Standenleer of Evangelieprediking

[Afgewezen]

Ik start dan zelf maar deze topic, die dus een afsplitsing is van '100 jaar Gereformeerde Gemeenten'.

Het is een standenleer, geen voorwaardenleer. Het zijn geen voorwaarden, maar het is wel de weg waarlangs God een mens bekeert. Dus de standen zoals ds Moerkerken dat aangeeft (of je het er mee eens bent of niet) zijn geen voorwaarden. Dat is de meest basale misvatting over de standenleer of kenmerkenprediking

Ik denk dat je hier wel bij een wezenlijk punt bent. Want het gaat er nu niet dus niet meer om dat je verlost wordt, nee, de vraag is nu: in welke 'stand' van het genadeleven bevind je je?
Hier is een belangrijke wissel omgegaan, tot grote schade voor de GG!

* zucht * dat is misvatting 2 over de standenleer. Het gaat ook bij ds Moerkerken om de verlossing en dat een mens in een verzoende betrekking met God komt; het is een Christocentrische prediking. De standenleer is een beschrijving vanuit de bevinding van Gods kinderen, geënt op Gods Woord, hoe God een mens bekeerd, oftewel imitatio Christi. We zijn niet van de EO, maar we zijn bevindelijk gereformeerd

.
Beste E.,
Ik ken de prediking van ds. Moerkerken behoorlijk goed, en heb ds. Moerkerken ook zelf meermalen daarover gesproken. Dat ik hem dus niet goed zou begrijpen, is een misverstand.
Dat ik het niet met hem eens ben, is een andere zaak.

[Afgewezen]

De standenleer is een beschrijving vanuit de bevinding van Gods kinderen, geënt op Gods Woord, hoe God een mens bekeerd, oftewel imitatio Christi. We zijn niet van de EO, maar we zijn bevindelijk gereformeerd.

De standenleer is m.i. niet geënt op Gods Woord.
De standenleer is geen imitatio Christi, want dat gaat over 'navolging', niet over hoe een mens bekeerd wordt.
Bevindelijk gereformeerd zijn is niet hetzelfde als een standenleer aanhangen.

[Hendrikus]

De standenleer is een beschrijving vanuit de bevinding van Gods kinderen, geënt op Gods Woord, hoe God een mens bekeerd, oftewel imitatio Christi.

Dat is een vreemde definitie van de Imitatio Christi, zeg!

We zijn niet van de EO, maar we zijn bevindelijk gereformeerd

Spreek even voor jezelf en niet namens anderen.
Of is het pluralis majestatis wat je nu bezigt?

[memento]

Bevindelijk Gereformeerd zijn, wil m.i. zeggen dat je met je hart beleefd (bevinding) wat je met je hoofd kent en geloofd (de gereformeerde leer). M.i. is in de rechte bevinding Christus altijd het centrum en doel.

Bevinding is geen mystiek, en streeft dus niet om één te worden met Christus. Nee, het streeft ernaar om met Christus 'gemeenzaam' (samen) te zijn. Het dus niet een zijn in hogere sferen, wat slechts door ervaring gekend kan worden, wat slechts voor enkelen is weggelegd, vaak na een lange weg. Nee, het is een ervaren van Christus, een ervaring die toetsbaar is aan de Schrift, en voor elke gelovige is weggelegd, ja voor elke gelovige een essentieel punt van hun gelooft vormt

[entiteitxx]

De standenleer is een beschrijving vanuit de bevinding van Gods kinderen, geënt op Gods Woord, hoe God een mens bekeerd, oftewel imitatio Christi.

Dat is een vreemde definitie van de Imitatio Christi, zeg!

We zijn niet van de EO, maar we zijn bevindelijk gereformeerd

Spreek even voor jezelf en niet namens anderen.
Of is het pluralis majestatis wat je nu bezigt?

