Bezwaren tegen de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV)

[Zonderling]

Ik kwam op internet de volgende passage tegen.
Het leek mij niet verkeerd dit te plaatsen in een nieuw topic.
Dit mede naar aanleiding van opmerkingen van o.a. Marnix die nogal gehecht schijnt te zijn aan de NBV.
Een van mijn bezwaren - bevestigd door onderstaande quote - is dat de NBV in heel veel teksten die altijd messiaans zijn geïnterpreteerd of de godheid van Christus bevestigen - anders zijn vertaald of afgezwakt.
Daarmee kan de NBV m.i. onmogelijk gezien worden als betrouwbare vertaling en moet de NBV beslist worden ontraden. Deze stelling wil ik hier graag neerleggen en dan geef ik nu de bedoelde quote.

Het zijn vooral twee basale overwegingen die ons tot grote aarzeling brengen. Allereerst gaat het om het gebrek aan letterlijkheid/concordantie, waardoor de eigenheid en weerbarstigheid van de bijbeltekst vaak geweld wordt aangedaan. Al weten ook wij dat concordantie nooit honderd procent kan zijn, toch wordt ons als lezers in de NBV te vaak het zicht onthouden op wat er feitelijk staat. Voor een keur aan voorbeelden verwijzen we niet alleen naar wat zelf elders afzonderlijk schreven over diverse bijbelteksten en -boeken, maar ook naar de vanuit de zgn. Amsterdamse School tot stand gekomen bundel De beproeving (Kampen, 2005). Ook al is de kritiek in dit boek overtrokken en deels ingegeven door theologische vooronderstellingen die we niet delen, de critici maken al met al ons inziens wel degelijk een belangrijk punt.

In de tweede plaats maken we ons zorgen over het vervagen van de 'rode draad' die de kerk der eeuwen in de Bijbel heeft gezien. De samenhang van Gods belofte van de Messias en de vervulling ervan in de komst van Jezus Christus bijvoorbeeld is vanuit door de kerk altijd messiaans geïnterpreteerde teksten als Genesis 3:15, Genesis 12:3, Deuteronomium 18:15 en Jesaja 7:14 niet meer aan te wijzen. En dat echt niet omdat de grondtekst dit afdwingt, maar omdat simpelweg voor alternatieve vertalingen is gekozen. Zodoende lijkt het dat de komst van Jezus Christus als vervulling van Gods belofte meer op een christelijke (om)duiding van de genoemde teksten berust dan op de oudtestamentische tekst zelf.

Een soortgelijke moeite levert de vertaling van belangrijke teksten als Romeinen 1:3v en Romeinen 9:5, waar de godheid van Christus vanuit aanvechtbare vertaalkeuzes adoptiaans wordt ingevuld respectievelijk onderbelicht blijft. En om nog één ding te noemen: Genesis 15:6, een tekst die betrekking heeft op het hart van het evangelie: de rechtvaardiging door het geloof, wordt door de hele NBV heen weergeven alsof het geloof zélf Abraham wordt toegerekend als daad van gerechtigheid. Terwijl het geloof slechts een instrument is dat aanneemt wat het zelf niet bezit, namelijk de volmaakte gerechtigheid van God en (nieuwtestamentisch) van Christus.

Bron: Artikel: ND Vrijgemaakten aanvaarden NBV te snel, 20 februari 2005, door dr. G. van den Brink en ds. A. van der Sloot.

[Marnix]

Ik dacht dat we gewoon moesten vertalen wat er staat en niet teveel gaan interpreteren als het gaat om Bijbelvertalingen. Zo zwak vind ik het dus niet, je moet vertalen wat er in de grondtekst staat en interpreteren kan je daarna altijd doen. Daarbij gebruik maken van andere vertalingen is altijd goed, welke vertaling ook standaard is. En ik ben gehecht aan de NBV omdat deze in duidelijke hedendaagse taal de inhoud van de Bijbel heel goed en begrijpelijk weergeeft voor iedereen.

