Het werk wat de Heere doet laat zich allen maar bewonderen.
Onverdiende zaligheid heb ik van mijn God genoten, ik roem in vrije gunst alleen.
Steeds weer opnieuw moet het geloof beproefd worden. De Bijbel noemt dat een smeltkroes.
Gods werk is afbrekend. De reactie van "het vlees" is steeds weer vijandschap. Bij een kind van God maar ook bij "vleselijke" mensen.
Wat een wonder dat de Heere steeds weer opnieuw wil beginnen.
Wat een wonder dat ik het zelf niet hoef te grijpen. Dan was het verloren. Dat is juist ook een les voor onze tijd!

Octavius schreef:Het werk wat de Heere doet laat zich allen maar bewonderen.
Onverdiende zaligheid heb ik van mijn God genoten, ik roem in vrije gunst alleen.
Steeds weer opnieuw moet het geloof beproefd worden. De Bijbel noemt dat een smeltkroes.
Gods werk is afbrekend. De reactie van "het vlees" is steeds weer vijandschap. Bij een kind van God maar ook bij "vleselijke" mensen.
Wat een wonder dat de Heere steeds weer opnieuw wil beginnen.
Wat een wonder dat ik het zelf niet hoef te grijpen. Dan was het verloren. Dat is juist ook een les voor onze tijd!

Hoewel ik enigszins aanloop tegen de zinsnede Wat een wonder dat ik het zelf niet hoef te grijpen, vind ik dit wel een mooie posting. Het draagt namelijk een groot vertrouwen in zich, dat hoewel er vijandschap bij ons is en hoewel het geloof steeds weer achterop kan raken, er toch een blijvend uitzicht is op Gods genade. Steeds weer wil Hij opnieuw beginnen, er is "genade op genade". Inderdaad, dat is vooral een kwestie van ondervinden, beleven, bevinden. Het afbrekende werk slaat hier gelukkig niet op God zelf (alsof hij werkelijk uit is op de vernedering van de mens), maar het slaat in deze posting op het onschadelijk maken van alle belemmeringen die mensen opwerpen tegen deze genade. God breekt dat af om vervolgens opnieuw te bouwen en het geloof te herstellen.

Nog even over de genoemde zinsnede. Ik denk, dat dit toch wat voortkomt vanuit de behoefte om de puntjes op de i te zetten. Om maar niet verkeerd begrepen te worden. Niet de mens, maar God staat aan het begin. Maar al te vaak wordt deze zinsnede gebruikt om ons alle troost te ontnemen (waarschijnlijk is God nog niet begonnen), maar uit de posting proef ik gelukkig iets anders.

Zo'n zinsnede vind ik eigenlijk niet nodig. Het komt namelijk weer heel redenerend over (even precies formuleren hoe het nu werkelijk allemaal in elkaar steekt). En dat is enigszins in tegenspraak met de titel van deze topic.

't Is eigenlijk niet uit te leggen en dan passen ook al die dogmatische preciseringen niet. Het gaat er in eerste instantie om dát er genade wordt gevonden; hoe dat precies kan is belangrijk, maar nu even van secundair belang.

gravo

Eigenllijk bedoelde ik alleen te zeggen dat een bedelaar alleen iets kríjgt. Hij heeft er geen recht op (hoewel er in Israël eigenlijk geen bedelaar behoorde te zijn). Hij is overgegeven aan de gulle(?) gever.
En toch is de Heere zo anders, hij laat geen bidder staan. Hij die door de nood gedreven, zich tot Hem om troost begeeft geeft Hij genade. Dat is niet twijfelachtig maar zeker.Dan mogen we van harte "amen" op het gebed zeggen. Mijn gebed is veel zekerder van God verhoord, dan ik in mijn hart geveol dat ik zulks van Hem begeer.
Het blijft een gave.
Het kan juist zo'n belemmering zijn als wij denken dat wij moéten geloven. Onze armen zijn tekort. Wat een wonder dat de Heere alles geeft.
De Heere wil lege vaten vervullen.

Ja, en wat ook smartelijk is voor het vlees: alles wat we meer zijn dan bedelaar, zijn we teveel.

caprice schreef:Ja, en wat ook smartelijk is voor het vlees: alles wat we meer zijn dan bedelaar, zijn we teveel.

Kinderen van God? Gunstelingen van de Allerhoogste?

Hoezo, alles wat we weer zijn dan bedelaar zijn we teveel.

