Ik kwam uit bij de volgende teksten:
Jesaja 14: 12 - 15
Hoe zijt gij uit den hemel gevallen, o morgenster, gij zoon des dageraads! hoe zijt gij ter aarde nedergehouwen, gij, die de heidenen krenktet!
En zeidet in uw hart: Ik zal ten hemel opklimmen, ik zal mijn troon boven de sterren Gods verhogen; en ik zal mij zetten op den berg der samenkomst aan de zijden van het noorden.
Ik zal boven de hoogten der wolken klimmen, ik zal den Allerhoogste gelijk worden.
Ja, in de hel zult gij nedergestoten worden, aan de zijden van den kuil!
Dit is natuurlijk een vrij bekende tekst die ik in dit verband vooral aanhaal vanwege de overeenkomst met Openb. 12 (zie hieronder), hoewel het in vers 9 juist weer niet over de duivel lijkt te gaan? (De persoon over wie ik het heb beweerde trouwens dat deze tekst over de VS gaat, maar dat is weer een andere discussie
)Verder gaat het in Openbaring 12 vers 9 over
En de grote draak is geworpen, namelijk de oude slang, welke genaamd wordt duivel en satanas, die de gehele wereld verleidt, hij is, zeg ik, geworpen op de aarde; en zijn engelen zijn met hem geworpen.
En iets verderop in vers 13:
En toen de draak zag, dat hij op de aarde geworpen was, zo heeft hij de vrouw vervolgd, die het manneken gebaard had.
In mijn Bijbel staat bij de woorden van Eva tegen God, vlak na de zondeval "De slang heeft mij bedrogen, en ik heb gegeten" dat vers (Openb. 12:13) als verwijstekst. Volgens de plaatsers van die teksten begint de strijd van de draak dus blijkbaar bij dat eerste bedrog van de slang. Lastig is wel dat sommige dingen in hoofdstuk 12 er ook op wijzen dat dit gebeuren plaatsvindt tegen het einde van de wereldgeschiedenis en niet voor de wereld. In vers 10 t/m 12 bijvoorbeeld:
En ik hoorde een grote stem, zeggende in den hemel: Nu is de zaligheid, en de kracht, en het koninkrijk geworden onzes Gods; en de macht van Zijn Christus; want de verklager onzer broederen, die hen verklaagde voor onzen God dag en nacht is nedergeworpen.
En zij hebben hem overwonnen door het bloed des Lams, en door het woord hunner getuigenis, en zij hebben hun leven niet liefgehad tot den dood toe.
Hierom bedrijft vreugde, gij hemelen, en gij, die daarin woont! Wee dengenen, die de aarde en de zee bewonen, want de duivel is tot u afgekomen, en heeft groten toorn, wetende, dat hij een kleinen tijd heeft.
Wat is (of was) dan die periode dat de duivel in de hemel is? Was het bijvoorbeeld vóór de komst van Christus (het 'manneken') wèl zo dat de satan zich met de kinderen Gods vóór God stelde (Job 1) en is dat daarna niet meer zo? Of gebeurde het beschrevene in Job niet in de hemel?
En mijn vraag dus wat algemener: wat zegt de Bijbel eigenlijk van de duivel? Het is eigenlijk niet de bedoeling om in een soort eschatologische discussie te belanden, tenzij dat onvermijdelijk is bij de uitleg van Openbaring 12.
