De acte van afscheiding of wederkeer

[memento]

Aangezien ik veel gehoord had van de acte van afscheiding of wederkeer, maar zelf eigenlijk nog nooit de tekst gelezen had, heb ik deze opgezocht. Neem en lees, het zijn maar een paar zinnen . Ik heb de kern van het document schuin gedrukt gemaakt.

Acte van afscheiding of wederkeer

13/14 oktober 1834 te Ulrum

Wij ondergetekenden Opzienderen en litmaten der Gereformeerde Gemeente van Jezus Christus te Ulrum; sedert geruimen tijd opgemerkt hebbende, het bederf in de Nederlansche Hervormde Kerk, zoo wel in verminking of verlochening van de leer onzer vaderen gegrond op Gods woord, als in de verbastering van de bediening der Heilige Sacramenten naar de verordineering van Christus in zijn woord; en in het bijna volstrekte verzuim der kerkelijke tucht; welke stukken allen naar onze Gereformeerde belijdenis Art: 29 kenmerken zijn der ware kerk; door Gods genade eenen Herder en Leeraar ontvangen hebbende die ons naar den woorde Gods de zuivere leer onzer vaderen voorstelde, dezelve zoo wel in het bijzonder als in het algemeen toepaste; werd de gemeente daardoor meer en meer opgewekt om zich in belijdenis en wandel te richten naar den regelmaat des Geloofs en van Gods Heilig woord Galaten 6:16. Philp: 3:16. en ook afstand te doen van het dienen van God naar menschelijke geboden omdat Gods woord ons zegt dat dit te vergeefs is Matth: 15:9 En tevens te doen waken voor de ontheiliging van tekenen en zegelen van Gods eeuwig genadeverbond: hierdoor leefde de gemeente in rust en vrede, doch die rust en vrede werd gestoord, door de hoogst onrechtmatig(e) en ongoddelijke schorsing van onzen algemeen geliefden en geachten Herder en Leeraar; ten gevolge van zijn openbaar getuigenis tegen de valsche leer en verontreinigde openbare Godsdienstoefeningen; Stil en kalm heeft de gemeente zich met hunnen Herder en Leeraar tot hiertoe gedragen, onderscheidene allerbillijkste voorste(ll)en werden gedaan (en) door onze(n) Herder en Leeraar en door de overige Opzienderen der gemeente, meermalen werd onderzoek en oordeel op grond en naar Gods woord gevraagd doch alles te vergeefs; classicale Provintiale en Sinodale Kerkbesturen hebben dit allerbillijkste verzoek geweigerd, en integendeel gevorderd, berouw en leetwezen zonder aanwijzing van misdrijf uit Gods Heilig woord, en onbepaald onderwerping aan Sinodale regelmenten en voorschriften, zonder aanwijzing dat die op Gods woord in alles gegrond zijn, daardoor heeft nu dit Nederlandsche Kerkbestuur zich gelijk gesteld aan de door onze vaderen verworpene paapsche Kerk; dewijl niet alleen het vroeger opgenoemde verderf word oopgemerkt, maar daarinboven Gods woord wordt verworpen of krachteloos gemaakt door kerkelijke wetten en besluiten Mathh: 15:4, 23:4. Markus 7:7,8. en zij vervolgd die godzalijklijk willen leven in Christus Jesus naar zijne eigenen voorschriften in zijn woord opgetekend Matth: 2:13. 5:11; 12. 10:23. 23:34. Lukas 11:49. 12:12 Joh: 5:16. 15:20. Handl. 7:52, 9:4. 22:4.7. 26:11,14,15. Rom: 12:14. 1ste Corinten 5:12. 2de Cor: 4:9. 12:10 Gal: 5:11 6:12. 2de Tess: 1:4. 2de Timotheus 3:11,12. en de contientie der menschen gebonden; eindelijk is op gezag van het Provintiaal Kerkbestuur de Prediking van het woord Gods door een openbaar erkend Kerkleeraar in ons midden de WelEW: Zeer Gel: Heer H.P. Scholte Gereformeerd leeraar te Dovren en Gindren in het land van Heusden en Altena Provintie Noordbraband verboden geworden, en de onderlinge bijeenkomsten de(r) geloovigen welke met open deuren werden gehouden, werden met geldboeten gestraft: uit dit alles tezamen genomen is het nu meer als duidelijk geworden, dat de Nederlandsche Hervormde Kerk niet de ware, maar de valsche Kerk is volgens Gods woord en Art. 29 van onze belijdenis, weshalve de ondergetekenden met dezen verklaren dat zij overeenkomstig het ampt aller gelovigen Art. 28 zich afscheiden van de gene die niet van de Kerk zijn, en dus geen gemeenschap te willen hebben, met de Nederlansche Hervormde Kerk, tot dat deze terug keert tot de waarachtige dienst des Heeren en verklaren tevens gemeenschap te willen uitoefenen met alle ware Gereformeerde ledematen, en zich te willen vereenigen met elke op Gods onfeilbaar woord gegronde vergadering, aan wat plaatze God dezelve ook vereenigd heeft, betuigende met dezen, dat wij ons in alles houden aan onze aloude Formuieren van eenigheid NL: de blijdenis des geloofs. de Heidelbergsche Chatechismus en Canones van de Sinode van Dortrecht gehouden in den jare 1618, 1619 onze openbare Godsdienstoefeningen te richten naar de aloude kerkelijke Liturgie en ten opzichte der Kerkdienst en bestuur ons voor het tegenwoordige te houden aan de Kerkenordening opgesteld door de voornoemde Dortrechtsche Sinode, eindelijk verklaren wij bij dezen dat wij onzen onrechtmatig geschorsten Predikant als onzen wettig geroepen en geordenden Herder en Leeraar blijven erkennen.

