Meditatie

[Bertiel]

Beetje negatief toontje.

+1.
Daarnaast wordt slechts terloops de naam van De Heere Jezus genoemd

[Job]

Beetje negatief toontje.

+1.
Daarnaast wordt slechts terloops de naam van De Heere Jezus genoemd

En je eigen naam? Kwam die erin voor?

[Bertiel]

Uiteraard. Een ieder werd genoemd, maar of we het verstaan is vers twee.
Het kan allemaal heel indrukwekkend zijn maar als Christus niet schittert gaat de meditatie dan z’n doel niet voorbij?

[-DIA-]

Het is voor ons al wel een beetje voorspelbaar wie het 'nieuwe reformatorisch denken' aanhangt, en wie bij het oude wenst te blijven. Kritiek is wel eens nodig, maar ik zou wel eens willen weten wat er mis is met deze meditatie.
Denken we dat Ds. Kort de Naam van Jezus hier met opzet niet zo vaak noemt?
Als hij nu eens gezegd had: Jezus zei: Niet een iegelijk, die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is.
Of dit:
Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan?

Was hij dan meer Schriftgetrouw? Ik vraag me af of het genoemde echte een gegronde reden is.

[MGG]

Het is voor ons al wel een beetje voorspelbaar wie het 'nieuwe reformatorisch denken' aanhangt, en wie bij het oude wenst te blijven. Kritiek is wel eens nodig, maar ik zou wel eens willen weten wat er mis is met deze meditatie.
Denken we dat Ds. Kort de Naam van Jezus hier met opzet niet zo vaak noemt?
Als hij nu eens gezegd had: Jezus zei: Niet een iegelijk, die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is.
Of dit:
Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan?

Was hij dan meer Schriftgetrouw? Ik vraag me af of het genoemde echte een gegronde reden is.

Het artikel is duidelijk en indringend. Een Bijbeltekst noemen zou het artikel niet direct beter maken. Iedereen kan nagaan dat dit de Bijbelse boodschap is.

[GerefGemeente-lid]

Uiteraard. Een ieder werd genoemd, maar of we het verstaan is vers twee.
Het kan allemaal heel indrukwekkend zijn maar als Christus niet schittert gaat de meditatie dan z’n doel niet voorbij?

Het is inderdaad de vraag of we het verstaan. Als we het verstaan, zijn deze vragen namelijk helemaal niet aan de orde..., mijns inziens. En anders moeten we onze knieën buigen en vragen of God deze woorden ons wil leren verstaan, in plaats van er gelijk een waardeoordeel over op het forum te slingeren.
De gerechtigheid Uwer getuigenissen is in der eeuwigheid; doe ze mij verstaan, zo zal ik leven. (Psalm 119: 144, onberijmd)

Daarom vind ik de vraag stellen, hem eigenlijk ook al beantwoorden.

[Henk J]

Korte maar indringende meditatie inderdaad.

[Chrisje72]

Kan hem niet lezen. Premium artikel. Zijn er uberhaupt wel niet-premium artikelen op rd.nl? Als zelfs voor een meditatie al betaald moet worden?

[Tiberius]

Uiteraard. Een ieder werd genoemd, maar of we het verstaan is vers twee.
Het kan allemaal heel indrukwekkend zijn maar als Christus niet schittert gaat de meditatie dan z’n doel niet voorbij?

Dat vind ik niet.
In de eerste plaats is een meditatie geen preek.
Bovendien ademt de hele meditatie de sfeer om ontkoming te zoeken. En de doelgroep voor wie hij schrijft (het zit zelfs achter een betaalmuur, dus alleen RD-lezers), weet dan heus wel Wie hij bedoelt.

