Ach, wat is Gods woord ons dierbaar, met name op de momenten dat God het wil gebruiken om tot onze ziel te spreken. En hoe vaak moeten we dan niet belijden dat wij het woord zo verwaarloosd hebben, zo ongeïnteresseerd gelezen hebben. Dat wij niet gezocht hebben naar de schatten die het bevat, dat wij de beloftes die ze ons toeroept niet hebben geloofd, en de vermaningen die ze ons liefdevol geeft niet ter harte hebben genomen.

Mocht er maar het dagelijkse gebed zijn, om door Gods woord en Geest geleidt te mogen worden.

Unionist schreef: That is all...

:mrgreen:

Een goede raad

Bij ’t openslaan van ’t Boek der boeken,
Gedenk, o Christen, dag aan dag,
Dat wie dat Woord wil onderzoeken,
Geen eigen licht vertrouwen mag.
Geen mensenwijsheid zou hier baten,
Geen vlijtig arbeid hier volstaan;
Al eigen wijsheid dient verlaten,
Een ander oog moet opengaan.

Voordag g’u dan begeeft tot lezen,
Val Christen, val uw God te voet;
En dat een heilig, heilzaam vrezen,
Zich meester maakt van uw gemoed.
Vraag, eer gij verder gaat een zegen,
Vraag ogen, oren en een hart,
En Jezus Zelf, Hij koom u tegen,
In dit Zijn Woord bij vreugd’ en smart.


Weet iemand van wie dit bovenstaand gedicht afkomstig is? Ik vond het in een Bijbel.

Dan toch zeker in het apocriefe deel?

refo schreef:Dan toch zeker in het apocriefe deel?

Nee, dat bevond zich niet in die Bijbel, maar het was op een los stuk papier op de kaft geplakt, voorin.

Isaac Da Costa, 1835

http://maranathakerk.nu/cgi-bin/qgen?cf ... g&d.id=579

Hoeveel waarde hechten jullie aan een Bijbel, gekregen bij een huwelijksbevestiging? Ook wel Trouwbijbel genoemd.
Momenteel is er in een gezin, waarvan de overgebleven ouder nu overleden is, nogal onenigheid, wie er "recht" zou hebben op die Trouwbijbel van hun ouders.
Ongelooflijk hoe en welke argumenten er over de tafel vliegen.
Voorlopig trekt de oudste uit het gezin aan het langste eind.
Is het de taak van de ouders om dit bij leven op schrift te zetten?
Of ligt het bij de kinderen om dit in vrede op te lossen?

Mara schreef:Hoeveel waarde hechten jullie aan een Bijbel, gekregen bij een huwelijksbevestiging? Ook wel Trouwbijbel genoemd.
Momenteel is er in een gezin, waarvan de overgebleven ouder nu overleden is, nogal onenigheid, wie er "recht" zou hebben op die Trouwbijbel van hun ouders.
Ongelooflijk hoe en welke argumenten er over de tafel vliegen.
Voorlopig trekt de oudste uit het gezin aan het langste eind.
Is het de taak van de ouders om dit bij leven op schrift te zetten?
Of ligt het bij de kinderen om dit in vrede op te lossen?

Het is de taak van de ouders om hun kinderen zo op te voeden, dat zo'n scene nooit in de gedachten der kinderen zou opkomen....

ik zou me niet druk maken over het al of niet krijgen van de Bijbel
(ik weet niet eens of mijn ouders hem nog hebben)

Mijn opa had een Statenbijbel. Toen het gezin in de oorlog moest evacueren nam hij de Bijbel mee. Als dank gaf hij hem bij het afscheid aan het gastgezin. In de jaren 70 ging mijn moeder (met ons gezin) naar dat gezin uit verbondenheid en om herinneringen op te halen. Bij het afscheid kreeg zij de Bijbel terug. (ze was de enige van het gezin die ooit teruggekomen was)
Die Bijbel ligt nu bij mijn ouders. Ik ben naar mijn opa genoemd dus ik zou het op zich mooi vinden om die Bijbel nog eens in bezit te krijgen. Zo'n familiebijbel vind ik wel waardevol.(en ik heb veel van mijn opa gehouden) Maar er zijn veel neven ook naar mijn opa genoemd. Als mijn moeder zou besluiten de bijbel aan een van hen te geven zou ik dat ook prima vinden. Dan blijft de Bijbel wel in de juiste familienaam, zeg maar. En krijgt mijn broer of een van mijn zussen hem dan zal ik er ook niet wakker van liggen.
Maar ik zou wel graag willen dat hij in de familie blijft.