Ulrum 13 october 1834 J.J. Beukema, ouderling K.J. Barkema, ouderling K.A. van der Laan, diaken D.P. Ritsema, diaken Geert K. Bos, diaken

op 14 oct. “geteekend door 49 leden, 18 lidematen ‘die in den tijd der schorsing werden bevestigt, of door ds Heeren Gees den Heere Jezus ingelijfd en nur door den kerkeraad dezer gemeente aangenomen zijn’, en 63 hoofden van huisgezinnen, ‘die geene ledematen zijn, maar echter wenschen zich te voegen met de hunnen bij de Gereformeerde gemeente’ Deze laatsten alleen gaven het aantal hunner kinderen op. Daardoor telde de gemeente bij haare stichting minstens 247 zielen.” (J.A. Wormser, Een schat in aarden vaten III, 1915, 69)

Bron: Overgenomen uit een topic op het forum van gereformeerdgezind.nl

[Kaw]

Geert K. Bos, 1 van mijn illustere voorvaders 8)
Ik heb nog meer familielinken met deze acte. Ook de andere kant in de familie was lid van die gemeente en heeft het ondertekent, maar dan als gemeentelid.

[Tiberius]

We voelen ons zeer vereerd om een telg uit zo'n gerenommeerd geslacht in ons midden te hebben.

[Kaw]

Nou, eigenlijk ben ik er niet zo trots op.
Elke afscheiding is een bron van verdriet en achteraf gezien veruit de meeste keren meer schuld en schade dan winst.

[memento]

Wat me opvalt in deze acte is dat men zich afscheid omdat men beperkt wordt in de vrijheid (met als concrete aanleiding de afzetting van een predikant), niet omdat er dwalingen voorkomen in de NHK.

Het 2e is de tijdelijkheid van de afscheiding, waarin we lezen mbt de NHK: tot dat deze terug keert tot de waarachtige dienst des Heeren

[Klavier]

Wat me opvalt in deze acte is dat men zich afscheid omdat men beperkt wordt in de vrijheid (met als concrete aanleiding de afzetting van een predikant), niet omdat er dwalingen voorkomen in de NHK.

Het 2e is de tijdelijkheid van de afscheiding, waarin we lezen mbt de NHK: tot dat deze terug keert tot de waarachtige dienst des Heeren

Er staat er in de acte nog een zwaarwegend punt over de tuchthandhaving. Deze staat in het verband van de gereformeerde leer. Daarmee lijkt de conclusie voor handen te liggen dat de vrijheid voor de gereformeerde leer niet enkel de basis vormt, maar ook de rechtzinnigheid van de moederkerk als geheel. En dat blijkt ook wel: De afgescheidenen hebben zichzelf afgescheiden. Ze zijn er niet uitgegooid, puur formeel gezien dan.

