 de graad van doctor in de theologie. Van 1867 tot aan zijn dood was hij secretaris van de Trinitarian Bible Society. Tal van artikelen van zijn hand verschenen in het van 1894 tot 1915 maandelijks verschijnende blad ”Things to Come”.
Bullinger hing een vorm van dispensationalisme aan. Dat houdt in dat hij ervan uitgaat dat God in een aantal op elkaar volgende bedelingen volgens verschillende principes handelt en de leerstellingen van de ene bedeling zorgvuldig van de andere bedeling moeten worden gescheiden. Fundamenteel is het onderscheid tussen Israël en de kerk.
Dat is dan ook volgens de Schrift, maar de grenzen zijn wel vloeiend, er zijn beloften en morele waarden en principes die in alle bedelingen van toepassing zijn omdat ze gebaseerd zijn op de eeuwige Tora van de liefde, maar de overeenkomsten heffen de verschillen niet op.
De overgang van de bedeling van Israël die door de wet gekenmerkt wordt naar de bedeling van de kerk die een bedeling van genade is, ziet Bullinger zich in het boek Handelingen voltrekken. Handelingen is volgens hem niet het begin van de geschiedenis van de nieuwtestamentische christelijke gemeente, maar het slot van Israëls volksgeschiedenis. Het boek Handelingen laat zien dat Israël als volk nog steeds de mogelijkheid werd geboden zich te bekeren. Als Israël dit deed, zou de wederkomst niet lang meer op zich laten wachten.
Het is allebei waar, enerzijds vinden wij met de uitstorting van de Pinkstergeest de geboorte van de Gemeente, anderzijds is de prediking van het Evangelie vooral in de eerste hoofdstukken primair nog steeds op de bekering van Israël gericht zie Hand. 3:19,20. Eerst vanaf hst. 10 wendt het Evangelie zich steeds meer van Israël af en tot de heidenen.
Het slot van Handelingen markeert volgens hem de verwerping van Israël; een verwerping die overigens niet definitief is, want aan de vooravond van het duizendjarige rijk wordt Israël weer aangenomen - een aanneming die uitloopt op de opname van de dan levende heiligen tot Christus en de wederkomst van Christus. De wederkomst van Christus -uitgesteld vanwege Israëls onbekeerlijkheid- vindt dan plaats. Niet alleen de onvervulde oudtestamentische profetieën worden vanaf dat moment vervuld, maar ook tal van nieuwtestamentische voorzeggingen die spreken over dingen die dit geslacht meemaken zal of die haast zullen geschieden.
Schema
Al deze gedachten vinden we terug in ”God heeft gesproken. Basiswaarheden van Gods plan”, een bundeling van een aantal artikelen die Bullinger in de jaren 1911 en 1912 schreef in ”Things to Come”. Het feit dat het hier om gebundelde artikelen gaat, verklaart mede dat een verantwoording van het dispensationalistische lezen van de Schrift ontbreekt. Er wordt zonder meer van uitgegaan, zonder dat er argumenten voor worden gegeven, dat deze wijze van het lezen van de Schrift juist is.
Misschien wil dr. De Vries hier dan eens argumenten geven voor de massieve, ongenuanceerde wijze waarop een verbondstheoloog de Schrift leest?
Als wij het verschil in identiteit tussen Israël als Gods aardse volk en de Gemeente van Christus die met Hem verbonden is in Zijn hemelse heerlijkheid niet zien (Joh. 17:22,24; Ef. 2:6) dan komen wij bij de theologische uitwerking onherroepelijk in een spagaat terecht
Want de Schrift spreekt enerzijds duidelijk van een aardse heerlijkheid voor Israël in het Messiaanse rijk met Jeruzalem als hoofdstad en de tempel als het centrum van aanbidding voor alle volken (Jes. 2:1-6) en anderzijds van de hemelse bruid die in de gestalte van het heilige Jeruzalem uit de hemel van God nederdaalt (Openb. 21) en van de volken die in haar licht zullen wandelen. Als wij nu Israël en de Gemeente in elkaar gaan schuiven, of dat nu door vervangings- of de inlijvingstheorie geschiedt maakt geen verschil, dan schiet er niets anders over dan op basis van de grootste gemene deler de verschillen tegen de overeenkomsten weg te strepen. . . De gehele Schrift is in de geref. theologie onder de noemer van een Verbond en een Kerk i.p.v. onder het universele Koninkrijk Gods gebracht. Daardoor vielen de grenzen van Kerk en Koninkrijk natuurlijk ook samen, m.a.w. de Kerk is het Koninkrijk. En daarom is er geen zicht in de weg die God met Zijn volk Israël gaat. Had men het Koninkrijk centraal gesteld dan was er vanzelf ook ruimte gebleven voor de aparte positie van Israël in dat Koninkrijk
De geref. theoloog zit dus m.i. verstrikt in een cirkelredenering. Hij neemt zijn uitgangspunt in een vooronderstelling die weliswaar al eeuwenlang in de kerk als een axioma geldt, maar intussen alle bijbelse grond mist.
