Ik kreeg net van mijn huisarts Efexor voorgeschreven
i.v.m. eetstoornis. In tijden van dippen eet ik me letterlijk en figuurlijk een bult en aangezien ik de laatste tijd nogal dipperig ben heb ik maar eens aan de bel getrokken voordat ik een hele nieuwe garderobe aan moet schaffen en ik nóg meer dippen krijg vanwege minderwaardigheidsgevoelens die steeds frequenter opduiken.
't Is een beetje een cirkel geworden :

Nu heb ik even gegoogeld voor Efexor en daar wordt ik eigenlijk niet echt blijer van. integendeel..... :shock:

Heeft iemand van jullie ervaring met Efexor?

helma schreef:Ik kreeg net van mijn huisarts Efexor voorgeschreven
i.v.m. eetstoornis. In tijden van dippen eet ik me letterlijk en figuurlijk een bult en aangezien ik de laatste tijd nogal dipperig ben heb ik maar eens aan de bel getrokken voordat ik een hele nieuwe garderobe aan moet schaffen en ik nóg meer dippen krijg vanwege minderwaardigheidsgevoelens die steeds frequenter opduiken.
't Is een beetje een cirkel geworden :

Nu heb ik even gegoogeld voor Efexor en daar wordt ik eigenlijk niet echt blijer van. integendeel..... :shock:

Heeft iemand van jullie ervaring met Efexor?

Efexor wordt niet alléén ivm eetstoornissen voorgeschreven........

ik heb ze "mogen" gebruiken ivm extreme stemmingsstoornissen, en je wordt er idd niet écht blij van moet ik zeggen.............wát een troep...............

Rens schreef:

helma schreef: Heeft iemand van jullie ervaring met Efexor?

Efexor wordt niet alléén ivm eetstoornissen voorgeschreven........

ik heb ze "mogen" gebruiken ivm extreme stemmingsstoornissen, en je wordt er idd niet écht blij van moet ik zeggen.............wát een troep...............

ik denk ook dat de dokter hiermee het probleem bij de wortel aan wil pakken. Maar hij heeft het helemaa niet over een anti-depressiva gehad; ik had het over de eetstoornis en hij zei dat daar wel medicijnen voor waren. Ik weet niet of ik een twee drie van die pillen wil slikken waaraan je min of meer verslaafd raakt en allerlei bijwerkingen van krijgt. Daar wil ik toch even nog goed over nadenken.

Hm als je op wikipedia zoekt op Antidepressivum wordt je daar ook niet echt vrolijk van.....

Sterkte, ik wist dit niet eens. Mocht ik je in het verleden gekwetst hebben ofzo (over beweging vs. gewicht enzo), dan sorry.

Ik zal voor je bidden. Dat llijkt me ook best moeilijk als je een dip hebt... Gelukkig geeft God daarom ook mensen om je heen. Blijf op Hem vertrouwen, Hij laat je niet los.

bedankt! (bij mijn weten heb je me trouwens nooit gekwetst)

het is moeilijk te onderscheiden waar iets begint en iets ophoudt

neem nou bijvoorbeeld je zelfbeeld
wat is nu gezond?
ik voel me vaak zo 'mislukt' in alle opzichten
maar wanneer is het nou; schuldbesef omdat je zo totaal verdorven bent of wanneer komt het voort uit je psyche; je minderwaardigheidscomplexen

geloof ik de duivel als ik me waardeloos voel, of schiet ik écht tekort in alle opzichten en móet ik me ook verfoeien

en dan op een gegeven moment husselt alles door elkaar als een wasmachine die draait en draait en draait en af en toe centrifugeert
om dan weer van voren af aan te beginnen

en dán ga ik eten.... : :

helma schreef:bedankt!

het is moeilijk te onderscheiden waar iets begint en iets ophoudt

neem nou bijvoorbeeld je zelfbeeld
wat is nu gezond?
ik voel me vaak zo 'mislukt' in alle opzichten
maar wanneer is het nou; schuldbesef omdat je zo totaal verdorven bent of wanneer komt het voort uit je psyche; je minderwaardigheidscomplexen

geloof ik de duivel als ik me waardeloos voel, of schiet ik écht tekort in alle opzichten en móet ik me ook verfoeien

en dan op een gegeven moment husselt alles door elkaar als een wasmachine die draait en draait en draait en af en toe centrifugeert
om dan weer van voren af aan te beginnen

en dán ga ik eten.... : :

Sterkte Helma, Leg je noden bij de Heere neer.

