Waarom uit u uw bezwaren niet op kerkelijke vergaderingen? Ds. J.J. van Eckeveld riep kort geleden in deze krant op om in zulke gevallen geen boek te schrijven, maar de zogenaamde kerkelijke weg te gaan.
,,Dat kan niet. Ik heb geen bezwaar tegen de officiële leer. De leer die ik aan de kaak stel, is namelijk niet officieel aangemerkt als de leer van de Gereformeerde Gemeenten, hoewel de 'heilsorde' dus in de praktijk wel zo functioneert. Maar die praktijk is zo breed aanwezig. Het is niet mijn bedoeling alle predikanten aan te klagen. Daarom is het beter een boek te schrijven om zo dit probleem aan te kaarten.''
Indien de prediking in zijn plaatselijke gemeente zodanig is als hij omschrijft, is er wél een kerkelijke weg: naar de kerkenraad.
Indien de prediking in zijn plaatselijke gemeente niet zodanig is als hij omschrijft, bemoeit hij zich ten onrechte als indvidueel lid met het landelijk verband van kerken. Iets wat zijn kerkenraad zou moeten doen.
KRABBENDIJKE - De prediking van de heilsorde zoals die te beluisteren is in veel gereformeerde gemeenten, wijkt af van de belijdenis, vindt mr. A. A. Bart. Bovendien is hij van mening dat de synode van de Gereformeerde Gemeenten niet alleen de procedurefouten rondom de afzetting van dr. C. Steenblok moet evalueren, maar ook die rond de schorsing van ds. R. Kok.
Bart, lid van de gereformeerde gemeente te Krabbendijke, verwoordt deze mening in zijn in eigen beheer uitgegeven boek met de titel ”Waar staan de Gereformeerde Gemeenten?”. De publicatie heeft als ondertitel: ”Wie zijn geschiedenis vergeet, is gedoemd haar over te doen” en verschijnt medio volgende week.
In de inleiding van zijn 220 pagina’s tellende boek schrijft Bart dat hij het heeft geschreven „uit zorg over de Gereformeerde Gemeenten. (...) Dit boek wil een indringende oproep zijn tot bezinning binnen onze gemeenten.” Bart laat zijn boek juist nu verschijnen omdat de Gereformeerde Gemeenten dit jaar hun 100-jarig bestaan herdenken.
De auteur haakt naar eigen zeggen aan bij de geschiedenis. „Achtereenvolgens wordt in grote lijnen beschreven wat zich in de loop der jaren heeft afgespeeld binnen onze gemeenten. Centraal daarbij staat de prediking van het Evangelie en het aanbod van genade.”
Toen in 1943 dr. C. Steenblok overkwam naar de Gereformeerde Gemeenten „namen de spanningen rondom het aanbod van genade sterk toe”, schrijft Bart. „Dr. Steenblok ontkende dat er in de prediking van het Evangelie een algemeen en onvoorwaardelijk aanbod van genade komt tot alle hoorders. Hij benadrukte een heilsorde waarin de prediking van de wet voorafgaat aan de verkondiging van het Evangelie.” Het was ds. Kok die zich tegen deze visie op het aanbod van genade verzette, meent Bart. In 1953 werd dr. Steenblok afgezet als docent vanwege eenzijdigheid in zijn onderwijs.
In zijn samenvatting schrijft Bart zich af te vragen of er nog wel sprake is van een fundamenteel verschil in de prediking binnen de Gereformeerde Gemeenten en die binnen de Gereformeerde Gemeenten in Nederland. De prediking in de Gereformeerde Gemeenten zou „langzaam maar zeker” zijn gaan neigen naar een voorstellen van de genade, zoals dr. Steenblok het leerde. „Komt dat niet omdat men ten diepste met dr. Steenblok van mening is dat genade zich niet laat aanbieden, maar alleen door God geschonken kan worden, en dan uitsluitend aan de uitverkorenen? En dat niemand, zolang hij onherboren is, enig geestelijk recht toekomt?”