[Jongere]

Dat is wat al te makkelijk, Marnix. Op sommige punten (volgens mij weet jij dit best, maar ik leg het toch maar uit) leveren de grondtaal simpelweg meer opties, bijvoorbeeld wanneer niet duidelijk is wat het verband van een zin is. Om de vertaling dan nog goed leesbaar te houden (iets wat jij blijkbaar hoog in het vaandel hebt staan) is het dan simpelweg niet mogelijk om "gewoon te vertalen wat er staat", maar moet er een keuze worden gemaakt. In mijn parallelbijbel SV/NBV zie ik het genoemde Romeinen 9:5, een tekst die altijd één van de bewijsteksten is geweest voor de Godheid van Christus. De Naardense Bijbel (toch vrij betrouwbaar als het gaat om letterlijke vertaling) vertaalt deze tekst als volgt:

van hen zijn de vaderen
en uit hen is de Christus,
naar vlees-en-bloed,-
die over allen God is,
te zegenen tot in de eeuwigheden. Amen.

Waarbij Christus duidelijk degene is 'die God is' in deze tekst. De Statenvertaling vertaalt als volgt:

Welker zijn de vaders, en uit welke Christus is, zoveel het vlees aangaat, Dewelke is God boven allen te prijzen in der eeuwigheid. Amen.


Hoe moeilijk je de Statenvertaling ook te lezen mag vinden, één ding is hier duidelijk: 'Dewelke is God' slaat op Christus. Hoe vertaalt de NBV dit vers?

omwille van het volk dat van de aartsvaders afstamt en waaruit Christus is voortgekomen. God, die boven alles verheven is, zij geprezen tot in eeuwigheid. Amen.

Hoe kan het dat hier de link van God naar Christus is weggehaald? En vooral: met welke gedachte in het achterhoofd hebben de vertalers deze belangrijke keuze eigenlijk gemaakt? *
En ik ben echt wel voor goede leesbaarheid, maar dit soort ingrepen vind ik heel wonderlijk en eigenlijk te ver gaan. En het gaat niet om één tekst, want afgelopen jaar ben ik dit soort dingen veel vaker tegen gekomen tijdens de bijbelstudie van de boeken Petrus en Maleachi. Waarbij een iets andere vertaling soms theologisch verstrekkende gevolgen kan hebben. Zie bijv. ook de vertaling van Rom. 5:12 SV vs. NBV. En een belangrijke vraag die bij mij naar boven komt bij het zien van deze verschillen is: met welke intentie is de vertaling nu eigenlijk gemaakt? Kan ik er wel op aan? Ik ben het er van harte mee eens dat de Bijbel een boek van alle tijden is, maar juist op dit gebied kan het geen kwaad om ook eens wat meer naar de historiciteit van de Bijbel te kijken en te beseffen dat het boeken blijven die eeuwen geleden geschreven zijn, de heilsgeschiedenis van God met Zijn volk, toen. Soms mogen dingen dan best wat meer studie vereisen, al vind ik dat persoonlijk best nog wel mee vallen wat het lezen van de SV betreft. Maar je moet er wel van op aan kunnen wat je leest en niet het idee krijgen dat je voortdurend op wankel ijs loopt omdat de vertaling eigenlijk maar weinig meer met de ècht tekst te maken heeft. Of nog erger: het idee krijgen dat wat je leest wel goed zal zijn omdat het toch in de Bijbel staat en zo belangrijke missers kunnen gaan maken op theologisch gebied.

Juist wat betreft de NBV snap ik nu je plotselinge roep dat we moeten vertalen wat er staat niet, want als er één vertaling veel te veel concessies levert aan de moderne taal vs. betrouwbaarheid w.b. grondtekst, dan is het de NBV wel.

* En dan nog terzijde wat betreft deze tekst: waar is het "vlees-en-bloed" of "zoveel het vlees aangaat" gebleven? Dat kom ik ook ontzettend vaak tegen in de NBV, gewoon bepaalde kleine zinsdeeltjes of woorden die er niet staan. Die de SV (en Naarden) allebei vertaald hebben maar die in de NBV simpelweg spoorloos verdwenen zijn!