Laat Hem besturen, waken
't Is wijsheid wat Hij doet
Zo zal Hij álles maken
Dat g'u verwond'ren moet
Die wolken, lucht en winden
Wijst spoor en loop en baan
Zal ook wel wegen vinden
Waarlangs jouw voet kan gaan.

helma schreef:bedankt! (bij mijn weten heb je me trouwens nooit gekwetst)

het is moeilijk te onderscheiden waar iets begint en iets ophoudt

neem nou bijvoorbeeld je zelfbeeld
wat is nu gezond?
ik voel me vaak zo 'mislukt' in alle opzichten
maar wanneer is het nou; schuldbesef omdat je zo totaal verdorven bent of wanneer komt het voort uit je psyche; je minderwaardigheidscomplexen

geloof ik de duivel als ik me waardeloos voel, of schiet ik écht tekort in alle opzichten en móet ik me ook verfoeien

en dan op een gegeven moment husselt alles door elkaar als een wasmachine die draait en draait en draait en af en toe centrifugeert
om dan weer van voren af aan te beginnen

en dán ga ik eten.... : :

Oude mens... En nieuwe mens. Je bent van nature slecht en verdorven. Toch vindt God je zo waardevol dat Hij zijn eigen Zoon naar de wereld stuurt die voor je sterft aan het kruis. Niet alleen om je te vergeven, maar ook om je uit die uitzichtloosheid van zonde en verdorvenheid te halen. Je mag kind van Hem zijn, en weet je hoe waardevol je dan voor Hem bent. Satan laat je maar al te graag het tegenovergestelde geloven. Geloof hem niet. Wijs hem maar op Gods beloften. En stop met je af te vragen: Ben ik te slecht, schiet ik tekort. Zie op Christus, klamp je aan Hem vast. Hij is de God van zondaren, de vriend van hoeren en tollenaars, zoals de farizeeen schamper zeiden.

Juist als je inziet dat je slecht bent... en daarom naar Hem toe gaat in plaats van het in jezelf te zoeken, mag je om Hem, zijn offer, vrij van schuld zijn en rechtvaardig in Gods ogen... en vooral: Waardevol.

Mariavt schreef:

helma schreef:bedankt!

het is moeilijk te onderscheiden waar iets begint en iets ophoudt

neem nou bijvoorbeeld je zelfbeeld
wat is nu gezond?
ik voel me vaak zo 'mislukt' in alle opzichten
maar wanneer is het nou; schuldbesef omdat je zo totaal verdorven bent of wanneer komt het voort uit je psyche; je minderwaardigheidscomplexen

geloof ik de duivel als ik me waardeloos voel, of schiet ik écht tekort in alle opzichten en móet ik me ook verfoeien

en dan op een gegeven moment husselt alles door elkaar als een wasmachine die draait en draait en draait en af en toe centrifugeert
om dan weer van voren af aan te beginnen

en dán ga ik eten.... : :

't Komt me bekend voor Helma, alleen ga ik chocolade eten als er weer zo'n " bui" opkomt........

..eten is eten.........
Sterkte beiden.

helma schreef:bedankt! (bij mijn weten heb je me trouwens nooit gekwetst)

het is moeilijk te onderscheiden waar iets begint en iets ophoudt

neem nou bijvoorbeeld je zelfbeeld
wat is nu gezond?
ik voel me vaak zo 'mislukt' in alle opzichten
maar wanneer is het nou; schuldbesef omdat je zo totaal verdorven bent of wanneer komt het voort uit je psyche; je minderwaardigheidscomplexen

geloof ik de duivel als ik me waardeloos voel, of schiet ik écht tekort in alle opzichten en móet ik me ook verfoeien

en dan op een gegeven moment husselt alles door elkaar als een wasmachine die draait en draait en draait en af en toe centrifugeert
om dan weer van voren af aan te beginnen

en dán ga ik eten.... : :

Beste Helma,

Graag wil ik even reageren op je 'zelfbeeld'-vraag
Wat is gezond, wanneer is het schuldbesef en wanneer psyche?

