protje schreef:Ten tweede ben ik het met de exegese van het rapport niet eens aangezien men een "geoorloofde echtscheiding" (wat een discussiepunt opzich is) direkt koppelt aan een geoorloofd hertrouwen. De reden dat men dit kan doen is omdat de GG(e.a.) stellen dat op overspel de ddoodstraf stond, wij die niet meer uitvoeren, maar als de overspelige niet terugkeert van zijn weg "men hem als dood zijnde mag achten"! (ds. de Gier op kerkrecht.nl)

Nee, dat is niet juist.
Misschien in het commentaar van ds. De Gier, dat durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar zeker niet in het onderhavige synoderapport. En met dit rapport zijn alle eerdere uitspraken vervallen.

Wel is het zo, dat de GG hiermee in de lijn van Calvijn staan. De Roomse Kerk beschouwde (en nog steeds) een huwelijk altijd onverbreekbaar. Vanaf de Reformatie, eigenlijk vanaf Calvijn, is scheiding op grond van overspel geoorloofd en staat daarmee voor de onschuldige partij de weg open naar een nieuw huwelijk.
Bij mijn weten is dat praktijk in alle Nederlandse kerken die in de lijn van de Reformatie staan; in ieder geval bij de (zeg maar voor het gemak) doelgroepkerkverbanden van dit forum. Voor alle zekerheid heb ik het laatste synoderapport van de GGiN er nog eens op nagelezen, omdat zij een iets ander standpunt hebben. Maar op dit punt komt het overeen (het verschil zit op het punt van de zgn. causa religionis).

Overigens voor de helderheid: mijn persoonlijke mening is dat hertrouwen nooit toegestaan is; dus ben ik het zowel met Bert als Protje eens (zie ook eerdere postings in dit topic).
Voor dit standpunt wordt uitdrukkelijk wel ruimte gelaten in het synoderapport, evenals een afwijkend standpunt inzake de causa religionis.

Tiberius schreef:Overigens voor de helderheid: mijn persoonlijke mening is dat hertrouwen nooit toegestaan is; dus ben ik het zowel met Bert als Protje eens (zie ook eerdere postings in dit topic).
Voor dit standpunt wordt uitdrukkelijk wel ruimte gelaten in het synoderapport, evenals een afwijkend standpunt inzake de causa religionis.

Het verschil zit op het punt van de zgn. causa religionis.

Wat bedoel je daar precies mee?

Tiberius schreef:Overigens voor de helderheid: mijn persoonlijke mening is dat hertrouwen nooit toegestaan is; dus ben ik het zowel met Bert als Protje eens (zie ook eerdere postings in dit topic).
Voor dit standpunt wordt uitdrukkelijk wel ruimte gelaten in het synoderapport, evenals een afwijkend standpunt inzake de causa religionis.

In de meeste gevallen wat geloof e.d betreft ben ik een voorstander van ruimte laten aan elkaar. "Een ieder zij in zijn gemoed...".
Maar juist in dit soort basisnormen van Gods relatie met ons, en de bedoelde basisnormen van ons onder elkaar, is het voor mij maar zeer de vraag of je als kerk(of synodecomm) wel ruimte moet laten. De praktijk laat (ook in de GG) zien waar dat toe leidt.

M.i. is het niet zo ingewikkeld. Je leest ook steeds meer van kerkgenootschappen etc dat men zich opnieuw aan het bezinnen is op dit onderwerp. Men ziet dus in dat er in de huidige praktijk iets niet klopt. Als een synodecommissie echter een rapport schrijft zónder die ruimte, en er zijn al vele hertrouwde stellen in het kekverband, dan hebben ze een probleem! Pastoraal gezien is het dus wél ingewikkeld.
Dus, pappen en nat houden!

PS. Daarnaast is de GG ook niet uitmuntend in het verder terugkijken, of mogelijk zelfs afvallen op enig punt, als Calvijn.

chapman schreef:
Het verschil zit op het punt van de zgn. causa religionis.

Wat bedoel je daar precies mee?

De zaak van het geloof.
"de kanttekenaren van de Statenvertaling laten in kanttekening 77 bij 1 Korinthe 7:39 de mogelijkheid open dat scheiden en hertrouwen geoorloofd is in het geval van kwaadwillige verlating op religieuze gronden." zegt het rapport.

protje schreef:

Tiberius schreef:Overigens voor de helderheid: mijn persoonlijke mening is dat hertrouwen nooit toegestaan is; dus ben ik het zowel met Bert als Protje eens (zie ook eerdere postings in dit topic).
Voor dit standpunt wordt uitdrukkelijk wel ruimte gelaten in het synoderapport, evenals een afwijkend standpunt inzake de causa religionis.

In de meeste gevallen wat geloof e.d betreft ben ik een voorstander van ruimte laten aan elkaar. "Een ieder zij in zijn gemoed...".
Maar juist in dit soort basisnormen van Gods relatie met ons, en de bedoelde basisnormen van ons onder elkaar, is het voor mij maar zeer de vraag of je als kerk(of synodecomm) wel ruimte moet laten. De praktijk laat (ook in de GG) zien waar dat toe leidt.

M.i. is het niet zo ingewikkeld. Je leest ook steeds meer van kerkgenootschappen etc dat men zich opnieuw aan het bezinnen is op dit onderwerp. Men ziet dus in dat er in de huidige praktijk iets niet klopt. Als een synodecommissie echter een rapport schrijft zónder die ruimte, en er zijn al vele hertrouwde stellen in het kekverband, dan hebben ze een probleem! Pastoraal gezien is het dus wél ingewikkeld.
Dus, pappen en nat houden!