Dit punt als reden tot afscheiding, is dan tevens ook de voorwaarde voor terugkeer. En dan heb je een probleem als in diezelfde acte de canones van Dordt worden vermeld. De Dordtse besluiten, vastgelegd in het aanwijzen van de 3FvE als gezamenlijk ijkpunt met daarnaast de bijbehorende kerkorde.
Dat laatste is anno 2007 in geen enkel kerkverband met daarin de naam Hervormd terug te vinden. En daarmee is er naar de letter van de acte uit 1834 geen mogelijkheid tot een terugkeer.
De vraag is wat zwaarder weegt: De eenheid met als gezamenlijke basis de 3FvE en gelijke leer, of het laten voortbestaan van de verdeeldheid om reden van enkel de kerkorde die verschilt, en dan nog de vraag in hoeverre de kerkorde die in de 20e eeuw in de NHK is in gevoerd nog inhoudelijke breekpunten oplevert die zwaarwegend genoeg zijn om niet langer onverdeeld te zijn.
Daarbij denk ik vooral aan de HHK als nieuwe moederkerk gezien de inhoudelijke basis vanuit de 3FvE.
Mijns inziens is de kerkorde, als middelijk bestuurlijk model geen argument de kerk verdeeld te laten zijn. In de 19e eeuw was het mede een argument, niet het enige, laat staan het zwaartepunt. Meer de druppel die de emmer deed overlopen en waardoor de vlam echt in de pan ging. Gezien de zaken die een rol speelden eind 18e- begin 19e eeuw, met zelfs een reveil binnen de toenmalige Nederlands Hervormde Kerk, kan ik me niet voorstellen dat alleen de kerkorde het argument was voor de afscheiding. Zover ik het goed interpreteer is het met name het misbruik van die kerkorde die in 1816 de Koning als heerser over de kerk, de mogelijkheid bood de gereformeerde leer de kop in te drukken en de vrijzinnigheid aan te wijzen als de hoofdstroom van de kerk. De kerkorde zou mijns inziens geen breekpunt zijn geweest als de Koning met de nieuwe kerkorde de inhoudelijke leer van Dordt daarmee had gehandhaafd.


Eigenlijk moeten we de zaken eens van een andere kant benaderen:
Stel, alle reformatorische kerken die de 3FvE handhaven zouden verenigd zijn in een gezamenlijk verband. Zou de kerkorde van de voormalige NHK, hoe gebrekkig misschien ook ervaren door sommigen, een dusdanige steen des aanstoots zijn, dat het een scheuring waard is, laat staan dat het een zaak is waarop zegen te verwachten is?
En: Welk argument hebben we om nog langer als losse kerkverbanden naast elkaar te staan?
Is het
- De verschillende verbondsvisies? Die waren er ook voor 1750 al toen nog niemand aan verdeeldheid dacht in de vorm van lossen kerkverbanden met alle de 3FvE (dat zegt iets over de E)
- De verschil in cultuur? Die is enkel het gevolg van de sociale isolatie ten aanzien van elkaar die is ontstaan als gevolg van de afscheiding. Is dat een argument tot verdeeldheid, laat staan het in standhouden daarvan?

Tijd voor bezinning. Dat was het eigenlijk altijd al. Laten we het woord terugkeer vooral niet uit het oog verliezen als we de acta lezen of in herinnering brengen.

[rj]

Er vinden gesprekken plaats tussen dominaties uit de afscheiding en ik heb vernomen dat de HHK ook voor deze gesprekken zal worden uitgenodigd. Maar vooral de ontwikkeling die elk kerkverband zelf heeft ondergaan en gevormd schijnt voor zeer moeilijk overbrugbare kloven te zorgen.

Er zijn voorbeelden waarbij kerken in een zelfde plaats samenwerken. Ik denk dat er veel beter eerst locaal zou moeten worden gekeken i.p.v landelijk, ook omdat elk kerkverband zelf ook te maken heeft met verchillen binnenin.