Voor een „erkenning van het gelijk van ds. R. Kok” is volgens hem vooralsnog geen ruimte.
De auteur denkt bovendien dat de zogenoemde standenleer zoals die in de Gereformeerde Gemeenten geleerd zou worden, de samenspreking met andere afgescheiden kerken in Nederland in de weg staat. Ook verhindert ze volgens hem de wederkeer „tot onze hersteld hervormde broeders.”
Heilsorde
Desgevraagd licht Bart toe dat zijn boekje zich van andere publicaties over dit onderwerp onderscheidt doordat hij zich minder richt op de verbondstheologie en meer op de heilsorde. „En daar bedoel ik mee dat in een aantal gemeenten in onze kerk wordt geleerd dat er geestelijk leven is zonder kennis van Christus en dat men met de kennis van Christus alsnog verloren moet gaan: de zogenoemde ”vierschaarbeleving”. In mijn boek probeer ik aan te tonen dat deze leer afwijkt van de belijdenisgeschriften.”
U schrijft dat uw boek niet gezien mag worden als een bezwaarschrift.
„Nee, want er zijn in onze kerk geen synodale uitspraken gedaan over de heilsorde. Wel over de verbondstheologie. In 1931 koos de synode uitdrukkelijk voor de Schotse verbondsleer. Daarom werd dr. Steenblok ook afgezet. Nu blijkt in de praktijk van de prediking het verschil tussen de Gereformeerde Gemeenten en de Gereformeerde Gemeenten in Nederland theoretisch te zijn. Wat betreft de heilsorde, meen ik aan te tonen dat die afwijkt van de belijdenisgeschriften. Met dit boek wil ik de kerk oproepen tot terugkeer naar de belijdenis.”
Rens schreef:En we zijn hiermee weer terug bij "AF", en kan het héle gedoe weer opnieuw beginnen.............zúcht
precies dat vind ik nou ook zo dom
k Kwam op een site van deze "GG-verontrusten" wat aardigs tegen van dr. Ouweneel:
Het gevaar is dat de strijd rond de toe-eigening des heils te veel verwordt tot een stuk geestelijke inteelt binnen de naar verhouding kleine kring van bevindelijk-gereformeerden in ons nietige landje, terwijl het in Gods universele kerk allang over heel andere en naar mijn besef in bepaalde opzichten ook gewichtiger vragen gaat. En dat zijn veelal ook precies de vragen waarmee de jongeren in die bevindelijk-gereformeerde stromingen bezig zijn!
Daarmee doe ik niets af aan de waarde van dit prachtige boek. Maar het zou te betreuren zijn als de discussie zich uitsluitend bleef afspelen binnen dit kleine hoekje van de wereldkerk, terwijl de wolkkolom van Gods Geest allang naar een volgende pleisterplaats op weg is. Tegenover de paar honderdduizend bevindelijk-gereformeerden in Nederland staan zo’n achthonderd miljoen evangelicale christenen (de snelst groeiende religieuze gemeenschap wereldwijd), van wie velen óók diep hebben gestudeerd op de genoemde kwesties. Het doet me pijn als bijv. ds. C. Harinck mij zonder meer als Arminiaan afschildert, terwijl ik met vele andere evangelicalen dat helemaal niet ben. Zo groot is de onkunde (en ik zeg erbij: dat is helaas wederzijds). Wat zou het geweldig zijn als evangelicale theologen dit boek van Van der Zwaag zouden doorwerken — en bevindelijk-gereformeerden uit hun schuilhoek tevoorschijn zouden komen en het gesprek over deze dingen met medechristenen zouden aangaan. Misschien dat Van der Zwaag in een vervolgwerk daar zelf een aanzet toe zou willen geven. Ik zal hem tegen die tijd graag op de relevante literatuur wijzen!
Afgewezen schreef:Goed voor áááávonden forumplezier. :mrgreen:
misschien dat JIJ er forumpleizer aan beleeft, maar geef mijn portie maar aan Fikkie...............ben pás ziek geweest..........ik hou me liever bij mijn eigen vertrouwde geloofsgronden, dan wéét ik wat ik heb, en er op gronden kan.
