Zwart-wit
Zwart-wit
De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?
- Oude-Waarheid
- Berichten: 1822
- Lid geworden op: 02 sep 2005, 23:42
- Locatie: Amsterdam
Re: Zwart-wit
Tja een Christen zijn moet natuurlijk ook aan zijn daden te merkenTamarinde schreef:De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?
zijn (de ouden zeiden : aan zijn gewaad en praat en daad).
En in het zwart lopen is en blijft een persoonlijke zaak.
Toen mijn vader jaren geleden overleed heb ik ook minstens een
jaar in het zwart gelopen en daarna met mijn moeder weer en dat
niet op de Veluwe!!
De motivatie om in het zwart te lopen is de volgende tekst:
Psalm 38:7 - Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.
Deze psalm is een boetpsalm, waarin David leid onder zijn zonde. Echter is het in het zwart gaan van David vanwege zijn zonde waarschijnlijk figuurlijk, hij ging er de gehele dag gebukt onder. Anders zou het eerste gedeelte van het vers ook letterlijk zijn, en zou hij enorm krom lopen omdat hij zo veel last had van zijn zonden. En als dit vers ons zou verplichten om ons in het zwart te kleden, zou het ons ook verplichten om krom te gaan lopen. Dit is echter vanwege gezondheidstechnische redenen niet aan te raden. Als we op die manier de bijbel uit gaan leggen komen we in conflict met bijvoorbeeld 1 Prediker 9:8:
Laat uw klederen te allen tijd wit zijn, en laat op uw hoofd geen olie ontbreken.
Het lijkt me duidelijk dat we niet die kant op moeten met de bijbel. Dat gezegt hebbende heb ik niet zoveel moeite met mensen die in het zwart willen lopen. Ik hoop alleen dat het niet is om wat te zijn voor de mensen. Ik ken echter ook mensen die in het zwart lopen en waar ik respect voor heb. Zij leven naar hun principes, en kijken niet neer op anderen. In zo'n geval zeg ik: Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.
Psalm 38:7 - Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.
Deze psalm is een boetpsalm, waarin David leid onder zijn zonde. Echter is het in het zwart gaan van David vanwege zijn zonde waarschijnlijk figuurlijk, hij ging er de gehele dag gebukt onder. Anders zou het eerste gedeelte van het vers ook letterlijk zijn, en zou hij enorm krom lopen omdat hij zo veel last had van zijn zonden. En als dit vers ons zou verplichten om ons in het zwart te kleden, zou het ons ook verplichten om krom te gaan lopen. Dit is echter vanwege gezondheidstechnische redenen niet aan te raden. Als we op die manier de bijbel uit gaan leggen komen we in conflict met bijvoorbeeld 1 Prediker 9:8:
Laat uw klederen te allen tijd wit zijn, en laat op uw hoofd geen olie ontbreken.
Het lijkt me duidelijk dat we niet die kant op moeten met de bijbel. Dat gezegt hebbende heb ik niet zoveel moeite met mensen die in het zwart willen lopen. Ik hoop alleen dat het niet is om wat te zijn voor de mensen. Ik ken echter ook mensen die in het zwart lopen en waar ik respect voor heb. Zij leven naar hun principes, en kijken niet neer op anderen. In zo'n geval zeg ik: Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.
Re: Zwart-wit
Nee maar nu heb je het over een rouwperiode van een dierbare, toen mijn ouders stierven heb ik ook een tijd in het zwart gelopen maar het gaat mij meer om het feit of je je christenzijn moet uitdragen door in het zwart te gaan lopen.Oude-Waarheid schreef:Tja een Christen zijn moet natuurlijk ook aan zijn daden te merkenTamarinde schreef:De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?
zijn (de ouden zeiden : aan zijn gewaad en praat en daad).
En in het zwart lopen is en blijft een persoonlijke zaak.
Toen mijn vader jaren geleden overleed heb ik ook minstens een
jaar in het zwart gelopen en daarna met mijn moeder weer en dat
niet op de Veluwe!!
- Oude-Waarheid
- Berichten: 1822
- Lid geworden op: 02 sep 2005, 23:42
- Locatie: Amsterdam
Re: Zwart-wit
Nee natuurlijk als het niet met daden en liefde gepaart gaatTamarinde schreef:Nee maar nu heb je het over een rouwperiode van een dierbare, toen mijn ouders stierven heb ik ook een tijd in het zwart gelopen maar het gaat mij meer om het feit of je je christenzijn moet uitdragen door in het zwart te gaan lopen.Oude-Waarheid schreef:Tja een Christen zijn moet natuurlijk ook aan zijn daden te merkenTamarinde schreef:De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?
zijn (de ouden zeiden : aan zijn gewaad en praat en daad).
En in het zwart lopen is en blijft een persoonlijke zaak.
Toen mijn vader jaren geleden overleed heb ik ook minstens een
jaar in het zwart gelopen en daarna met mijn moeder weer en dat
niet op de Veluwe!!
dan zal het tegen ons getuigen.
Geloof zonder werken der dankbaarheid al loop de bij dagen en
nachten in het zwart is tenslotte ijdel.
- Christiaan
- Berichten: 2057
- Lid geworden op: 01 sep 2006, 10:03
- Locatie: Zeeland
Tamarinde schreef:
De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?