[Klavier]

Er vinden gesprekken plaats tussen dominaties uit de afscheiding en ik heb vernomen dat de HHK ook voor deze gesprekken zal worden uitgenodigd. Maar vooral de ontwikkeling die elk kerkverband zelf heeft ondergaan en gevormd schijnt voor zeer moeilijk overbrugbare kloven te zorgen.

Er zijn voorbeelden waarbij kerken in een zelfde plaats samenwerken. Ik denk dat er veel beter eerst locaal zou moeten worden gekeken i.p.v landelijk, ook omdat elk kerkverband zelf ook te maken heeft met verchillen binnenin.

Inderdaad is het ideaalplaatje niet zonder een gedegen, zorgvuldige maar ook geduldige wijze van opbouwen vanuit de eigen gemeente en eigen omgeving nader in te vullen.
Het vraagt allereers om interne bezinning. Als we dat niet doen, dan krijgt je enkel officiële terugkeer van kerkverband a naar b zonder dat de locale gemeente, laat staan de gemeenteleden er zelf al naar toegegroeid zijn. En dan krijg je achterblijvers die de oude struktuur als vanzelf wel in stand houden.
Dit proces vereist geduld, rust en vooral onderlinge liefde. Kerkmuren vallen niet eerder weg dan als er liefde en wederliefde wordt ervaren tussen de gemeenteleden uit de afzonderlijke kerkverbanden. De kerkmuren zouden als het ware vanzelf weg moeten smelten.
Ik onderschrijf daarin jouw punt, RJ.

[Mona Lisa]

interessant document, op OmSionsWil was dit al eens door "limosa" gepost maar het is op internet niet makkelijk te vinden

Toen, en nu nog, dacht ik: laten we eerst de HHK maar eens de nodige rust gunnen, rechtzaken afwikkelen etc. zodat het stof een beetje kan zakken. Als de afgescheidenen nu massaal naar de HHK zouden overstappen lopen ze maar in de weg.

Op sommige punten zie je al wel samenwerking. In stichting Adullam (gehandicaptenzorg) bijvoorbeeld participeren OGGiN, HHK en GGiN. Dat soort samenwerking lijkt me om te beginnen waardevol.

[memento]

Toen, en nu nog, dacht ik: laten we eerst de HHK maar eens de nodige rust gunnen, rechtzaken afwikkelen etc. zodat het stof een beetje kan zakken. Als de afgescheidenen nu massaal naar de HHK zouden overstappen lopen ze maar in de weg.

Rust gunnen is denk ik ook wel wijs. Alleen zou ik een intentie-verklaring van de afgescheiden kerken, waarin ze uitspreken dat de wens nog steeds leeft, en de bereidheid er nog steeds is, om terug te keren meer waarderen, dan het hameren op de verschillen.

[Mona Lisa]

Rust gunnen is denk ik ook wel wijs. Alleen zou ik een intentie-verklaring van de afgescheiden kerken, waarin ze uitspreken dat de wens nog steeds leeft, en de bereidheid er nog steeds is, om terug te keren meer waarderen, dan het hameren op de verschillen.

op zich eens, op een of andere manier lukt het wel om samen te werken op velerlei terreinen maar samen optrekken op zondag is nog een stap te ver blijkbaar

anderzijds, als de (O)GG(iN) zich nu met de HHK gaan bemoeien, al is het maar met een intentie waarin dan uiteraard weer een aantal "buitengewoon belangrijke" voorwaarden staan, wordt er meer kapot gemaakt dan de HHK kan opbouwen, ik geloof nog steeds meer in het overstappen van individuele leden, evolutie in plaats van revolutie om het zo maar eens te zeggen

[jvdg]

KerkredactieGeplaatst: 7-09-2007 | 21:02
„Kerkvereniging levert steeds nieuwe kerken op”
Ds. Golverdingen spreekt voor studerenden GG
GOUDA - De Nederlandse kerkgeschiedenis van de afgelopen 150 jaar laat op pijnlijke wijze zien dat een vereniging van kerken steeds gepaard gaat met het ontstaan van een nieuw kerkverband. Daarin vinden dan diegenen onderdak die bezwaar hebben tegen de vereniging of fusie.