[memento]

Juist wat betreft de NBV snap ik nu je plotselinge roep dat we moeten vertalen wat er staat niet, want als er één vertaling veel te veel concessies levert aan de moderne taal vs. betrouwbaarheid w.b. grondtekst, dan is het de NBV wel.

Ik hanteer graag een taalkundig schone vertaling (zoals de NBV, die op veel plaatsen prachtig Nederlands heeft), naast een meer letterlijke, betrouwbare vertaling (SV, (N)KJV).

Een vertaling als de NBV gebruik ik om de context van een gedeelte door te lezen. Omdat bij de NBV veel aandacht is geschonken aan de taalvorm van het origineel (bv poëzie is dichterlijker overgezet dan bv de SV, waar het poëtische van de grondtekst niet meer herkenbaar is, maar ook dingen als alliteratie en assonanties heeft de NBV geprobeerd in het NL over te zetten), is het m.i. een heel geschikte vertaling om zomaar een bijbelboek achter elkaar te lezen, en het geheel (inclusief de dingen die de schrijver die de schrijver dmv taal-spelletjes extra benadrukt) op je in te laten werken.

Voor exegetisch gebruik is de NBV m.i. slecht geschikt. Het vertaald de tekst in grote lijnen, ipv woord voor woord. Hierdoor mis je soms woorden, of zijn er woorden toegevoegd in de vertaling. Maargoed, we moeten beseffen dat bij de vertaalmethode van de SV ook informatie die uiterst belangrijk is (nl. taalvormen) verloren zijn gegaan in de vertaling.

Kortom: Gebruik bij bijbelstudie altijd meerdere vertalingen bij elkaar. Want bij een vertaling gaat altijd informatie verloren. De NBV, alhoewel ze erg vrij vertaald, heeft haar waarde in het manier waarop ze de literaire stijl van het oorspronkelijke weet over te zetten.

[Jongere]

Kortom: Gebruik bij bijbelstudie altijd meerdere vertalingen bij elkaar. Want bij een vertaling gaat altijd informatie verloren. De NBV, alhoewel ze erg vrij vertaald, heeft haar waarde in het manier waarop ze de literaire stijl van het oorspronkelijke weet over te zetten.

Zeker met je eens, ook met het andere wat je zegt. Dat is ook de reden waarom ik de Paralleleditie heb aangeschaft. Maar bij Marnix merk ik de tendens om de NBV te verdedigen als grondtekstgetrouwe of enige vertaling in de zin van 'wat maakt het uit als mensen die gebruiken'. Maar dat vind ik echt problematisch, als dit de enige Bijbel is van mensen. Niet omdat het Gods werk in de weg zou staan of omdat er dan geen mooie c.q. ware dingen meer in zouden staan, maar dat is een andere discussie.

[Afgewezen]

@Ik vraag me af of het 'geestelijk gehalte' van de NBV het wel toelaat deze als 'leesbijbel' te gebruiken. Ik voor mij zou me daar niet goed bij voelen.

[memento]

@Ik vraag me af of het 'geestelijk gehalte' van de NBV het wel toelaat deze als 'leesbijbel' te gebruiken. Ik voor mij zou me daar niet goed bij voelen.

Wat heb je als alternatief? De enige die wat in de buurt komt is de Willibrord, maar die is taalkundig (NL) minder van kwaliteit.

Soms worden in de grondtaal taalspelletjes toegepast, die je in een concordante vertaling gewoon niet kan vertalen. Terwijl soms dan de taal belangrijker is dan de woorden.

Probeer maar eens, bv, een psalm uit de psalmberijming van 73 te vertalen in het Engels. Probeer een concordante, en een vrije vertaling (waarbij je taalvormen probeert mee te vertalen) te maken, en beslis achteraf welke het best het origineel weergeeft...

