Uit het N.D, van vandaag:

Te vaak een en-en-christendom
van onze redactie kerk
BARNEVELD - Het schort christenen aan radicaliteit, vindt dr. M. van Campen. ,,Nemen wij niet veel te vaak genoegen met een en-en-christendom?'' Van Campen sprak gisteren op de bondsdag van de Bond van Hervormde Vrouwenverenigingen in Barneveld, waar het thema 'Ik heb ja gezegd' centraal stond.
Van Campen sprak gisteren op de bondsdag van de Bond van Hervormde Vrouwenverenigingen in Barneveld, waar het thema 'Ik heb ja gezegd' centraal stond. De predikant van de hervormde gemeente van Zwartebroek-Terschuur ziet nogal wat overeenkomsten tussen ,,de voor-christelijke tijd, toen de apostelen de wereld introkken en de na-christelijke tijd waarin wij vandaag leven. Ook toen was er sprake van een multireligieuze samenleving. Ook toen vormden de christenen een minderheid te midden van een heidense meerderheid. Zij leefden in een samenleving die net als vandaag soms uitgesproken antichristelijke trekken vertoonde.''

De christenen in de eerste eeuwen hadden nog niet zoveel dogma's, zei Van Campen. ,,Hun kernbelijdenis was kort maar krachtig: Jezus is Kurios. Maar de consequenties van deze belijdenis waren diep ingrijpend. Er was immers in die tijd nóg iemand die zich Kurios liet noemen. De machtige keizer van Rome dichtte zichzelf goddelijke aspiraties toe en liet zich door zijn onderdanen aanbidden als Here en Heiland. Dat kon niet samengaan, dat gaf kortsluiting. Van en-en was geen sprake. Het was of Caesar of Christus. En wie Christus wilde volgen, moest maar rekenen op verzet en vervolging. Trouw zijn? Dat kon alleen als je radicaal was.''

Aan die radicaliteit schort het te veel bij christenen in deze tijd, vond Van Campen. ,,Hinken wij niet vaak op twee gedachten. Christus wat, maar ook nog een heleboel andere dingen wat. Zwenken we niet te veel van de zondag naar de maandag, van de Here naar de afgoden van onze tijd? Wel ja zeggen tegen de kerk en tegen de leer, maar niet bereid om ons kruis op ons te nemen en onszelf te verloochenen. Hoe degelijk of orthodox we ook mogen zijn, in de smeltkroes van de beproeving en de vervolging vallen we door de mand. Alleen als Christus onze enige troost is in leven en sterven, kunnen we volharden. Door zijn genade leren we trouw zijn aan ons jawoord, trouw zelfs tot in de dood.''

Ds. G. van Wijk uit Wezep trof in het thema 'Ik heb ja gezegd' een dubbelheid aan. ,,Ik kan er niet onderuit, ik wil er ook niet onderuit. Maar het thema heeft ook een keerzijde. Hoe kom ik aan dat jawoord? Is het niet omdat God mij voor was?''

Die twee kanten moet een christen niet isoleren van elkaar, want dan raakt de balans uit evenwicht, waarschuwde Van Wijk. ,,De ene klip is dat wij voortdurend wijzen op de menselijke verantwoordelijkheid. Wij komen dan in een activistisch spoor terecht. Aan de andere kant kunnen wij alle nadruk leggen op wat God moet uitwerken in ons leven, dat wij als mensen geen enkele verantwoordelijkheid meer voelen.''

De spanning tussen de twee kanten is volgens de predikant niet op te lossen. ,,De irrationele dubbelheid kan niet beter tot uitdrukking worden gebracht dan met het zinnetje: 'Ik heb ja gezegd'. Beide kanten hebben hun plaats in het leven des geloofs.''

Hoe staat het er met óns voor???

onlangs is er in heel wat gemeentes belijdenis van het geloof afgelegd, of wordt dat op korte termijn gedaan.
Denken we nog wel eens terug op ons ja-woord?
Of hebben we nog geen ja gezegd en hoe sta je daar dan tegenover?
Even weer ter bezinning.