Dat zei ds. M. Golverdingen vrijdagavond op de zomerconferentie van het deputaatschap voor studerenden van de Gereformeerde Gemeenten - die tot en met zaterdag duurt. Het thema van zijn lezing was ”Katholiciteit en eigenheid, over continuïteit en verandering”.

De predikant van de gereformeerde gemeente te Boskoop gaf een historisch overzicht over honderd jaar Gereformeerde Gemeenten. Doordat ds. L. Boone in 1907 niet meeging in de vereniging van ledeboerianen en kruisgezinden kwam de beoogde ”Vereniging” (waaruit de Gereformeerde Gemeenten ontstonden) slechts gedeeltelijk tot stand. „Onze oplossingen voor het kerkelijke vraagstuk blijken steeds weer onvolkomen te zijn”, zei ds. Golverdingen. „Er is in Nederland binnen de orthodox-bevindelijke stroming wel sprake van een oecumene van het hart, maar het vormgeven aan een gereformeerde oecumene in de kerkelijke praktijk ontbreekt.”

Federatief groeimodel
De predikant waardeert het positief dat de Gereformeerde Gemeenten sinds 2001 het kerkelijke gesprek zijn aangegaan met vier gereformeerde kerkverbanden. „Daarvan gaat een belangrijke signaalwerking uit. De kerkelijke verdeeldheid van de bevindelijk-gereformeerden is immers in strijd met Schrift en belijdenis. Ze is zonde in de ogen van de Koning van de kerk, al wordt de verdeeldheid van broeders van hetzelfde huis door hen maar zelden als zonde beleefd. Het berusten in de kerkelijke verdeeldheid is in Bijbels licht een schrijnende aanklacht, die roept om verootmoediging voor Gods aangezicht en om een smeekgebed om een herhaling van 1907.”

Wellicht, denkt ds. Golverdingen, kan een federatief groeimodel, dat zich richt op een zeer geleidelijk aan samengaan, de verdere openbaring van de zichtbare eenheid van de kerk van Christus in ons land dienen. „Zo’n model kan echter alleen met vrucht worden gehanteerd als in de harten van Gods kinderen de ootmoedige belijdenis van het geloof leeft: de Heere bouwt Jeruzalem.”

Katholiciteit kerk
Aan de Vereniging van 1907 lagen, aldus ds. Golverdingen, vijf gedachten ten grondslag: eenheid in de leer, geestelijke herkenning, een gezamenlijke theologische oriëntatie, de Bijbelse opdracht om gestalte te geven aan de eenheid der kerk en de behoefte aan geordend kerkelijk leven.

Ds. G. H. Kersten zag de Gereformeerde Gemeenten als een voortzetting van de Gereformeerde Kerk uit de zeventiende en de achttiende eeuw. „De katholiciteit van de kerk stond bij ons voorgeslacht voorop en moet ook voorop blijven staan. Dan gebruiken we het begrip katholiek in de oude betekenis van het woord: algemeen, dat betekent: ”wat altijd door iedereen is geloofd”. Ds. Kersten zou later in zijn ”Gereformeerde dogmatiek” terecht stellen dat de leer ook tot de katholiciteit der kerk behoort. De Gereformeerde Gemeenten wilden geen bijzonder kerkverband vormen, maar voluit gereformeerd zijn in belijdenis en prediking, in liturgie en kerkorde, in toepassing van de christelijke tucht en in levensopenbaring.”

Binnen deze katholiciteit, zei ds. Golverdingen, blijft ruimte voor eigen accenten, zoals de noodzaak van de wedergeboorte, de bevindelijke kennis van de drie stukken, het welmenend aanbod van genade en de trappen in het geestelijke leven. „Overigens zijn deze accenten helemaal niet zo ’eigen’, want ze behoren tot het erfgoed van de Nadere Reformatie, dat onze gemeenten diepgaand heeft beïnvloed. We treffen dat ’eigene’ ook in kerkverbanden buiten de Gereformeerde Gemeenten aan. We willen gereformeerd zijn in de oude klassieke betekenis van het woord: in leer, leven en kerkregering. Niet meer, maar ook niet minder.”

