Ik weet niet hoe het in Denemarken met de verhouding kerk-staat zit, maar ik vind dit toch wel bizar.
Deense rechter past leer kerk aan
van onze redactie kerk
KOPENHAGEN - De Lutherse volkskerk in Denemarken moet toelaten dat haar leden niet alleen in het dogma van de opstanding uit de doden geloven, maar ook in reïncarnatie.
Dat heeft de hoogste rechter in Denemarken besloten, meldt het Duitse persbureau Idea, op grond van een artikel in het Deense Christliche Tablatt. Het is voor het eerst in de geschiedenis van Denemarken dat een wereldlijke rechter ingrijpt in de geloofsleer van de Lutherse Kerk. Aanleiding voor de uitspraak was een sinds 1994 lopend proces van de kerkelijk werker Steen Ribers uit Kopenhagen. Hij verklaarde in diverse open brieven in reïncarnatie te geloven. De voorganger van zijn gemeente heeft hem daarop in 1994, met toestemming van de Kopenhaagse bisschop Erik Norman Svendsen, uit de 4,9 miljoen leden tellende volkskerk gezet. Tot aan de beslissing van de hoogste rechter, waren alle uitspraken van Deense rechters in het nadeel van Ribers.
Volgens het oordeel van de rechter gelden er nu in Denemarken slechts twee redenen om leden uit te sluiten van de Lutherse Kerk: bij een overgang naar een andere religieuze gemeenschap en bij het beginnen van een eigen, nieuwe geloofsgemeenschap door een kerklid.
Volgens de hoogleraar administratief recht aan de universiteit van Kopenhagen, Henrik Palmer Olsen, maakt de rechterlijke beslissing het mogelijk dat de Deense kerk zich in de toekomst in verschillende richtingen ontwikkelt. ,,De voorgangers hebben niet meer het laatste woord, ook alternatieve geloofsrichtingen moeten worden toegestaan.''
De algemene secretaris van de piëtistische Lutherse Zendingsvereniging, Jens Ole Christensen, pleit ervoor predikanten en andere kerkelijk werkers voortaan door een schriftelijke verklaring in te laten stemmen met de christelijke leer.
ND
Deense rechter past leer kerk aan
-
Lecram
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Van reformed-online:Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
o help,
satan heeft het weer voor elkaar....
Vraag me af hoe ze zo lang 1 kerk hebben kunnen blijven.
Is de Lutherse kerk de enige protestanse kerk in Denemarken?
Evangelical Lutheran 91%
other Protestant and Roman Catholic 2%
other 7%
Over 90% of the population of Denmark is Luth. At the end of the Peasants’ Revolt in 1536/1537 Lutheranism prevailed. At least since 1683 it has been the state religion of this Nordic country. For many decades RCath were granted religious freedom only if they were foreign diplomatic representatives. Because they could help to foster the economic growth of the country, Jews and Reformed were granted special privileges at the end of the 17th century. The Basic Law of 1849 introduced full religious freedom but not equal religious rights to all. Only after the introduction of a parliamentary democracy in 1901 did a clearer differentiation between state and church appear in public affairs.
Maar hoe 'clear' die 'differentiation' dan is, wordt niet helemaal duidelijk...
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Miscantus, de eenheid daar is dezelfde eenheid die je hebt als je de RK en de PKN samenvoegt. Wel eenheid, weinig christelijkheid meer...Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
Ze hebben daar de eenheid beter weten te bewaren dan in Nederland. Dat is wat me opvalt en me ook intrigeert....
waarom daar wel?
Ik sprak van de zomer een jongen uit Denemarken, zelf lid van de Lutherse Kerk, alleen maar omdat dat de enige kerk was die er was. De kerkleer is dat iedereen die gedoopt is, behouden is, wat praktisch gezien inhoud dat velen de kerk slecht bezoeken, en er een niet-christelijk leven op na houden.
De Lutherse kerk is in Denemarken een soort staatskerk, de rechter mag dus de leer van de kerk veranderen.