Luther heeft gezegd dat we allen bedelaars zijn maar hij heeft nooit gezegd dat dat alles is wat we zijn....

Of zou God ons als zijn kinderen laten bedelen? Wat voor Vader-beeld heb jij?!

Haal geen dingen uit zijn verband... je doet hier tekort aan God als onze Vader en wat Hij allemaal geeft. We zijn vreemdelingen hier op aarde en daar doelde Luther op. Maar we zijn burgers van een ander koninkrijk, kinderen van God... En dan zijn we heel rijk.

Dat God zondaren redt, ja dat Hij zelfs Zijn eigen zoon er voor opgeofferd heeft, dat is nooit te begrijpen. Dat is een wonder wat niet klein te krijgen is.

Maar tegelijkertijd is er zoveel wat wél te kennen is van God. Zijn Woord staat er vol mee. Daarom heb ik moeite met de stelling dat Gods werk zich alleen beleven laat. Zonder kennis in het hoofd, komt er nooit kennis in het hart. Laten we ons daarom beijveren Gods Woord te bestuderen, opdat het gebruikt mag worden om God steeds meer en meer te leren kennen met het hart.

Marnix schreef:

caprice schreef:Ja, en wat ook smartelijk is voor het vlees: alles wat we meer zijn dan bedelaar, zijn we teveel.

Kinderen van God? Gunstelingen van de Allerhoogste?

Hoezo, alles wat we weer zijn dan bedelaar zijn we teveel.

Luther heeft gezegd dat we allen bedelaars zijn maar hij heeft nooit gezegd dat dat alles is wat we zijn....

Of zou God ons als zijn kinderen laten bedelen? Wat voor Vader-beeld heb jij?!

Haal geen dingen uit zijn verband... je doet hier tekort aan God als onze Vader en wat Hij allemaal geeft. We zijn vreemdelingen hier op aarde en daar doelde Luther op. Maar we zijn burgers van een ander koninkrijk, kinderen van God... En dan zijn we heel rijk.

En de term 'smartelijk voor het vlees' klopt ook niet. Integendeel wordt het heel fijn gevonden. Dergelijke 'standen' kun je elkaar ook aanpraten om maar zeker te zijn dat niemand in ieder geval meer zal zijn dan ik. Want als niemand meer dan bedelaar is, dan is hij in ieder geval gelijk aan mij, niet meer.

Of: als de minste in het koninkrijk de meestal is, zal ik wel zorgen de minste te zijn. Zo sla ik twee vliegen in één klap.

Paulus zegt zelf ergens dat hij door Gods genade de meeste van de apostelen mocht zijn.

refo schreef:

Marnix schreef:

caprice schreef:Ja, en wat ook smartelijk is voor het vlees: alles wat we meer zijn dan bedelaar, zijn we teveel.

Kinderen van God? Gunstelingen van de Allerhoogste?

Hoezo, alles wat we weer zijn dan bedelaar zijn we teveel.

Luther heeft gezegd dat we allen bedelaars zijn maar hij heeft nooit gezegd dat dat alles is wat we zijn....

Of zou God ons als zijn kinderen laten bedelen? Wat voor Vader-beeld heb jij?!

Haal geen dingen uit zijn verband... je doet hier tekort aan God als onze Vader en wat Hij allemaal geeft. We zijn vreemdelingen hier op aarde en daar doelde Luther op. Maar we zijn burgers van een ander koninkrijk, kinderen van God... En dan zijn we heel rijk.

En de term 'smartelijk voor het vlees' klopt ook niet. Integendeel wordt het heel fijn gevonden. Dergelijke 'standen' kun je elkaar ook aanpraten om maar zeker te zijn dat niemand in ieder geval meer zal zijn dan ik. Want als niemand meer dan bedelaar is, dan is hij in ieder geval gelijk aan mij, niet meer.

Volgens mij bedoelt Caprice het verticaal hoor, niet horizontaal.

Erasmiaan schreef:

refo schreef:

Marnix schreef:

caprice schreef:Ja, en wat ook smartelijk is voor het vlees: alles wat we meer zijn dan bedelaar, zijn we teveel.

Kinderen van God? Gunstelingen van de Allerhoogste?

Hoezo, alles wat we weer zijn dan bedelaar zijn we teveel.

Luther heeft gezegd dat we allen bedelaars zijn maar hij heeft nooit gezegd dat dat alles is wat we zijn....

Of zou God ons als zijn kinderen laten bedelen? Wat voor Vader-beeld heb jij?!