Zwaard
Voor ds. Kersten had de Nederlandse Hervormde Kerk in 1816 met de invoering van het Algemeen Reglement haar oorspronkelijk gereformeerde karakter verloren. „Ds. Kersten aanvaardde de Afscheiding als de weg die God gebruikte om uitgeworpenen en verstrooiden bijeen te brengen. Aan het einde van zijn leven vatte hij, nadat hij zijn hoop op het herstel van de kerk in Nederland had uitgesproken, zijn kerkelijk standpunt samen: „Wij gevoelen ons geen scheurmakers, maar hervormden in hart en nieren, doch daarom juist gesepareerden van het genootschap, dat van kerk staatscreatuur werd.”

Ds. Golverdingen: „Het gescheiden optrekken van Gods kinderen typeerde ds. Kersten als zonde. Daarom sloot hij bij de herdenking van de Afscheiding in 1934 elke vorm van zelfgenoegzaamheid en triomfantalisme uit: „Ik zie onze kerk vaneen gescheurd en omdat Gods kerk vaneen gescheurd is, hier een deel en daar een deel, daarom kan het in onze ziel zo zeer doen, daarom is er een zwaard door ons hart getrokken.”

Vandaag spreken ds. W. Silfhout en drs. L. Snoek over het thema ”Student en gemeente in verleden, heden en toekomst”.

BRON: RD

[geledu]

Mooi artikel over de lezing van Ds Golverdingen

De Gereformeerde Gemeenten wilden geen bijzonder kerkverband vormen, maar voluit gereformeerd zijn in belijdenis en prediking, in liturgie en kerkorde, in toepassing van de christelijke tucht en in levensopenbaring.”

Binnen deze katholiciteit, zei ds. Golverdingen, blijft ruimte voor eigen accenten, zoals de noodzaak van de wedergeboorte, de bevindelijke kennis van de drie stukken, het welmenend aanbod van genade en de trappen in het geestelijke leven. „Overigens zijn deze accenten helemaal niet zo ’eigen’, want ze behoren tot het erfgoed van de Nadere Reformatie, dat onze gemeenten diepgaand heeft beïnvloed. We treffen dat ’eigene’ ook in kerkverbanden buiten de Gereformeerde Gemeenten aan. We willen gereformeerd zijn in de oude klassieke betekenis van het woord: in leer, leven en kerkregering. Niet meer, maar ook niet minder.”

Als je dit zo leest en ook het interview in een ander topic met Ds Moerkerken , ben ik echt verblijd over de openmanier van spreken over het eigen kerkverband.
Het spreken over fouten en gebreken , het erkennen dat de GG niet het enige ware is, maar ook dat er in elk kerkverband bepaalde eigen accenten zijn.
Maar ook wordt steeds duidelijk gesteld dat er ruimte is voor accentverschillen
In veel kritiek richting de GG wordt dit steeds bestreden.

[Gefopt]

Mooi artikel over de lezing van Ds Golverdingen

De Gereformeerde Gemeenten wilden geen bijzonder kerkverband vormen, maar voluit gereformeerd zijn in belijdenis en prediking, in liturgie en kerkorde, in toepassing van de christelijke tucht en in levensopenbaring.”

Binnen deze katholiciteit, zei ds. Golverdingen, blijft ruimte voor eigen accenten, zoals de noodzaak van de wedergeboorte, de bevindelijke kennis van de drie stukken, het welmenend aanbod van genade en de trappen in het geestelijke leven. „Overigens zijn deze accenten helemaal niet zo ’eigen’, want ze behoren tot het erfgoed van de Nadere Reformatie, dat onze gemeenten diepgaand heeft beïnvloed. We treffen dat ’eigene’ ook in kerkverbanden buiten de Gereformeerde Gemeenten aan. We willen gereformeerd zijn in de oude klassieke betekenis van het woord: in leer, leven en kerkregering. Niet meer, maar ook niet minder.”

Als je dit zo leest en ook het interview in een ander topic met Ds Moerkerken , ben ik echt verblijd over de openmanier van spreken over het eigen kerkverband.
Het spreken over fouten en gebreken , het erkennen dat de GG niet het enige ware is, maar ook dat er in elk kerkverband bepaalde eigen accenten zijn.
Maar ook wordt steeds duidelijk gesteld dat er ruimte is voor accentverschillen
In veel kritiek richting de GG wordt dit steeds bestreden.