Ik denk dat dit een soort wanhoopsactie is van mr. Bart.
Vrijwel iedereen is de kwestie Van der Zwaag al lang weer vergeten, op een aantal ingewijden na. Zelfs hier op het forum merk je al een bepaalde "metaalmoeheid" over dit onderwerp.
Vlak voor de synode probeert Bart nog de aandacht te vestigen op deze kwestie (over 2 maanden ligt zijn boek voor een paar euro in de ramsj).
In het ND zegt hij als laatste "ik vrees wel voor de gevolgen". Dat zal wel meevallen. Hij heeft zich al openlijk geprofileerd als adept van dr. Van der Zwaag, dus als die gevolgen zich tot nu toe uitgebleven zijn, zal dat in het verdere ook wel meevallen.
Tekenend vind ik trouwens, dat het RD geen ruimte biedt om naar Van der Zwaag te verwijzen.
Kortom: ik vrees voor mr. Bart, dat zijn achterhoedegevecht weinig zal opleveren.
Laatst gewijzigd door Tiberius op 08 jun 2007, 10:03, 1 keer totaal gewijzigd.
Een schreef:De publicatie heeft als ondertitel: ”Wie zijn geschiedenis vergeet, is gedoemd haar over te doen”
Tja. En wie weet wat er met Van der Zwaag gebeurd is, weet ook wat hem te wachten staat als je zo'n boek publiceert.
Moedig om dat dan toch te doen, vanuit de overtuiging dat het nodig is, een waarschuwend geluid te laten horen tegen de toenemende Steenblok-invloed in de prediking. Ik wens mr. Bart veel sterkte toe! Hij zal heel wat over zich heen krijgen.
Tiberius schreef:
Tekenend vind ik trouwens, dat het RD geen ruimte biedt om naar Van der Zwaag te verwijzen.
Dat heeft uiteraard te maken met het feit dat van der Zwaag redacteur is bij het RD.
Om dezelfde reden komt er dus nu wel een artikel over mr. Bart, omdat hij niet aan het RD verbonden is. Over de kwestie van der Zwaag heeft het RD immers niet of nauwelijks bericht.
elbert schreef:
Dat heeft uiteraard te maken met het feit dat van der Zwaag redacteur is bij het RD.
Om dezelfde reden komt er dus nu wel een artikel over mr. Bart, omdat hij niet aan het RD verbonden is. Over de kwestie van der Zwaag heeft het RD immers niet of nauwelijks bericht.
Tiberius schreef:
Tekenend vind ik trouwens, dat het RD geen ruimte biedt om naar Van der Zwaag te verwijzen.
Dat heeft uiteraard te maken met het feit dat van der Zwaag redacteur is bij het RD.
Om dezelfde reden komt er dus nu wel een artikel over mr. Bart, omdat hij niet aan het RD verbonden is. Over de kwestie van der Zwaag heeft het RD immers niet of nauwelijks bericht.
Daar vergis je je in.
Toen zijn boek uitkwam heeft Van der Zwaag een hele pagina (pagina 3) van het Kerk-katern gekregen.
Waarom uit u uw bezwaren niet op kerkelijke vergaderingen? Ds. J.J. van Eckeveld riep kort geleden in deze krant op om in zulke gevallen geen boek te schrijven, maar de zogenaamde kerkelijke weg te gaan.
,,Dat kan niet. Ik heb geen bezwaar tegen de officiële leer. De leer die ik aan de kaak stel, is namelijk niet officieel aangemerkt als de leer van de Gereformeerde Gemeenten, hoewel de 'heilsorde' dus in de praktijk wel zo functioneert. Maar die praktijk is zo breed aanwezig. Het is niet mijn bedoeling alle predikanten aan te klagen. Daarom is het beter een boek te schrijven om zo dit probleem aan te kaarten.''
Indien de prediking in zijn plaatselijke gemeente zodanig is als hij omschrijft, is er wél een kerkelijke weg: naar de kerkenraad.