PS> Ik ben het met Jongere eens, dat ik het een kwalijke zaak acht om alleen de NBV te lezen. Daarvoor is het een te onnauwkeurige vertaling. Bij voorkeur raadt ik iedereen de paralel-editie aan (SV met NBV)

[Kaw]

FF een voorbeeldje wat echt niet raar is wanneer je er wat langer bij stil staat:
De SV en de NBV kun je voorstellen als twee huizen die min of meer even groot zijn. Ze zijn enkel flink anders van vorm, maar het aantal deuren, ramen en kamers is het zelfde. Door de jaren heen hebben de bewoners van het SV-huis elk hoekje en gaatje verkent en daar spulletjes neer gezet. De langst wonenden hebben het voor elkaar gekregen om het hele huis zo vol te stoppen met spulletjes, dat er geen enkel kiertje meer over is. Nieuwe spulletjes toevoegen is een hele klus en soms gebeurd het dat dan een oud stukje weer het huis uit moet.
Nu komt daar de NBV. De mensen uit het SV-huis vergelijken het NBV-huis en zien dat er voor een aantal spulletjes geen plek meer is. De kamers zijn anders van vorm en daardoor passen die spulletjes niet meer. Op sommige plekken ontstaat juist weer ruimte in de NBV. De SV-bewoners zien het gebrek aan ruimte voor sommige spulletjes en het overschot aan ruimte voor in hun ogen nutteloze spulletjes als ongewenst en willen niet verhuizen.
Degenen met minder spulletjes hebben minder moeite met verhuizen. Ze zien wel hoe het past en het komt vast wel goed. Denenen die heel veel spulletjes hebben, die blijven liever in het oude SV-huis. Dat past tenminste.

(Ook uitbreidbaar met het HSV-huis )

[memento]

FF een voorbeeldje wat echt niet raar is wanneer je er wat langer bij stil staat:
De SV en de NBV kun je voorstellen als twee huizen die min of meer even groot zijn. Ze zijn enkel flink anders van vorm, maar het aantal deuren, ramen en kamers is het zelfde. Door de jaren heen hebben de bewoners van het SV-huis elk hoekje en gaatje verkent en daar spulletjes neer gezet. De langst wonenden hebben het voor elkaar gekregen om het hele huis zo vol te stoppen met spulletjes, dat er geen enkel kiertje meer over is. Nieuwe spulletjes toevoegen is een hele klus en soms gebeurd het dat dan een oud stukje weer het huis uit moet.
Nu komt daar de NBV. De mensen uit het SV-huis vergelijken het NBV-huis en zien dat er voor een aantal spulletjes geen plek meer is. De kamers zijn anders van vorm en daardoor passen die spulletjes niet meer. Op sommige plekken ontstaat juist weer ruimte in de NBV. De SV-bewoners zien het gebrek aan ruimte voor sommige spulletjes en het overschot aan ruimte voor in hun ogen nutteloze spulletjes als ongewenst en willen niet verhuizen.
Degenen met minder spulletjes hebben minder moeite met verhuizen. Ze zien wel hoe het past en het komt vast wel goed. Denenen die heel veel spulletjes hebben, die blijven liever in het oude SV-huis. Dat past tenminste.

(Ook uitbreidbaar met het HSV-huis )

De grote vraag is in hoeverre het huis overeenkomt met de bouwtekeningen (Hebreeuwse en Griekse tekst). Het SV heeft heeft precies de materialen gebruikt zoals de bouwtekening zegt, het NBV-huis heeft de vormen van de bouwtekening proberen na te bouwen.

[Afgewezen]

@Ik vraag me af of het 'geestelijk gehalte' van de NBV het wel toelaat deze als 'leesbijbel' te gebruiken. Ik voor mij zou me daar niet goed bij voelen.

Wat heb je als alternatief? De enige die wat in de buurt komt is de Willibrord, maar die is taalkundig (NL) minder van kwaliteit.

Misschien is er geen alternatief, dat is nu juist het probleem. Persoonlijk vind ik de Groot Nieuws Bijbel een mooie vertaling, maar op een gegeven moment blijk je toch iets anders te lezen dan wat de SV heeft (en dus iets anders dan er wrsch. staat). Dat kan niet de bedoeling zijn.
Bovendien blijft voor mij de vraag naar het 'geestelijk gehalte' van een vertaling zwaarwegend.