Om met het laatste te beginnen: dat is niet helemaal waar. Dr. Van der Zwaag heeft bijvoorbeeld een paragraaf besteedt aan de lijn Hoogerland-Fraanje-P Blok en een paragraaf aan de lijn JW Kersten-Huisman-Vreugdenhil. Zo ook een hoofdstuk aan de theologie van ds. Moerkerken.

Alleen weet je wat ik zo jammer vindt in de erkenning van fouten: ze worden nooit concreet. Neem de schorsing van ds. Kok. Verschillende dominees zien dit als zonde. Neem wijlen ds. Vergunst. Toch heeft hij het niet hardop in publicaties uitgesproken terwijl hij wel z'n vriend Kok opzocht. En als ik het goed heb, is ds. Golverdingen bezig met een vervolg op 'Om een behoud van de kerk'. Daarin zal hij dan ook de kwestie Kok uitvoerig moeten behandelen. En het zal mij niet verbazen als hij ook tot de conclusie moet komen dat de schorsing van ds. Kok inhoudelijk niet goed was. Maar hardop uitspreken doet hij het (nog) niet.

[Oude Paden]

Mooi artikel over de lezing van Ds Golverdingen

De Gereformeerde Gemeenten wilden geen bijzonder kerkverband vormen, maar voluit gereformeerd zijn in belijdenis en prediking, in liturgie en kerkorde, in toepassing van de christelijke tucht en in levensopenbaring.”

Binnen deze katholiciteit, zei ds. Golverdingen, blijft ruimte voor eigen accenten, zoals de noodzaak van de wedergeboorte, de bevindelijke kennis van de drie stukken, het welmenend aanbod van genade en de trappen in het geestelijke leven. „Overigens zijn deze accenten helemaal niet zo ’eigen’, want ze behoren tot het erfgoed van de Nadere Reformatie, dat onze gemeenten diepgaand heeft beïnvloed. We treffen dat ’eigene’ ook in kerkverbanden buiten de Gereformeerde Gemeenten aan. We willen gereformeerd zijn in de oude klassieke betekenis van het woord: in leer, leven en kerkregering. Niet meer, maar ook niet minder.”

Als je dit zo leest en ook het interview in een ander topic met Ds Moerkerken , ben ik echt verblijd over de openmanier van spreken over het eigen kerkverband.
Het spreken over fouten en gebreken , het erkennen dat de GG niet het enige ware is, maar ook dat er in elk kerkverband bepaalde eigen accenten zijn.
Maar ook wordt steeds duidelijk gesteld dat er ruimte is voor accentverschillen
In veel kritiek richting de GG wordt dit steeds bestreden.

Om met het laatste te beginnen: dat is niet helemaal waar. Dr. Van der Zwaag heeft bijvoorbeeld een paragraaf besteedt aan de lijn Hoogerland-Fraanje-P Blok en een paragraaf aan de lijn JW Kersten-Huisman-Vreugdenhil. Zo ook een hoofdstuk aan de theologie van ds. Moerkerken.

Alleen weet je wat ik zo jammer vindt in de erkenning van fouten: ze worden nooit concreet. Neem de schorsing van ds. Kok. Verschillende dominees zien dit als zonde. Neem wijlen ds. Vergunst. Toch heeft hij het niet hardop in publicaties uitgesproken terwijl hij wel z'n vriend Kok opzocht. En als ik het goed heb, is ds. Golverdingen bezig met een vervolg op 'Om een behoud van de kerk'. Daarin zal hij dan ook de kwestie Kok uitvoerig moeten behandelen. En het zal mij niet verbazen als hij ook tot de conclusie moet komen dat de schorsing van ds. Kok inhoudelijk niet goed was. Maar hardop uitspreken doet hij het (nog) niet.

Als Ds. Golverdingen hardop zou zeggen dat de inhoudelijke schorsing niet had gemogen, dan denk ik dat de samensprekingen met de GGiN aprubt zullen stoppen. Ds. Kok's uitspraken staan soms lijnrecht tegenover de leer in de GGiN.