• Nu tart ik de dood....

Nu tart ik de dood, een zinnetje uit M' Cheyne lied/gedicht...hoe moet je dat zien?
De dood tarten?

Als je dat kunt zeggen ben je gewoon het punt al voorbij. Jehebt het al bereikt Ik denk dat niet veel van ons daar al zijn!!

Ik denk zoiets:

Dood, waar is uw prikkel? Hel, waar is uw overwinning?

Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf. Nee neemt mij geen satan die zegenkroon af....lijkt me op zich duidelijk.

Je bent er nu niet meer bang voor, je tart de dood. Je overwinning is "binnen". Idd. de trant van: dood, waar is uw prikkel? Hel, waar is uw overwinning?

Vergeet niet, dat de eerste betekenis van "tarten" is "zich niet laten afschrikken door".
Wij denken meer aan de betekenis "boos maken, prikkelen tot een handeling".

vlinder schreef:Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf. Nee neemt mij geen satan die zegenkroon af....lijkt me op zich duidelijk.

Je bent er nu niet meer bang voor, je tart de dood. Je overwinning is "binnen". Idd. de trant van: dood, waar is uw prikkel? Hel, waar is uw overwinning?

Ja Vlinder,
En dat zegt een zieke man in het aangezicht van de dood.
Als we gezond zijn kunnen we dit nog wel zeggen maar als die laatste vijand in het verzier komt en je kunt dit zeggen.
Wonder van Genade dat de HEERE nooit zal laten varen het Werk
Zijner Handen dan kan hij ook zeggen dat Jezus alleen zijn Gerechtigheid is.
Wat zal het een ontwaken voor hem geweest zijn "Verzadigd te zijn
met Zijn Godelijk beeld"

Even voor de duidelijkheid:

Eens was ik een vreemdling', voor God en mijn hart
'k Gevoelde geen schuld en ik kende geen smart
Ik vroeg niet: Mijn ziele doorziet gij uw lot
Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen God.

Al sprak daar een stem uit de heilige blaan (bladen)
Van 't Lam met de zon den der wereld belaan
Ik zocht bij de kruispaal geen veilige wijk
'k Stond blind en van verre in mij zelve zo rijk.

Ik deed al Jeruzalems dochters weleer
Ik weende om de pijn van mijn lijdende Heer'
En ik dacht er niet aan dat ik zelf, door mijn schuld
Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld

Maar toen mij Gods Geest aan mijzelf had ontdekt
Toen werd in mijn ziele de vreze gewekt
Toen voelde ik wat eisen Gods heiligheid deed
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed.

Toen vluchtt' ik tot Jezus, Hij heeft mij gered
Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet
Mijn heil en mijn vrede en mijn leven werd Hij:
Ik boog me en geloofde, en mijn God sprak mij vrij.

Nu ken ik die waarheid zo diep als gewis,
dat Christus alleen mijn gerechtigheid is.
Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf
Nu neemt mij geen satan de Zegekroon af.

Nu reis ik getroost onder 't heiligend kruis
Naar 't erfgoed daar Boven in 't Vaderlijk huis
Mijn Jezus geleidt mij door d' aardse woestijn
Gestorven voor mij! Zal mijn zwanenzang zijn.

Wat heerlijk! Als je dit voluit mee kan zeggen!