[Marnix]

Kortom: Gebruik bij bijbelstudie altijd meerdere vertalingen bij elkaar. Want bij een vertaling gaat altijd informatie verloren. De NBV, alhoewel ze erg vrij vertaald, heeft haar waarde in het manier waarop ze de literaire stijl van het oorspronkelijke weet over te zetten.

Zeker met je eens, ook met het andere wat je zegt. Dat is ook de reden waarom ik de Paralleleditie heb aangeschaft. Maar bij Marnix merk ik de tendens om de NBV te verdedigen als grondtekstgetrouwe of enige vertaling in de zin van 'wat maakt het uit als mensen die gebruiken'. Maar dat vind ik echt problematisch, als dit de enige Bijbel is van mensen. Niet omdat het Gods werk in de weg zou staan of omdat er dan geen mooie c.q. ware dingen meer in zouden staan, maar dat is een andere discussie.

Ik stel niet dat de NBV foutloos is of inhoudelijk de beste vertaling. Ik vind het een duidelijke vertaling die doorgaans de inhoud goed weergeeft, hoewel er inderdaad plekken zijn waar je vraagtekens bij bepaalde vertaalkeuzen kan zetten. En zoals ik al zei, ik pleit voor het gebruik van andere vertalingen naast de NBV, sowieso omdat iedere vertaling fouten bevat maar ook omdat er in de NBV dus soms een andere vertaling is gekozen dan in een andere vertaling misschien het geval is.

Wat Romeinen 9 betreft, ik weet niet waarom dit zo vertaald is, maar blijkbaar was men zich er heel bewust van dat ze dit anders vertaalden. Ik ben dus benieuwd waarom het er op deze manier staat. Er staat overigens wel een kanttekening bij:

(9:5) en waaruit Christus is voortgekomen. God, die boven alles verheven is, zij geprezen tot in eeuwigheid – Ook mogelijk is de vertaling: ‘en waaruit Christus is voortgekomen – hij die God is, die boven alles verheven is en geprezen zij tot in eeuwigheid’.

[Oude-Waarheid]

FF een voorbeeldje wat echt niet raar is wanneer je er wat langer bij stil staat:
De SV en de NBV kun je voorstellen als twee huizen die min of meer even groot zijn. Ze zijn enkel flink anders van vorm, maar het aantal deuren, ramen en kamers is het zelfde. Door de jaren heen hebben de bewoners van het SV-huis elk hoekje en gaatje verkent en daar spulletjes neer gezet. De langst wonenden hebben het voor elkaar gekregen om het hele huis zo vol te stoppen met spulletjes, dat er geen enkel kiertje meer over is. Nieuwe spulletjes toevoegen is een hele klus en soms gebeurd het dat dan een oud stukje weer het huis uit moet.
Nu komt daar de NBV. De mensen uit het SV-huis vergelijken het NBV-huis en zien dat er voor een aantal spulletjes geen plek meer is. De kamers zijn anders van vorm en daardoor passen die spulletjes niet meer. Op sommige plekken ontstaat juist weer ruimte in de NBV. De SV-bewoners zien het gebrek aan ruimte voor sommige spulletjes en het overschot aan ruimte voor in hun ogen nutteloze spulletjes als ongewenst en willen niet verhuizen.
Degenen met minder spulletjes hebben minder moeite met verhuizen. Ze zien wel hoe het past en het komt vast wel goed. Denenen die heel veel spulletjes hebben, die blijven liever in het oude SV-huis. Dat past tenminste.

(Ook uitbreidbaar met het HSV-huis )

De grote vraag is in hoeverre het huis overeenkomt met de bouwtekeningen (Hebreeuwse en Griekse tekst). Het SV heeft heeft precies de materialen gebruikt zoals de bouwtekening zegt, het NBV-huis heeft de vormen van de bouwtekening proberen na te bouwen.