Vandaag wat meer info over de zaak:
Deense kerk staat voor nieuw tijdperk
van onze redactie kerk
KOPENHAGEN - Er gelden twee voorwaarden om lid te zijn van de Lutherse Volkskerk: je moet gedoopt zijn en je mag niet tegelijk lid zijn van een ander kerkgenootschap. Aan beide voorwaarden voldoet Steen Ribers, kerkvoogd en kerkelijk werker in een lutherse gemeente in de Deense hoofdstad Kopenhagen. Dat hij niet gelooft in de opstanding uit de doden, maar in reïncarnatie, is voor zijn lidmaatschap van de Deense staatskerk niet van belang, oordeelde de Hoge Raad begin deze week in een opzienbarend vonnis.
Opzienbarend, ook voor Deense begrippen, bevestigt prof. dr. Kurt Christensen, hoogleraar ethiek en filosofie aan de theologische Menighedsfaculteit in het Deense Aarhus. Zijn faculteit, die bekend staat als bijbelgetrouw en niet gesubsidieerd wordt, leidt predikanten op voor de orthodoxe, evangelicale vleugel in de Deense staatskerk. ,,Het is in de staatskerk van vandaag moeilijk grenzen te trekken tussen christenen en niet-christenen. Ik denk dat Ribers geen christen is. Maar we hebben andere regelgeving nodig om de grenzen te stellen die dat duidelijk maken.''
De uitspraak van de Hoge Raad, waartegen geen beroep meer mogelijk is, heeft een publiek debat op gang gebracht over het wel of niet begrenzen van de staatskerk, zegt hij. ,,We moeten leven met dit besluit of we moeten nieuwe regels maken. Zowel orthodoxe als liberale leiders zijn van mening dat deze uitspraak te ver gaat. In de kranten lees ik dat beide stromingen vinden dat er iets moet gebeuren. Er moet verschil zijn tussen christendom en New-Agedenken, de christelijke kerk mag niet verworden tot een 'departement van Religie'.''
Denemarken kent geen scheiding tussen kerk en staat en dat blijkt bij de zaak-Ribers van wezenlijk belang, verklaart prof. dr. Hans Raun Iversen, hoogleraar praktische theologie aan de Universiteit van Kopenhagen. Het Deense parlement besloot in 1992 dat kerkelijke leidinggevenden niet langer de Lutherse belijdenisgeschriften hoefden te ondertekenen, om zich daarmee te binden aan de belangrijke christelijke leeruitspraken van de staatskerk. De volksvertegenwoordiging was van mening dat er in de kerk geen sprake van A- en B-leden mocht zijn; omdat van gewone kerkleden geen binding aan de belijdenis werd gevraagd, zou dat in de toekomst ook niet langer van leidinggevenden gevraagd mogen worden.
Het verklaart, legt Iversen uit, dat de zaak-Ribers niet lang daarna - in 1994 - ging spelen. Ribers, democratisch tot kerkvoogd verkozen in een lutherse kerk in Kopenhagen, droeg New-Agedenkbeelden uit, waarmee hij zowel kerkleden als de kerkleiding tegen zich in het harnas joeg. Omdat het onmogelijk was hem als verkozen kerkvoogd te ontslaan, was volgens Iversen de enige oplossing hem het kerklidmaatschap te ontnemen. Dat deed Ribers' predikant dan ook, daarin gesteund door bisschop Erik Norman Svendsen van Kopenhagen. Ribers ging in beroep, en kwam via twee kerkelijke rechtbanken en twee seculiere rechtbanken (op stads- en regionaal niveau) bij de Hoge Raad uit. ,,En die nam wijselijk het besluit dat de intrekking van zijn lidmaatschap niet rechtmatig was, omdat Ribers aan de enige twee voorwaarden voor dat lidmaatschap voldeed'', stelt Iversen. ,,De Hoge Raad is van mening dat een heel goede argumentatie nodig is, wil de leiding een democratisch verkozene uit zijn functie zetten.''