Ik vermoed dat dit juist op geestelijk gebied een vraag is.
Want, laat ik het zo stellen, intermenselijk is het m.i. meestal psyche als je een negatief zelfbeeld hebt.
Dat bedoel ik zo: tegenover God staan we inderdaad als schuldige, als zondaar. Voor Hem kunnen we niet bestaan als Hij ons niet aanziet in Christus.
Maar tussen mensen onderling: daarin hoef je je niet minder te voelen dan anderen. Niet dat we omgaan met onze naaste zoals het moet, helaas niet! Maar wel in de zin van: ieder mens is door God geschapen, en ook ieder mens staat schuldig voor God. In die zin is een ander nooit meer 'waard' dan jij bent!
Dus als je je minderwaardig voelt t.o. van anderen (en dat niet omdat je iemand heel gemeen behandeld hebt, maar gewoon in het algemeen), dan denk ik dat dat geen schuldbesef is maar inderdaad 'psyche'.

Kamp je inderdaad met die minderwaardigheidsgevoelens, dan kan het geestelijk juist ook een worsteling zijn: ben ik echt door schuldbesef verslagen, of is het puur m'n minderwaardigheidscomplex. En dan ga je tobben.
Misschien doelde je vooral daar op.
Ik geloof dat er daarvoor maar één weg is: al die zorgen en noden aan de Heere voorleggen in het gebed, en Hem bidden of Hij de leiding van de Heilige Geest wil schenken.
Want ik geloof inderdaad dat de boze zulke vragen kan gebruiken om je te verstrikken, om je bij Christus vandaan te houden. Om het zicht op Hem te benemen en je te laten denken dat je te onwaardig bent voor Zijn genade. Daar is hij altijd op uit. Maar dat is niet waar! Voor de Heere is geen zondaar te ver weg of Hij weet ze op te zoeken!
Daarom: laten al die vragen je juist brengen in je binnenkamer!


(En om je een beetje te bemoedigen wat betreft de minderwaardigheidsgevoelens: ik waardeer je bijdragen hier, je lijkt me een hele lieve en betrokken vrouw!)

Nou helma, heel veel sterkte ermee. Enne, je bent niet de enige die hiermee worsteld.

Er is maar een echt goed medicijn;


++++++HET GEBED++++++

Een poosje geleden heeft ds. Meeuse op de achterkrant een stukje hierover geschreven. Het heette 'waardeloos of onwaardig'. Ik vond dit echt een goed stuk...

@Breekijzertje/Jolanda: bedankt!

@ katie: : dat is aardig van je, die laatste opmerking!

het is zo lastig allemaal. Gelukkig, God zij dank, mag ik weten in Christus te zijn. Dat de Heere me niet aanziet ik wie ik ben, en wie ik blijf, maar dat Hij me, uit genade, aanziet in het Borgwerk van Christus. En ik kan met al die muizenissen bij Hem terecht.
Dan stort ik mezelf voor Hem uit; ik voel me zó mislukt! Ik wéét dat ik waardevol ben in Zijn ogen, dat Hij me niet aanziet wie ik ben in mezelf. ik wil de leugens van satan niet geloven.
Ik voel me zo vaak schuldig, dat ik niet ben die ik zou móeten zijn. Dat ik niet getrouw ben, zo onvruchtbaar, zo laks, zo opga in de dingen van alledag. Dat ik zo vaak geen zelfdiscipline heb.
ik voel me schuldig over het eetprobleem; ik wéét dat mijn Lichaam een tempel is van de Heilige Geest en ik prop het vol met calorieën zodat mijn gezondheid eronder lijdt (rugklachten bijvoorbeeld). ik neem me ernstig voor te stóppen met (vr)eten en dat lukt zolang ik me 'happy' voel. Maar dat móet toch kunnen? ik moet toch gewoon 'nee' kunnen zeggen?
Ik wil mezelf 'accepteren' zoals ik ben; maar als ik in de spiegel kijk heb ik de neiging een lange neus naar mezelf te maken. en daar voel ik me dan vervolgens weer schuldig over.......

tsss...
het gaat misschien een beetje teveel over mij nu.... :shock: : :

Knap Helma, dat je zo eerlijk durft te zijn.
Inderdaad een goede stap, die huisarts. Ik heb in het verleden boulimia gehad. Ik weet een beetje hoe beroerd je je voelt. Maar het is echt mogelijk om er vanaf te komen. Ik ben er nu al zo'n 10 jaar vanaf. In mijn geval is hulpverlening vanuit Eleos het middel geweest.
Vaak is er meer aan de hand dan alleen een eetprobleem.