Ik vindt het eerder wat stijf en opvallend, ja als men dat zo wil laten blijken. Wat kan ik daar tegen hebben??
Sorry maar ik begrijp de link, zwart/witte kleding twijfel niet.
Wat bedoel je??
De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?
Ik vindt het eerder wat stijf en opvallend, ja als men dat zo wil laten blijken. Wat kan ik daar tegen hebben??
Sorry maar ik begrijp de link, zwart/witte kleding twijfel niet.
Wat bedoel je??
Bij het lezen van de bijbel zijn twee fouten mogelijk: men neemt alles letterlijk of met vergeestelijkt alles (Blaise Pascal)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
Engelse bijbels hebben er zelfs een ander woord voor.Dathenum schreef:De motivatie om in het zwart te lopen is de volgende tekst:
Psalm 38:7 - Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
- Oude-Waarheid
- Berichten: 1822
- Lid geworden op: 02 sep 2005, 23:42
- Locatie: Amsterdam
Kan jij aan de buitenkant dan zien of het rouw is of niet?schaap schreef:Volgens mij heeft oude-waarheid het over een rouwperiode, maar de meeste zwart gekleden zijn volgens mij niet in de rouw...
Alleen wat dan wel?
Een mens kan in rouw zijn omdat hij tegen God heeft gezondigd!!
Maar nogmaals het is zo'n persoonlijke zaak.
- Christiaan
- Berichten: 2057
- Lid geworden op: 01 sep 2006, 10:03
- Locatie: Zeeland
Tamarinde schreef:
De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?
Ik vindt het eerder wat stijf en opvallend, ja als men dat zo wil laten blijken. Wat kan ik daar tegen hebben??
Sorry maar ik begrijp de link, zwart/witte kleding twijfel niet.
Wat bedoel je??
De naam van dit topic zegt het al
Sinds ik op de Veluwe woon wordt ik regelmatig geconfronteerd met mensen die in het pikkie zwart lopen (zwarte rok wit bloes,zwarte jas en zelfs een zwart elastiekje in het haar om het haar bij elkaar te houden) Mijn stekels gaan dan onmiddellijk overeind staan en dan vraag ik me af::móet dat nu zo? De Heere heeft toch ook de kleuren geschapen? Moet je op díe manier laten blijken dat je christen bent en ondertussen de naastenliefde maar aan je laars lappen, want ze keuren je geen blik waardig. Of ben ik zo cynisch geworden? Ik word er soms zo moedeloos en verdrietig van dat ik aan mijn eigen christenzijn ga twijfelen. Wat vinden jullie?
Ik vindt het eerder wat stijf en opvallend, ja als men dat zo wil laten blijken. Wat kan ik daar tegen hebben??
Sorry maar ik begrijp de link, zwart/witte kleding twijfel niet.
Wat bedoel je??
Bij het lezen van de bijbel zijn twee fouten mogelijk: men neemt alles letterlijk of met vergeestelijkt alles (Blaise Pascal)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
Rouwen is toch om verlies van een dierbare. Oude-waarheid heeft het over be-rouw. Dat lijkt mij toch iets anders. En ik moet zeggen dat ik in de OGGiN genoeg zwartgekleden heb gezien. Dat duurt hun hele leven en niet een korte periode zoals bij David. Als je consequent bent dan draag je dus soms wit soms zwart, toch?Oude-Waarheid schreef:Kan jij aan de buitenkant dan zien of het rouw is of niet?schaap schreef:Volgens mij heeft oude-waarheid het over een rouwperiode, maar de meeste zwart gekleden zijn volgens mij niet in de rouw...
Alleen wat dan wel?
Een mens kan in rouw zijn omdat hij tegen God heeft gezondigd!!
Maar nogmaals het is zo'n persoonlijke zaak.
Ikzelf voel en ben een oprecht christen, maar loop door de week in casual kleding. In het weekend, en zéker op zondag, draag ik drie-delig zwart. De ene keer met een rood-, dan weer met een geel of wit overhemd (met bijpassende dassen).
Ik voel me niet geroepen om de elke dag van de week in het zwart te lopen, ook al ben ik me bewust van mijn hemelhoge schuld en de droevenis dat die zonden jegens God begaan zijn.
Het dag in, dag uit in het zwart lopen doet mij sterk denken aan het fenomeen "naamchristenen", zélfs aan de Farizeërs, omdat men aan de buitenwereld/boze wereld wil laten ZIEN dat zij CHRISTEN zijn, maar ze belijden dat niet in dáádkracht, alleen met de mond door ieder terecht te wijzden die NIET "behoorlijk" gekleed gaat of te lange haren heeft.
Ik voel me niet geroepen om de elke dag van de week in het zwart te lopen, ook al ben ik me bewust van mijn hemelhoge schuld en de droevenis dat die zonden jegens God begaan zijn.
Het dag in, dag uit in het zwart lopen doet mij sterk denken aan het fenomeen "naamchristenen", zélfs aan de Farizeërs, omdat men aan de buitenwereld/boze wereld wil laten ZIEN dat zij CHRISTEN zijn, maar ze belijden dat niet in dáádkracht, alleen met de mond door ieder terecht te wijzden die NIET "behoorlijk" gekleed gaat of te lange haren heeft.