Ga even anders vliegen afvangen. Ik zou voor jou nog geeneens willen spreken

[Afgewezen]

Het tweede punt: iedere dominee in de GG zegt tegen ieder mens dat hij mag en moet vragen smeken om zijn bekering, om een nieuw hart. Het punt is dat om het eens zwart/wit te zeggen de GG zegt: vraag om Christus! roep Hem aan bij dage en bij nachte of Hij je wilt bekeren. Er is schuldvergeving te verkrijgen in het bloed van Christus voor de grootste der zondaren (aanbod van genade). Maar als God uit genade ingaat op deze vraag, krijg je ipv Christus, schuld en zondenbesef in je hart gelegd. Ipv bekeerd wordt je onbekeerd, en er komt een droefheid naar Christus. Kortom eerst Goede Vrijdag, dan Pasen. Zo iemand gelooft nog onbekeerd te zijn, terwijl God al werkzaam is in zijn ziel. En ja, met Pasen is er dan dat heilsfeit: Gij hebt mij verlost. Dan is het geloof daar.

Ik zeg het hier een beetje krakkemikkig, maar dit is het ongeveer.

Volgens mij bestaat de standenleer van ds. Moerkerken uit meer standen.
Daarbij, als iemand dagen- en nachtenlang om Christus roept, is de Geest dan al niet werkzaam in zo iemand? Is diegene dan al niet ontdekt aan zijn/haar ellende?

[entiteitxx]

De standenleer is een beschrijving vanuit de bevinding van Gods kinderen, geënt op Gods Woord, hoe God een mens bekeerd, oftewel imitatio Christi. We zijn niet van de EO, maar we zijn bevindelijk gereformeerd.

De standenleer is m.i. niet geënt op Gods Woord.
De standenleer is geen imitatio Christi, want dat gaat over 'navolging', niet over hoe een mens bekeerd wordt.
Bevindelijk gereformeerd zijn is niet hetzelfde als een standenleer aanhangen.

Imitatio Christi is in dit verband is achteraf gezien een slechte woordkeuze van mij, ik wilde zeggen, de gang van de Borg etc etc. ik vind dat bevindelijk, maar als je het mystiek wilt noemen, ga je gang

[JolandaOudshoorn]

Bevindelijk Gereformeerd zijn, wil m.i. zeggen dat je met je hart beleefd (bevinding) wat je met je hoofd kent en geloofd (de gereformeerde leer). M.i. is in de rechte bevinding Christus altijd het centrum en doel.

Bevinding is geen mystiek, en streeft dus niet om één te worden met Christus. Nee, het streeft ernaar om met Christus 'gemeenzaam' (samen) te zijn. Het dus niet een zijn in hogere sferen, wat slechts door ervaring gekend kan worden, wat slechts voor enkelen is weggelegd, vaak na een lange weg. Nee, het is een ervaren van Christus, een ervaring die toetsbaar is aan de Schrift, en voor elke gelovige is weggelegd, ja voor elke gelovige een essentieel punt van hun gelooft vormt

Hiermee ben ik het helemaal mee eens. Ik denk dat je bevinding beter kan omschrijven als persoonlijke ervaring, het gaat er nl ook niet om hoe een ander rechtvaardig wordt, maar hoe ik rechtvaardig voor God gestelt wordt.
Daarbij komt, bij iedereen is het anders, gaat God een andere weg, komen er ook karaktereigenschappen bij kijken, of leeftijd, levensgeschiedenis, etc. Daarom is het gevaarlijk om bekeringsgeschiedenissen als maatstaf te gebruiken, hoe godvrezend ook deze mensen zijn.
Wat mij ook opvalt is dat er zo weinig bekeringgeschiedenissen in de Bijbel beschreven staan. Vaak lezen we alleen maar over de vruchten van het nieuwe leven. Zou dat misschien ook zijn om niet naar mensen te kijken, maar naar Christus?
En uiteindelijk draait het maar om een vraag: ben ik gerechtvaardigt door de kruisverdienste van Jezus Christus? Kunnen we deze vraag met een bevindelijk "ja" beantwoorden?

