Hoe verhoudt zich het 'onszelf vanwege de zonden mishagen' tot een positief zelfbeeld?
Is een positief zelfbeeld nodig voor een christen?

Ten opzichte van God heb ik een negatief zelfbeeld, maar ik weet dat God van mij houdt. De bijbel leert ons dat God ons allen als even waardevol ziet en dat we niet boven of onder elkaar hoeven te gaan staan. Ik voel dus daarom ook niet minder dan de dominee of meer dan de preekslaper achterin de kerk.

Volgens mij kun je zonder goed zelfbeeld geen gezond christen zijn?

Avi schreef:Volgens mij kun je zonder goed zelfbeeld geen gezond christen zijn?

Want?

Wilma van den Berg schreef:

Avi schreef:Volgens mij kun je zonder goed zelfbeeld geen gezond christen zijn?

Want?

Tja, dat ligt er maar net aan... Heb ik een negatieve kijk op mezelf kan ik dan postief en gezond gedrag vertonen in het omgaan met mijn medemens?

Persoonlijk vind ik dit een moeilijke vraag. We moeten, denk ik 2 dingen gescheiden houden en dat is het psychische negatieve zelfbeeld en het geestelijk mishagen aan onszelf, het mishagen aan ons zondige ik.
Ik denk dat we nooit uit het oog moeten verliezen dat we Gods schepselen zijn en daarom waardevol. God wil dat wij bestaan! God heeft persoonlijk bemoeienis met ons! Daarom zijn wij niet waardeloos! Mogen wij er zijn! God vindt ons zelf zo waardevol dat Hij Zijn Zoon voor ons heeft overgegeven tot de kruisdood.
Mishagen aan onszelf vanwege de zonde ligt mi op een heel ander vlak. Ik kan het op dit moment niet goed verwoorden wat dat precies is en wat het verschil is. Maar het blijft overeind dat het wel 2 verschillende dingen zijn!

Ben het met Jolanda eens. Het volgende voorbeeld is dan ook op psychisch gebied.
Toen ik ooit een klein meisje was...
had ik een erg slecht zelfbeeld. Iemand zei toen: als je niet van jezelf houd, kun je ook nooit van een ander houden zoals dat zou moeten; want als je in jezelf allemaal gebreken ziet, de lat heel hoog legt en boos op jezelf wordt door fouten die je maakt, zie je die bij een ander ook. Toen dacht ik: wat een onzin. Nu jaren later weet ik dat die persoon gelijk had. Onbewust irriteer je je aan gedrag van anderen waarin je jezelf herkent. Zodra je jezelf (met je fouten en gebreken, maar zeker ook je goeie kanten die de Heere je gegeven heeft) accepteerd, kun je een ander ook accepteren en makkelijker vergeven....

Ook ik kan net als Jolanda mishagen niet goed uitleggen. Wel gaat het wat mij betreft samen met je voor God verootmoedigen omdat we het elke dag weer opnieuw verknoeid hebben. Dat we elke dag weer vol zonden zitten en zonden doen en elke dag weer vergeving voor nodig hebben.

Ik sluit me bij vlinders antwoord aan. Helemaal mee eens.

Jo-Ann schreef:Hoe verhoudt zich het 'onszelf vanwege de zonden mishagen' tot een positief zelfbeeld?
Is een positief zelfbeeld nodig voor een christen?

Volgens mij zijn er 2 dingen:

1. Negatief omdat we zondig zijn. We hebben een afkeer van onze zondige aard
2. Positief omdat we verlost en vergeven zijn. Als God van ons houdt, als Hij ons vergeeft en onze zonden wegdoet mag dat zeker positief bijdragen aan je zelfbeeld. Je bent kind van God.

Zolang we zondig zijn zullen 1 en 2 met elkaar strijden.

Marnix schreef:

Jo-Ann schreef:Hoe verhoudt zich het 'onszelf vanwege de zonden mishagen' tot een positief zelfbeeld?
Is een positief zelfbeeld nodig voor een christen?

Volgens mij zijn er 2 dingen:

1. Negatief omdat we zondig zijn. We hebben een afkeer van onze zondige aard
2. Positief omdat we verlost en vergeven zijn. Als God van ons houdt, als Hij ons vergeeft en onze zonden wegdoet mag dat zeker positief bijdragen aan je zelfbeeld. Je bent kind van God.