[-DIA-]

• Op de Dankdag 2023 past het ons naast God te erkennen voor alle goeds wat wij onverdiend nog mochten ontvangen ook tevens te verootmoedigen, en zoals dat al in de tijd van ds. van der Groe was, een boetepreek op deze dag mocht ons toch tot verootmoediging en bekering moeten leiden. We zien dat niet alleen ons land een natie is die God heeft vergeten, maar tevens merken we ook het ongenoegen Gods over het massaal verlaten van Gods heilzame geboden. Als we zo om ons heen zien, kan het niet anders dan dat we zaken opmerken die ons tot bezinning zouden moeten brengen. Onder al deze dingen zien we haast geen verootmoediging, maar een doorgaan en tevens zien we binnen de kerk de verscheurdheid en een grote afval.
  Onderstaande meditatie van de eerwaarde heer G.W. Nijhof as ik in In het Spoor

.

Meditatie

Ik zal heengaan en keren weder tot Mijn plaats, totdat zij zichzelven schuldig kennen en Mijn aangezicht zoeken.
Hosea 5:15a

Mijne geliefden, als de Heere zegt: Ik zal heengaan en keren weder tot Mijn plaats, dan is er sprake van een Zich terugtrekkend en een Zich verbergend God. Uit het gedeelte dat aan deze tekst voorafgaat, blijkt dat die van het huis Israëls hiervoor alle reden gegeven hebben. De Heere verwijt hun onder andere dat zij hun handelingen niet aanstelden om zich tot hun God te bekeren, want de geest der hoererijen was in het midden van hen, en den HEERE kenden zij niet (Hosea 5:4)! Dit doet al gelijk de vraag tot ons komen: hebben ook wij niet alle reden gegeven dat de Heere Zich van ons terugtrekt? Onderzoekt u daarom maar eens voor eigen hart en leven het voorafgaande gedeelte van Hosea 5 en het voorgaande hoofdstuk, indien u vanavond thuis mag komen. Worden de daar genoemde zonden, wordt het daar genoemde afhoereren van de Heere ook niet onder ons gevonden? In onze gezinnen, op de scholen, in onze kerken, in onze gemeenten, in ons maatschappelijke leven, ja, wordt dat niet op alle terreinen van het leven in onze hedendaagse maatschappij gevonden? Het is in ons land zonde op zonde alsof er geen Woord en Wet Gods bestaat! Onder de toelating des Heeren is er sprake van een doorzondigen alsof er geen Schepper en Rechter is! Wij maken moedwillig de maat der zonde vol, veelal zonder dat wij er recht erg in hebben. Wij zijn in dezen met blindheid geslagen. En dan kan er een tijd komen dat de Heere Zich terugtrekt, dat Hij Zich verbergt. Wanneer we dan op alles zien, op de toestand waarin ons land verkeert, moeten we dan niet zeggen dat de Heere Zich vanwege onze zonden al ver heeft teruggetrokken van ons land en volk, van overheid en vorstenhuis, van kerk, school en gezin? Ja, is het niet onbegrijpelijk dat de Heere ons nog zolang duldt, nog zolang Zijn lankmoedigheid betoont over zulk een zondig en doorzondigend volk als wij zijn!