Haal geen dingen uit zijn verband... je doet hier tekort aan God als onze Vader en wat Hij allemaal geeft. We zijn vreemdelingen hier op aarde en daar doelde Luther op. Maar we zijn burgers van een ander koninkrijk, kinderen van God... En dan zijn we heel rijk.

En de term 'smartelijk voor het vlees' klopt ook niet. Integendeel wordt het heel fijn gevonden. Dergelijke 'standen' kun je elkaar ook aanpraten om maar zeker te zijn dat niemand in ieder geval meer zal zijn dan ik. Want als niemand meer dan bedelaar is, dan is hij in ieder geval gelijk aan mij, niet meer.

Volgens mij bedoelt Caprice het verticaal hoor, niet horizontaal.

Eh, zou je dat willen toelichten? Want wat je nou met verticaal en horizontaal bedoelt snap ik niet (of ik begrijp het wel maar snap dan niet hoe men dat zou kunnen stellen

memento schreef:Dat God zondaren redt, ja dat Hij zelfs Zijn eigen zoon er voor opgeofferd heeft, dat is nooit te begrijpen. Dat is een wonder wat niet klein te krijgen is.

Maar tegelijkertijd is er zoveel wat wél te kennen is van God. Zijn Woord staat er vol mee. Daarom heb ik moeite met de stelling dat Gods werk zich alleen beleven laat. Zonder kennis in het hoofd, komt er nooit kennis in het hart. Laten we ons daarom beijveren Gods Woord te bestuderen, opdat het gebruikt mag worden om God steeds meer en meer te leren kennen met het hart.

Inderdaad Martha werd bestraft omdat ze zich druk maakte over vele dingen, ze moest weer net als Maria aan de voeten van de Heere Jezus gaan zitten. De Heere Jezus is Profeet om te onderwijzen, Priester om te betalen (plaatsbekledend) en Koning om te regeren. Als de Heere Jezus ons onderwijst verlangen we steeds meer naar nieuw onderwijs. (We zijn zeer begerig naar de redelijke en onvervalste melk van Gods Woord.) Maar dat onderwijs is geestelijk onderwijs. Dat laat zich alleen beleven. Natuurlijk wil de Heere ook studie van ZIjn Woord gebruiken. Maar willen we daar geestelijke lessen uit leren dan zijn we afhankelijk van Gods Geest.

Marnix schreef:

Erasmiaan schreef:

refo schreef:

Marnix schreef: Kinderen van God? Gunstelingen van de Allerhoogste?

Hoezo, alles wat we weer zijn dan bedelaar zijn we teveel.

Luther heeft gezegd dat we allen bedelaars zijn maar hij heeft nooit gezegd dat dat alles is wat we zijn....

Of zou God ons als zijn kinderen laten bedelen? Wat voor Vader-beeld heb jij?!

Haal geen dingen uit zijn verband... je doet hier tekort aan God als onze Vader en wat Hij allemaal geeft. We zijn vreemdelingen hier op aarde en daar doelde Luther op. Maar we zijn burgers van een ander koninkrijk, kinderen van God... En dan zijn we heel rijk.

En de term 'smartelijk voor het vlees' klopt ook niet. Integendeel wordt het heel fijn gevonden. Dergelijke 'standen' kun je elkaar ook aanpraten om maar zeker te zijn dat niemand in ieder geval meer zal zijn dan ik. Want als niemand meer dan bedelaar is, dan is hij in ieder geval gelijk aan mij, niet meer.

Volgens mij bedoelt Caprice het verticaal hoor, niet horizontaal.

Eh, zou je dat willen toelichten? Want wat je nou met verticaal en horizontaal bedoelt snap ik niet (of ik begrijp het wel maar snap dan niet hoe men dat zou kunnen stellen

Ik denk dat Caprice bedoeld dat als Jezus zegt: Volg mij! Dat we Hem onvoorwaardelijk moeten volgen. Niets uit ons , alles uit Hem. Anders kunnen we Hem niet volgen.

Marnix schreef:

Erasmiaan schreef:

refo schreef:

Marnix schreef: Kinderen van God? Gunstelingen van de Allerhoogste?

Hoezo, alles wat we weer zijn dan bedelaar zijn we teveel.

Luther heeft gezegd dat we allen bedelaars zijn maar hij heeft nooit gezegd dat dat alles is wat we zijn....

Of zou God ons als zijn kinderen laten bedelen? Wat voor Vader-beeld heb jij?!