Terwijl in de hoofdstroom van het dispensationalisme de bedeling van de kerk aanvangt met Pinksteren en men meent dat vanaf de dood van Christus aan het kruis tot aan de opname van de gemeente geen profetieën tot vervulling komen, ziet Bullinger, zoals we al constateerden, de bedeling van de kerk pas aan het einde van het boek Handelingen aanbreken. De opname tot Christus laat hij ook niet aan de wederkomst voorafgaan maar ermee samenvallen. Volgens Bullinger hebben slechts de laatste door Paulus geschreven brieven rechtstreeks betrekking op de huidige bedeling van de kerk. Dan gaat het om de zogenaamde gevangenisbrieven (Efeze, Kolossensen, Filippensen) en de pastorale brieven.
Bullinger en andere dispensationalisten met hem gaan uit van de Bijbel als het Woord van God. Dat wensen zij recht te doen. Die intentie is volledig juist. Het grote manco is echter dat zij een schema dat aan de Bijbel vreemd is, opdringen aan de teksten.
De wijze waarop de bedelingen worden aangebracht, is niet gebaseerd op expliciete Bijbelse gegevens maar op een vernuftige combinatie ervan waaruit vervolgens vérreikende conclusies worden getrokken. De notie van voortgang in de openbaring wordt niet verdisconteerd. Het Oude Testament wordt gelezen als was er geen Nieuw Testament en in ieder geval delen van het Nieuwe Testament worden losgemaakt van het Oude Testament. Exegetisch en theologisch doet Bullinger geen recht aan de verbondenheid van de nieuwtestamentische gemeente met het oudtestamentische Israël.
Naar het vlees is Christus uit Israel geboren, Jes 9:5; Rom 9:5 in die zin is er wel sprake van continuïteit, maar het is een puur anachronisme en een omkering van de Bijbelse heilsorde om overal waar de Schrift van Israël spreekt de kerk `in` te lezen. Het gaat in het Oude en Nieuwe Testament om hetzelfde geloof, dezelfde strijd, dezelfde Zaligmaker etc. Maar de kerk als geloofsgemeenschap kon er niet zijn voordat Christus uit de doden was opgewekt en als Hoofd van Zijn gemeente de Heilige Geest had uitgestort, Die niet gekomen is om heidenen in Israël in te lijven, maar om de gelovigen uit Israel en uit de de heidenen tot één lichaam te dopen, zie Efeze 1:20-23, 1 Cor 12:12,13. God zijn al zijn werken van eeuwigheid bekend en Christus Jezus is gisteren en heden dezelfde en tot in alle eeuwigheid, maar er is in de Schrift een heilsorde die niet omkeerbaar is. Adam is eerst gemaakt en daarna Eva 2 Tim. 2:13. En zo is het ook met Christus en zijn Gemeente.
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Nog een quote uit dit artikel:elbert schreef:Met als quote om op ons in te laten werken:
Hence, dispensationalists teach that there are two Kingdoms, two (or more) Judgments, two (or more) resurrections, two "comings" of Christ (one a 'secret rapture' & the other a visible 'revelation'), and three (or more) Gospels!
Almost all OT prophecies were given as pertaining to our "natural" realm. But are all of these prophecies fulfilled in the natural? Certainly not!
