Biddag

[Unionist]

Zelf ga ik 's zondags ook in een zwart pak, maar dat komt mede doordat ik het "deftig" vind, temeer daar ik me in het Huis des Heeren begeef.

Het Huis des Heeren? Waar is dat dan herbouwd?

Overal waar men God aanbidt.
Zie Jesaja 56 : 7 Die zal Ik ook brengen tot Mijn heiligen berg, en Ik zal hen verheugen in Mijn bedehuis

En de bijbehorende kanttekening 21 bij "Mijn bedehuis":
Hebreeuws, in het huis mijns gebeds; dat is, in den tempel, die geordineerd is tot een huis, waarin men mij aanbidt, en voorts de kerk van God in het algemeen.

Zonder weer een knuppel in het hoenderhok te willen gooien, slaat deze tekst volgens mij op het vrederijk. Als de tempel weer herbouwd is (Ezechiël).

[Kaw]

Tja, dat krijg je met de "ik ben zo blij, want Jezus houdt van mij"-generatie. Je kunt daarvan getuigen of niet. Als je dat niet kan, dan ben je idd niet zo blij.

[Marnix]

inderdaaad. Er zijn genoeg kinderen die denken dat bekeerde mensen niet blij zijn, omdat ze dat om zich heen zien. Als het kind van een ander zo denkt is het beinvloed, als een eigen kind denkt dat die vrolijke kleren niet passen bij gelovigen is hij dat opeens niet? Volgens mij is het eerste natuurlijker dan het tweede, en ook nog eens bijbelser. Kinderen denken bij blijdschap wel degelijk aan dit soort dingen en dat ze die dan ook koppelen aan het evangelie, de blijde boodschap, lijkt me niet zo vreemd.

[Erasmiaan]

Precies.
De gebouwen waar wij samenkomen zijn slechts gebouwen waar wij samenkomen.
Er is nergens meer een gebouw dat als Huis van God is aan te merken.

Overal waar Hij inkomt is het toch Gods huis?

[Tiberius]

Zonder weer een knuppel in het hoenderhok te willen gooien, slaat deze tekst volgens mij op het vrederijk. Als de tempel weer herbouwd is (Ezechiël).

De kanttekenaren spreken van het onderscheid tussen de volken en de natiën dat door Christus is teniet gedaan.
Er is geen onderscheid meer tussen Jood en heiden.

Overigens sluit ik me aan bij de opmerking van Marnix ("De tempel van de levende God ben jij.")
Gods akkerwerk, Gods gebouw zijt gij.
Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt, en de Geest Gods in ulieden woont?

Maar dat bedoelde jvdg niet met zijn opmerking, dat hij naar Gods huis gaat op zondag in een deftig pak.

[Marnix]

Weet ik

Overigens vond ik het spijtig dat de dominee wel voor het koren bad, maar niet voor het gerst. Desalniettemin smaakte het biertje na de kerkdienst in een poolcafeetje in Wageningen, er niet minder om

[refo]

Nederlands graan schijnt niet eens te eten te zijn. Wordt alleen gebruikt voor veevoer en sterke drank.

[Marnix]

dus het is noodzakelijk voor vlees en whisky Mooi toch?

[Klomp]

Weet ik

Overigens vond ik het spijtig dat de dominee wel voor het koren bad, maar niet voor het gerst. Desalniettemin smaakte het biertje na de kerkdienst in een poolcafeetje in Wageningen, er niet minder om

Ik heb geleerd dat 'koren' meer een verzamelnaam is.
Daaronder vallen tarwe, gerst, rogge, haver, mais en wat al niet meer.
Dus zo gezien klopte het wel. Proost!

[Mara]

Ik vond een biddagpreek van ds. du Marchie van Voorthuysen op internet. Gehouden in Puttershoek op 4 maart 1965.
In het laatste gedeelte staat dit:

Het zal wat zijn, Puttershoek, te vallen in een jammerstaat en hulp'loos te sterven. Het
zal wat zijn de weg geweten te hebben en niet bewandeld. Vreselijk hier onverzoend
te durven komen en onverzoend weg te gaan. Haast u nog en spoed u om uws levens
wil; het zou nog kunnen. Het schijnt nog het heden der genade te zijn. Dat moest toch
wel een wonder zijn en een reden tot een dankstond. Deze biddag is ook al weer mislukt. Het mag toch geen
biddag genoemd worden, vergeleken wij wat vroeger geweest is bij onze oudvaders die nu eeuwig aanbiddingsdag houden.
Maar aan de andere kant is het diep verborgen waar dat ieder woord, hoewel
onzerzijds met zeer veel zonde besmet, een middeltje had kunnen zijn en daarom zal
het eeuwig tegen u getuigen als u geen treurende Sions gemaakt zult worden. Het is
goed dat u hier bent. Waarom? Al was het alleen maar om dit ene: Wij bidden u van
Christuswege, alsof God door ons bade, wij bidden u van Christuswege: laat u met
God verzoenen. Amen.