Zolang we zondig zijn zullen 1 en 2 met elkaar strijden.

volgens mij gooi je nu een helehoop dingen door elkaar

Lieve mensen,
Misschien is het beter om te spreken over een goed zelfbeeld i.p.v. een positief zelfbeeld. Verder is het van groot belang om bij deze termen je te realiseren dat het om duidingen gaat m.b.t. het psychisch functioneren van iemand. Deze termen gebruik je niet in je relatie tot de Heere. In de relatie tot Hem past ons een negatief beeld over onze zonden, maar ook een positief beeld als we ons een kind van Hem mogen weten.
Toch spelen deze dingen vaak wel een rol. Maar in intermenselijke verhoudingen een heel andere.
Het beeld dat je van jezelf hebt ten opzichte van andere is er namelijk een van een zondaar temidden van andere zondaren. Dit wordt zo vaak door elkaar gehaald. Iemand met een negatief zelfbeeld beschouwen we soms in geestelijk opzicht als nederig of ootmoedig, terwijl dat niet het geval hoeft te zijn. Daarom is het belangrijk deze dingen goed te onderscheiden.
Wanneer je een negatief zelfbeeld hebt, heb je een scheef getrokken beeld van jezelf en anderen, je kunt op die manier niet goed functioneren. Je bent dan voortdurend jezelf aan het vergelijken met de positieve kant van anderen (want iedereen probeert zich van de beste kant te laten zien, dus dát is wat je ziet). Wanneer je jezelf zo bekijkt komen daar allerlei gevoelens bij van minder waard zijn, waardeloos voelen wellicht, al je mislukkingen tellen en je successen vergeten of terzijde schuiven (dat was geluk). Je hebt een heel eenzijdige kijk op jezelf. Maar vergis je niet, die heb je dan ook t.o.v. anderen. óf je maakt mensen heel groot, of je maakt hun fouten heel groot. Met andere woorden: je legt de lat die voor jezelf hoog ligt, ook heel hoog voor anderen. Hieruit kunnen wel weer heel veel zonden voortkomen. Als je de ander slecht maakt is dat vaak om zelf wat beter uit de bus te komen (en hoevaak gebeurd dat niet in de "gewone" roddels?). Het is ook een miskennen van de gaven die je van God hebt gekregen.
Wanneer je een goed zelfbeeld hebt, heb je een gezonde kijk op je gaven en je zwakheden. Dat stelt je in staat om "nee" te kunnen zeggen, zonder dat je denkt dat je faalt. Dan kun je de talenten van anderen bewonderen, toegeven dat je die zelf niet hebt, en je toch niet minder waard voelen, omdat je weet dat jouw gaven ergens anders liggen. Dit kan voorkomen dat je mensen op een voetstuk plaatst, omdat je je realiseert dat die ander ook zijn tekortkomingen heeft, net zo goed als jij. Dit kan ook voorkomen dat je anderen hard veroordeelt om hun tekortkomingen en fouten, omdat je je realiseert dat je zelf ook fouten maakt.
Kortom, een goed zelfbeeld maakt dat je in de maatschappij gezond kunt functioneren, maar ook kan het zonden voorkomen, doordat je ook de ander met gezonde ogen bekijkt.

Natuurlijk is het heerlijk als je t.o.v. Christus mag weten door Hem aanvaard en geliefd te zijn, ondaks je fouten. Dat Hij je nooit zal laten vallen. Wanneer je weten mag dat Christus voor jou de dure prijs van Zijn leven en bloed heeft gegeven, dat je alleen daarom al zoveel waard bent, dan zul je jezelf niet snel als "waardeloos" bestempelen. In de hulpverlening zie je dat mensen die dit mogen weten, een 'vastere grond' onder hun goede zelfbeeld kunnen hebben.

Helder verhaal MM. Net zoiets als ik wilde zeggen, maar jij doet het net iets duidelijker. Negatief zelfbeeld en het mishagen aan jezelf vanwege je zonde zijn echt twee verschillende dingen!

Ik vraag me af of je het psychisch functioneren en het 'religieus' functioneren helemaal van elkaar kunt scheiden. Een mens is een uniek schepsel en vormt een psycho-religieuze eenheid(voor het gemak laat ik somatisch en sociaal maar even weg).

Jo-Ann schreef:Ik vraag me af of je het psychisch functioneren en het 'religieus' functioneren helemaal van elkaar kunt scheiden. Een mens is een uniek schepsel en vormt een psycho-religieuze eenheid(voor het gemak laat ik somatisch en sociaal maar even weg).

Het ene kan van invloed zijn op het andere, maar daarom zijn het nog wel twee verschillende dingen.