Haal geen dingen uit zijn verband... je doet hier tekort aan God als onze Vader en wat Hij allemaal geeft. We zijn vreemdelingen hier op aarde en daar doelde Luther op. Maar we zijn burgers van een ander koninkrijk, kinderen van God... En dan zijn we heel rijk.

En de term 'smartelijk voor het vlees' klopt ook niet. Integendeel wordt het heel fijn gevonden. Dergelijke 'standen' kun je elkaar ook aanpraten om maar zeker te zijn dat niemand in ieder geval meer zal zijn dan ik. Want als niemand meer dan bedelaar is, dan is hij in ieder geval gelijk aan mij, niet meer.

Volgens mij bedoelt Caprice het verticaal hoor, niet horizontaal.

Eh, zou je dat willen toelichten? Want wat je nou met verticaal en horizontaal bedoelt snap ik niet (of ik begrijp het wel maar snap dan niet hoe men dat zou kunnen stellen

Bedelaar ten opzichte van God, en niet ten opzichte van de mensen.

Een stukje uit een interview met de dichter Willem Barnard, dat vandaag in het RD verscheen.

Willem Barnard schreef:Niet alleen werkte hij mee aan de nieuwe psalmberijming, hij schreef zelf ook kerkliederen. „Een lied is een gedicht dat aan bepaalde eisen voldoet. Maar het blijft een gedicht, en dat is iets anders dan een mooie waarheid die je op rijm hebt gezet. Dichten is iets anders dan het uiteenzetten van geloofswaarheden, dichten is ook iets anders dan de smaak van de massa volgen. Zodra ik dat merk, zing ik niet meer mee. In een goed gedicht, een goed kerklied zijn de woorden zo neergezet dat het iets geheimzinnigs houdt, want de waarheid die het wil overbrengen is geen rationele waarheid. Niemand kan God bewijzen, al die rationele godsbewijzen houden geen stand. Het gaat om het geheim achter de woorden.”
In dat verband valt dan de term die een kernbegrip is in Barnard werk: mythologisch. „Er zijn twee manieren van denken en spreken, het logische en het mythologische. Hoe kun je iets zeggen over het wezen van het bestaan, het wezen van het mens-zijn, de grote geheimen achter de dingen? Dat kan niet wanneer je een strikte logica hanteert, zoals Descartes deed. Er is immers een bepaalde samenhang die het strikt rationele te boven gaat. Dichten is voor mij: terugkomen van het logische naar het mythologische denken.”

Leek me wel te passen binnen dit topic.

Hendrikus schreef:Een stukje uit een interview met de dichter Willem Barnard, dat vandaag in het RD verscheen.

Willem Barnard schreef:Niet alleen werkte hij mee aan de nieuwe psalmberijming, hij schreef zelf ook kerkliederen. „Een lied is een gedicht dat aan bepaalde eisen voldoet. Maar het blijft een gedicht, en dat is iets anders dan een mooie waarheid die je op rijm hebt gezet. Dichten is iets anders dan het uiteenzetten van geloofswaarheden, dichten is ook iets anders dan de smaak van de massa volgen. Zodra ik dat merk, zing ik niet meer mee. In een goed gedicht, een goed kerklied zijn de woorden zo neergezet dat het iets geheimzinnigs houdt, want de waarheid die het wil overbrengen is geen rationele waarheid. Niemand kan God bewijzen, al die rationele godsbewijzen houden geen stand. Het gaat om het geheim achter de woorden.”
In dat verband valt dan de term die een kernbegrip is in Barnard werk: mythologisch. „Er zijn twee manieren van denken en spreken, het logische en het mythologische. Hoe kun je iets zeggen over het wezen van het bestaan, het wezen van het mens-zijn, de grote geheimen achter de dingen? Dat kan niet wanneer je een strikte logica hanteert, zoals Descartes deed. Er is immers een bepaalde samenhang die het strikt rationele te boven gaat. Dichten is voor mij: terugkomen van het logische naar het mythologische denken.”

Leek me wel te passen binnen dit topic.

Ik heb daar heel erg veel moeite mee. Dat is namelijk puur mystiek, en staat haaks op het Reformatorische gedachtegoed.