[Hendrikus]

Ga even anders vliegen afvangen. Ik zou voor jou nog geeneens willen spreken

Zo, wat zijn we weer vriendelijk vandaag :roll:

[entiteitxx]

Het tweede punt: iedere dominee in de GG zegt tegen ieder mens dat hij mag en moet vragen smeken om zijn bekering, om een nieuw hart. Het punt is dat om het eens zwart/wit te zeggen de GG zegt: vraag om Christus! roep Hem aan bij dage en bij nachte of Hij je wilt bekeren. Er is schuldvergeving te verkrijgen in het bloed van Christus voor de grootste der zondaren (aanbod van genade). Maar als God uit genade ingaat op deze vraag, krijg je ipv Christus, schuld en zondenbesef in je hart gelegd. Ipv bekeerd wordt je onbekeerd, en er komt een droefheid naar Christus. Kortom eerst Goede Vrijdag, dan Pasen. Zo iemand gelooft nog onbekeerd te zijn, terwijl God al werkzaam is in zijn ziel. En ja, met Pasen is er dan dat heilsfeit: Gij hebt mij verlost. Dan is het geloof daar.

Ik zeg het hier een beetje krakkemikkig, maar dit is het ongeveer.

Volgens mij bestaat de standenleer van ds. Moerkerken uit meer standen.
Daarbij, als iemand dagen- en nachtenlang om Christus roept, is de Geest dan al niet werkzaam in zo iemand? Is diegene dan al niet ontdekt aan zijn/haar ellende?

Ja, maar ik wilde in dit verhaal een beetje een average GG preek weergeven. Ds Moerkerken en zijn standen, daar kun je 100 jaar over praten. Zoals je weet begint de wedergeboorte met zondenbesef en de onbewuste rechtvaardigmaking. Bovendien ( voor de zoveelste keer) ben ik het niet 100% eens met ds Moerkerken.

In jouw mening komt juist een voorwaarde van ellendekennis naar voren. Nee God , in Christus biedt Zijn genade aan verloren zondaren zoals ze zijn ( nl zonder enige ellendekennis, geestelijk dood). Daarom begint de wedergeboorte met ellendekennis.

[entiteitxx]

Bevindelijk Gereformeerd zijn, wil m.i. zeggen dat je met je hart beleefd (bevinding) wat je met je hoofd kent en geloofd (de gereformeerde leer). M.i. is in de rechte bevinding Christus altijd het centrum en doel.

Bevinding is geen mystiek, en streeft dus niet om één te worden met Christus. Nee, het streeft ernaar om met Christus 'gemeenzaam' (samen) te zijn. Het dus niet een zijn in hogere sferen, wat slechts door ervaring gekend kan worden, wat slechts voor enkelen is weggelegd, vaak na een lange weg. Nee, het is een ervaren van Christus, een ervaring die toetsbaar is aan de Schrift, en voor elke gelovige is weggelegd, ja voor elke gelovige een essentieel punt van hun gelooft vormt

Hiermee ben ik het helemaal mee eens. Ik denk dat je bevinding beter kan omschrijven als persoonlijke ervaring, het gaat er nl ook niet om hoe een ander rechtvaardig wordt, maar hoe ik rechtvaardig voor God gestelt wordt.
Daarbij komt, bij iedereen is het anders, gaat God een andere weg, komen er ook karaktereigenschappen bij kijken, of leeftijd, levensgeschiedenis, etc. Daarom is het gevaarlijk om bekeringsgeschiedenissen als maatstaf te gebruiken, hoe godvrezend ook deze mensen zijn.
Wat mij ook opvalt is dat er zo weinig bekeringgeschiedenissen in de Bijbel beschreven staan. Vaak lezen we alleen maar over de vruchten van het nieuwe leven. Zou dat misschien ook zijn om niet naar mensen te kijken, maar naar Christus?
En uiteindelijk draait het maar om een vraag: ben ik gerechtvaardigt door de kruisverdienste van Jezus Christus? Kunnen we deze vraag met een bevindelijk "ja" beantwoorden?

