Unionist schreef:Ik denk dat er achter sommige scherpe reacties op dit forum heel veel pijn zit. Gevoelens die zich vaak uiten in verdriet en die dan voor God uitgeschreeuwd wordt. Gevoelens die zich ook vaak uiten in frustratie, die dan hier uitgeschreeuwd wordt. Het een sluit het ander niet uit.
Soms strijden die gevoelens om de voorrang. Soms denk ik ook weleens: je zou erom lachen als het neit zo droevig was.
Of denk je echt dat mensen voor hun plezier jaren in een kerk blijven zitten waar ze zich niet thuis voelen? Waar ze regelmatig thuis bij de kinderen recht moeten zetten wat in de kerk verkondigd is? Of er soms maar helemaal niet over willen praten? Waarom gaan die mensen niet weg? Is dat gemakzucht? Ik kan me een makkelijker weg voorstellen. Zijn het masochisten? Kom nou. Dat is omdat ze hoe dan ook liefde voor hun kerk hebben. Liefde, misschien niet meer voor het instituur of het verband als zodanig, maar wel liefde voor de broeders en zusters om zich heen.
Waarom ze dan hier soms zo hard hun frustratie uiten? Dat heeft denk ik in ieder geval twee redenen.
-Die verdriet-kant, daar loop je niet zo mee te koop. Je schijft niet voor Jan en alleman op het internet dat je elke zondag depressief de kerk uitkomt, dat je 's nachts ligt te piekeren wat de weg is die God met je gaat en wat Hij wil dat je doet. Dat is iets privé, daar praat je met een goede vriend of broeder over, maar niet en plein publique.
-Wat je hier op het forum veel tegenkomt, is dat mensen alles per definitie goedkeuren wat er gebeurt. Die mensen veroordelen, zonder ook maar één woord van hen gehoord te hebben. Die meteen klaar staan om te vuur en te zwaard te verdedigen wat een dominee ook maar schrijft of zegt. Al zou hij Diotrefes heten, het maakt niet uit, want hij is ambtsdrager en als je aan hem zit, zit je aan mij. Dat kan zo mateloos irriteren, juist als je met zoveel pijn ook gelezen of gehoord hebt wat die betreffende ambtsdrager zegt, schrijft of doet. Als je een broeder kent die volgens jou onterecht onder censruur staat en een ander roept zonder kennis van zaken: Nou, dan moet hij maar eggaan of doen wat de dominee zegt. Op d;at soort reacties kun je soms narrig reageren. Dan kan ik me voorstellen dat sommigen denken: ach, vlieg toch op met je hele zootje. En dan staat die ander weer klaar met zijn vingertje: Ooooh, noem jij mijn kerk een zootje? Ah foei! wat uiteraard nog meer frustratie oproept.
En daarom is het jammer dat er zo weinig dialoog is. Men weet direct de diepste intentie van de ander, dus hoeft men niet meer met hem te praten. Ik weet zeker als er wél gepraat én geluisterd werd, dat er dan een hele andere kerk zou zijn. Er zijn in nederland kerken waar de verschillen nog veel groter zijn, maar waar men toch als broeders samen kan wonen.
Ik heb zitten wikken en wegen of ik hier op moet reageren. Ik weet niet of je mij bedoelt in je reactie met "mensen die alles per definitie goedkeuren wat er gebeurt". Ik denk het wel. Ter verdediging: dat doe ik niet. Dat is een karikatuur maken. Want ook ik heb mijn vragen en problemen bij dingen. Die zal ik echter nooit op dit forum uiten. Ik kan er wel in mee komen waarom sommigen dat wel doen. Helaas is het vaak op het onredelijke af.
Neem nu deze opmerking van Gian:
Om een voorbeel te noemen, een kerk waar 1500 man zit en veel jeugd, en een handjevol bejaarde ouderlingen de dienst uitmaken....
Dat werkt toch niet?
Dat heeft niets met het Gemeente zijn te maken zoals het bedoeld is. Dat is in mijn ogen een schande.
Ouderlingen, het woord zegt het al. Oudsten, die om de genade in hun bewezen en om de levenservaring die hun leeftijd meebrengt de gemeente leiden en regeren, middelijkerwijs. Daar zou juist respect voor moeten zijn. Nu wordt het een schande genoemd dat deze ouderlingen de gemeente dienen. Waar is hier iets scheef gegroeid?
In de Eerste Kamer zitten ook overwegend wat oudere senatoren. Deze mannen zitten daar om ons land te beschermen tegen de waan van de dag die vaak in de Tweede Kamer heerst. Dus ook in de burgerlijke regering ziet men het nut van wat oudere bezadigde broeders (en zusters) die niet alleen op de waan van de dag letten maar ook de langere, constante tijdslijn in de gaten houden.
Unionist schreef:Waar ze regelmatig thuis bij de kinderen recht moeten zetten wat in de kerk verkondigd is? Of er soms maar helemaal niet over willen praten?
Op de man af: als ik in een kerkverband zat, waar een prediking klonk die ik tegenover mijn kinderen moest recht zetten, dan zou ik liever vandaag als morgen vertrekken. Sterker nog, dan heb ik de plicht om te vertrekken. Maar daar zit volgens mij de angel van het probleem: is de prediking zoals ze is in de GerGem een dwaalleer? Discussies op dit forum hebben uitgewezen dat de leer-onenigheid die men vindt dat er is, véél genuanceerder ligt. Op zijn minst veel genuanceerder. Waarmee ik niet ontken dat er dingen zijn waar je kritiek op kan hebben. Maar ik geloof niet, op grond van de vele discussies hier gevoerd, dat er een zo groot leerverschil is dat men dat zijn kinderen recht moet praten.
Ik geloof wel dat er invloedrijke ambtsdragers zijn die kritiek per definitie fout vinden. Een eerlijke kans wordt criticasters dan niet gegund. Dat is jammer. Dat kan pijnlijk zijn. En dat levert een hoop frustraties op. Als je serieus genomen wordt zou je het beter kunnen verteren als je uiteindelijk geen gelijk krijgt. Ik geloof dat dat zo is.
