Roepstem - hebben we nog iets anders te melden?

[Jan Klaassen]

Als er iemand sterft, dan horen we elke weer de kreet roepstem. Ja, dat is een hele zinnige opmerking voor de onbekeerde.
Maar is er niet wat meer te vertellen? Is het niet een enorme armoede dat wij als Christenen niets meer te melden hebben? Is hij of zij niet bij de Vader? Mogen we de woorden naspreken van de cathechismus?: "Hij zal dan al zijn en mijn vijanden aan de eeuwige ondergang overgeven, maar mij met alle uitverkorenen tot Zich nemen in de hemelse blijdschap en heerlijkheid." Waar is die levende hoop?

[memento]

Als er iemand sterft, dan horen we elke weer de kreet roepstem. Ja, dat is een hele zinnige opmerking voor de onbekeerde.
Maar is er niet wat meer te vertellen? Is het niet een enorme armoede dat wij als Christenen niets meer te melden hebben? Is hij of zij niet bij de Vader? Mogen we de woorden naspreken van de cathechismus?: "Hij zal dan al zijn en mijn vijanden aan de eeuwige ondergang overgeven, maar mij met alle uitverkorenen tot Zich nemen in de hemelse blijdschap en heerlijkheid." Waar is die levende hoop?

Er is helaas in veel gevallen niet meer te melden. Er zijn helaas maar weinigen die in de Heere sterven...

[Jan Klaassen]

Er is helaas in veel gevallen niet meer te melden. Er zijn helaas maar weinigen die in de Heere sterven...

Daar geloof ik nu helemaal niets van. Er wordt te weinig geloof beleden en het is rechtzinniger om je geloof voor je te houden, maar mijn ervaring is dat er veel meer geloof is dan waar over gesproken wordt.

[memento]

Er is helaas in veel gevallen niet meer te melden. Er zijn helaas maar weinigen die in de Heere sterven...

Daar geloof ik nu helemaal niets van. Er wordt te weinig geloof beleden en het is rechtzinniger om je geloof voor je te houden, maar mijn ervaring is dat er veel meer geloof is dan waar over gesproken wordt.

Tenzij iemand zijn geloof kenbaar gemaakt heeft, kan een predikant die de uitvaart leidt niet met zekerheid spreken over de staat van iemand. We kunnen/mogen iemand niet in de hemel praten, als door woorden en werken zijn deel aan Christus niet bekend is.

[rekcor]

Tenzij iemand zijn geloof kenbaar gemaakt heeft, kan een predikant die de uitvaart leidt niet met zekerheid spreken over de staat van iemand.

Daar heb je gelijk aan, maar ik denk dat de dominee in zekere zin zijn eigen preken terughoort bij het graf. Gunnende (bijbelse) prediking = vaker troostvolle woorden bij het graf.

Sterker nog: ik denk dat een dominee zich stevig achter de theologische oren moet krabben als hij keer op keer bij een begrafenis moet constateren: we weten niet of deze persoon bij de Heere God is.

[Unionist]

Pas kregen wij een rouwbrief waar boven stond "Gelijk het gras is ons kortstondig leven". Meer niet.

Dat stuitte me toch wel tegen de borst. Is dat niet met vrome woorden hetzelfde als "Het leven is kort"?

Waarom zet je er dan een tekst boven, vroeg ik me af.

Is het "het gewone christelijke leven" dat we bij nagenoeg alle sterfgevallen moeten zeggen: "we weten het niet"? Ik kan me dat niet voorstellen.

[Jan Klaassen]

Is het "het gewone christelijke leven" dat we bij nagenoeg alle sterfgevallen moeten zeggen: "we weten het niet"? Ik kan me dat niet voorstellen.

Jij verwoordt precies hoe ik het voel.

[memento]

Is het "het gewone christelijke leven" dat we bij nagenoeg alle sterfgevallen moeten zeggen: "we weten het niet"? Ik kan me dat niet voorstellen.

Jij verwoordt precies hoe ik het voel.

Het zou niet zo moeten zijn, maar is helaas wel vaak het geval...

[Jan Klaassen]

Oke, prima, niets aan te doen dus... :roll:

[memento]

Oke, prima, niets aan te doen dus... :roll:

Genoeg aan te doen hoor. De levenden tot bekering en geloof wekken!

[Jongere]

Ik denk dat we sowieso niet te veel moeten vertellen na een sterfgeval. Alle preken en mooie teksten die dan tevoorschijn komen zijn toch heel sterk emotioneel gekleurd en ik denk dat je daar voorzichtig mee moet zijn. Zeg alles wat er te zeggen valt ervóór zou ik zeggen, al is dat een beetje kort door de bocht.

[Unionist]

Op een begrafenis komen vaak mensen die anders nooit in de kerk komen. Juist daar is er ruimte om hen met het evangelie te bereiken. Bovendien staan mensen er emotioneel meer voor open.

[vlinder]

Bij mijn ouders in de kerk zijn binnen 2 maanden 4 (zeer) jonge mensen overleden. Ze gingen allemaal niet aan het Heilig Avondmaal. Nooit hoorde je ze erover en van 3 mocht gezegd worden dat ze toch Boven mogen zijn. Hoe weten ze dit? Ja de ds. kreeg een tekst en op het sterfbed mochten ze getuigen...en ehm wat was die andere: ow ja die mevr. was zo verwonderd dat ze mocht ontwaken uit een coma. ( is dat geen wondergeloof?) en ik lees van juist bekeerde mensen toch nog strijd aan het eind van het leven......maar die mensen kregen allemaal ruimte. En dat hoor je dan overal vertellen, maar er is niemand van die verhaal vertellers bij het overlijden geweest. Sorry, maar ik heb hier echt mijn vragen bij.....

Ook in mijn werk ( palliatieve zorg) zie ik heel veel, zal het jullie besparen. Maar dat is echt het moeilijkste stukje in mijn werk als mensen zeggen: het is niet voor mij en ze zakken zo gelaten in slaap, in de dood......dan sta je zo machteloos......en nee, dan geloof ik niet dat er meer te zeggen is dan: bereid u huis want gij zult sterven...of: het is een roepstem!

[Margriet]

Ik vind dat sommige dominees niet beseffen wat een goede preek voor de nabestaanden kan betekenen.
Toen mijn vader overleed was de dominee op vakantie. Er kwam een voor ons onbekende, net terug uit het buitenland en hij zei,
" voor je vader kan ik niets meer doen , wel voor jullie"
En dat deed hij dus ook. Iedereen ging gesterkt weg. Ik ben er later nog door heel vel mensen op aangesproken.
Ik had die graag bij de begrafenis van mijn eerste man gehad, wij hadden geen dominee nodig die nog eens zout in de wond wreef!!

[uitgeworpen]

De ' toepraak' op de begravenis van mijn opa heeft mij tot inkeer gebracht. Vooral toen hij vertelde wat voor een rijke God mijn opa had. Hij schilderde niet mijn opa uit maar een genadig God die zondaren redt uit de duisternis. Ds Rietdijk besloot met de woorden: Die God leeft nog!
Dat was voor mij het begin van mijn inkeer, terugkeer tot de God van mijn opa.

Magriet heeft gelijk. Een goede preek, waar dan ook...in de kerk, in het zaaltje, aan het graf of tijdens de nabegravenis kan ontzettend veel betekenen.