==========================================
Wat zou ds. bedoeld hebben met de door mij rood gemaakte zin?

[dennis]

Ik vond een biddagpreek van ds. du Marchie van Voorthuysen op internet. Gehouden in Puttershoek op 4 maart 1965.
In het laatste gedeelte staat dit:

Het zal wat zijn, Puttershoek, te vallen in een jammerstaat en hulp'loos te sterven. Het
zal wat zijn de weg geweten te hebben en niet bewandeld. Vreselijk hier onverzoend
te durven komen en onverzoend weg te gaan. Haast u nog en spoed u om uws levens
wil; het zou nog kunnen. Het schijnt nog het heden der genade te zijn. Dat moest toch
wel een wonder zijn en een reden tot een dankstond. Deze biddag is ook al weer mislukt. Het mag toch geen
biddag genoemd worden, vergeleken wij wat vroeger geweest is bij onze oudvaders die nu eeuwig aanbiddingsdag houden.
Maar aan de andere kant is het diep verborgen waar dat ieder woord, hoewel
onzerzijds met zeer veel zonde besmet, een middeltje had kunnen zijn en daarom zal
het eeuwig tegen u getuigen als u geen treurende Sions gemaakt zult worden. Het is
goed dat u hier bent. Waarom? Al was het alleen maar om dit ene: Wij bidden u van
Christuswege, alsof God door ons bade, wij bidden u van Christuswege: laat u met
God verzoenen. Amen.

==========================================
Wat zou ds. bedoeld hebben met de door mij rood gemaakte zin?

Waarschijnlijk een zekere verheerlijking van het verleden, zoals dat vaker gebeurt. Maar ook onze oudvaders waren zondige mensen met zondige biddagen, al kunnen wel wel veel van hen leren.

[SecorDabar]

Ik vond een biddagpreek van ds. du Marchie van Voorthuysen op internet. Gehouden in Puttershoek op 4 maart 1965.
In het laatste gedeelte staat dit:

Het zal wat zijn, Puttershoek, te vallen in een jammerstaat en hulp'loos te sterven. Het
zal wat zijn de weg geweten te hebben en niet bewandeld. Vreselijk hier onverzoend
te durven komen en onverzoend weg te gaan. Haast u nog en spoed u om uws levens
wil; het zou nog kunnen. Het schijnt nog het heden der genade te zijn. Dat moest toch
wel een wonder zijn en een reden tot een dankstond. Deze biddag is ook al weer mislukt. Het mag toch geen
biddag genoemd worden, vergeleken wij wat vroeger geweest is bij onze oudvaders die nu eeuwig aanbiddingsdag houden.
Maar aan de andere kant is het diep verborgen waar dat ieder woord, hoewel
onzerzijds met zeer veel zonde besmet, een middeltje had kunnen zijn en daarom zal
het eeuwig tegen u getuigen als u geen treurende Sions gemaakt zult worden. Het is
goed dat u hier bent. Waarom? Al was het alleen maar om dit ene: Wij bidden u van
Christuswege, alsof God door ons bade, wij bidden u van Christuswege: laat u met
God verzoenen. Amen.

==========================================
Wat zou ds. bedoeld hebben met de door mij rood gemaakte zin?

Waarschijnlijk een zekere verheerlijking van het verleden, zoals dat vaker gebeurt. Maar ook onze oudvaders waren zondige mensen met zondige biddagen, al kunnen wel wel veel van hen leren.

Beste Dennis,
Ik ben het met u eens.
Alleen zou ik het eerste gedeelte schrijven: Waarschijnlijk een zekere heimwee naar het verleden....

[DDD]

Ik denk dat de opmerking van deze dominee er helemaal niet zover naast zat. Als je leest hoe in vroeger tijden (door een klein deel van de kerk natuurlijk) bede- en boetedagen werden gevierd (of misschien is in dit geval het woord 'onderhouden' beter) dan kan ik me voorstellen dat in verhouding daarmee de biddag die deze predikant had gehouden wat schraaltjes afstak. Ik zie het gevaar van het verheerlijken van het verleden wel, maar ik denk dat de angst voor een oppervlakkiger leven niet onterecht is. Zelfs al in 1965. Hoeveel te meer in onze tijd.