Al die soms heel verschillende persoonlijke ervaringen/ wegen hebben toch 1 zelfde rode lijn

[Afgewezen]

Ja, maar ik wilde in dit verhaal een beetje een average GG preek weergeven. Ds Moerkerken en zijn standen, daar kun je 100 jaar over praten. Zoals je weet begint de wedergeboorte met zondenbesef en de onbewuste rechtvaardigmaking. Bovendien ( voor de zoveelste keer) ben ik het niet 100% eens met ds Moerkerken.

In jouw mening komt juist een voorwaarde van ellendekennis naar voren. Nee God , in Christus biedt Zijn genade aan verloren zondaren zoals ze zijn ( nl zonder enige ellendekennis, geestelijk dood). Daarom begint de wedergeboorte met ellendekennis.

Entiteitxx, je hebt een wat vreemde manier van redeneren.
Even terug naar het begin.
Een wedergeboorte met zondebesef en onbewuste rechtvaardigmaking vind ik niet in de Schrift. De Schrift leert mij één rechtvaardigmaking, namelijk die door het geloof in Christus.

Dat de wedergeboorte begint met de ellendekennis vind ik wederom niet in de Schrift terug. Dat het werk van de Geest begint met het overtuigen van zonde, is iets anders.
Maar die overtuiging van zonde als apart item in te brengen in de prediking, kan het gevaar van voorwaardelijkheid in zich hebben. Want de zondaar wordt zo op zichzelf teruggeworpen: "Ben ik wel (genoeg) van mijn zonde overtuigd?" En als het oordeel over zichzelf negatief uitvalt, wat dan?

[memento]

Bevindelijk Gereformeerd zijn, wil m.i. zeggen dat je met je hart beleefd (bevinding) wat je met je hoofd kent en geloofd (de gereformeerde leer). M.i. is in de rechte bevinding Christus altijd het centrum en doel.

Bevinding is geen mystiek, en streeft dus niet om één te worden met Christus. Nee, het streeft ernaar om met Christus 'gemeenzaam' (samen) te zijn. Het dus niet een zijn in hogere sferen, wat slechts door ervaring gekend kan worden, wat slechts voor enkelen is weggelegd, vaak na een lange weg. Nee, het is een ervaren van Christus, een ervaring die toetsbaar is aan de Schrift, en voor elke gelovige is weggelegd, ja voor elke gelovige een essentieel punt van hun gelooft vormt

Hiermee ben ik het helemaal mee eens. Ik denk dat je bevinding beter kan omschrijven als persoonlijke ervaring, het gaat er nl ook niet om hoe een ander rechtvaardig wordt, maar hoe ik rechtvaardig voor God gestelt wordt.
Daarbij komt, bij iedereen is het anders, gaat God een andere weg, komen er ook karaktereigenschappen bij kijken, of leeftijd, levensgeschiedenis, etc. Daarom is het gevaarlijk om bekeringsgeschiedenissen als maatstaf te gebruiken, hoe godvrezend ook deze mensen zijn.
Wat mij ook opvalt is dat er zo weinig bekeringgeschiedenissen in de Bijbel beschreven staan. Vaak lezen we alleen maar over de vruchten van het nieuwe leven. Zou dat misschien ook zijn om niet naar mensen te kijken, maar naar Christus?
En uiteindelijk draait het maar om een vraag: ben ik gerechtvaardigt door de kruisverdienste van Jezus Christus? Kunnen we deze vraag met een bevindelijk "ja" beantwoorden?

Al die soms heel verschillende persoonlijke ervaringen/ wegen hebben toch 1 zelfde rode lijn

Ellende, verlossing, dankbaarheid was die lijn toch?

[JolandaOudshoorn]

Bevindelijk Gereformeerd zijn, wil m.i. zeggen dat je met je hart beleefd (bevinding) wat je met je hoofd kent en geloofd (de gereformeerde leer). M.i. is in de rechte bevinding Christus altijd het centrum en doel.