Vragen kunnen dan in ons gemoed rijzen zoals, zou de Heere nog terugkomen en wanneer komt de Heere terug? Wel hier staat het antwoord: totdat zij zichzelven schuldig kennen en Mijn aangezicht zoeken! Dat is de voorwaarde! Maar vervullen wij die? Nee, wij willen die niet vervullen. Wij kennen van nature onze schuld niet en kunnen het ook geen waarheid maken in onze zielen, want wij zijn vijanden van schuld in de beleving van ons hart. Immers, ware kennis van de schuld vernedert de mens en brengt hem tot een bukken onder het doemvonnis van God en van Zijn recht. En daarvan is de mens van nature juist een volslagen vijand, ons gevallen bestaan in Adam is daar totaal vreemd aan. Wij zitten vol zelfrechtvaardiging. Daarbij komt nog de valse godsdienst die ons verleidt en die ons verblindt, want satan gunt ons die ware schulderkentenis ook niet! Maar, geliefden, hebben wij deze zaken door genade ook voor eigen hart en leven leren kennen, want daar gaat het om! Dan gaan we ook verstaan dat in onze tekstwoorden niet bedoeld wordt dat wij het eerst zelf moeten maken. Nee, als genade in ons hart komt, dan gaan we juist verstaan dat er bij alles wat een mens doet alleen maar schuld overblijft. Dan kent u zich geheel schuldig! Dan wordt het een wonder dat de Heere de zonde nog tot schuld heeft willen maken. De zonden van het persoonlijk leven, van het ambtelijk leven en van het gezinsleven. Maar ook de zonden van ons land en volk mochten ons eens tot schuld worden! In vroeger dagen is het meermalen gebeurd dat er van Gods kinderen met de schuld van land, volk en kerk tot de Heere mochten naderen in het gebed, maar waar vernemen we dat nu nog? O zeker, er is wel een praten over de zonden van overheid en onderdaan, een praten over al hetgeen wat verkeerd is, maar zijn de zonden ons waarlijk tot schuld geworden? En dan bedoelen we dus niet alleen de persoonlijke zonden, maar ook de zonden die ons land bedrijft, die onze regering bedrijft, die ons vorstenhuis bedrijft en die in Gods kerk bedreven worden! Als wij in waarheid zelf daarvoor schuldenaar mogen worden voor God, dan kunnen wij die schuld niet meer wegdrukken, niet meer wegschuiven en niet meer naar een ander schuiven. Dan wordt men een en al schuldenaar voor en onder God en men beseft ook dat niets en niemand buiten God die hemelhoge schuld kan wegnemen. Dan wordt het praktijk wat Psalm 79 zingt: Verzoen de zware schuld, Die ons met schrik vervuld; Bewijs ons eens genade. Wat worden er dan een tranen geweend! Nee, dat is geen vroom klagen, zoals we dat helaas nogal eens tegenkomen in onze rechtzinnige kringen. Een vroom klagen over al de gruwelen die men hoort en waarvan men deelgenoot wordt via de berichten die men leest, maar ondertussen meent men ten diepste dat men zelf daaraan geen deel heeft. Alsof die gruwelen die gepleegd worden ons als rechtzinnigen, orthodoxen of reformatorischen, of hoe u zich ook noemen wilt, niet zouden aangaan. Nee geliefden, het zou zelfs zo moeten zijn dat juist degenen die rechtzinnig zijn, dat juist degenen die uit het Woord van God leven en hun levenskracht putten, in waarheid lastdragers van de schuld van land en volk zijn voor het aangezicht des Heeren. Het is waar, dit zou op zichzelf, al zouden we allen tezamen als rechts-Gereformeerden ware lastdragers voor de Heere zijn, de zonden nog niet ongedaan kunnen maken en de schuld van ons persoonlijk en van land, volk, kerk en staat nog niet wegnemen. Maar de Heere wil juist in de weg van schuldigstelling plaatsmaken voor het zonde- en schuldverzoenend werk van Christus, want toch alleen in die weg van schuldbetaling door Hem zal verzoening mogelijk zijn. O geliefden, mocht daarom de Heere de eis van Zijn heilige Wet door Zijn Geest nog op onze zielen komen te binden tot ontdekking, ontgronding en schuldigstelling om in die weg het Middel tot betaling van de schuld te mogen vinden!

Nogmaals, wat gevoelt de mens zich diep schuldig voor de Heere, als hij weet dat hij mede schuldig staat aan de zonden van land en volk, van kerk en staat. Wat gaat hij dan diep buigen onder en voor de Heere! Dan vindt hij nergens rust en vrede, maar juist dan zal de mens vanuit die nood de Heere komen aan te roepen en aan te lopen als een waterstroom. En dan ziet hij niet alleen al die ongerechtigheid in de wereld buiten zich, maar vooral ook in zich, hij ziet en gevoelt de wereld in zijn eigen hart! O, wat wordt het dan voor zulk een buigende, door schuld verslagen ziel een wonder als de Heere op hem terneder wil zien en naar Zijn welbehagen gaat vervullen dat Hij aan hen, schoon diep in schuld, met berouw gedenken zal (Ps. 135:8 ber.)!