Ik vind het eigenlijk wel een mooie manier om mensen aan het denken te zetten.

[Orchidee]

Morgen is het veel plaatsen in ons land weer biddag.
Een mooi gedicht ter overdenking:

Biddag

’t Is biddag voor gewas en arbeid, Heer’.
Wil nog in Uw genade aan ons denken,
de Geest van de gebeden aan ons schenken,
zodat we zullen bidden tot Uw eer.

Zie op ons neer en zegen onze vlijt.
Geef dat w’aan onze arbeid vreugd beleven.
Wil ’t land op tijd Uw milde regen geven,
opdat het zaad in d’aarde goed gedijt.

Schenk ons dan ook Uw warme zonneschijn,
zodat de bloemen heerlijk zullen bloeien,
het koren op de velden zo mag groeien,
dat mens en dier straks weer verzadigd zijn.

Gedenk ons volk en ’t zinkend vaderland.
Geef dat w’Uw heil’ge wetten zullen eren
en ons in diepe ootmoed tot U keren.
Verlos ons, Heere, door Uw sterke hand.

Maak ons vooral aan Christus’ beeld gelijk.
Geef dat we ons aan Hem steeds toebetrouwen
en op Zijn bloed al onze hope bouwen,
verlangend naar Uw heerlijk Koninkrijk.

We hebben niets verdiend, het is genâ
wanneer U nog naar ons gebed zult horen.
Wil ’t rijk van satan door Uw macht verstoren
en sla ons in Uw gunst en liefde gâ.

Mw. M.A. Groeneweg-de Reuver

[Orchidee]

Overwegingen rondom de biddag (Mattheus 6: 19 - 34)

Het leven van een christen

” Zijt dan niet bezorgd tegen de morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad. “ (Mattheus 6: 34)

Een christen zoekt God
Dit gedeelte uit Gods Woord (Mattheus 6: 19 – 34) boeit mij steeds weer. Ik acht het een zeer verheven gedeelte uit Gods Woord. Het is regelrecht onderwijs van Christus Zelf. De woorden en gedachten zijn buitengewoon indringend en raken je tot in het diepst van je bestaan. Tegelijk moeten we zeggen dat deze teksten niet eenvoudig zijn te verstaan. Wie zal ze kunnen doorgronden en wie zal ze kunnen beoefenen in de dagelijkse praktijk van het leven zonder het licht en de werking van de Heilige Geest?!
Je zou denken dat met vers 33 het hoogtepunt is bereikt.” Zoekt eerst het koninkrijk Gods.” Maar Christus gaat door en voegt er nog een belangrijke gedachte aan toe. “Zijt dan niet bezorgd tegen de morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad.” Wees niet zo druk in de weer voor morgen. Voor morgen wordt gezorgd. Iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad. Het zijn vooral deze laatste woorden die de vraag opwerpen naar de betekenis. Wat wil Christus ons hiermee zeggen?

Een christen is op deze aarde een vreemdeling. Hij voelt zich hier steeds minder thuis. Elk vreemd land is zijn vaderland. En elk land is hem vreemd. Een uitspraak van Diognetus. God heeft een kind van Hem geroepen uit deze duisternis en gebracht tot het licht van Zijn genade. Zijn burgerschap is in de hemel waar Christus zijn Hoofd is. Hij reist door deze duistere aardse laagvlakte op weg naar het hemelse Jeruzalem. Althans, zo behoort het te zijn. Wordt het vreemdelingschap in onze verwende tijd nog beleefd? Of voelen we ons hier thuis?
Terwijl hij onderweg is en door deze wereld trekt, maakt hij wel door zijn woning en werk deel uit van deze wereld. De vraag is op welke wijze hij dat doet en hoe hij tegenover de zaken van deze wereld staat. Of liever gezegd hoe de Heere wil dat hij dit doet. Jezus als de hoogste profeet geeft hierin onderwijs. Dat is buitengewoon radicaal. Laten we aan Zijn voeten gaan zitten en bidden om de leiding van de Heilige Geest in wederbarende genade. Opdat we Zijn worden mogen verstaan. We mogen Zijn woorden niet afzwakken.

