Vergeving

duhnbaron · Bericht door **duhnbaron** » 21 okt 2002, 21:28

Sommige mensen zeggen tegen me :"ik voel niet dat ik al kan vergeven"
Ik heb goed nieuws voor hen:+
Je hoeft het niet te voelen!
Je moet beslissen!!!!
Het gaat niet om je emoties, maar om je wil>>>>>>>>>>>>

1cor6:20 · Bericht door **1cor6:20** » 28 okt 2002, 20:49

Daar kun je wel eens gelijk in hebben maar je moet er ook aan toe zijn. Als iemand me wat gaat vergeven en ik merk dat het niet uit zn hart komt dan kan ie dat ook wel op zn buik schrijven.

007 · Bericht door **007** » 28 okt 2002, 21:09

Origineel geplaatst door 1cor6:20
Daar kun je wel eens gelijk in hebben maar je moet er ook aan toe zijn. Als iemand me wat gaat vergeven en ik merk dat het niet uit zn hart komt dan kan ie dat ook wel op zn buik schrijven.

Die ander hoeft dat jou niet altijd te laten weten dat hij/zij jou vergeeft.
Dit is zeker niet nodig denk ik.
Het kan dan zo over komen van: " ik vergeef je voor dit en dat wat je me toen en dan hebt aangedaan" ofzo. Dus ik denk dat als je iemand vergeeft, je het niet altijd hoeft te zeggen, kan ook niet altijd, omdat die persoon misschien wel niet meer leeft bijvoorbeeld.

Maar als iemand jou vergeeft, is het niet een poging tot verzoening. Want dat moet van 2 kanten komen.
Het tegenovergestelde van vergeving is bitterheid.

[Veranderd op 28/10/02 door 007]

limosa · Bericht door **limosa** » 29 okt 2002, 00:18

duhnbaron,

Je schrijft:
Sommige mensen zeggen tegen me :"ik voel niet dat ik al kan vergeven"
Ik heb goed nieuws voor hen:+
Je hoeft het niet te voelen!
Je moet beslissen!!!!
Het gaat niet om je emoties, maar om je wil>>>>>>>>>>>>

Ik denk dat je wat te makkelijk denkt over wat sommige mensen meegemaakt hebben. Door dit zo algemeen te stellen loop je het risico dat je mensen kwetst die hiermee worstelen. Ik zou hier wat voorzichtiger mee omgaan.

limosa

Madtice · Bericht door **Madtice** » 29 okt 2002, 08:05

Daar heb je gelijk in Limosa, veel mensen zijn zulke zware dingen aangedaan dat vergeving net zo ver weg lijkt als het paradijs. Het trauma, de wond, het is allemaal nog zo diep dat de kleinste herrinnering aan de gebeurtenis of aan de dader een doodsteek zou kunnen zijn.

En toch, er is geen kracht groter dan vergeving. Jezus zelf vergaf hen die Hem wilde doden. Jezus vergaf de mensen die Hem hadden bespot, geslagen, gemarteld, vernederd. Op deze wereld is er geen grotere kracht dan de kracht van de vergeving.

En ik ben het met Duhnbaron eens dat vergeving een keuze is, het begint met 'ik wil je vergeven.' Meestal volgt het hart dan vanzelf. Gevoel en hart zijn immers geen abstracte termen voor voorwerpen die wij niet onder controle hebben.

Hoe groot de wond ook, en wat een duivel de dader ook, God vraagt ons toch om te vergeven. En ik geloof dat hoe groter de wond en hoe zwaarder het trauma, hoe krachtiger de bewuste daad van vergeving zal schokken door hemel en aarde.
Om te zeggen dat de gebeurtenis zo groot was dat vergeving onmogelijk is/lijkt, is, en ik snap dat dit harde woorden zijn (maar ik heb ze zelf ook mogen leren hoor), opgeven en de duivel in de hand spelen. Immers, de duivel wil niets dan kwaad en gespletenheid, ruzie en wraak, trauma en pijn.
Vergeving is vaak de eerste stap op weg naar genezing. Er ligt een Goddelijke zegen op de daad van vergeving.

Madtice · Bericht door **Madtice** » 07 nov 2002, 10:34

Het zou wat zijn als mensen op het niveau van volken gingen vergeven. Israel die de Palestijnen vergeeft, de Nederlanders en de Marokkanen die elkaar vergeven, Vietnam die Amerika vergeeft. Maar ook dat er andersom vergeving gevraagd wordt!!!

Madtice · Bericht door **Madtice** » 08 nov 2002, 21:57

Nogmaals: Vergeving is de drijvende kracht achter het christen zijn. In principe zouden we elke avond voor we naar bed gaan oprecht vergeving vragen en oprecht vergeven!

Egbert · Bericht door **Egbert** » 09 nov 2002, 05:58

Origineel geplaatst door Madtice
En toch, er is geen kracht groter dan vergeving. Jezus zelf vergaf hen die Hem wilde doden. Jezus vergaf de mensen die Hem hadden bespot, geslagen, gemarteld, vernederd. Op deze wereld is er geen grotere kracht dan de kracht van de vergeving.

------ Vergeving is zelfs noodzakelijk, zegt God in Zijn Woord niet dat Hij ons niet kan [wil] vergeven als wij onze schuldenaren niet vergeven? -------

En ik ben het met Duhnbaron eens dat vergeving een keuze is, het begint met 'ik wil je vergeven.' Meestal volgt het hart dan vanzelf. Gevoel en hart zijn immers geen abstracte termen voor voorwerpen die wij niet onder controle hebben.

------ Is dit niet net andersom, moet je niet eerst van binnen met jezelf op Ã©Ã©n lijn zitten? Het wordt zo gauw een oppervlakkig vergeven terwijl de haat blijft voortwoekeren.

Hoe groot de wond ook, en wat een duivel de dader ook, God vraagt ons toch om te vergeven. En ik geloof dat hoe groter de wond en hoe zwaarder het trauma, hoe krachtiger de bewuste daad van vergeving zal schokken door hemel en aarde.
Om te zeggen dat de gebeurtenis zo groot was dat vergeving onmogelijk is/lijkt, is, en ik snap dat dit harde woorden zijn (maar ik heb ze zelf ook mogen leren hoor), opgeven en de duivel in de hand spelen. Immers, de duivel wil niets dan kwaad en gespletenheid, ruzie en wraak, trauma en pijn.
Vergeving is vaak de eerste stap op weg naar genezing. Er ligt een Goddelijke zegen op de daad van vergeving.

--------- het zijn ware woorden maar toch rollen ze gemakkelijker uit je mond dan de praktijk kan bewijzen, probeer je eens te verplaatsen in een meisjes dat door haar vader is misbruikt [dit kan natuurlijk niet] Dit is m.i. zonder Goddelijke genade niet mogelijk [hÃ© een paradox? God vergeeft niet als ik niet vergeef, toch heb ik vergeving nodig om te kunnen vergeven? Help] Die vader ontkent, blijft keurig naar de kerk gaan, wordt dus door de gemeente gelooft, probeer jij dan maar eens de vader [die dus zijn erenaam 'vader' verloren heeft] en de gemeente te vergeven.