Bevinding is geen mystiek, en streeft dus niet om één te worden met Christus. Nee, het streeft ernaar om met Christus 'gemeenzaam' (samen) te zijn. Het dus niet een zijn in hogere sferen, wat slechts door ervaring gekend kan worden, wat slechts voor enkelen is weggelegd, vaak na een lange weg. Nee, het is een ervaren van Christus, een ervaring die toetsbaar is aan de Schrift, en voor elke gelovige is weggelegd, ja voor elke gelovige een essentieel punt van hun gelooft vormt

Hiermee ben ik het helemaal mee eens. Ik denk dat je bevinding beter kan omschrijven als persoonlijke ervaring, het gaat er nl ook niet om hoe een ander rechtvaardig wordt, maar hoe ik rechtvaardig voor God gestelt wordt.
Daarbij komt, bij iedereen is het anders, gaat God een andere weg, komen er ook karaktereigenschappen bij kijken, of leeftijd, levensgeschiedenis, etc. Daarom is het gevaarlijk om bekeringsgeschiedenissen als maatstaf te gebruiken, hoe godvrezend ook deze mensen zijn.
Wat mij ook opvalt is dat er zo weinig bekeringgeschiedenissen in de Bijbel beschreven staan. Vaak lezen we alleen maar over de vruchten van het nieuwe leven. Zou dat misschien ook zijn om niet naar mensen te kijken, maar naar Christus?
En uiteindelijk draait het maar om een vraag: ben ik gerechtvaardigt door de kruisverdienste van Jezus Christus? Kunnen we deze vraag met een bevindelijk "ja" beantwoorden?

Al die soms heel verschillende persoonlijke ervaringen/ wegen hebben toch 1 zelfde rode lijn

Ellende, verlossing, dankbaarheid was die lijn toch?

precies!!

[entiteitxx]

Ja, maar ik wilde in dit verhaal een beetje een average GG preek weergeven. Ds Moerkerken en zijn standen, daar kun je 100 jaar over praten. Zoals je weet begint de wedergeboorte met zondenbesef en de onbewuste rechtvaardigmaking. Bovendien ( voor de zoveelste keer) ben ik het niet 100% eens met ds Moerkerken.

In jouw mening komt juist een voorwaarde van ellendekennis naar voren. Nee God , in Christus biedt Zijn genade aan verloren zondaren zoals ze zijn ( nl zonder enige ellendekennis, geestelijk dood). Daarom begint de wedergeboorte met ellendekennis.

Entiteitxx, je hebt een wat vreemde manier van redeneren.
Even terug naar het begin.
Een wedergeboorte met zondebesef en onbewuste rechtvaardigmaking vind ik niet in de Schrift. De Schrift leert mij één rechtvaardigmaking, namelijk die door het geloof in Christus.

Dat de wedergeboorte begint met de ellendekennis vind ik wederom niet in de Schrift terug. Dat het werk van de Geest begint met het overtuigen van zonde, is iets anders.
Maar die overtuiging van zonde als apart item in te brengen in de prediking, kan het gevaar van voorwaardelijkheid in zich hebben. Want de zondaar wordt zo op zichzelf teruggeworpen: "Ben ik wel (genoeg) van mijn zonde overtuigd?" En als het oordeel over zichzelf negatief uitvalt, wat dan?

Ja ik redeneer enorm vreemd. We zullen op het gebied van de standenleer altijd vreemden voor elkaar blijven vrees ik.

Of de oprechtheid van je zonden zuiver is, kun je pas achteraf concluderen als je gerechtvaardigd ben. Ik ben het daarom iig wel eens met je dat in de 'leer' van ds Moerkerken de "bewuste" rechtvaardigmaking" ondergesneeuwd is, met alle gevolgen van dien. Ook ds Moerkerkens leer moet je bezien in het licht van de tijd en omstandigheden. Ik hoop en verwacht dat ds Moerkerken hier nog wel op zal terugkomen.