Een christen leeft in deze wereld, een wereld die in de greep is van de machten van de duisternis. Deze wereld heeft zich van God en Zijn Woord afgewend en vraagt niet naar de Heere en zoekt Zijn koninkrijk niet. Nee, zij zoekt slechts alles wat deze wereld biedt. Een christen leeft daar midden in. Hoe behoort een christen met de zaken, de schatten die de wereld begeert, om te gaan? En hoe met zijn dagelijks levensonderhoud? Over deze beide vragen geeft Christus onderwijs.

De Heere Jezus begint met drie opwekkingen. ” Vergadert u geen schatten op de aarde …… maar vergadert u schatten in de hemel …… waar uw schat is daar zal ook uw hart zijn. ” Schatten op aarde verzamelen. Ja, dat is het wat wereld gaarne doet en zoekt. Daarvoor spant zij zich in. Dat begeert een gevallen mens op aarde. Zoveel mogelijk schatten verzamelen, huizen en harten vol. Je leeft immers maar eens. Materiële schatten aan goederen, geld en rijkdom. Ook immateriële schatten aan invloed, een positie, een glansrijke carrière, wijsheid en macht. Schatten die de mens op deze aarde van waarde achten, maar schatten buiten en zonder de Heere. Vergader die niet, zegt de Heere. Richt uw aandacht op andere zaken die van wezenlijk en blijvend belang zijn.

Vergadert u schatten in de hemel. Wat bedoelt de Heere met deze opwekking? Bedoelt Hij dat we de goederen van het heil zelf moeten zien te verwerven? Neen. Een mens zoekt die schatten van nature niet en hij kan ze niet uit zichzelf verkrijgen. Ze komen niet van deze wereld. Wij ontvangen die uit enkel genade. Let op! Wij ontvangen ze. Ze komen bij God vandaan! En het is uit pure genade. Toch roept Christus ons op schatten te vergaderen die in de hemel liggen en daar bewaard worden. Laten we ons hart daarop richten. Het is zoveel als de Heere zoeken en het eeuwige leven in Hem . Alles van deze wereld gaat voorbij en verliest eens al zijn glans. Je hebt de dingen van deze wereld maar even. En dan?

Schatten in de hemel vergaderen. Laten we even luisteren naar wat de Heere in het voorgaande gezegd heeft. Hij heeft ervoor gewaarschuwd de zaken van ons godsdienstig leven niet voor de mensen te verrichten, maar voor God. Geen mensendienst alstublieft, maar ware Godsdienst. Wanneer wij liefdadigheid bewijzen, bidden of vasten moet het niet onze bedoeling zijn van mensen gezien of geëerd te worden, maar in het verborgen door de Heere. “Uw Vader Die in het verborgen is en het in het verborgen ziet, zal het u in het openbaar vergelden. ” ( zie Mattheus 6: 1 – 18).
Ik denk aan wat we lezen in Mattheus 25. Eens op de dag der dagen zal Jezus tot allen die Hem gediend hebben zeggen: Komt gij gezegenden Mijns Vaders, beërft het koninkrijk hetwelk u bereid is van de grondlegging der wereld. Want ik was hongerig en jullie hebben Mij gevoed. Ik was dorstig en jullie hebben Mij te drinken gegeven. Dan zullen de schapen aan de rechterhand zeggen: Wanneer dan, Heere? Dan zal de Koning zeggen: Voor zoveel gij dit een van deze mijn minste broeders hebt gedaan, zo hebt ge mij dat gedaan. De Heere beloont allen die Hem dienen en vrezen met het eeuwig leven. Nee, geen verdiend loon. Maar loon uit genade. Genadeloon. Verworven door Christus.
We lezen van Mozes dat hij liever verkozen heeft met het volk van God kwalijk behandeld te worden dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben, achtende de versmaadheid van Christus meerdere rijkdom te zijn dan de schatten in Egypte, want hij zag op de vergelding des loons. (Hebr. 11,23 en 24)

Schatten in de hemel vergaderen wil zoveel zeggen als voor de Heere leven, wandelen in de vreze van Zijn naam en naar Zijn geboden. De Heere zoeken en Zijn gemeenschap. Alle heil alleen in Hem verkrijgen. De Heere zal dit belonen met eeuwig leven uit genade. Mijn Vader zal het u in het openbaar vergelden. Dat is schatten in de hemel vergaderen. Een leven op de Heere gericht. Nee, dit zijn geen vruchten van onszelf. Integendeel. Een geheiligd leven is een vrucht van het leven uit en door Christus. Blijf in Mij en Ik in u, dan draagt ge veel vrucht.
Het is trouwens dwaas om schatten op aarde te vergaderen. De mot en de roest verderven ze. Dieven stelen ze en je bent het kwijt. Alles van deze aarde is vergankelijk. Aardse schatten bevredigen uiteindelijk ook niet. Zij laten een leegte achter. De schatten in de hemel zijn blijvend. Van eeuwigheidswaarde.