Over een NBV-huis bouwen gesproken hoop dat zie hier rekening mee hebben gehouden:

"Zo de HEERE het huis niet bouwt, tevergeefs arbeiden deszelfs bouwlieden daaraan"

[Zonderling]

Dat is wat al te makkelijk, Marnix. Op sommige punten (volgens mij weet jij dit best, maar ik leg het toch maar uit) leveren de grondtaal simpelweg meer opties, bijvoorbeeld wanneer niet duidelijk is wat het verband van een zin is. Om de vertaling dan nog goed leesbaar te houden (iets wat jij blijkbaar hoog in het vaandel hebt staan) is het dan simpelweg niet mogelijk om "gewoon te vertalen wat er staat", maar moet er een keuze worden gemaakt. In mijn parallelbijbel SV/NBV zie ik het genoemde Romeinen 9:5, een tekst die altijd één van de bewijsteksten is geweest voor de Godheid van Christus. De Naardense Bijbel (toch vrij betrouwbaar als het gaat om letterlijke vertaling) vertaalt deze tekst als volgt:

van hen zijn de vaderen
en uit hen is de Christus,
naar vlees-en-bloed,-
die over allen God is,
te zegenen tot in de eeuwigheden. Amen.

Waarbij Christus duidelijk degene is 'die God is' in deze tekst. De Statenvertaling vertaalt als volgt:

Welker zijn de vaders, en uit welke Christus is, zoveel het vlees aangaat, Dewelke is God boven allen te prijzen in der eeuwigheid. Amen.


Hoe moeilijk je de Statenvertaling ook te lezen mag vinden, één ding is hier duidelijk: 'Dewelke is God' slaat op Christus. Hoe vertaalt de NBV dit vers?

omwille van het volk dat van de aartsvaders afstamt en waaruit Christus is voortgekomen. God, die boven alles verheven is, zij geprezen tot in eeuwigheid. Amen.

Hoe kan het dat hier de link van God naar Christus is weggehaald? En vooral: met welke gedachte in het achterhoofd hebben de vertalers deze belangrijke keuze eigenlijk gemaakt? *
En ik ben echt wel voor goede leesbaarheid, maar dit soort ingrepen vind ik heel wonderlijk en eigenlijk te ver gaan. En het gaat niet om één tekst, want afgelopen jaar ben ik dit soort dingen veel vaker tegen gekomen tijdens de bijbelstudie van de boeken Petrus en Maleachi. Waarbij een iets andere vertaling soms theologisch verstrekkende gevolgen kan hebben. Zie bijv. ook de vertaling van Rom. 5:12 SV vs. NBV. En een belangrijke vraag die bij mij naar boven komt bij het zien van deze verschillen is: met welke intentie is de vertaling nu eigenlijk gemaakt? Kan ik er wel op aan? Ik ben het er van harte mee eens dat de Bijbel een boek van alle tijden is, maar juist op dit gebied kan het geen kwaad om ook eens wat meer naar de historiciteit van de Bijbel te kijken en te beseffen dat het boeken blijven die eeuwen geleden geschreven zijn, de heilsgeschiedenis van God met Zijn volk, toen. Soms mogen dingen dan best wat meer studie vereisen, al vind ik dat persoonlijk best nog wel mee vallen wat het lezen van de SV betreft. Maar je moet er wel van op aan kunnen wat je leest en niet het idee krijgen dat je voortdurend op wankel ijs loopt omdat de vertaling eigenlijk maar weinig meer met de ècht tekst te maken heeft. Of nog erger: het idee krijgen dat wat je leest wel goed zal zijn omdat het toch in de Bijbel staat en zo belangrijke missers kunnen gaan maken op theologisch gebied.

Juist wat betreft de NBV snap ik nu je plotselinge roep dat we moeten vertalen wat er staat niet, want als er één vertaling veel te veel concessies levert aan de moderne taal vs. betrouwbaarheid w.b. grondtekst, dan is het de NBV wel.

* En dan nog terzijde wat betreft deze tekst: waar is het "vlees-en-bloed" of "zoveel het vlees aangaat" gebleven? Dat kom ik ook ontzettend vaak tegen in de NBV, gewoon bepaalde kleine zinsdeeltjes of woorden die er niet staan. Die de SV (en Naarden) allebei vertaald hebben maar die in de NBV simpelweg spoorloos verdwenen zijn!

Jongere,

Hierover zijn we het geheel eens.
De oproep om te vertalen wat er staat (zie de posting van Marnix) en dat vervolgens als argument te gebruiken ter verdediging van de NBV is wel bijzonder krom.