Some are fulfilled in the natural realm just as given (Gen. 15:13-16 = Exodus; Num. 14:34 = Dt. 8:2; etc.), but most are not (e.g., Gen. 17:5 = Rom. 4:17; Gen. 22:17 = Mt. 16:18; Ex. 19:5-6 = 1 Pe. 2:9; Dt. 32:21 = Rom. 10:19; 2 Sam. 22:50 = Rom. 15:9; Ps. 22:22 = Heb. 2:12; Ps. 68:18 = Eph. 4:8; Ps. 118:22-23 = Mt. 21:42; Isa. 8:17-18 = Heb. 2:13; Isa. 29:10 = Rom. 11:8; Isa. 54:1 = Gal. 4:27; Isa. 65:1 = Rom. 10:20; Jer. 31:33ff. = Heb. 8:8-13; Eze. 37:26-27 = 2 Cor. 6:16; Joel 2:28 = Acts 2:16-21; Amos 9:11-12 = Acts 15:15-16; Hab. 2:4 = Rom. 1:17; Hag. 2:6 = Heb. 12:26-29; Zech. 6:12 = Acts 4:11/Eph. 2:20/Heb. 3:3; Mal. 4:5 = Mt. 11:13-15; etc.; etc.; etc.). I would strongly urge the reader to look at each prophecy = fulfillment that I have listed -- none of them were fulfilled in a strict "literal" sense. Furthermore, these examples equal a small percentage of the total number!
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Nope. Dat kan niet anders.freek schreef:Misschien moet je helemaal niet vanuit zo'n vastomlijnd schema denken...
Afgewezen, heb je misschien ook inhoudelijk bezwaar?
De bijbel is geen simpel boekje. Gods plan is ingenieus. Het is meer dan de moeite waard om er op te studeren. Dat doe ik liever dan alle profetieen en verbonden bij elkaar vegen. (en een halve bijbel laten liggen)
Elbert, je handelingen dispensationalisme ben ik nog nooit tegengekomen. Ik hou er niet zo van om een visie vanuit de Handelingen te vormen omdat Handelingen vooral geschiedschrijving is.
Wel ben ik het min of meer eens met de bedelingen die je opsomt. De voortgaande openbaringen bevestigen alleen maar des te meer de bedelingen.
Links van engelstalige site's heb ik wat moeite mee. Sorry dat ik daar niet op reageer.
Toeschouwer bedankt.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Geschiedenis is in het dispensationalisme juist erg belangrijk...Elbert, je handelingen dispensationalisme ben ik nog nooit tegengekomen. Ik hou er niet zo van om een visie vanuit de Handelingen te vormen omdat Handelingen vooral geschiedschrijving is.
Mijn grote probleem met het dispensationalisme is dat het OT, en delen van het NT, met die visie haar theologische waarde verliezen voor vandaag de dag. Theologisch belangrijkrijke stellingen (in mijn visie) als: Zoals Abraham bekeerd werd (door gehoorzaamheid), zo worden nog steeds mensen bekeerd kan je niet meer stellen. Daarnaast kan je in wezen eigenlijk geen één theologische stelling meer poneren, zonder eerst uit te leggen dat die uitspraak, ook al staat die in de bijbel, nog steeds vandaag geldig is. En zelfs mét die uitleg is de ander nog vrij om te zeggen: ik denk dat die uitspraak toch thuishoort in een andere bedeling, en zo op een theologisch correcte wijze Gods woord naast zich neer leggen...
Persoonlijk hou ik het liever bij de calvinistische lijn, die de hele geschiedenis (van Genesis tot Openbaring) zien als één en dezelfde openbaring van God.
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Heb ik volgens mij al vaak en in vele topics gegeven.Gian schreef:Afgewezen, heb je misschien ook inhoudelijk bezwaar?
Ik meende ook niet dat deze topic daar de plek voor was.Maar mijn grootste bezwaar tegen welke vorm van chiliasme en bedelingenleer dan ook, is de gedachte dat het het 'echte' heil, waarover de profeten hebben geprofeteerd, nog niet gekomen is. Daar ligt de grondfout!
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Dus de troon van David staat in de hemel? Oftewel, het koninkrijk van Koning David was geestelijk?
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
Re: Gezocht: kritiek op het dispensationalisme
Dit bedoel ik dus. Het NT verkondigt luide dat het heil nu gekomen is en wat zeg jij: is Davids Koninkrijk dan geestelijk? In feite is dat een ongeloofsvraag. "Ik ZIE niet dat het heil is gekomen." Nee, we moeten het ook GELOVEN...Gian schreef:Dus de troon van David staat in de hemel? Oftewel, het koninkrijk van Koning David was geestelijk?