Afgewezen schreef:Kaw schreef:Afgewezen schreef:
Is dit niet een beetje inlegkunde??
Waaruit weten we dat het anders is gegaan bij Mattheüs? De bijbel vertelt ons immers het volgende?:
"En Jezus, van daar voortgaande, zag een mens in het tolhuis zitten, genaamd Mattheus; en zeide tot hem: Volg Mij. En hij opstaande, volgde Hem." Meer niet. Mattheüs zat op het moment van redding in het tolhuis.
Wij weten helemaal niet of dat het moment van Mattheus' redding was. Mattheus werd geroepen tot apostel. Zoals Petrus en anderen bij de visnetten vandaan werden geroepen, werd Mattheus bij zíjn werk vandaan geroepen.
Het zou merkwaardig zijn wanneer de bekering van Mattheus in tegenspraak zou zijn met wat Jezus Zelf zegt in een gelijkenis, Die hij heeft uitgesproken naar aanleiding van Zijn omgang met tollenaren en zondaren:
Luk. 15: 1 En al de tollenaars en de zondaars naderden tot Hem, om Hem te horen.
2 En de Farizeën en de Schriftgeleerden murmureerden, zeggende: Deze ontvangt de zondaars, en eet met hen.
3 En Hij sprak tot hen deze gelijkenis, zeggende...
En dan volgen de gelijkenissen van het verloren schaap, de verloren penning en de verloren zoon.
Leuk gevonden, maar Jezus zei ook: "want Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering." En in je betoog vergeet je dat Mattheus in het tolhuis zat en als zondaar werd beschouwt door de schare en door Jezus door wat Jezus zegt: "roepen [..] zondaars tot bekering" Mattheus werd geroepen tot apostel, maar wel vanuit de positie van zondaar. Als je dit moment niet ziet als Mattheüs redding, dan heb je een hoop gerespecteerde uitleggers tegen je.
En als we schrift met schrift vergelijken dan hebben we "Ik ben gevonden van hen, die [naar] [Mij] niet vraagden; Ik ben gevonden van degenen, die Mij niet zochten; tot het volk, dat naar Mijn Naam niet genoemd was, heb Ik gezegd: Ziet, [hier] ben Ik, ziet, [hier] ben Ik." Zie ook Paulus in Rom. 10 die deze tekst aanhaalt.
Matthew Henry:
1. The posture that Christ's call found Matthew in. He was sitting at the receipt of custom, for he was a publican, Luke v. 27. He was a custom-house officer at the port of Capernaum, or an exciseman, or collector of the land-tax. Now, (1.) He was in his calling, as the rest of them whom Christ called, ch. iv. 18. Note, As Satan chooses to come, with his temptations, to those that are idle, so Christ chooses to come, with his calls, to those that are employed. But, (2.) It was a calling of ill fame among serious people; because it was attended with so much corruption and temptation, and there were so few in that business that were honest men. Matthew himself owns what he was before his conversion, as does St. Paul (1 Tim. i. 13), that the grace of Christ in calling him might be the more magnified, and to show, that God has his remnant among all sorts of people. None can justify themselves in their unbelief, by their calling in the world; for there is no sinful calling, but some have been saved out of it, and no lawful calling, but some have been saved in it.
2. The preventing power of this call. We find not that Matthew looked after Christ, or had any inclination to follow him, though some of his kindred were already disciples of Christ, but Christ prevented him with the blessings of his goodness. He is found of those that seek him not. Christ spoke first; we have not chosen him, but he hath chosen us. He said, Follow me; and the same divine, almighty power accompanied this word to convert Matthew, which attended that word (v. 6), Arise and walk, to cure the man sick of the palsy. Note, A saving change is wrought in the soul by Christ as the Author, and his word as the means. His gospel is the power of God unto salvation, Rom. i. 16. The call was effectual, for he came at the call; he arose, and followed him immediately; neither denied, nor deferred his obedience. The power of divine grace soon answers and overcomes all objections. Neither his commission for his place, nor his gains by it, could detain him, when Christ called him. He conferred not with flesh and blood, Gal. i. 15, 16. He quitted his post, and his hopes of preferment in that way; and, though we find the disciples that were fishers occasionally fishing again afterwards, we never find Matthew at the receipt of custom again.
). intussen praktishc levend zonder Christus. maar wel precies voorschrijvend hoe het moet.