Ik ben het ook met je eens dat NBV heel vaak bepaalde zinsdeeltjes / woorden spoorloos laat verdwijnen.
Daarnaast zijn inderdaad exegeses in de vertaling gevlochten die ingaan tegen klassiek belijden zoals de Godheid van Christus en de rechtvaardiging door het geloof. Ook het primaat van Petrus is door een foutieve vertaling in de NBV vastgelegd als knieval voor Rome. - En dat niet omdat vertaald is wat er staat, maar omdat vertaald is wat er NIET staat.

We mogen ons inderdaad afvragen waar dit alles uit voortkomt en ook de vraag van Afgewezen naar het geestelijk gehalte van de NBV lijkt meer zeer relevant. Ik verbaas mij dan ook echt over de reactie van Memento. Zeker voor iemand die talen kent, zijn er nog heel wat alternatieven om de SV mee te vergelijken.

M.vr.gr.
Zonderling

[Marco]

Romeinen 9:5 zou verkeerd vertaald zijn, waardoor een tekst die bewijs zou zijn voor de Godheid van Christus wegvalt...

Wat een cirkelredenering:

1. We vinden dat Christus God is.
2. Dus vertalen we de Bijbel (Romeinen 9:5) zó, dat daarin Christus God wordt genoemd.
3. We vinden dat Christus God is.

Als deze tekst anders te vertalen is, is het dus geen goed bewijs voor de godheid van Christus (daar is overigens bewijs genoeg voor, dus het lijkt mij niet zo'n probleem), waarmee ook de drang vervalt om persé voor die vertaling te kiezen die dit in deze tekst zou bewijzen. De vertalers hebben voor een andere vertaling gekozen, die in het Grieks wellicht wel zo voor de hand liggend is. Je kunt niet zomaar stellen dat de vertaling van de SV de enige optie is.

Sterker nog: Je mag de vertalers van de NBV er dankbaar voor zijn dat je in gesprek met Jehova's getuigen niet onderuit gaat door deze tekst als bewijs van Christus' godheid te gebruiken. Ze zouden dan terecht zeggen dat je een vertaling gebruikt die je goed uitkomt en daar je bewijs op baseert...

Het is goed om met de juiste exegese te vertalen. Maar niet om die persé leidend te laten zijn in hoe je vertaalt. Dat moet uiteindelijk het Grieks zijn.

[Zonderling]

Romeinen 9:5 zou verkeerd vertaald zijn, waardoor een tekst die bewijs zou zijn voor de Godheid van Christus wegvalt...

Wat een cirkelredenering:

1. We vinden dat Christus God is.
2. Dus vertalen we de Bijbel (Romeinen 9:5) zó, dat daarin Christus God wordt genoemd.
3. We vinden dat Christus God is.

Als deze tekst anders te vertalen is, is het dus geen goed bewijs voor de godheid van Christus (daar is overigens bewijs genoeg voor, dus het lijkt mij niet zo'n probleem), waarmee ook de drang vervalt om persé voor die vertaling te kiezen die dit in deze tekst zou bewijzen. De vertalers hebben voor een andere vertaling gekozen, die in het Grieks wellicht wel zo voor de hand liggend is. Je kunt niet zomaar stellen dat de vertaling van de SV de enige optie is.

Sterker nog: Je mag de vertalers van de NBV er dankbaar voor zijn dat je in gesprek met Jehova's getuigen niet onderuit gaat door deze tekst als bewijs van Christus' godheid te gebruiken. Ze zouden dan terecht zeggen dat je een vertaling gebruikt die je goed uitkomt en daar je bewijs op baseert...

Het is goed om met de juiste exegese te vertalen. Maar niet om die persé leidend te laten zijn in hoe je vertaalt. Dat moet uiteindelijk het Grieks zijn.

Inderdaad. Dat moet het Grieks zijn. En dat is ook mijn pleidooi. Met alle respect.

Wil je nog een duidelijker voorbeeld neem dan Romeinen 1:3-4 waar de NBV NIET op basis van het Grieks heeft vertaald.