Staat de zaak-Ribers op zichzelf? ,,De Deense kerk is erg liberaal'', zegt Christensen, die schat dat zijn eigen evangelicale achterban in de staatskerk minimaal vijftigduizend leden telt. ,,Er zullen veel leden zijn die in reïncarantie geloven. Maar het verschil met Ribers is dat deze een leidinggevende was en ook heel uitgesproken. In zekere zin is dat prettig, want het maakt ook veel duidelijk.''
Het meest voor de hand ligt, zeggen beide hoogleraren, om de in 1992 afgeschafte verklaring weer in te voeren. Leidinggevenden zouden zich dan opnieuw schriftelijk moeten binden aan de belijdenis en kerkelijke leeruitspraken. ,,Maar het probleem is - en dat is altijd hét probleem in een volkskerk - wíe daar precies belang bij heeft'', zegt Iversen. Want, legt hij uit, het is het parlement die zo'n besluit zou moeten nemen, en die let scherp op de vraag of en wie in de achterban ze daarmee dient. Zo zal het kerkelijke thema tot een politiek issue verworden, wat een zuivere discussie niet ten goede komt, voorziet hij.
De zaak-Ribers zal ook het debat over de scheiding tussen kerk en staat nieuw leven inblazen, verwachten beide hoogleraren. Iversen is voor zo'n scheiding - ,,ik vind dat de staat alle godsdiensten gelijk zou moeten behandelen'' - maar stelt vast dat die discussie muurvast zit. Hij wijst op het nationalisme dat volgens hem in Denemarken hoogtij viert. ,,Juist de nationalisten in het parlement omarmen de staatskerk. De kerk is voor hen het ideale en enige bindmiddel van Denen tegenover immigranten.'' De immigranten zijn veelal moslim en staan daarmee per definitie buiten de staatskerk, wat het voor nationalisten aantrekkelijk maakt zich met deze blanke kerk te identificeren, schetst Iversen.
Christensen is niet tegen een scheiding van kerk en staat, maar toont zich realitisch over de gevolgen. De liberale en vrijzinnige tendensen zullen blijven, voorspelt hij. ,,Dan nog blijven er veel mensen die in 'vreemde zaken' geloven.''
ND
Deense kerk staat voor nieuw tijdperk
van onze redactie kerk
KOPENHAGEN - Er gelden twee voorwaarden om lid te zijn van de Lutherse Volkskerk: je moet gedoopt zijn en je mag niet tegelijk lid zijn van een ander kerkgenootschap. Aan beide voorwaarden voldoet Steen Ribers, kerkvoogd en kerkelijk werker in een lutherse gemeente in de Deense hoofdstad Kopenhagen. Dat hij niet gelooft in de opstanding uit de doden, maar in reïncarnatie, is voor zijn lidmaatschap van de Deense staatskerk niet van belang, oordeelde de Hoge Raad begin deze week in een opzienbarend vonnis.
Opzienbarend, ook voor Deense begrippen, bevestigt prof. dr. Kurt Christensen, hoogleraar ethiek en filosofie aan de theologische Menighedsfaculteit in het Deense Aarhus. Zijn faculteit, die bekend staat als bijbelgetrouw en niet gesubsidieerd wordt, leidt predikanten op voor de orthodoxe, evangelicale vleugel in de Deense staatskerk. ,,Het is in de staatskerk van vandaag moeilijk grenzen te trekken tussen christenen en niet-christenen. Ik denk dat Ribers geen christen is. Maar we hebben andere regelgeving nodig om de grenzen te stellen die dat duidelijk maken.''
De uitspraak van de Hoge Raad, waartegen geen beroep meer mogelijk is, heeft een publiek debat op gang gebracht over het wel of niet begrenzen van de staatskerk, zegt hij. ,,We moeten leven met dit besluit of we moeten nieuwe regels maken. Zowel orthodoxe als liberale leiders zijn van mening dat deze uitspraak te ver gaat. In de kranten lees ik dat beide stromingen vinden dat er iets moet gebeuren. Er moet verschil zijn tussen christendom en New-Agedenken, de christelijke kerk mag niet verworden tot een 'departement van Religie'.''
