Aanbidding in de evangelische cultuur

[mayflower]

De volgende gedachten kwamen in me op mbt. vele evangelische aanbiddingsdiensten en concerten:
-------------------------------------------------------------------------------------

Ik denk dat aanbidding ofwel worship de hoogste roeping is van een christen, maar dan komen bij mij een paar belangrijke vragen in me op, wat is worship en wat is bepalend voor worship ?

Ik heb bewust gekozen voor de naam “worship” ipv. aanbidding, omdat we bij “worship” een duidelijker zicht krijgen op wat er bedoeld wordt. Worship betekent eigenlijk: worthiness ofwel in het nederlands “waardigheid’ tonen aan God. Aanbidding is daar op gericht om uiting , gestalte en onderwerping te geven aan de waardigheid van God zoals Hijzelf geopenbaard heeft in zijn Woord.

Nu is het zo, dat wij als zondige adams kinderen en door de zondeval ons afkeren van die waardigheid van God, Hem vanuit zijn openbaring haten en van nature een afgod willen scheppen, die voortkomt vanuit onze eigen inbeelding, zonder dat de mens zich verontmoedigd en neerbuigt voor het Almachtige en Koninklijk gezag van Levende God.

Ik schrijf dit vanuit onze natuurlijke verdorven status in Adam, maar toch moeten wij als wedergeboren kinderen Gods dit niet onderschatten, omdat ook wij los van het gezag van Gods Woord aangetrokken zullen worden naar een ingebeelde en een neerbuigende God die aansluiting moeten vinden bij de beleving van de mens, ipv. van een mens die zich onderwerp en neerbuigt voor de Levende God en zijn geboden.

Ik wil niet een duidelijk scheidslijn maken, door te zeggen dat men alleen tot het een of het ander kan behoren, omdat een oprechte verloste wedergeboren christen ook nog gedeeltelijk in zijn wandel beeldvormingen kan hebben van God die niet overeenkomstig zijn vanuit zijn Woord. Ik denk zelf dat zolang we in dit vergankelijk lichaam wonen, we hier in dit aards leven ons nooit volledig aan die volheid en waardigheid (worship) zullen onderwerpen.

Maar als het nu zo, dat men van nature een afgodendienaar is, en leeft vanuit een geestelijk inbeelding, hoe enorm is het dan van belang om te zoeken in Gods Woord wat ons als christenen brengt tot een verheerlijking en aanbidding van de Levende God , waarin de mens zich buigt in het gene wat God behaagt, zodat men Zijn “waardigheid” (worship) kan tonen.

Deze aanbidding waarin de “waardigheid” (worship) van God wordt getoond, is iets dat zich radicaal onderscheid van de wereld en haar genot en entertainment.

Ik benadruk dit omdat juist in onze mensgerichte cultuur, men hier ook vaak de invloed ziet in wat men noemt aanbiddings en christelijke muziekdiensten.

Ik heb zogenaamde christelijke aanbiddingdiensten (oa. Hillsong)mogen zien, waarin het meer op een wereldse rock entertainment dienst leek dan een dienst wat zich radicaal onderscheidde van de wereld en waarin men op een eerbiedige en Gods vrezende wijze gefocused was op de waardigheid van God.

Dit had niets te maken met wat men vaker noemt een verscheel van “beleving”. Want persoonlijk ben ik een grote muziek liefhebber en luisterde mn. vroeger naar bepaalde rock of andere wereldse muziek, maar deze zogenaamde christelijke aanbiddings concert onderscheidde zich niet radicaal van wat ik vroeger luisterde .

De inhoud van liederen waren dan nog wel christelijk (hoewel sommige ook behoorlijk mensgericht en arminiaans, zonder goed gefundeerde onderwijs), maar de muziek en sfeer deed me erg denken aan vroeger, waar ik ook emotioneel iets bij voelde, maar helaas geen verandering in mijn geestelijk denken in mijn innerlijke en uiterlijke.

Er werd veel gedaan dmv. dans, hiphop, vlaggen en allerlei manieren om de aandacht te krijgen van het publiek, maar wat ik ervaarde was dat het gericht was op een “eigen” smaak en ”eigen” beleving die voldeed aan ”mijn” verlangens, zonder een radicale onderwerping aan de geboden van God zelf. Het had een werelds aantrekkelijkheid met een christelijke omhulsel.

Paulus schrijft, dat de prediking van het kruis “dwaasheid” is voor deze wereld, en deze dwaasheid wordt alleen maar geopenbaard door de het radicaal aanbiddings leven wat zich persoonlijk en gemeenschappelijk onderscheid van deze wereld, in zowel haar innerlijke als beleving, als in haar uiterlijke presentatie naar de wereld met al haar verlangens, entertainment en genot.

Ik geef dit voorbeeld aan, omdat ik ervaren heb, dat we vaak christelijke en Bijbelse termen gemakkelijk kunnen gebruiken, zoals aanbidding en worship die niet altijd recht doen, doordat het op een menselijk ingebeelde manier ingevuld of beleving kan invullen.

Waarachtige aanbidding, kan alleen gefundeerd zijn op Gods waarheid, en zijn geboden. Als ik het woord “geboden” schrijf heeft dit vaak in onze postmoderne christelijke cultuur, vaak een negatieve klank, omdat men in onze postmoderne samenleving vaak te maken heeft met een “gevoelscultuur”, en men vaak de geboden en de waarheid ondergeschikt maakt aan het gevoel, dit heeft oa. te maken met de enorme mensgerichtheid en eigen inbeeldingen die men zelf wilt creëren.

En omdat aanbidding de hoogste roeping is van een kind van God, moet men de studie mbt. aanbidding vanuit Zijn Woord blijven onderzoeken en zich zelf blijven onderzoeken en evalueren of men daadwerkelijk God in Geest en Waarheid aanbidt (John 4:23)onderscheidend van de wereld waarin men daadwerkelijk in verwondering en vrees de Drie-eenheid God waardig aanschouwd, of dat men vanuit een eigen mensgericht genot een eigeninbeelding vormt die maar gedeeltelijk recht doet aan Gods Woord ?

--------------------------
Wat denken jullie ?

[Gian]

Ik denk dat je een goed stuk schreef, en ben het er helemaal mee eens.
John Piper heeft hier uitgebreid over geschreven in zijn boek Verlangen naar God. Van harte aangeraden.
Aanbidding kan grote vreugde in het hart geven. Daar dienen we God mee. Dat zijn we behoorlijk kwijt in onze kerken.