Tenslotte, het wordt voor een verslagen ziel een onuitsprekelijk wonder als hij vergeving van de schuld mag ontvangen in het bloed van de Heere Jezus Christus, maar wat kennen wij daar nu van? Hebben wij daar kennis aan? Als wij daar kennis aan hebben, dan kunnen we, zoals we al opmerkten, de schuld niet meer afschuiven. Niet meer afschuiven op personen van wie wij zeggen, wat doen die goddeloos en wat zijn dat toch voor mensen. Dan kunnen we het niet meer afschuiven op een partij of op een regering of op wie dan ook, maar dan krijgen we de schuld naar onszelf toe. Dan blijft er maar één over die de schuldige is en dat ben ik zelf! Maar, o geliefden, dan gaat er wat gebeuren, want dan kan de Heere, met eerbied gezegd, Zich niet langer verbergen, dan kan Hij Zich niet langer terugtrekken, maar dan zal Hij wederkeren en Zichzelf openbaren aan zo'n ziel. Dan zal Hij Zich openbaren, o eeuwig wonder, als Die meerdere Jozef Wiens schuren altijd vol zijn!

Laat het ons dus duidelijk zijn: de weg van de zonde, dat is de weg van een Zich terugtrekkend God en daar zijn we, helaas, heden ten dage in ons vaderland getuige van. De weg van de zonde, dat is ook de weg van het schuld maken en het schuld vermeerderen. Maar de weg van de schuld kennen, erkennen en belijden, en dat door de werking van de Heiligen Geest, dat is de weg waarin de Heere de vergeving komt te schenken en verzoening komt te werken tot Zijn eer. Want daar gaat het om, dat Hij aan Zijn eer komt en dat Zijn Woord en Getuigenis niet alleen in het persoonlijk leven of alleen in de kerk, maar in het geheel van de samenleving zijn beslag zal mogen krijgen en dat eenieder zich richte om naar Zijn geboden te leven.

Mochten wij ons door genade schuldig leren kennen voor de Heere opdat Hij naar Zijn eeuwig Welbehagen en om de verdienste van Christus wil tot ons wederkere, want Hij zegt: Ik zal heengaan en keren weder tot Mijn plaats, totdat zij zichzelven schuldig kennen! Dat zij zo!

[-DIA-]

Vanavond heb ik de Dankdagpreek van ds. Verschuure uitgeschreven. Ik een deel hiervan zou ik willen plaatsen als meditatie. Ik beperk me dan tot zijn eerste punt.
De hele preek is via onderstaande link te beluisteren:
https://www.kerkomroep.nl/#/kerken/21866

DE LAATSTE OOGST

We willen vanochtend de eindtijd tekenen onder het beeld van een graan- en een wijnoogst. Christus’ wederkomst.
In onze tekstwoorden ons getekend onder het beeld van de laatste oogst.
Zoals in het natuurlijke leven de oogst rijp is, en binnengehaald wordt, zo worden wij vanmorgen bepaald bij de laatste oogst, dan vindt ook het wegnemen van de oogst op het veld plaats om het te brengen daar waar de oogst hoort.
De laatste oogst, omdat de oogst op de aarde is rijp geworden.
En voordat we vanochtend stilstaan bij wat er tijdens dat oogsten dan te gebeuren staat, staan we eerst stil bij het gezicht dat Johannes vóór die oogst ziet. Hij staat met zijn voeten op het strand: “En ik stond op het zand der zee”, zegt hij aan het einde van hoofdstuk 12.

Het is zondag. Jongens en meisjes, een oude man, verbannen van zijn geliefde gemeente Efeze, vanwege de christenvervolging, die er toen ook al was, is in smart, maar de Heere vertroost hem.
Eerst met Zijn komst, die alleen zijn heil kan volmaken, hoofdstuk 1. Dan ziet Johannes de gezegende Zaligmaker, als de verhoogde Overwinnaar, tot troost van Johannes en al Gods kinderen.
En vervolgens ziet Johannes dat ene grote machtige visioen, uit 50 onderdelen bestaande, telkens in die cirkel van zeven, om tenslotte, als vijftigste visioen, de eeuwige gelukzaligheid, in Openbaring 21 en 22, te mogen zien uitbeelden.
En nu, gemeente, aan het eind van die zeven cirkels, ziet Johannes een witte wolk. En op die wolk ziet hij (vers 14), de Zoon des mensen, Christus. Hij heeft op Zijn hoofd een gouden kroon.