"Want waar uw schat is daar zal ook uw hart zijn.” De Heere wekt ons niet alleen op de wereldse schatten niet te zoeken door te wijzen op hun vergankelijkheid,maar waarschuwt ook dat we ons hart daarop zouden richten en daarin verliezen. Uit het hart als de motor van ons leven komen de begeerten op. Wanneer we de schatten van deze aarde zoeken, laten we ons meeslepen door de begeerlijkheden der ogen en de begeerlijkheden van het vlees en de grootheid des levens. Levensgevaarlijk. In plaats dat we ons hart de Heere geven zodat ons hart vervuld is met de Heere en liefde tot Zijn dienst. Dat is een rijke vrucht van wederbarende genade. We zoeken de Heere omdat Hij ons zoekt. We zoeken de Heere door de kracht van de Heilige Geest. Een heilige opdracht.

God zoeken wil zoveel zeggen als dat we ons leven beleven voor Zijn aangezicht, in gebed en afhankelijkheid, in aanhankelijkheid door de begeerte tot eer van Hem te leven. God zoeken is de verzoening met Hem zoeken door het bloed van Christus. God zoeken is staan naar Zijn gemeenschap. De Heere Jezus wekt ons daartoe op. “Niemand kan twee heren dienen. Want of hij zal de een haten en de ander liefhebben, of hij zal de een aanhangen en de ander verachten. Gij kunt niet God dienen en de Mammon.” Het is voor een slaaf ondoenlijk om twee heren te dienen. Heren met tegengestelde belangen en bevelen. Hij zal de een verachten en de ander liefhebben.
Het gevaar van het vergaderen van schatten op de aarde is dat we terecht komen in de armen van een tiran. In de greep van de duisternis. Dat is het dienen als slaaf van de Mammon. Mammon is het tot afgod geworden bezit waarvan men zich geheel afhankelijk maakt en waarop men al zijn vertrouwen stelt. Of de Mammon dienen of de Heere. Een van twee. Allebei dienen is onmogelijk.

De Heere voegt er nog een opwekking aan toe betreffende het oog. Het oog is de kaars, de lamp van het lichaam. Het is van tweeën een. Of dat oog is eenvoudig of het oog is boos. Wanneer het oog eenvoudig is staat heel het lichaam in het licht. Als het oog boos is staat heel het lichaam in het donker.
Mijn oog is een licht. Mijn ogen kunnen gericht zijn op de dingen van de wereld vanuit een zondig hart dat zich laat bewegen door de begeerlijkheden van het vlees. Ik zie al die "dingen,mijn licht valt erop en in het hart worden de begeerlijkheden opgewekt. Mijn lichaam, dat is mijn doen en laten, staat dan in het donker, dat is dat ik zoek en doe de dingen van deze wereld die in het boze ligt.
Mijn oog is een licht. Dat oog kan eenvoudig zijn, dat is oprecht, geestelijk gezond, op één ding gericht. Dat is op de Heere en Zijn Woord. Mijn hart wordt gevoed door genade en er leeft de begeerte tot eer van God te willen leven. Het oog is eenvoudig. Alleen op de Heere gericht. Dan staat mijn lichaam, dat is mijn doen en laten, in het licht van Gods Woord en leer ik naar Zijn bevel te leven.
Met mijn hart en mij ogen en mijn wil ben ik van nature op de wereld en haar schatten gericht. Dat is op vergankelijke zaken. Dat is leven in de duisternis. En als dan mijn lichaam, mijn aards bestaan in de duisternis wandelt, hoe groot is de duisternis! Nu en straks tot in eeuwigheid. Wilt u dat zoeken? Of zijn mijn hart en mijn ogen en mijn wil op God gericht om Hem te zoeken?

Leer mij naar Uw wil te hand’len,
Ik zal dan in Uw waarheid wand’len,
Neig mijn hart en voeg het saam
Tot de vrees van Uwe naam.

M Pronk vdm