helma schreef:ik zou me niet druk maken over het al of niet krijgen van de Bijbel
(ik weet niet eens of mijn ouders hem nog hebben)

Mijn opa had een Statenbijbel. Toen het gezin in de oorlog moest evacueren nam hij de Bijbel mee. Als dank gaf hij hem bij het afscheid aan het gastgezin. In de jaren 70 ging mijn moeder (met ons gezin) naar dat gezin uit verbondenheid en om herinneringen op te halen. Bij het afscheid kreeg zij de Bijbel terug. (ze was de enige van het gezin die ooit teruggekomen was)
Die Bijbel ligt nu bij mijn ouders. Ik ben naar mijn opa genoemd dus ik zou het op zich mooi vinden om die Bijbel nog eens in bezit te krijgen. Zo'n familiebijbel vind ik wel waardevol.(en ik heb veel van mijn opa gehouden) Maar er zijn veel neven ook naar mijn opa genoemd. Als mijn moeder zou besluiten de bijbel aan een van hen te geven zou ik dat ook prima vinden. Dan blijft de Bijbel wel in de juiste familienaam, zeg maar. En krijgt mijn broer of een van mijn zussen hem dan zal ik er ook niet wakker van liggen.
Maar ik zou wel graag willen dat hij in de familie blijft.

Mijn oudste zuster wilde hem graag hebben, prima. Ik zou het heel fijn gevonden om de Trouwbijbel van mijn ouders te hebben, maar het zij dan zo.
Het is goed om hem te zien, als ik bij haar ben.
Maar moet er echt niet aan denken om hem op een 2ehands boekenmarkt tegen te komen.
Ik heb er al moeite mee als ik een 2e hands boek koop en er blijkt een heel persoonlijke boodschap in te staan.

M.i. hoort een Trouwbijbel in het bezit van de langstlevende ouder te blijven, tot hun overlijden (of permanente opname in een verpleeghuis).

Even tussendoor.
Ik hoorde vanmiddag een huwelijksbevestiging.
Ds. merkte zo op dat hij de ervaring had dat bij een
huwelijksjubileum vaak de huwelijksbijbel tevoorschijn komt.
En dat de huwijkstekst die voorin staat, in veel gevallen
de mensen wel iets heeft te zeggen gezegd in die tijd dat men in
het huwelijk verbonden was...

De huwelijksbijbel van mijn ouders is letterlijk compleet stukgelezen.
Hij is opnieuw ingebonden, maar de sporen van het veelvuldig
gebruik zijn niet uit te wissen.

Voorin staat de tekst:
Toon ons Uw goedertierenheid, en geef ons Uw heil.
31 Augustus 1940
Dat was de tekst waarmee mijn ouders door ds. W.C. Lamain in het
huwelijk werden bevestigd.

Bert Mulder schreef:

Mara schreef:Hoeveel waarde hechten jullie aan een Bijbel, gekregen bij een huwelijksbevestiging? Ook wel Trouwbijbel genoemd.
Momenteel is er in een gezin, waarvan de overgebleven ouder nu overleden is, nogal onenigheid, wie er "recht" zou hebben op die Trouwbijbel van hun ouders.
Ongelooflijk hoe en welke argumenten er over de tafel vliegen.
Voorlopig trekt de oudste uit het gezin aan het langste eind.
Is het de taak van de ouders om dit bij leven op schrift te zetten?
Of ligt het bij de kinderen om dit in vrede op te lossen?

Het is de taak van de ouders om hun kinderen zo op te voeden, dat zo'n scene nooit in de gedachten der kinderen zou opkomen....

dat vind ik wel mooi gezegd, eigenlijk.
En dan bakkeleien over een Bijbel nogal liefst, de schaamte voorbij....