Denk eens even mee, jongens en meisjes, wanneer heeft Johannes ook een wolk gezien, wat alles te maken had met Christus? Weet je nog? De Hemelvaartsdag!
Het is net, gemeente, of als onderdeel van dit machtige visioen, Hemelvaart en Wederkomst even helemaal samenvallen.
Wat Johannes toen zag, op die Hemelvaartsdag een wolk die Christus weg nam, nu mag Johannes een wolk zien waarop Christus is gezeten. En dat was onderscheiden met wat er was op de Hemelvaartsdag, nu heeft Hij een gouden kroon op Zijn hoofd.
Een witte wolk. Wit is in het boek Openbaring de kleur van de heiligheid, van de hoogheid, van de majesteit van de heerlijkheid van God, en Johannes ziet Christus zitten op die wolk, dus precies zoals de engel het had gezegd: Deze Jezus zal alzo wederkomen met een wolk, zoals u Hem naar de hemel hebt zien opvaren, Johannes ziet Hem nu in de glans van Zijn hemelse heerlijkheid. Dat is waar we vanmorgen allereerst op mogen wijzen, En dat is voor Johannes een troostvol gezicht.
Voor u ook?

Terugblikkend op de periode van de Biddag tot de Dankdag, met alles wat er is gebeurd, en dat zijn héél veel aangrijpende dingen, zeker als het over het wereldrond gaat., Maar ook als het gaat over ons vaderland, misschien wel over u persoonlijk, uw huwelijksleven, uw gezinsleven, uw bedrijfsleven. Er zijn heel wat aangrijpende dingen gaande de laatste jaren. Stijgende prijzen, Bezuinigingen die in aantocht komen, personeelstekorten in onderwijs en in zorginstellingen. Ook in onze eigen kringen. Allerlei zorgelijke vooruitzichten. Denk alleen maar wat er speelt in de veeteelt en op de boerenbedrijven. En zullen we vanmorgen ook niet allerlei zaken moeten noemen wat er speelt op ethisch gebied. Heel het gebeuren rond de transgenderwet, de verruiming van de embryowet, het voltooide leven, de euthanasie, de verruiming van de abortus, de afname van de vrijheid op onze eigen reformatorische scholen, het dagelijks terug kerende geweld op vele plaatsen op deze aarde. Gemeente, het is om benauwd van te worden. En dán moet je dankdag houden vandaag.
Misschien zijn er ook sommigen in uw huis, we hebben aan het graf met u gestaan.
Vóórdat de Heere aan Johannes toont van de oogst, eerst vanmorgen dit, hopelijk ook voor u, troostvolle gezicht: Christus is de gezegende Koning met de kroon op Zijn hoofd. Hij regeert alles op deze aarde, in alle bedaardheid, rechtvaardig, wijs en zacht.
En wat er ook stormen kan, ook op het kerkelijke leven soms, wat er ook allemaal gaande is, dit troostvolle gezicht. Het Lam, de dierbare Zaligmaker van Johannes, zit op de witte wolk, met een kroon op Zijn hoofd. Ja, daar ligt een nog veel heerlijker en diepere troost in, juist voor Gods gemeente.

Heeft Johannes dat Lam eenmaal gezien met een doornenkroon op Zijn hoofd, hij heeft het zelf opgeschreven: Hij ging uit, dragende de doornenkroon. Juist nu, bij de laatste oogst, juist nu, nu de oogst der aarde rijp is, juist vanmorgen, te midden van alles was gebeurd is, persoonlijk, huiselijk, ambtelijk, in ons wegzinkend vaderland, in de donkerheid en benauwdheid van deze tijd, vol oorlogsgeweld, zegt de Heere tegen Zijn kinderen; Heft uw hoofde omhoog! Uw eeuwige Dankdag is aanstaande. Want bij alles wat er gebeurt, ziet eens, de overwinnende Koning zit met een gouden kroon op de witte wolk. En Hij heeft haast om de rijpe oogst, wanneer de aarde rijp geworden is voor het eindoordeel, binnen te halen.
Hij zegt vanmorgen, vooral voor u, kind des Heeren: Ziet eens, nog even, en dan komt Hij op de witte wolk, Die de kroon op Zijn hoofd heeft. Die dwars door alle wereldweeën heen regeert, met dat éne grote, vaste doel, dat Zijn bruid aan de avondmaalstafel, eeuwig in dat gezegende hemelse huwelijk, delen mag.
Gemeente, hebben we zo de achterliggende dagen wel eens de krant gelezen? Mag vanmorgen, zo eens het hoofd naar boven worden gericht? Vol verwachting! Hij komt!