PS. Daarnaast is de GG ook niet uitmuntend in het verder terugkijken, of mogelijk zelfs afvallen op enig punt, als Calvijn.

Tja, ook de Protestant Reformed Churches hebben niet altijd dit standpunt ingenomen. Er is ook bij ons verschil in inzicht gekomen. Mocht in ons kerkverband scheiden en hertrouwen vroeger wel, maar nu niet meer.

protje schreef:M.i. is het niet zo ingewikkeld.

Klopt, maar wel anders dan wat je bij een oppervlakkige lezing en exegese van Mattheus 19:1-9 zou denken. Daarom is het goed om, net zoals Calvijn, terug te gaan naar de grondtalen. En je niet voor dit soort pastoraal gevoelige zaken uitsluitend op de vertalingen baseert (hoe uitmuntend onze Statenvertaling ook is). Dat heeft de commissie dan ook gedaan. Als je zelf een beetje de grondtaal kent (of met gebruik van ISA), kom je daar zelf ook wel uit.
Ook de kanttekenaren (zeer erudiet in de brontalen) wijzen die weg, zie bijvoorbeeld kanttekening 77 bij 1 Korinthe 7.

protje schreef:Als een synodecommissie echter een rapport schrijft zónder die ruimte, en er zijn al vele hertrouwde stellen in het kekverband, dan hebben ze een probleem!

Als het gaat over kerkelijke bevestiging van een tweede huwelijk is dat aantal op één hand te tellen. Daar was men altijd al zeer terughoudend mee (hetzij de kerkenraden, hetzij die stellen zelf, dat weet ik niet). Maar daar zit het probleem niet.

Ds Koekoek heeft een heel eigen visie op deze materie
zie:
http://www.archippus.nl/content/view/23/31/

helma schreef:Ds Koekoek heeft een heel eigen visie op deze materie
zie:
http://www.archippus.nl/content/view/23/31/

Johannes 4 (de samaritaanse vrouw) daar sprak Jezus ook over vijf mannen.

Jezus zeide tot haar: Ga heen, roep uw man, en kom hier.

17 De vrouw antwoordde en zeide: Ik heb geen man.15 Jezus zeide tot haar: Gij hebt wel gezegd: Ik heb geen man.

18 Want gij hebt vijf mannen gehad, en dien gij nu hebt, is uw man niet; dat hebt gij met waarheid gezegd.

Met die laatste man is ze niet getrouwd. (vlgs. kanttek).

En er wordt ook niet gesproken of de vorige 5 overleden zijn of nog in leven zijn. Ze is er wel mee getrouwd geweest, want
anders had de Heere Jezus niet gezegd dat ze 5 mannen gehad heeft. Moeilijk...

albion schreef:En er wordt ook niet gesproken of de vorige 5 overleden zijn of nog in leven zijn. Ze is er wel mee getrouwd geweest, want anders had de Heere Jezus niet gezegd dat ze 5 mannen gehad heeft. Moeilijk...

Maar dat was juist de zonde van die vrouw, die door Jezus werd aangewezen.
Evenals Hij bij Zacheus de zonde van diefstal aanwees (wat ook niet goed was).

Tiberius schreef: Als het gaat over kerkelijke bevestiging van een tweede huwelijk is dat aantal op één hand te tellen. Daar was men altijd al zeer terughoudend mee (hetzij de kerkenraden, hetzij die stellen zelf, dat weet ik niet). Maar daar zit het probleem niet.

Dat zie je toch echt verkeerd. In de GG hier ter plaatse weet ik zoal 8 vrouwen die hertrouwd zijn, met kinderen en wel. ( wel vaak langer geleden gescheiden, of in een andere plaats, waardoor het voor de omgeving minder schokkend opvalt.)
In de PKN (GB) hier is vorige week het 2e stel waarvan 1 partner gescheiden is dit jaar getrouwd.
Één van die diensten was ik aanwezig en sprak de dominee over"het leven uit de genade om het verleden uit te wissen en opnieuw te beginnen"!

protje schreef:

Tiberius schreef: Als het gaat over kerkelijke bevestiging van een tweede huwelijk is dat aantal op één hand te tellen. Daar was men altijd al zeer terughoudend mee (hetzij de kerkenraden, hetzij die stellen zelf, dat weet ik niet). Maar daar zit het probleem niet.

Dat zie je toch echt verkeerd. In de GG hier ter plaatse weet ik zoal 8 vrouwen die hertrouwd zijn, met kinderen en wel. ( wel vaak langer geleden gescheiden, of in een andere plaats, waardoor het voor de omgeving minder schokkend opvalt.)

En kerkelijk bevestigd in de GG?

Ook ds. Beens destijds predikant in Nijkerk zijn tweede huwelijk is kerkelijk bevestigd na een scheiding.

de Netherlands Reformed Congregations (GG in N. America) hadden wel moeite met de echtscheiding en het hertrouwen van Dr. Beeke. Vandaar ook de schisme en de oprichting van de Heritage (Netherlands) Reformed Congregations.

Tiberius schreef:

protje schreef:

Tiberius schreef: Als het gaat over kerkelijke bevestiging van een tweede huwelijk is dat aantal op één hand te tellen. Daar was men altijd al zeer terughoudend mee (hetzij de kerkenraden, hetzij die stellen zelf, dat weet ik niet). Maar daar zit het probleem niet.

Dat zie je toch echt verkeerd. In de GG hier ter plaatse weet ik zoal 8 vrouwen die hertrouwd zijn, met kinderen en wel. ( wel vaak langer geleden gescheiden, of in een andere plaats, waardoor het voor de omgeving minder schokkend opvalt.)

En kerkelijk bevestigd in de GG?

Yep.