JolandaOudshoorn schreef:onlangs is er in heel wat gemeentes belijdenis van het geloof afgelegd, of wordt dat op korte termijn gedaan.
Denken we nog wel eens terug op ons ja-woord?
Of hebben we nog geen ja gezegd en hoe sta je daar dan tegenover?
Even weer ter bezinning.

Ik heb 10 jaar geleden ja gezegd, en ik weet nog steeds niet waarom.

Waarom weet je dat niet?
En waarom heb je wel ja gezegd?

Marnix schreef:Waarom weet je dat niet?
En waarom heb je wel ja gezegd?

Ik heb toen ja gezegd in de zin van een historieel geloofs ja.
Maar zelfs dat uitgeklede ja, wordt in mijn conscientie menigmaal aangevallen. En voor de rest valt daar nog veel meer over te zeggen, maar dat vind ik te persoonlijk. Ik wilde gewoon een eerlijk antwoord geven op de gestelde vraag.

raka schreef:

Marnix schreef:Waarom weet je dat niet?
En waarom heb je wel ja gezegd?

Ik heb toen ja gezegd in de zin van een historieel geloofs ja.
Maar zelfs dat uitgeklede ja, wordt in mijn conscientie menigmaal aangevallen. En voor de rest valt daar nog veel meer over te zeggen, maar dat vind ik te persoonlijk. Ik wilde gewoon een eerlijk antwoord geven op de gestelde vraag.

Ik heb vorige week nog enkele belijdeniscatechisanten gesproken en ik denk dat je niet de enige bent, raka. Helaas, zeg ik er bij!
Maar het is je niet eens erg euvel te duiden, want er is wat dat betreft ook een gegroeide kerkelijke cultuur, die best eens kritisch onder de loep genomen zou mogen worden.

Belijdenis des geloofs is niet belijdenis van jouw persoonlijke geloof, maar van de geloofsleer, die je echter nooit zonder persoonlijk geloof met "ja" kunt beamen.

raka schreef:

Marnix schreef:Waarom weet je dat niet?
En waarom heb je wel ja gezegd?

Ik heb toen ja gezegd in de zin van een historieel geloofs ja.
Maar zelfs dat uitgeklede ja, wordt in mijn conscientie menigmaal aangevallen. En voor de rest valt daar nog veel meer over te zeggen, maar dat vind ik te persoonlijk. Ik wilde gewoon een eerlijk antwoord geven op de gestelde vraag.

Bedankt voor je eerlijke, open antwoord.

Ik hoop dat ik niet te persoonlijk wordt als ik vraag:

Je weet na 10 jaar nog niet waarom je ja hebt gezegd. Weet je inmiddels wel waarop je ja hebt gezegd?

Je hoeft de vraag niet te beantwoorden of het niet in het openbaar te doen. Het is sowieso altijd goed om over na te denken. En als je wil antwoorden stel ik het op prijs. En wat heb je te verliezen. Maar ik wil je zeker niet dwingen.

.

PvS schreef:

Luther schreef:

raka schreef:

Marnix schreef:Waarom weet je dat niet?
En waarom heb je wel ja gezegd?

Ik heb toen ja gezegd in de zin van een historieel geloofs ja.
Maar zelfs dat uitgeklede ja, wordt in mijn conscientie menigmaal aangevallen. En voor de rest valt daar nog veel meer over te zeggen, maar dat vind ik te persoonlijk. Ik wilde gewoon een eerlijk antwoord geven op de gestelde vraag.

Ik heb vorige week nog enkele belijdeniscatechisanten gesproken en ik denk dat je niet de enige bent, raka. Helaas, zeg ik er bij!
Maar het is je niet eens erg euvel te duiden, want er is wat dat betreft ook een gegroeide kerkelijke cultuur, die best eens kritisch onder de loep genomen zou mogen worden.

Belijdenis des geloofs is niet belijdenis van jouw persoonlijke geloof, maar van de geloofsleer, die je echter nooit zonder persoonlijk geloof met "ja" kunt beamen.