Dwars door de wereldweeën heen. Die oorlog, vele zorgen, dat de aarde langzaam maar zeker uitgeput raakt…
Gemeente, er wordt zoveel naar beneden gekeken, en ik zeg niet dat we onze verantwoordelijkheid niet hebben voor het onderhoud van de aarde, maar er wordt zoveel naar beneden gekeken, met één doel, om de aarde zo lang mogelijk zo te laten, dat, kon het zijn, we hier eeuwig op zouden leven.
Maar de Heere zegt: Hef nu je hoofd eens omhoog op deze Dankdag. Niet met dat hier en nu. Niet alleen maar in ons persoonlijk huiselijk leven schrapen, en maar bezig zijn voor meer, en hoger en veel!
Maar heft uw hooft nu eens omhoog! Het gaat niet om het hier en het nu! Dankdag 2023, het wijst ons op de laatste oogst. De oogst der aarde is welhaast rijp! En ziet dan eens vol verwachting uit naar dat ogenblik waarvan Johannes hier van getuigen mocht. Want: Ik zag een witte wolk, en op de wolk, Eén gezeten! De Christus der Schriften, hebbende op Zijn hoofd een gouden kroon.

Gemeente, alles in deze wereld, stuwt zich voort nar dit grote ogenblik. Ik ben geen profeet, en ik kan de tijd niet doorzien, en ik kan alles niet uitleggen, gemeente, dat hoeft ook helemaal niet, laat dat in Zijn hand liggen. Maar dwars door al die dingen heen, vol van zorg, vol van geweld en oorlog. Vol van de christenvervolging in en op allerlei plaatsen, natuurrampen, uitbuiting van de aarde, te midden van al die grote zorgen… En zie, een witte wolk! Hij komt! De laatste oogst is aanstaande. Nog éven, en het eeuwige Dankfeest breekt aan. Dáár wil de Heere ons op deze dag allereerst op wijzen, met de vraag, natuurlijk, en dan ga ik naar mijn tweede gedachte: Is uw hoofd ook omhoog, het mijne, het uwe, vol uitzien? Vol verwachting, en is het dát wat uw hart, te midden van alles wat u op aarde hebt en kreeg, ook in het achterliggende seizoen, alleen maar kan vervullen: Kom Heere Jezus, ja kom, haastiglijk! Dát heeft Johannes uitgeroepen na dat machtige visioen. Toen is zijn hart vervuld geworden met heilbespiegelingen, en heeft hij het met aanbiddende verwachting uitgeroepen: Ja, kom haastiglijk! De laatste oogst. Het laatste gezicht vóór die oogst, we gaan nu naar het werk tijdens die oogst. Johannes ziet onder het beeld van een graan- en wijnoogst de dag van Christus wederkomst.

[CvdW]

Wat heeft je geraakt in deze preek?

[-DIA-]

Wat heeft je geraakt in deze preek?

Ik noem één ding: appellerend, actueel en bezinnend.

[Bertiel]

En waar zit de dankbaarheid dan in?

[-DIA-]

En waar zit de dankbaarheid dan in?

Het zijn de goedertierenheden dat wij niet vernield zijn. Hij handelt nooit met ons naar onze zonden, maar aan de andere kant, er komt wel een dag van afrekening, voor u, voor mij en voor iedereen.
Lieve mensen, luister niet bij voorbaat kritisch, dan is de vrucht bij voorbaat weg.