-DIA- schreef:Even tussendoor.
Ik hoorde vanmiddag een huwelijksbevestiging.
Ds. merkte zo op dat hij de ervaring had dat bij een
huwelijksjubileum vaak de huwelijksbijbel tevoorschijn komt.
En dat de huwijkstekst die voorin staat, in veel gevallen
de mensen wel iets heeft te zeggen gezegd in die tijd dat men in
het huwelijk verbonden was...

De huwelijksbijbel van mijn ouders is letterlijk compleet stukgelezen.
Hij is opnieuw ingebonden, maar de sporen van het veelvuldig
gebruik zijn niet uit te wissen.

Voorin staat de tekst:
Toon ons Uw goedertierenheid, en geef ons Uw heil.
31 Augustus 1940
Dat was de tekst waarmee mijn ouders door ds. W.C. Lamain in het
huwelijk werden bevestigd.

Mooi DIA. De Bijbel van mijn ouders was ook helemaal uit elkaar gevallen, mijn vader las er elke dag uit, na het eten.
Hij heeft hem toen ook opnieuw laten inbinden.
Volgens mij was dat nog best duur, een rib uit hun lijf.
Wij hebben hen op een gegeven moment een Huisbijbel gegeven, daar ging hij toen uit lezen, maar als de kleinkinderen kwamen, pakte hij weer de oude vertrouwde.
Want daar stonden mooie platen in.

Mijn Bijbel valt ook een beetje uit elkaar.
Ik vond hem in het huis wat ik huurde van iemand toen ik 18 was.
Inmiddels liggen er nogal wat bladzijden los en heb ik er zoveel teksten in geaccentueerd en dingen onderlijnd, dat ik eigenlijk aan een nieuwe toe ben.
Ik heb er nog wel 2, een van mijn pa, die hij had gekregen van de zondagsschool, lekker grote letters, uit de oorlog, de andere was van mijn ma, maar doe letters zijn te klein, en de bladzijden flinterdun.
Op deze 2 ben ik toch wat zuiniger, dan op die, welke ik gevonden had, vreemd eigenlijk, het is allemaal hetzelfde natuurlijk

Inhoud bijbel, te zingen over 4 en half couplet op wijze psalm 36:

‘t Bijbel begin is Genesis
Exodus is daarop gewis
Leviticus doet volgen
Daarna komt het boek numeri
En ook ’t boek Deuteronomi
Deze vijf saam verzwolgen
Vormen bij elkaar de THORA
Dan is te zien ’t boek Jozua
Gevolgd door de Richteren
Ruth en Samuel één en twee
Koningen en daarbij gedwee
’t Kroniek ook bei twee boeken

Ezra, Nehemia komt dan
Ester, Job en de Psalmen van
David en and’re dichters
Spreuken, Prediker en ’t Hooglied
Zijn bij elkaar een dichtlied. Ziet
Dan komen er gewichters.
Profeten genoemd van omvang
Jesaai , Jeremi mét klaagzang
Ezechiël doet lezen
Vóór Daan, dan volgt twalef klein, ja:
Hosé , joôl , Obed , Joon , Micha
Nahum, Habakuk dézen.






Zefanja wil mee in rijm zijn
Die worden genoemd ook zeer klein
Mét Hagi, Zachar ; …. Sluiten
Doet Maleachi ’t oud verbond
Witte bladzij volgt dan terstond.
Mathé komt het eerst buiten
Het oud “in” ’t Nieuw, dán volgt Markus
Luuk, Jean , Handelingen versus
Room , Korinth (2 delingen)
Gaal , Eefees , Philip dan bekwaam
Kolos vóór Thes’ en Tiem twee saam
Méér zijn er te bezingen.

Dat mag dan zijn Titus vooreerst
Gevolgd door Filémon de “teerts”
Dan Jaco (Luthers “Strooien”)
Van Piet twee, van John drie maal brief
Judas volgt daarop (niet de dief )
Als laatst Openbaringen.

[om praktische redenen zijn namen soms afgekort of wat verbastert]