Als goede gereformeerden leren we dat God altijd werkt door Zijn woord. Niet door een geheimzinnige manier van bewoorden of dichten, maar gewoon door de nuchtere waarheden uit de Schrift. Daarbij gaat het om de inhoud van de tekst, niet om de bewoording. De reformatie heeft daarom, in tegenstelling tot Rome, nooit een vertaling tot 'heilig' verheven, het ging immers om wat er staat in de tekst, niet over met welke woorden het vertaald is.

Zo ook bemerk ik in Octavius woorden, dat hij én geestelijk onderwijs, én onderwijs uit de Schrift, onderkent. Well, dat is heel gevaarlijk. Gods Geest, aldus onze gereformeerde voorvaderen, werkt nooit buiten het woord om. NOOIT. Bevindingen die niet een reactie zijn op het woord van God (hetzij gelezen uit de bijbel, of in toegepaste vorm in een boekje of preek) moet men ernstig betwijfelen. God heeft Zich aan Zijn woord gebonden, en buiten dat woord om werkt Hij niet!

Dit neemt niet weg dat Gods Geest onmisbaar is in het 'thuisbrengen' van Gods Woord. Maar wel in die volgorde: Gods Woord leidt (onder de werking van Gods Geest) tot bevinding/ervaring.

memento schreef:

Hendrikus schreef:Een stukje uit een interview met de dichter Willem Barnard, dat vandaag in het RD verscheen.

Willem Barnard schreef:Niet alleen werkte hij mee aan de nieuwe psalmberijming, hij schreef zelf ook kerkliederen. „Een lied is een gedicht dat aan bepaalde eisen voldoet. Maar het blijft een gedicht, en dat is iets anders dan een mooie waarheid die je op rijm hebt gezet. Dichten is iets anders dan het uiteenzetten van geloofswaarheden, dichten is ook iets anders dan de smaak van de massa volgen. Zodra ik dat merk, zing ik niet meer mee. In een goed gedicht, een goed kerklied zijn de woorden zo neergezet dat het iets geheimzinnigs houdt, want de waarheid die het wil overbrengen is geen rationele waarheid. Niemand kan God bewijzen, al die rationele godsbewijzen houden geen stand. Het gaat om het geheim achter de woorden.”
In dat verband valt dan de term die een kernbegrip is in Barnard werk: mythologisch. „Er zijn twee manieren van denken en spreken, het logische en het mythologische. Hoe kun je iets zeggen over het wezen van het bestaan, het wezen van het mens-zijn, de grote geheimen achter de dingen? Dat kan niet wanneer je een strikte logica hanteert, zoals Descartes deed. Er is immers een bepaalde samenhang die het strikt rationele te boven gaat. Dichten is voor mij: terugkomen van het logische naar het mythologische denken.”

Leek me wel te passen binnen dit topic.

Ik heb daar heel erg veel moeite mee. Dat is namelijk puur mystiek, en staat haaks op het Reformatorische gedachtegoed.

Als goede gereformeerden leren we dat God altijd werkt door Zijn woord. Niet door een geheimzinnige manier van bewoorden of dichten, maar gewoon door de nuchtere waarheden uit de Schrift. Daarbij gaat het om de inhoud van de tekst, niet om de bewoording. De reformatie heeft daarom, in tegenstelling tot Rome, nooit een vertaling tot 'heilig' verheven, het ging immers om wat er staat in de tekst, niet over met welke woorden het vertaald is.

Zo ook bemerk ik in Octavius woorden, dat hij én geestelijk onderwijs, én onderwijs uit de Schrift, onderkent. Well, dat is heel gevaarlijk. Gods Geest, aldus onze gereformeerde voorvaderen, werkt nooit buiten het woord om. NOOIT. Bevindingen die niet een reactie zijn op het woord van God (hetzij gelezen uit de bijbel, of in toegepaste vorm in een boekje of preek) moet men ernstig betwijfelen. God heeft Zich aan Zijn woord gebonden, en buiten dat woord om werkt Hij niet!

Dit neemt niet weg dat Gods Geest onmisbaar is in het 'thuisbrengen' van Gods Woord. Maar wel in die volgorde: Gods Woord leidt (onder de werking van Gods Geest) tot bevinding/ervaring.

Ik zeg hier van harte "amen" op. Bevindingen moeten altijd voortkomen uit de Schrift. Het gaat ook niet om ons verstand heen. Dat schakelt de Heere ook in. Maar alleen Gods Geest kan het verklaren aan ons hart. We kunnen preken, praten en pennen over geloven.... alleen als het wordt toegepast, als het beleving wordt dan is er eigenlijk alleen maar ruimte voor stille verwondering.