Juist Luther, geloofsbelijdenis afleggen kan niet eerder worden gedaan, dan wanneer het geloof geschonken wordt in de vergeving der zonden.
Ja zeggen op een historieel geloof heeft bij God helemaal geen waarde.
En dat de (scheef)gegroeide kerkelijke cultuur daarom alleen al, eens kritisch onder de loep moet worden genomen zou wel heel wenselijk zijn.
M.i. zijn de woorden van ds. Ledeboer echter waarheid geworden: "Vleselijk begonnen, vleselijk voortgezet en de Heere verhoede, dat het niet worde: vleselijk geëindigd".
Er is een godsdienst uitgevonden, waar de mens bij in het leven (dood) kan blijven...
Echter wie in Mij gelooft zal leven...
Onzer aller bede zou wel mogen zijn : "Zend Heer' Uw licht en waarheid neder...

Beste PvS, ik wil het helemaal met je eens zijn, maar ik wil er nog wel wat bij zeggen: Niemand mag op grond van bovenstaande zeggen: O, dan doe ik maar geen belijdenis!

.

I k wil het hele verhaal niet quoten , maar wel even dit , waarom deed je belijdenis??
Omdat de dominee zo'n aardige man was? Omdat je de tijd gekomen achtte?
Of omdat je ergens toch gewoon voelde dat je erbij hoorde? Omdat je toch ergens wel geloofd??

Omarm gewoon de hunkering die je voelt. Bid dat de twijfel in je hart word weggenomen!!

Beslis gewoon vandaag; Ik geloof! De Heere is voor mij gestorven!

Het is niet Arminiaans om gewoon te zeggen : 'Ik geloof" want de wens en de mogelijkheid om dat te doen GAF HIJ!!

Marnix schreef:Je hoeft de vraag niet te beantwoorden of het niet in het openbaar te doen. Het is sowieso altijd goed om over na te denken. En als je wil antwoorden stel ik het op prijs. En wat heb je te verliezen. Maar ik wil je zeker niet dwingen.

Is dit de nieuwe clausule die wordt opgenomen na persoonlijke vragen?

We moeten het ook niet al te ingewikkeld maken.

Israelieten waren Gods volk op grond van geboorte. Er werd later niet nog een keer gevraagd of ze echt Israeliet wilden wezen. Ze waren het. Dat ze later meenden op grond van die afstamming automatisch in te gaan in het koninkrijk is weer een ander verhaal. Maar wie God oprecht diende en Zijn Woord hoorde, mocht rekenen op Gods gunst. Dat was beloofd.

Waarom zou iets dergelijks nu niet meer kunnen? Wijzen op Gods beloften in deze?

Als het persoonlijke geloof de grond moeten worden voor belijdenis doen is dat op zich al een wankele basis. (Bij twijfel of aanvechting valt de vastheid van de belijdenis dan ook weg.) Maar als de beloften worden voorbehouden aan een klein deel van de gemeente ontneem je de jongeren de basis van hun belijdenis. Maar zeg dan eerlijk: niet God vraagt dit van je, maar de kerkorde. En ga later niet op het geweten spelen: je hebt nu wel 'ja' gezegd, maar kon je dat wel? Dat vroeg de kerk waar je bij wilde blijven nu eenmaal van je.

Erasmiaan schreef:

Marnix schreef:Je hoeft de vraag niet te beantwoorden of het niet in het openbaar te doen. Het is sowieso altijd goed om over na te denken. En als je wil antwoorden stel ik het op prijs. En wat heb je te verliezen. Maar ik wil je zeker niet dwingen.

Is dit de nieuwe clausule die wordt opgenomen na persoonlijke vragen?

Dit is geen clausule, dit is een persoonlijke post. Bovenstaande hoeft niet tot standaard te worden gemaakt. Daarnaast merk ik dat niet iedereen die persoonlijke vragen prettig vindt en dat niet iedereen ze in het openbaar wil beantwoorden, vandaar dat ik bij mijn vraag duidelijk wilde maken dat ik dat begrijp en niet een antwoord wil forceren.

PvS schreef:

Luther schreef:Beste PvS, ik wil het helemaal met je eens zijn, maar ik wil er nog wel wat bij zeggen: Niemand mag op grond van bovenstaande zeggen: O, dan doe ik maar geen belijdenis!

Precies Luther, dat het ons eens waarlijk tot een klem mag worden opgebonden.
Want de psalmdichter schrijft niet: "Zij", maar WIJ hebben God op het hoogst misdaan.

Precies, dat bedoelde ik.