Denemarken kent geen scheiding tussen kerk en staat en dat blijkt bij de zaak-Ribers van wezenlijk belang, verklaart prof. dr. Hans Raun Iversen, hoogleraar praktische theologie aan de Universiteit van Kopenhagen. Het Deense parlement besloot in 1992 dat kerkelijke leidinggevenden niet langer de Lutherse belijdenisgeschriften hoefden te ondertekenen, om zich daarmee te binden aan de belangrijke christelijke leeruitspraken van de staatskerk. De volksvertegenwoordiging was van mening dat er in de kerk geen sprake van A- en B-leden mocht zijn; omdat van gewone kerkleden geen binding aan de belijdenis werd gevraagd, zou dat in de toekomst ook niet langer van leidinggevenden gevraagd mogen worden.
Het verklaart, legt Iversen uit, dat de zaak-Ribers niet lang daarna - in 1994 - ging spelen. Ribers, democratisch tot kerkvoogd verkozen in een lutherse kerk in Kopenhagen, droeg New-Agedenkbeelden uit, waarmee hij zowel kerkleden als de kerkleiding tegen zich in het harnas joeg. Omdat het onmogelijk was hem als verkozen kerkvoogd te ontslaan, was volgens Iversen de enige oplossing hem het kerklidmaatschap te ontnemen. Dat deed Ribers' predikant dan ook, daarin gesteund door bisschop Erik Norman Svendsen van Kopenhagen. Ribers ging in beroep, en kwam via twee kerkelijke rechtbanken en twee seculiere rechtbanken (op stads- en regionaal niveau) bij de Hoge Raad uit. ,,En die nam wijselijk het besluit dat de intrekking van zijn lidmaatschap niet rechtmatig was, omdat Ribers aan de enige twee voorwaarden voor dat lidmaatschap voldeed'', stelt Iversen. ,,De Hoge Raad is van mening dat een heel goede argumentatie nodig is, wil de leiding een democratisch verkozene uit zijn functie zetten.''
Staat de zaak-Ribers op zichzelf? ,,De Deense kerk is erg liberaal'', zegt Christensen, die schat dat zijn eigen evangelicale achterban in de staatskerk minimaal vijftigduizend leden telt. ,,Er zullen veel leden zijn die in reïncarantie geloven. Maar het verschil met Ribers is dat deze een leidinggevende was en ook heel uitgesproken. In zekere zin is dat prettig, want het maakt ook veel duidelijk.''
Het meest voor de hand ligt, zeggen beide hoogleraren, om de in 1992 afgeschafte verklaring weer in te voeren. Leidinggevenden zouden zich dan opnieuw schriftelijk moeten binden aan de belijdenis en kerkelijke leeruitspraken. ,,Maar het probleem is - en dat is altijd hét probleem in een volkskerk - wíe daar precies belang bij heeft'', zegt Iversen. Want, legt hij uit, het is het parlement die zo'n besluit zou moeten nemen, en die let scherp op de vraag of en wie in de achterban ze daarmee dient. Zo zal het kerkelijke thema tot een politiek issue verworden, wat een zuivere discussie niet ten goede komt, voorziet hij.
De zaak-Ribers zal ook het debat over de scheiding tussen kerk en staat nieuw leven inblazen, verwachten beide hoogleraren. Iversen is voor zo'n scheiding - ,,ik vind dat de staat alle godsdiensten gelijk zou moeten behandelen'' - maar stelt vast dat die discussie muurvast zit. Hij wijst op het nationalisme dat volgens hem in Denemarken hoogtij viert. ,,Juist de nationalisten in het parlement omarmen de staatskerk. De kerk is voor hen het ideale en enige bindmiddel van Denen tegenover immigranten.'' De immigranten zijn veelal moslim en staan daarmee per definitie buiten de staatskerk, wat het voor nationalisten aantrekkelijk maakt zich met deze blanke kerk te identificeren, schetst Iversen.
Christensen is niet tegen een scheiding van kerk en staat, maar toont zich realitisch over de gevolgen. De liberale en vrijzinnige tendensen zullen blijven, voorspelt hij. ,,Dan nog blijven er veel mensen die in 'vreemde zaken' geloven.''
ND